Antharia Ch. 07

Hoofdstuk 23

Kyra lag net te dromen over Taarra en over haar eerste dag van haar nieuwe leventje als studente toen plotseling haar hele kamer werd verlicht en ze hardhandig uit bed werd getrokken. Ze schrok wakker en keek om zich heen. In haar kamer stonden de meiden van haar afdeling. In tegenstelling tot Kyra droegen ze hun uniformen. Kyra wreef de slaap uit haar ogen en besefte toen dat ze geen kleren aanhad. Ze greep naar haar laken en bedekte daarmee haar naakte lichaam voor de 7 paar ogen die haar aankeken.

Kyra keek op en keek recht in een magisch licht. Ze kneep haar ogen samen tot spleetjes en zag de contouren van 7 vrouwen, gekleed in lange gewaden. Ze kon hun gezichten niet onderscheiden vanwege het felle licht dat één van hen boven haar hand liet zweven. Een stem zei dat ze moest meekomen en dat het laken in de kamer moest blijven. Kyra wilde protesteren maar ze werd meegesleurd. Half struikelend werd ze de woonkamer van de afdeling in getrokken en op een bank gegooid. Met haar benen wijd belandde ze op de kussens. Vier meiden hielden haar stevig vast. Kyra kon geen kant op. Serah ging voor haar staan.

"Hopelijk hebben we je niet al te veel laten schrikken, maar we gaan je zo meteen ontgroenen. Als je rustig blijft gebeurt er niets. Meiden, we kunnen beginnen."

Van achter haar werd er een fles onder haar neus geduwd en Kyra moest haar mond open doen. Een zoet ruikende vloeistof werd in haar mond gegoten en droop over haar borsten en tussen haar benen. Kyra kon niet alles doorslikken, maar wat ze kon opdrinken smaakte niet vies. Kyra verslikte zich en spuugde alles uit, maar ze moest meer drinken. Ze wilde protesteren, maar haar mond zat vol met de zoete en alcoholische vloeistof.

Nadat de fles leeg was en Kyra had geprobeerd zo veel mogelijk op te drinken, werden haar armen en benen los gelaten. Ze boog voorover, hijgend en proestend van het drinken. Ze schraapte haar keel en spuugde een flinke klodder speeksel op de grond.

"Voor zover deel 1. Gelukkig is deel 2 een stuk aangenamer," zei Serah.

Kyra werd aan haar hoofd achterover getrokken en Serah liep op haar af en bracht haar lippen naar die van Kyra en zoende haar kort op haar mond. Met haar tong volgde ze het spoor dat de zoete drank had gevolgd richting haar kruis. Serah likte Kyra's lichaam van haar lippen tot haar kruis en sloeg geen plekje over. Met haar handen spreidde Serah Kyra's dijen en dook tussen haar benen en likte Kyra's klit. Ze pakte Serah's hoofd vast en duwde die nog dichter tegen haar poesje. Serah liet er geen gras over groeien en likte Kyra's kut van onder tot boven en weer terug. Ze stak twee vingers naar binnen en begon Kyra te vingeren. Die gooide haar hoofd achterover en kreunde.

Ondertussen hadden de overige meiden hun gewaden uitgetrokken en zaten op de banken rondom de bank waar Kyra en Serah bezig waren zichzelf en elkaar te vingeren en te likken.

Na een tijdje trok Serah haar hoofd van tussen Kyra's benen en keek in het rond. Ze vroeg wie er nu wilde en alle meiden sprongen op, ook Tin en Msi. Ze wilden allemaal Kyra beffen en vingeren.

"Niet zo snel meiden, we kunnen niet allemaal tegelijk Kyra beffen. Één voor één, ga in een rij staan en wacht je beurt af."

Gemopper volgde, maar de meiden kozen nummers en gingen weer zitten. Als eerste was Msi aan de beurt. Voordat ze Kyra befte, zei ze:

"Maak je niet druk meisje, we hebben dit allemaal moeten doen."

Kyra keek Msi vreemd aan.

"Ben jij gek? Ik vind dit geweldig, alleen hadden jullie het me wel eerst mogen vertellen, dan was ik niet zo geschrokken toen jullie me uit mijn bed kwamen slepen."

Met deze woorden pakte ze het hoofd van Msi vast en duwde het tussen haar benen.

Msi dacht bij zichzelf: "Zo, die laat er geen gras over groeien" en begon de kut van haar nieuwe vriendin te likken en te vingeren.

