Antharia Ch. 06

Hoofdstuk 20

Na een onrustige nacht werden Kyra en Taarra tegelijk wakker. Beide vrouwen hadden de hele nacht liggen dromen en liggen woelen en draaien en Kyra had Taarra een keer uit bed geduwd, waardoor ze onzacht in aanraking met de vloer was gekomen.

Taarra ging rechtop zitten en rekte zich uit. Ze strekte haar armen uit en haar ellebooggewrichten kraakten hoorbaar. Daarna draaide ze haar hoofd in een cirkel rond en ook haar halswervels kraakten luid en duidelijk. Kyra keek haar verschrikt aan.

"Hallo, wat was dat?" vroeg ze

"Hm? Oh, dat. Niets bijzonders, ik rekte me even uit." Hierop haakte Taarra haar vingers in elkaar en duwde ze naar voren. Een serie van knakkende geluiden volgde. Kyra schrok en Taarra voelde zich een stuk wakkerder. Ze sprong uit bed. Toen ze op de vloer stond spreidde ze haar armen en draaide haar bovenlichaam. Haar onderste rugwervels knakten toen ze draaide. Daarna zette ze haar handen tegen haar ruggegraat, net onder haar schouderbladen, en duwde haar borst naar voren en trok haar bovenste wervels duidelijk hoorbaar weer recht.

"Zo he, ik word oud," zei ze nadat ze zich had uitgerekt.

Kyra was inmiddels ook opgestaan en rekte zich uit zonder geluiden te maken. Samen gingen ze ontbijten.

Na het ontbijt werd er aan de deur geklopt. Daar stond een jonge man. Hij droeg een lang gewaad aan en had een muts op zijn hoofd die Kyra niet herkende. Taarra liet hem binnen en zei tegen Kyra dat deze man haar ging meenemen naar de hoofdstad. Daar moest ze een toelatingsexamen doen voor de Universiteit van de Magie en later op de dag moest ze ook naar de Hogeschool voor de Krijgskunst om ook daar toelating te doen.

Kyra vroeg aan de jongeman of ze nog iets moest meenemen en wanneer ze zouden gaan. Ze hoefde niets mee te nemen en ze konden gelijk vertrekken, hoe eerder hoe beter. Kyra omhelsde Taarra, die haar veel geluk wenste en daarna ging Kyra met de jongeman mee naar buiten. Ze zag nergens een paard staan en merkte dat op.

"Waarom zou ik een paard nodig hebben als ik dit kan?"

Hij pakte Kyra's hand stevig vast en sprak een spreuk uit. Een tel later stonden ze in een grote ronde zaal in de Universiteit van de Magie. Aan een lange tafel zaten oude mannen en vrouwen met allemaal dezelfde gewaden aan, een andere kleur dan de jongeman die haar had gebracht, en ze hadden hun mutsen voor zich op de tafel liggen. De vrouw die in het midden zat stond op en vroeg Kyra om dichterbij te komen. Toen Kyra voor haar stond pakte ze haar hand en begroette haar.

"Welkom op de Universiteit van de Magie van Antharia. Ik ben professor Teleixa, rector magnificus van de universiteit. Dit" zei ze, wijzend op de mannen en vrouwen aan de tafel, "zijn de hoofddocenten van de Universiteit. Zij zullen je vandaag beoordelen. Je hebt Magnus, een van onze beste studenten, al ontmoet.

Kyra draaide zich om en zag de jongeman, die dus Magnus bleek te heten, naar haar zwaaien en glimlachen. Kyra glimlachte terug naar hem. Professor Teleixa ging verder:

"Voordat we je kunnen toelaten op onze Universiteit, moet je eerst toelating doen om aan te tonen dat je over genoeg magische krachten bezit. Dankzij de brief van je leermeesteres Taarra weten we dat je jouw magische krachten niet uit jezelf kunt oproepen, maar alleen gebruikt als je wordt bedreigd of aangevallen. Daarom..."

