Ben ik mezelf nog wel? Deel 01

Ben ik mezelf nog wel? - Deel 1

Wakker worden in een ander lichaam

Proloog

Na een dag hard werken en een avond stevig drinken en vrouwen versieren liet Patrick zich vermoeid op zijn bed vallen. Hij viel gelijk in slaap.

De volgende ochtend werd Patrick wakker. Hij wreef zijn ogen uit en rekte zich uit. Toen hij gaapte, klonk zijn stem anders dan normaal, een stuk hoger, bijna vrouwelijk. Patrick besteedde er weinig aandacht aan.

"Komt vast omdat ik nog niet helemaal wakker ben" dacht bij zichzelf.

Patrick stapte uit zijn bed en liep naar de badkamer. Voordat hij zijn elektrische tandenborstel uit zijn medicijnkastje kon pakken bevroor hij: in de spiegel zag hij niet zijn normale spiegelbeeld, maar een aantrekkelijke vrouw van ongeveer zijn leeftijd. Ze had zijn pyjama aan, maar leek verder in niets op hem.

Patrick tilde zijn linkerarm op en de vrouw in de spiegel tilde haar linkerarm op. Patrick tilde het shirt van zijn pyjama op. Twee grote en stevige borsten met lichtroze en keiharde tepels kwamen eronder vandaan. Hij was een vrouw!

Hoofdstuk 1: Wat trek ik aan?

Patrick hief zijn handen op en gilde. Hij gilde keihard, net zolang totdat hij geen adem meer had. Hijgend bleef hij minutenlang naar de vrouw die hij was in de spiegel staren. Wat was er gebeurd? Gisteravond was hij, na een avondje stappen met veel drank en gewillige vrouwen, doodmoe en behoorlijk dronken op bed in slaap gevallen en nu was hij een vrouw! Patrick kon het nog steeds niet bevatten en bleef apathisch naar zichzelf staren.

In zijn slaapkamer begon de wekker te blèren. Patrick schrok, schudde met zijn hoofd en wreef in zijn ogen, maar nog steeds zag zijn spiegelbeeld er uit als een vrouw, een mooie vrouw nog wel: ze had lang blond haar (warrig weliswaar, maar een kam of borstel kon daar een einde aan maken), een knap gezichtje en grote borsten. Patrick durfde zijn boxershort niet uit te trekken om te zien wat er tussen zijn benen zat, maar hij vreesde het ergste.

Patrick vergat zijn tandenborstel en rende terug naar zijn slaapkamer. Hij trok zijn kledingkast open. Daar lagen en hingen allemaal vrouwenkleren, het enige dat hij herkende was de pyjama die hij aan had, de rest was duidelijk niet van hem.

Patrick keek op de klok. Die gaf aan dat hij al een tijd geleden had moeten vertrekken. Patrick schrok en dook zijn kast in, op zoek naar kleren die hij zou kunnen aantrekken. Hij zocht naar een schone boxershort, maar vond alleen maar slipjes en strings, allemaal even schattig of sexy en allemaal even vrouwelijk. Met tegenzin pakte Patrick op goed geluk een slip uit de kast en trok die aan. Hij durfde niet omlaag te kijken, maar voelde geen pik of ballen hangen toen hij de slip aantrok. Hij keek naar het plafond, hief zijn handen op en zuchtte diep.

"Waarom dit, waarom ik, waarom...?"

Hij wist het niet en er was niemand die het hem kon vertellen.

Patrick kleedde zich verder aan. Hij pakte een trui, een die niet al te strak zat. Tot zijn ontsteltenis voelde hij zijn tepels prikken toen hij de trui had aangetrokken. Een beha! Verdomme, vrouwen dragen natuurlijk beha's. Patrick wist wel hoe hij ze moest uittrekken, maar aantrekken... geen idee hoe dat moest.

Gelukkig zag hij hemdjes liggen, misschien kon hij die wel gebruiken in plaats van een beha? Patrick pakte een hemdje, trok eerst de trui uit, trok het hemdje over zijn hoofd en trok daarna de trui weer aan. Een stuk beter, alleen werden zijn toch behoorlijk grote borsten niet ondersteund en echt lekker voelde dat toch niet. Geen tijd, hij was al laat. Verrek, zou hij nog wel hetzelfde werk doen? Wist hij veel, de ochtend was al verwarrend genoeg. Gelukkig werkte Patrick niet bij een typisch mannenbedrijf; bij een bank werken zowel mannen als vrouwen in ongeveer even grote aantallen, al zaten er bij de afdeling Accountancy vooral mannen, praktisch alle vrouwen die daar rondliepen deden secretarieel werk.

