Antharia Ch. 04

Hoofdstuk 13

De volgende ochtend ging Taarra vroeg uit bed en liet Kyra liggen. Ze stapte uit bed en liep naakt naar de rivier, waar ze zich ging wassen. De zon was ook bezig wakker te worden, net als de vogels in het bos en Taarra genoot van het mooie weer en de natuur die overal om haar heen was. Ze gooide handenvol koel water over haar lichaam en waste haar haren.

Ze was zo met zichzelf bezig dat ze Kyra niet had horen aankomen. Toen Taarra zich omdraaide, stond Kyra opeens vlak voor haar. Taarra schrok zich rot en gleed uit en viel languit achterover in het water. Ze ging kopje onder en kwam proestend weer boven.

"Wil je dat nooit meer doen? Zo bezorg je me nog een keer een hartaanval" proestte ze.

Kyra giechelde als een klein meisje en nu pas zag Taarra dat ook Kyra naakt was en waarschijnlijk net als zij wilde gaan baden. Taarra stak haar hand uit en hielp Kyra de rivier in. Samen baadden ze en spetterden elkaar nat en hadden de grootste lol.

Plotseling, vanuit het niets, maakte Kyra een sprong en dook bovenop Taarra, die compleet werd verrast. Kyra probeerde Taarra vast te pinnen op haar rug, maar Taarra was veel sterker en al gauw lag Kyra op haar rug met haar benen te spartelen. Ze kon haar hoofd maar nauwelijks boven water houden en kreeg voortduren water in haar mond. Ze proestte en hoestte en smeekte om genade, maar Taarra liet haar even spartelen.

Pas na een paar seconden trok ze Kyra overeind. Ze hoestte lang en luidruchtig en spuugde wat water uit.

"Dat was helemaal niet grappig," hijgde Kyra.

"Wat nou? Jij sprong zomaar op me en ik moest me wel verdedigen."

"Ja maar ik wilde niet verdrinken." Kyra begon een beetje te snikken en Taarra trok haar dicht tegen haar borsten aan.

"Sorry meisje, ik wilde je niet zo laten schrikken en ik zou je nooit, maar dan ook nooit laten verdrinken."

Taarra keek Kyra recht in haar vochtige ogen aan. Kyra staarde terug en klampte zich vast aan Taarra. Voordat ze wisten wat er gebeurde, had Taarra haar hoofd voorovergebogen en gaf Kyra een zoen op haar mond. Toen Taarra haar lippen van die van Kyra haalde, zuchtten ze allebei diep.

"Wauw, wat was dat?" riep Kyra uit.

"Kyra, ik hou van je en ik geef om je. Blijf bij mij en ik zal je beschermen" zei Taarra doodernstig.

"Oh Taarra, ik hou ook van jou!"

De twee vrouwen omhelsden elkaar nog inniger en bleven een tijdje langzaam heen en weer wiegend in het water zitten, totdat Kyra losliet en zei dat ze trek had. Taarra knipperde even met haar ogen en moest glimlachen.

"Jij hebt echt altijd trek he? Maag op pootjes. Hup, het water uit, dan zullen we eens voor ontbijt gaan zorgen."

Hand in hand liepen de twee vrouwen terug naar het huis van Taarra en deden geen moeite om hun kleren weer aan te trekken, Taarra woonde beschut genoeg, niemand zou hen kunnen zien en ook al zou iemand ze zien, dan nog zou het niets uitmaken, had diegene ook eens een leuke dag.

Hoofdstuk 14

Na het ontbijt was het tijd voor Kyra's eerste zwaardtraining. Ze kleedden zich aan en voordat ze met het echte zwaard mocht oefenen, kreeg Kyra eerst een houten zwaard in haar handen gedrukt van Taarra. Ze wilde protesteren maar Taarra snoerde haar de mond en zei dat ze eerst moest oefenen voordat ze met het echte werk kon beginnen. Naast een zwaard kreeg ze ook een houten schild.

Om de beurt moest Kyra aanvallen en verdedigen en Taarra corrigeerde haar bewegingen en gaf haar aanwijzingen. Kyra was een natuurtalent en Taarra had steeds minder commentaar en had echt moeite om Kyra's slagen af te weren of om door haar verdediging heen te breken. Na een uur waren ze moe en bezweet en namen ze pauze.

"Zo he, dat ging echt goed! Jij bent een natuurtalent. Weet je zeker dat je nog nooit met zwaarden hebt gevochten?"