Professor Teleixa kon haar zin niet afmaken, want Magnus stond plotseling tegenover Kyra en had een zwaard in zijn handen. Hij zwaaide het zwaard naar haar en instinctief hief Kyra haar rechterhand op, haar wijs- en middelvinger omhoog gestoken. Ze stak haar hand uit naar Magnus, die werd opgetild en door de kamer vloog alsof hij niets woog. Voordat hij tegen de muur dreigde te smakken werd zijn val op magische wijze afgeremd: Magnus zweefde even door de lucht en kwam daarna weer op zijn voeten terecht. Direct daarna stond één van de commissieleden voor haar en schoot een vuurbal uit zijn handen. Kyra kruiste zo snel mogelijk haar armen voor haar borst en er vormde zich een beschermend schild om haar hele lichaam. De vuurbal raakte het schild en spatte uit elkaar.

Kyra realiseerde zich wat er gebeurd was en ze schrok. Ze rende naar Magnus en wilde zich verontschuldigen, maar professor Teleixa kwam op haar af en hield haar tegen.

"Stop maar, we hebben genoeg gezien. We wisten dat je moest worden aangevallen voordat je magie zou gebruiken, dus hebben wij dit bedacht en Magnus heeft ons daarbij geholpen. Bedankt Magnus, je kunt gaan."

De jongeman boog en verdween in het niets. Professor Teleixa richtte het woord weer tot Kyra.

"Ik denk dat we genoeg hebben gezien. De commissie zal zich terugtrekken en daarna kunnen we je vertellen of je bent toegelaten of niet."

Met deze woorden stonden de mannen en vrouwen op en verdwenen door een deurtje achter hen.

Hoofdstuk 21

Terwijl de commissie aan het overleggen was, probeerde Kyra van alles om haar magie op te roepen, maar niets hielp. Ze was nog steeds bezig toen het deurtje weer open ging en de professoren weer de zaal inkwamen, professor Teleixa voorop. Ze gingen zitten en professor Teleixa vroeg Kyra om dichterbij te komen. Ze pakte haar handen en schudde ze.

"Gefeliciteerd, jongedame. We denken dat je geschikt bent voor een opleiding aan de Universiteit, al moet er nog gewerkt worden aan het beheersen van je krachten, maar dat komt wel in orde denk ik. Ik geloof dat je nu ook toelating wilt doen voor de Hogeschool voor de Krijgskunst? Ga en doe je best. Aan het einde van de dag zullen de leraren van de Hogeschool en wij overleggen, als je daar ook wordt toegelaten. Nogmaals: ga en doe je best en gefeliciteerd."

Kyra bedankte haar en de andere professoren en liep het gebouw uit. Op borden was aangegeven hoe ze bij de Hogeschool moest komen, maar die had ze niet echt nodig: de Hogeschool stond bijna recht tegenover de Universiteit en Kyra hoefde alleen maar het enorme plein over te steken waar de beide gebouwen aan lagen.

Ze liep het gebouw binnen en meldde zich bij een man die achter een bureau vlakbij de ingang zat. Hij vroeg haar naar haar naam en waarom ze hier was. Kyra zei hoe ze heette en dat ze voor een toelating kwam. De man schreef wat op een briefje en gaf dat aan Kyra en vertelde ze waar ze moest zijn en hoe ze daar moest komen. Kyra bedankte hem en ging naar de zaal waar ze zijn moest.

Bij de juiste zaal aangekomen zag Kyra een man in harnas voor twee grote deuren staan. Kyra vroeg hem of in deze zaal het toelatingsexamen was. De man vroeg haar om een bewijs en Kyra gaf hem het papier dat ze van de man bij de ingang had gekregen. Ze kreeg te horen dat ze nog even moest wachten en dat ze zou worden geroepen. Kyra ging op een bank naast de deuren zitten en wachtte. Korte tijd later kwam een oudere man naar buiten en vroeg om de volgende kandidaat. De enige kandidaat was Kyra, dus ze stond op en volgde de oudere man. Hij leidde haar de kamer binnen die leidde naar de grote zaal en zei dat ze even moest wachten terwijl hij de commissie ging informeren dat er een nieuwe kandidaat was gearriveerd en klaar stond om toelating te mogen doen.