Iedereen kreeg evenveel tijd en degene die Kyra een orgasme bezorgde kreeg een donderend applaus. Kyra kwam die nacht meerdere keren klaar en was uitgeput toen het laatste meisje haar vingers uit haar kut haalde en in Kyra's mond stopte. Kyra's poesje was drijfnat en extreem gevoelig. Voordat ze weer gingen slapen vingerde Kyra zichzelf naar een laatste hoogtepunt. Nadat ze was klaargekomen droop het zweet over haar hele lichaam en was ze uitgeput. Kyra viel in slaap op de bank, naakt en met haar benen wijd. Voorzichtig pakten de meiden haar op en legden haar terug in haar bed en trokken het laken over haar heen en kusten haar voorhoofd voordat ze weer naar hun eigen kamers gingen.

Hoofdstuk 24

Kyra sliep als een roosje en moest tot drie keer toe gewekt worden door het weksysteem van de universiteit: in elke kamer stond een bol, waarin de studenten konden aangeven hoe laat hun eerste college begon de volgende dag. Op de juiste tijd zond de bol golven uit die ervoor zorgden dat de studenten ophielden met slapen omdat hun lichaam de opdracht daartoe kreeg. Als de student weer in slaap viel werd er een krachtiger signaal uitgezonden. De derde keer kreeg het lichaam de opdracht om te draaien, zodat de student uit bed zou rollen.

Kyra kwam onzacht in aanraking met de vloer. Ze stond op en liep naar een kraan en gooide wat water in haar gezicht en over haar lichaam. Het water was koud en Kyra was in één klap wakker. Ze rekte zich uit, geeuwde en liep daarna terug naar haar kamer. Ze trok haar kleren aan en kamde haar haren. Op een papier dat op een kastje lag stond haar rooster. Kyra keek er op en zag dat ze haar eerste echte dag op de universiteit begon met magie. Ze pakte het benodigde boek en nog wat andere spullen, stopte deze in een tas en liep het gebouw uit. Ze stak het plein over en liep de universiteit binnen. Aan de portier vroeg ze de weg en hij wees haar naar de collegezaal.

Voor de ingang van de ruimte stonden tientallen jongens en meiden met elkaar te praten. Ze waren allemaal gekleed in het uniform van de universiteit. Ze kwamen uit alle windstreken en Kyra keek haar ogen uit: zoveel verschillende mensen had ze nog nooit bij elkaar gezien.

Ze zag geen bekenden maar ving flarden van een gesprek op dat vlak bij haar plaatsvond en mengde zich in de conversatie. Een meisje en een jongen praatten wat met elkaar en begroetten Kyra toen die zich in het gesprek mengde. Met z'n drieën praatten ze wat tot de grote deuren van de collegezaal openzwaaiden en de studenten de zaal binnenstroomden.

Kyra liep de zaal binnen en keek haar ogen uit: in de enorme ruimte stonden rijen banken en tafels waar honderden studenten aan gingen zitten. Aan de andere kant van de zaal stond een vrouw achter een lessenaar met papieren en boeken er op. Nadat iedereen was gaan zitten en het rumoer was verstomd, nam de vrouw het woord. Met een betovering was haar stem versterkt, zodat iedereen haar goed kon verstaan. Ze sprak de studenten toe. Kyra herkende de vrouw: het was professor Teleixa, rector magnificus van de universiteit.

"Goedemorgen, welkom bij jullie eerste officiële dag als studenten aan onze universiteit. Zo meteen zal professor Empinen college gaan geven over de grondbeginselen van de magie, maar eerst richt ik het woord tot jullie. Mijn naam is Teleia Teleixa, ik ben rector magnificus van de universiteit, je zou kunnen zeggen dat ik hier de baas ben. In deze hoedanigheid wil ik jullie feliciteren met het behalen van de toelating voor onze universiteit en tevens wil ik jullie geluk wensen met jullie studies. Uiteraard hoop ik dat iedereen zijn of haar uiterste best zal doen en met goede cijfers zal slagen.

De jaren die nu voor jullie liggen zijn jullie beste jaren: je bent net volwassen geworden, je staat voor het eerst op eigen benen en de wereld ligt aan je voeten. Maak er wat van en stel me niet teleur! Oh ja, even onder ons: studeren betekent niet alleen maar boven de boeken hangen, je moet af en toe wat lol maken, maar ik geloof dat jullie dat wel toevertrouwd is."