"Heel zeker, dit is de eerste keer dat ik een echt zwaard gebruik."

"Een echt zwaard?" vroeg Taarra.

"Ja. Toen ik nog op straat woonde gebruikte ik af en toe een stok om me te verdedigen."

"Ah, dat verklaart een hoop. Hoewel je dus al wat hebt geoefend, heb je nog steeds training nodig, je technieken kunnen wel wat verbetering gebruiken en je moet nog een hoop nieuwe dingen leren. Laten we daar zo mee beginnen, dan zal ik je leren hoe je zo snel mogelijk iemand met een schild en zwaard kan doden zonder al te veel moeite te doen, iets wat je op het slagveld hard nodig zult hebben."

Na een paar minuten stonden ze weer tegenover elkaar, dit keer allebei met zowel zwaard als schild in de handen. Taarra gaf Kyra uitleg hoe je met een schild zowel kon verdedigen als aanvallen. Ze legde uit dat de vlakke kant van het schild een tegenstander tijdelijk uit balans kon brengen. Voordat Kyra het doorhad werd ze in haar gezicht geslagen met het houten schild. De klap was niet hard, maar Kyra was even versuft en geschrokken van de plotselinge actie van haar vriendin en leermeesteres.

Geschrokken en met tranen in haar ogen stond ze te tollen op haar benen. Minder dan een seconde later voelde ze de punt van het oefenzwaard van Taarra tussen haar ribben prikken.

"Kijk, zo doe je dat. Gaat het?"

Kyra wreef over haar pijnlijke rode wang en veegde wat tranen uit haar ogen en zei: "Dat was niet leuk, maar ik snap wat je bedoelt, op een pijnlijke manier dan... auw."

"Goed opletten, dan doe ik het nog een keer."

Taarra hief haar zwaard op en deed een schijnuitval naar Kyra, maar op het laatste moment draaide ze haar bovenlichaam in en omdat Kyra de slag wilde pareren met haar zwaard was haar rechterflank nu open en kreeg ze weer een tik in haar gezicht met het houten schild van Taarra. Kyra stond weer even met haar ogen te knipperen, maar herstelde zich weer snel. Te laat, want Taarra had haar zwaard opgeheven en Kyra keek in Taarra's ogen met het zwaard op haar keel.

"Beter opletten de volgende keer. Nog een keer!"

Dit keer had Kyra door wat Taarra ging doen en zorgde ervoor dat haar verdediging dicht bleef. Taarra probeerde een paar verschillende uitvallen, maar Kyra was een snelle leerling en Taarra kwam er niet doorheen. Sterker nog, in een moment van onoplettendheid had Kyra haar zwaard bijna in de buik van Taarra gestoken. Taarra probeerde de slag af te weren, maar was net te laat en de punt van Kyra's zwaard schampte langs haar kleding en heel even voelde Taarra de punt van Kyra's zwaard haar buik aanraken.

"Goed zo! Dat was erg mooi gevonden, je had me bijna te pakken" hijgde Taarra.

Kyra keek haar triomfantelijk aan en zweet droop over haar voorhoofd. Plotseling kreeg Taarra een felle blik in haar ogen en viel aan. Voordat ze er erg in had, had Kyra haar hand opgeheven en smeet Taarra met haar magie tegen de muur.

Versuft krabbelde Taarra op en keek Kyra aan. Allebei waren ze erg geschrokken.

"Krijg nou... dat was niet de bedoeling!" riep Taarra.

"Sorry, ik heb het nog niet onder controle" zei Kyra. "Zo te zien werkt het wel," voegde ze er giechelend aan toe.

"Wat denk je, genoeg geoefend voor vandaag?" vroeg Taarra.

"Ja, ik denk het wel. Ik krijg trek, zullen we wat gaan eten?"

"Jij altijd met je eten... goed dan, maar dit keer heb ik wel zin in een stukje vlees en daar heb ik jouw hulp bij nodig."

"Hoe dan?"

Hoofdstuk 15

Taarra pakte een boog en een koker met pijlen uit een kast en gaf ze aan Kyra.

"Hiermee gaan we ons eten vangen, er loopt genoeg wild rond in de bossen. Dat kunnen we vangen en opeten."

Samen gingen ze de bossen in, Taarra had de boog vast en Kyra hield de koker met pijlen bij zich. Voorzichtig sluipend leidde Taarra Kyra naar een open plek in het bos waar een meertje was.