Toen hij dat gedaan had, wenkte hij Kyra. Ze liep de zaal binnen en zag een aantal mannen en vrouwen aan een lange tafel zitten aan de andere kant van de zaal. Ze droegen uniformen van het leger. De oudere man leidde haar naar binnen en zei dat ze in het midden van de zaal moest gaan staan. Kyra deed wat haar gevraagd werd en ging op de juiste plek staan. De man die in het midden van de tafel zat stond op en liep op haar af. Hij liep met krachtige passen op haar af. Hij gaf haar een stevige hand en stelde zich voor als de Grootmeester van het Vechtersgilde en hoofddocent van de Hogeschool voor de Krijgskunst.

"Welkom jongedame, mijn naam is Artha en ik ben hier de hoofddocent en tevens Grootmeester van het Vechtersgilde. Wij hebben vernomen dat jij een opleiding wilt doen aan onze Hogeschool. Uiteraard nemen we niet zomaar iedereen aan, je moet jezelf eerst bewijzen, daarvoor ben je nu hier. Ik heb gehoord dat je net met succes de toelating aan de Universiteit hebt gedaan, gefeliciteerd daarmee. Genoeg gepraat, tijd voor actie."

Grootmeester Artha klapte in zijn handen en de man in harnas die haar had binnengelaten kwam binnengelopen. De Grootmeester wees haar op een rek met harnassen en wapens die in een hoek van de zaal stonden en vroeg Kyra om spullen te pakken en aan te trekken. Kyra liep naar de hoek en pakte leren pantser en een zwaard en schild. Ze deed alles aan en om en liep terug naar het midden van de zaal. De Grootmeester vertelde haar dat ze zou vechten met de wachter, de man in harnas die bij de deur stond. Aan de hand van het gevecht zou de commissie haar oordeel vellen. De wachter trok zijn zwaard en Kyra deed hetzelfde. De Grootmeester nam zijn plaats aan de tafel weer in en gaf een teken dat het gevecht kon beginnen.

Kyra wachtte af en liet de wachter de eerste zet doen. Lang hoefde ze niet te wachten: toen de Grootmeester was gaan zitten en een sein had gegeven dat ze mochten beginnen, viel hij gelijk aan. Kyra ving zijn slag op met haar schild en zwaaide haar zwaard op heuphoogte naar de wachter. Hij hield haar zwaard tegen met zijn schild en probeerde naar Kyra's keel te steken. Kyra boog achterover en ontweek de stoot. Ze hief haar zwaard op en sloeg het zwaard dat boven haar gezicht hing weg. Ze rechtte haar rug en hield haar schild voor haar gezicht en haar zwaard in de aanslag.

Toen ze het zwaard van de wachter had weggeslagen had ze in een fractie van een seconde met haar zwaard naar het hoofd van de wachter geslagen, maar ze raakte vol zijn hand. Door de kracht van de slag liet hij zijn zwaard vallen. Voordat hij het kon oprapen was Kyra om hem heen gedraaid en stond nu aan zijn rechterkant. Ze haalde uit en stopte vlak voordat ze de keel van de wachter zou doorsnijden. Ze liet haar zwaard in de lucht hangen, een paar centimeter voor de hals van de man. De Grootmeester riep dat ze moest stoppen.

"Indrukwekkend," zei hij. "Ik heb maar zelden jonge mensen zo goed zien vechten. We zullen ons nu terugtrekken om te overleggen of je goed genoeg bent om een opleiding te mogen volgen. Wacht hier."