Nadat hij zijn bovenlichaam had bedekt, zocht Patrick naar een comfortabele spijkerbroek, maar vond alleen stretch-exemplaren.

"Dan maar een strakke broek, geen tijd, ik ben al veel te laat" dacht Patrick bij zichzelf en trok een stretch spijkerbroek aan.

Onderin de kast zag hij een groot aantal dozen staan. Daar moesten schoenen in zitten. Patrick pakte een doos met een merk erop dat hij kende en trok ze aan zijn voeten, nadat hij sokken had aangetrokken, roze sokken met een of ander raar beest dat hij niet kende er op. De schoenen die hij had gepakt waren comfortabele sneakers, hij had geen zin om op hoge hakken rond te wankelen; geen idee of dit lichaam dat al kon of dat hij ook dat nog moest leren.

Voor het werk wat hij deed was hij hopeloos verkeerd gekleed, maar dat kon Patrick op dit moment even niet zoveel schelen.

Nadat hij was aangekleed maar zijn lange haren niet had gekamd of make-up op had gedaan, sprintte Patrick zijn huis uit, griste de autosleutels van het dressoir (die op dezelfde plaats lagen waar hij ze gisteravond had achtergelaten en van hetzelfde automerk als hij reed toen hij nog man was), greep zijn koffertje met belangrijke papieren en sprong in zijn auto en scheurde weg.

Patrick had nog nooit zo kort over het ritje naar zijn werk gedaan; gelukkig was hij geen politie tegengekomen. Hij parkeerde in de parkeergarage en sprintte de trappen op, het gebouw in. Hij sprong de lift in, vlak voordat de deuren dichtgingen, perste zich tussen de mensen en ging met een gestage snelheid omhoog, het hoge kantoorgebouw in.

Een half uur te laat kwam Patrick op zijn werk aan. Door iedereen werd hij aangesproken als Lin of Linda, blijkbaar heette hij nu Linda. Hij had nog niet op zijn rijbewijs of een of ander pasje gekeken en kon het dus niet weten, evenals andere persoonlijke gegevens.

Achter zijn bureau zat niemand, dus nam hij aan dat hij nog steeds hetzelfde werk deed.Patrick nam plaats achter zijn bureau, zette zijn pc aan en wachtte tot Windows was opgestart. Hij typte zijn inlognaam en wachtwoord in, maar deze bleken niet goed te zijn.

"Oh verdomme, die meid heeft natuurlijk een heel andere naam en code. Kut, hoe ga ik dit nou weer oplossen?"

Een telefoontje naar de IT-afdeling was zo gepleegd en Patrick kreeg een nieuwe inlognaam en wachtwoord, die uiteraard zo snel mogelijk moesten worden veranderd. De halve afdeling had het voorval gezien en zat geïnteresseerd hoe hun collega, de enige vrouw op de afdeling, zat te knoeien met haar pc. Patrick voelde zijn hoofd warm worden en concentreerde zich op het scherm.

Zijn inlognaam en wachtwoord veranderde hij zo snel mogelijk terug naar wat hij gewend was en Patrick kon zich op zijn werk storten. Af en toe liep er een collega langs, die geamuseerd vroeg of ze met het verkeerde been uit bed was gestapt, haar hersens thuis had gelaten, of alle was nog in de machine zat en meer van dat soort flauw opmerkingen. Na de zoveelste irritante opmerking sprong Patrick op, greep zijn collega bij zijn kraag en schreeuwde hem in zijn gezicht:

"Luister, stuk vreten, ik voel me erg klote vandaag en ik heb geen idee wat er met me aan de hand is, dus beter laat je me met rust, anders gebeuren er vervelende dingen, begrepen?"

"Jezus Linda, doe effe rustig zeg, zo ken ik je helemaal niet."

Geschrokken van zichzelf liet Patrick zijn collega los, streek z'n overhemd glad en verontschuldigde zich. Hij ging weer zitten en richtte zich weer op zijn werk. De rest van de dag bleef het relatief rustig, al werd hij voortdurend op zijn kleding gewezen, waar hij geërgerd op reageerde.