"Hier komen altijd veel dieren om te drinken. Als we heel stil zijn en geduld hebben, komt er vast wel een dier om te drinken."

Van achter een bosje bleven ze wachten tot er een dier naar het meertje zou komen om te drinken. Pas toen het begon te schemeren hoorde Taarra overal om hen heen geritsel. Niet lang daarna kwam er een groep herten uit de bossen gesprongen. Ze liepen naar het meertje en begonnen te drinken.

"Heel stil zijn," fluisterde Taarra, "herten hebben een gevoelige neus en oren en we moeten ze dus zo stil mogelijk en met tegenwind benaderen. Geef me een pijl en blijf vlak achter me en maak zo min mogelijk geluid."

Voorzichtig slopen de twee vrouwen met een boog om de groep herten heen. Toen ze op de goede plaats waren om er een te kunnen schieten, gebaarde Taarra dat ze een pijl moest hebben. Kyra gaf haar een pijl en Taarra legde hem in de boog en spande de pees. Ze mikte nauwkeurig en met een zoevend geluid schoot de pijl weg.

Een tiental meters verderop viel een hert neer met een pijl door haar nek. De rest van de groep vluchtte weg en Taarra en Kyra snelden op het gedode dier af en sleepten het naar Taarra's huis.

Na een moeizame tocht met een dood hert tussen hen in kwamen ze terug bij Taarra's huis.

"Voordat we dit hertje hier kunnen opeten, moeten we hem villen, schoonmaken en uitbenen. Pas daarna kan ik er een paar mooie stukken van roosteren. Hier, help me even."

Taarra liep naar binnen en kwam terug met twee messen. Ze gaf Kyra er een en zelf hield ze het andere. Taarra aarzelde geen moment en begon de huid van het hert te stropen. Kyra walde, gilde en sprong achteruit.

"Wat doe jij nou weer? Wil je geen hertenvlees vanavond? Als je wilt eten, moet je er wel wat moeite voor doen, dit beestje maakt zich echt niet zelf klaar en we kunnen ook niet naar de stad gaan om daar bij de slager vlees te kopen, dus als je eten wilt, zul je me moeten helpen. Hou op met klagen en schiet op, des te eerder zijn we klaar en kunnen we gaan eten."

Kyra aarzelde, maar liep daarna schoorvoetend op het inmiddels half ontvelde hert en begon heel voorzichtig de huid van het karkas te scheiden. Toen dat gebeurd was, sneed Taarra de organen die ze niet direct konden gebruiken eruit en legde ze op een hoopje op het bloederige vel, wat misschien ook van pas zou kunnen komen.

Nadat het hert ontdaan was van alle minder bruikbare onderdelen, sneed Taarra een poot af en legde dit klaar om te roosteren.

Voor haar huis, op de plek waar ze bezig waren het hert klaar te maken, had Taarra een vuurplaats met een spit aangelegd voor gelegenheden zoals deze. Ze stak de poot aan het spit en zorgde voor vuur.

Een paar minuten later hing er een hertenbout rond te draaien boven een vuurtje en hing er al snel een heerlijke geur van gebraden vlees.

Niet veel later was het vlees zo goed als gaar en sneed Taarra er een stukje vanaf. Ze legde het op een bord en gaf het aan Kyra. Die at het snel op en wilde meer.

"Even geduld dametje, dit vlees heeft geduld nodig en dat heb jij duidelijk niet. Nog heel even en dit vlees is helemaal goed."

Gezamenlijk aten ze in relatieve stilte hun zelfgevangen maaltijd op. Na de maaltijd bond Taarra de organen die ze niet had kunnen gebruiken bij elkaar in de huid van het hert en borg het op in een diepe kelder onder haar huis, waar het een stuk koeler was, zodat het vlees minder snel zou bederven.

"Morgen kan ik van die organen soep maken of zo en van de huid kan ik kleding of pantser maken. Misschien kan ik wel een pantser van hertenleer voor je maken, Kyra, maar dat zien we morgen wel, het is mooi geweest voor vandaag. Help me even met het uitmaken van dit vuur en het opruimen van de spullen, dan gaan we slapen. Morgen gaan we weer trainen."

Gezamenlijk borgen de vrouwen alles op en kropen daarna samen in Taarra's bed, naakt en dicht tegen elkaar aan. Voordat ze gingen slapen keek Taarra in het donker naar Kyra's gezicht en streelde haar wang. Ze gaf Kyra een zoen en krulde zich op en viel in een diepe slaap en droomde van Kyra.