Met deze woorden sloot professor Teleixa haar toespraak af. Ze kreeg een daverend applaus. Een kleine, oude en grijze man klom het podium op. Hij maande de zaal tot stilte en begon zijn betoog over de beginselen van magie. Vol vuur vertelde hij de studenten over de verschillende vormen van magie en strooide met anekdotes en grappen en de zaal lag aan zijn voeten.

De tijd vloog om en voordat Kyra er erg in had eindigde de professor zijn verhaal. De studenten applaudisseerden voor hem en liepen de zaal uit, druk pratend. Kyra zocht de twee studenten op waar ze voor het college mee had staan praten en volgde hen naar het volgende college.

Na de les over de theorie was het tijd voor de praktijk en Kyra moest een andere kant op dan Vuirin en Kitten (niet haar echte naam, maar iedereen noemde haar zo), de jongen en meisje waar ze mee had gepraat. Kyra ging naar de ruimte waar haar werkgroep zou zijn. Een tiental jongens en meiden stond voor de deur te wachten. Tot haar verbazing kwam Magnus aanlopen met een stapel boeken en papieren onder zijn arm. Hij opende de deur en liet de studenten binnen.

"Ben jij onze leraar?" vroeg Kyra. Magnus knikte. "Ouderejaars worden soms gevraagd om werkgroepen magie te geven en mij hebben ze ook gevraagd. Toevallig dat je in mijn klas zit. Laten we naar binnen gaan, we moeten nog veel doen. Ik weet nog wel van de toelating hoe jij je magie gebruikt..." zei hij, terwijl Kyra een knipoog gaf. Ze werd rood en keek naar de grond. Magnus stak zijn hand uit en trok Kyra naar binnen. Ze ging naast een dik meisje zitten en vergat wat er net was gebeurd.

Magnus was een goede leraar en legde geduldig uit hoe studenten hun magische krachten konden oproepen en gebruiken. Een enkeling lukte het om een klein beetje magie op te roepen, maar de meesten kregen niets voor elkaar.

"Geeft niets," zei Magnus na afloop," volgende keer beter. "Hoe meer je oefent en probeert, hoe beter het zal gaan." Met deze woorden was de les afgelopen en stuurde hij zijn leerlingen weg.

Hoofdstuk 25

Kyra had het volgende uur geen college en ging naar de kantine. Daar liep ze Tin tegen het lijf en samen gingen ze aan een tafel zitten om te eten maar vooral om te praten.

Tin vertelde honderduit over haar familie en hoe ze op de universiteit was gekomen. Ook vertelde ze Kyra over de vakken die ze nog zou krijgen en over leuke en minder leuke leraren en professoren. Tin kon haar niets vertellen over de Hogeschool omdat ze daar geen lessen volgde. Kyra luisterde aandachtig en moest aan het einde van het uur de rest van haar lunch snel naar binnen proppen om op tijd bij haar volgende college te zijn. Ze zei Tin gedag en holde de zaal uit, haar achterlatend met haar afval.

Kyra sprintte het gebouw uit, stak het plein over en holde de Hogeschool binnen. Hijgend kwam ze bij haar lokaal aan waar ze haar eerste lessen krijgskunst zou hebben. Er was nog niemand en Kyra rende een toilet in en kleedde zich om. In haar tas had ze haar uniform van de Hogeschool zitten en trok het aan. Toen ze weer terug kwam bij het lokaal stonden er een paar andere leerlingen. Iedereen was bezig met zijn of haar uitrusting en niemand praatte met elkaar. Kyra had geen wapens of pantser aan of bij zich en stond er een beetje verloren bij.

Korte tijd later kwam een lange vrouw op hen aflopen. Ze opende de deuren en liet iedereen naar binnen. De docente sprak Kyra aan:

"Jij bent toch Kyra?" Kyra knikte. "Mooi. Je spullen zijn veilig aangekomen. Er zit ook een briefje van je beschermvrouwe bij."

De docente nam Kyra mee en in een hoek van de ruimte lagen haar spullen, netjes neergezet. Kyra pakte haar zwaard en hield het in haar handen voor zich en keek er aandachtig naar. Taarra had haar zwaard onlangs nog gepoetst, want het staal glom en blonk alsof het nieuw was. Haar pantser was net zo goed onderhouden en Kyra merkte dat er een paar metalen banden waren aangebracht ter versteviging en voor extra bescherming.

Toen ze haar borstpantser oppakte, zag Kyra een briefje liggen. Ze raapte het op, scheurde het zegel open en las de inhoud aandachtig. Het was een kort briefje van Taarra.