De commissieleden verdwenen door een zij-ingang van de zaal en lieten Kyra en de wachter achter. Kyra wilde zich verontschuldigen, maar de wachter wuifde haar excuses weg en zei:

"Risico van het vak. Trouwens, ze hadden me zo weer opgelapt, er staat hier altijd wel ergens een tovenaar paraat mocht er iets fout gaan. Je hebt het echt goed gedaan, in al die jaren dat ik hier werk en deze toelatingen doe is er maar één keer eerder iemand geweest die mijn zwaard uit mijn handen sloeg. Haar naam vergeet ik nooit meer. Ik vraag me af wat er van Taarra geworden is."

"Taarra? Meent u dat?" riep Kyra uit.

"Ken je haar?" vroeg de wachter.

"Zeker weten, ze heeft me meegenomen naar haar huis en ze heeft me leren vechten, maar daarvoor heeft ze jarenlang in het leger gevochten. Nu is ze afgezwaaid geloof ik, maar sinds kort moet ze troepen gaan trainen voor de komende grote oorlog met de Orken. Dat is ook één van de redenen dat ze me hierheen heeft gestuurd."

"Als je haar weer ziet, doe haar dan de groeten van Bor. Misschien herinnert ze me nog."

"Ik zal het haar vragen."

Kyra en Bor stonden nog steeds te praten toen de deur openging en de commissie weer binnenkwam. De Grootmeester vroeg Kyra of ze dichterbij wilde komen. Hij sprak tot haar:

"Van harte gefeliciteerd, dat was zeer indrukwekkend, Taarra heeft je goed getraind, of eigenlijk moet ik zeggen: ze heeft je talent met een zwaard en schild goed naar boven gehaald, want volgens mij heb je veel talent, jongedame. Welkom op onze Hogeschool. Het bestuur van de Hogeschool gaat direct overleggen met het bestuur van de Universiteit om te beslissen hoe je opleiding eruit gaat zien, nu je aan beide scholen bent toegelaten. Volg me, we zullen in het gebouw van de Universiteit gaan overleggen. Jij kan daar niet bij zijn, maar je moet wachten totdat we alles rond hebben. In de tussentijd kan je doen wat je wilt, zolang je maar in het gebouw blijft. Er zal een kamer voor je worden gereed gemaakt, zodat je wat kunt rusten of opfrissen als je dat wilt. Volg me, we vertrekken nu meteen."

De Grootmeester beende met lange passen het gebouw uit, gevolgd door de andere leden van de commissie en Kyra. Ze staken het plein over en gingen het Universiteitsgebouw binnen. De Grootmeester kende de weg en liep gelijk door naar de hoogste verdieping. Hij en zijn staf gingen een ruimte binnen en Kyra moest buiten blijven. Een bode nam haar mee naar een kamer daar niet ver vandaan, speciaal ingericht voor mensen zoals zij.

"Als je nog iets nodig hebt, ik sta om de hoek," zei de bode en liet haar alleen.

Hoofdstuk 22

Kyra liep de kamer in en ging op het bed dat daar stond liggen. Ze lag op haar rug naar het plafond te staren en dacht even helemaal nergens aan. Ze schrok toen er op de deur werd geklopt. Kyra deed de deur open en daar stond Magnus. Hij vroeg of hij even met haar kon praten. Kyra liet hem binnen en ging op een stoel zitten tegenover het bed waar Kyra op ging zitten.

Magnus had wat eten meegenomen en onder het eten spraken ze over van alles en nog wat, maar voornamelijk over de toelating voor de Universiteit die ochtend. Magnus was een beetje geschrokken toen Kyra zich verdedigde tegen zijn aanval met het zwaard: zo'n soort magie, het gebruik van krachtvelden om zowel aan te vallen als te verdedigen, kende bijna niemand en Magnus was nog nooit iemand tegengekomen die dat in zich had. Kyra wilde zich weer verontschuldigen maar Magnus bedankte haar juist: hij wist nu dat hij nog meer moest oefenen en studeren, ze had hem een nieuwe uitdaging gegeven. Hij vroeg haar of ze, als ze wist hoe ze haar magische krachten kon beheersen, samen met hem wilde oefenen en studeren. Kyra bloosde en giechelde, maar stemde toe. Ze vond Magnus best wel leuk, op een andere manier dan Taarra; tegen Taarra keek ze vooral op, maar Magnus was maar iets ouder dan zij en een man.

Magnus en Kyra zaten wat te praten en een beetje te flirten toen er weer op de deur geklopt werd. Het was de bode, die vroeg of Kyra wilde meekomen, de staf van de Universiteit en de Hogeschool waren klaar met vergaderen. Magnus nam afscheid en gaf haar in het voorbijgaan een zoen op haar wang. Kyra werd rood en begon te giechelen. Magnus verdween en Kyra volgde de bode. Hij bracht haar naar de vergaderzaal een paar deuren verderop. De bode hield de deur voor haar open en bleef zelf buiten staan. Kyra liep de kamer binnen, die een stuk kleiner was dan de zalen waarin ze toelating had gedaan. In het midden stond een grote tafel. Daaromheen zaten alle professoren op stoelen. Aan de andere kant stond één stoel en Kyra ging op die stoel zitten.

Professor Teleixa verwelkomde haar en feliciteerde haar nogmaals met het behalen van beide toelatingen. Van één van de professoren van de Universiteit kreeg ze een aantal papieren onder haar neus geschoven. Eerst moest ze een inschrijfformulier invullen en ondertekenen. Toen ze dat gedaan had kreeg ze haar vakkenpakket te zien en het bijbehorende rooster. Ook kreeg ze een kamer op de campus toegewezen en alle bijbehorende spullen, zoals een pas waarmee ze kon laten zien dat ze studente was.

Van beide opleidingen kreeg ze kleding. Van de Hogeschool kreeg ze een houten zwaard en schild om mee te oefenen en van de Universiteit kreeg ze een stapel studieboeken.

"Binnenkort zullen we je een pantser aanmeten en krijg je je eigen zwaard, mocht dat nodig zijn," zei de wapenmeester, een brede man met een kaal hoofd en een enorme baard.

"Dat is niet nodig, daar heeft mijn leermeesteres Taarra al voor gezorgd."

"In dat geval zullen we zo snel mogelijk iemand om je spullen sturen."

Als laatste kreeg ze een stapel samengebonden papieren met informatie over de beide onderwijsinstellingen, waar ze terecht kon met vragen, wie haar kon helpen bij diverse problemen, etc. Daarmee was Kyra officieel student en kon ze naar haar kamer in het gebouw op de campus gaan. Voordat ze weg mocht werd ze door iedereen gefeliciteerd en verwelkomd. Van een paar van de professoren zou ze binnenkort les krijgen. De anderen zou ze misschien later nog eens tegenkomen. Kyra bedankte iedereen en pakte daarna haar spullen bij elkaar en werd door de bode naar haar kamer gebracht.

De plek waar alle studenten die aan de Universiteit en/of de Hogeschool studeerden woonden lag ook aan hetzelfde immense plein en was een hoog en breed gebouw met heel veel kamers en andere ruimtes. De bode bracht Kyra naar de ingang, waar de portier het van hem overnam. De portier bekeek haar papieren en pakte daarna een sleutel van een enorm rek met sleutels dat achter hem hing. Hij liep voor Kyra uit naar haar kamer.

Kyra's kamer was een behoorlijk eind lopen vanaf de ingang en ze zat in de linkervleugel op de een na hoogste verdieping van het gebouw. De portier liet haar de kamer zien en vertelde over de aanwezige voorzieningen: elke verdieping en elke vleugel had zijn eigen watervoorziening, door middel van pompen en buizen werd er water door het hele gebouw gepompt en konden de studenten op verschillende plekken water tappen uit kranen om zich te wassen of om te gebruiken voor van alles en nog wat. Eten werd drie keer per dag geserveerd in de eetzaal beneden. Studenten konden daar gratis maaltijden krijgen en tegen gereduceerd tarief was er alcohol verkrijgbaar.