"Lieve Kyra,

hier zijn je spullen, wees er zuinig op en maak er zo goed mogelijk gebruik van, ik heb ze speciaal voor jou laten schoonmaken en hier en daar zijn wat aanpassingen gemaakt.

Trainingen van de dorpelingen gaat boven verwachting, ik denk dat ze eerder klaar zullen zijn dan ik dacht en dan kunnen ze op patrouille langs de grenzen. Er zijn de laatste tijd praktisch geen Orken in de buurt van onze grenzen waargenomen, maar we weten niet precies waar ze mee bezig zijn. We blijven op onze hoede en als het moet zullen we vechten.

Hopelijk gaat alles daar naar wens. Laat snel wat van je horen.

Ik hou van je en ik mis je, je bent altijd in mijn hart en elke nacht droom ik dat je weer dicht bij me was.

Honderden kusjes van Taarra"

Kyra vouwde het briefje dicht en stopte het in haar tas. Ze veegde een traan uit haar ooghoek terwijl ze haar docente hoorde vragen of iedereen rond haar wilde komen staan. Kyra rechtte haar rug en liep naar de groep studenten.

Iedereen ging in een halve cirkel rond de docente staan, die een lange mantel droeg die haar hele lichaam bedekte. Ze gooide de mantel af en liet haar pantser zien dat ze er onder droeg. Aan haar heup hing een enorm zwaard, groot en glanzend. Haar lichaam was lang en slank maar gespierd. Kyra slikte toen ze deze machtige vrouw zag.

"Vandaag krijgen jullie de eerste les zwaardvechten voor gevorderden. Ook al kan elke leerling die hier komt met een wapen omgaan, tijdens de toelating heeft de commissie gezien dat jullie al wat verder zijn dan de meesten.

Mijn naam is Alxe Touin. Noem me zoals je wilt, mevrouw Touin, Alxe, maakt mij niets uit, als het maar netjes blijft. Goed, als eerste moet iedereen een partner uitkiezen om mee te sparren. Gelukkig zijn we met een even aantal."

Kyra keek om zich heen en zag een meisje aan de andere kant van de cirkel staan dat de hele tijd naar beneden keek. Ze liep op haar af en vroeg of ze haar partner voor deze les wilde zijn. Het meisje durfde Kyra niet aan te kijken maar zei wel ja.

Toen iedereen een partner had gekozen of kreeg toegewezen, gaf Alxe een paar simpele opdrachten die ze moesten oefenen.

"Als eerste wil ik dat jullie aan je verdediging gaan werken. Ik weet niet meer wie het heeft gezegd, maar hij of zij had wel gelijk toen hij zei dat verdediging de beste aanval is. Kies maar wie er begint en na een paar minuten wisselen jullie. Begin!"

"Begin jij met verdedigen, eh... hoe heet je eigenlijk?" vroeg Kyra aan haar sparringpartner.

Het meisje keek naar haar voeten en fluisterde bijna onhoorbaar: "Ik heet M'iti."

"Vind je het goed als ik je M noem?" vroeg Kyra.

"Ja, dat is goed," zei M.

"Goed, M, laten we gaan beginnen. Verdedig jezelf!"

Kyra trok haar houten oefenzwaard en stormde op M af. In een oogwenk was M verdwenen en Kyra keek om zich heen.

"Achter je."

Voordat Kyra zich kon omdraaien dook M achter haar rug op en gaf Kyra een klap op haar achterhoofd met haar oefenzwaard. Kyra ging neer en bleef liggen. Verbaasd lag ze op de grond met stevige hoofdpijn en een bult op haar achterhoofd. M was zo snel dat Kyra haar niet had kunnen bijhouden.

Toen ze weer helder kon denken stond Kyra op. M stond van een afstand geschrokken naar haar te kijken. Toen ze zag dat Kyra weer kon staan schoot ze naar voren en hielp haar overeind.

"Wat was dat?" vroeg Kyra.

"Wat was wat? Oh, je bedoelt dat ik zo snel was? Gebeurt altijd als ik word aangevallen, dan beweeg ik me heel even zo snel dat niemand me meer kan zien. Ik wou dat ik het kon beheersen, maar dat lukt niet."

"Echt waar? Zoiets heb ik ook, maar ik gebruik magie om mijn aanvallers af te weren. Zullen we het nog een keer proberen? Als je me maar niet weer op mijn hoofd slaat, die klap kwam hard aan."

Kyra bekeek M van top tot teen. M was klein maar fors gebouwd. Ze had gespierde armen en benen, nauwelijks een taille en grote borsten. Ze zag er niet onaantrekkelijk uit maar verzorgde zich niet genoeg om de aandacht van jongens te trekken. Haar verlegen persoonlijkheid werkte ook niet echt aan mee. Kyra kreeg een idee, maar moest daarmee wachten tot haar colleges voorbij waren.

"Kom je nog?" vroeg M. Ze had haar schild al opgeheven en haar zwaard lag naast haar op de grond.

Kyra pakte haar zwaard en hief het boven haar hoofd. Ze stormde op M af, die dit keer bleef staan waar ze stond. Zonder moeite ving ze de klap met haar houten schild op. In één beweging draaide ze rond en probeerde Kyra met de hiel van haar rechtervoet een trap te verkopen. Kyra kon nog maar net op tijd bukken. Ze sprong achteruit en zei dat M moest uitkijken. M liet gelijk haar schild vallen en vroeg wat er aan de hand was.

"Je gaat me toch niet vertellen dat je weer niet wist wat je deed?" vroeg Kyra.

"Dit keer wist ik wel wat ik deed. Gelukkig was je snel genoeg om mijn trap te ontwijken."

Voordat Kyra iets kon zeggen, kwam de docente bij hen staan.

"Dat is genoeg, T'ai, dank je."

"Wie is T'ai? Ben jij dat? Maar ik dacht..." stamelde Kyra.

M, die T'ai bleek te heten, lachte hardop en vertelde Kyra dat iedere student aan een ouderejaars was gekoppeld in deze klas. Kyra wreef over haar pijnlijke achterhoofd en kon er niet echt om lachen. Daarna keek ze om zich heen en zag dat haar klasgenoten, die eerstejaars waren, ook moeite hadden met hun partner.

"Zie je? Wees blij dat het geen echt zwaard was en dat ik geen Ork ben," zei T'ai, "anders waren er vervelende dingen gebeurd."

De docente klapte in haar handen en vroeg iedereen om te stoppen waar hij of zij mee bezig was.

"De les is afgelopen voor vandaag. Ruim je spullen op, dan kun je gaan."

Een zucht van opluchting ging door de ruimte en iedereen trok zijn pantser en wapens uit. Sommigen lieten zich op de grond vallen om uit te hijgen, ze hadden het zwaar gehad tegen hun veel betere tegenstanders.

Iedereen kreeg een magische zak uitgereikt: alles dat in zo'n zak werd gestopt, werd op magische wijze verkleind en lichter gemaakt, zodat er veel meer in paste dan eigenlijk kon. Op deze manier konden de studenten al hun pantser en wapens in één zak kwijt zonder zich een ongeluk te hoeven sjouwen. Ook Kyra kreeg een zak uitgereikt en stopte al haar spullen in de zak en hing hem over haar linkerschouder. Aan haar rechterschouder hing haar tas met boeken en bijbehorende spullen.

Hoofdstuk 26

Kyra ging naar haar laatste college van de dag: Theorie der Krijgskunst. Inmiddels kende ze het gebouw een beetje dus al vrij snel stond ze voor de deur van de zaal waar ze college zou krijgen. Het zou nog even duren voordat het college zou beginnen en er stonden nog maar weinig studenten te wachten. Na verloop van tijd werden dit er meer en vlak voordat het college begon stonden er tientallen jongens en meiden te praten en te wachten totdat de docent zou komen.

Kyra wist nog niet dat zowel de Universiteit als de Hogeschool een zogeheten Academisch kwartier hadden, wat betekende dat elk college een kwartier later begon dan stond aangegeven, om zo de studenten die vanuit een ander deel van het gebouw of vanuit de Universiteit moesten komen genoeg tijd te geven om naar het volgende college te gaan.

Een paar minuten later zag Kyra een forse man richting de deuren lopen. Hij opende de deuren en liet de studenten binnen. Toen iedereen binnen was deed hij de deuren dicht en liep naar voren. Op de grond naast een lessenaar lag een tas en daaruit pakte hij wat papieren. Hij schraapte zijn keel en zonder hulp van magie riep hij luid om stilte. Zijn zware stem dreunde door de zaal en iedereen werd gelijk stil.

"Dank u. Welkom allemaal, de komende twee uur zal ik jullie onderwijzen in de theorie van het vechten, of, zoals dat zo mooi heet, de Theorie der Krijgskunst. Ik zal jullie vertellen over de geschiedenis van oorlogvoeren, strategie en tactiek en wapens. Mijn naam is trouwens West, Henrik West."