Mannen en vrouwen zaten gescheiden van elkaar, de vrouwen in de linkervleugel en de mannen in de rechter, maar er was niets dat ze tegenhield om elkaar op te zoeken en de portier fluisterde Kyra in haar oor dat er regelmatig feesten en zelfs orgieën werden gehouden; de studenten hielden wel van een feestje.

Door het hele gebouw waren ruimtes om te studeren. Ook in de bibliotheek, daar vlakbij, was ruimte om te studeren, naast een grote verzameling boeken en ander studiemateriaal. De bibliotheek was bijna altijd geopend, behalve 's nachts uiteraard.

De portier vroeg Kyra of ze nog vragen had, maar dat had ze niet. Mocht ze toch nog iets willen weten kon ze altijd bij hem of een van zijn collega's terecht, er zat dag en nacht iemand in het hok van de portier.

Hierna ging hij weg. Kyra liep haar kamer in en keek uit het raam. Ze had een mooi uitzicht over de campus, het grote plein tussen de gebouwen en alle gebouwen die daar aanlagen. Er werd op de open deur geklopt en er stonden drie jonge vrouwen in de deuropening. Ze waren alle drie gekleed in het uniform van de Universiteit, een hemelsblauw gewaad dat tot op de grond reikte.

"Hoi, mogen we binnenkomen?" vroeg de voorste.

"Tuurlijk, kom binnen."

"We wilden even gedag komen zeggen, we hoorden Jahn, de portier, met iemand staan praten en uitleg geven over dit gebouw, dus we wisten dat er een nieuwe was. Ik ben Serah en dit zijn Tin en Msi," terwijl ze op de vrouwen naast haar wees.

Serah was lang, slank en had blond haar en blauwe ogen en leek Kyra heel aardig. Tin was de kleinste van de drie en had het uiterlijk van iemand die uit de oostelijke landen afkomstig was: lang zwart sluik haar, een getinte huid en kleine ogen. Msi kwam uit de zuidelijke landen en had een donkere huid en ogen en een grote bos zwarte krullen.

Tin vroeg of Kyra met hen wilde meekomen naar de centrale ruimte van de vleugel; elke vleugel en elke verdieping had zijn eigen centrale ruimte, een soort woonkamer. In de woonkamer zaten de meiden die in de andere kamers zaten op haar te wachten. Kyra zei dat ze zich nog even wilde omkleden en opfrissen en dat ze zo zou komen.

"Goed, dan zien we je zo," zei Serah. "Aan het einde van de gang is een ruimte zonder deur aan de rechterkant, je kunt het niet missen."

De drie vrouwen gingen weg en Kyra kleedde zich om. Ze wist niet welk van de twee uniformen ze zou aantrekken en koos uiteindelijk voor dat van de Universiteit. Ze haalde wat water uit de keuken en waste daarmee haar gezicht. Nadat ze haar haren had gekamd ging ze naar de woonkamer. Aan het einde van de gang hoorde ze stemmen uit de ruimte rechts komen en ze ging de woonkamer in. Daar zaten zeven jonge vrouwen, waaronder Serah, Tin en Msi, zittend op banken en stoelen op haar te wachten. In het midden stond een krukje en Kyra moest op het krukje gaan zitten. Eerst werd ze aan iedereen voorgesteld en daarna moest ze vragen beantwoorden van de meiden, die alles van haar wilden weten. Kyra liet niet teveel los over haar verleden omdat ze zich een beetje schaamde over haar vroegere leven op straat, maar na verloop van tijd voelde ze zich steeds meer op haar gemak en bleken de meiden heel verschillende achtergronden te hebben: sommigen kwamen uit rijkere families maar anderen waren afkomstig uit eenvoudige of zelfs arme families. Gelukkig was het onderwijs gratis en door de uniformen was iedereen zoveel mogelijk gelijk aan elkaar.