De envelop 11

Verhaal Info
Donatien wordt ontmaskerd, met verrassende gevolgen.
3.6k woorden
4.42
9.1k
00

Deel 11 van de 17 delige serie

Bijgewerkt 04/04/2022
Gemaakt 02/01/2012
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

De volgende middag postte Esther een beetje onopvallend bij de ingang van de flat aan de overkant. Omdat het gebouw in ontwerp identiek was aan haar eigen flat, wist ze precies waar ze moest gaan staan zonder al teveel op te vallen. Al vrij snel kwam er een oud mannetje binnen en opende de hoofddeur, waarna hij in het inwendige van het gebouw verdween. Esther wachtte zo lang als ze kon, hield toen op het allerlaatste moment de deur tegen en glipte naar binnen. Ha! Een kind kan de was doen.

Ze nam de lift naar de elfde verdieping en vanaf de galerij keek ze naar haar eigen appartement, één verdieping lager aan de overkant. Ze had zich nooit gerealiseerd hoeveel van haar zichtbaar was geweest voor de bevoorrechte bewoners aan deze kant. Dat zou nu voorgoed afgelopen zijn.

Ze liep nerveus naar nummer 1124, wachtte tot het bonzen van haar hart wat afgenomen was en drukte op de bel.

Wat ze ook verwacht had, niets had haar kunnen voorbereiden op het uiterlijk van de persoon die opendeed. Het was inderdaad degene die ze inwendig "het fatje" gedoopt had. Van dichtbij was het een heel bijzonder mens. Als de stem al niets prijs had gegeven over het geslacht van Donatien, het uiterlijk deed dat al net zo min. Esther had altijd aangenomen dat de stem een man toebehoorde en dacht over Donatien altijd als over "hij", maar de persoon die ze voor zich zag kon net zo goed een mannelijke vrouw, als een vrouwelijke man zijn. Een dikke romp, gemanicuurde nagels, een hint van oogmake-up, een gladde, vlezige kin, een goed pak, populair bij zowel kleine zakenmannen als bij een bepaald slag lesbiennes, dure schoenen, zeg het maar.

Esther slikte en zei: 'Ik denk dat wij eens moeten praten, Donatien.'

Onaangedaan antwoordde de gestalte: 'Ik denk dat je gelijk hebt, Esther. Kom binnen.'

Het huis was met smaak en geld ingericht, met aandacht voor details, en zonder ook maar één enkel overbodig ding. Abstracte kunst hing in de hal, de zitkamer bevatte een wandkast met boeken, twee grote, lederen banken stonden haaks tegen elkaar aan bij de dure, glazen salontafel waarop een paar glossy's lagen en een dure, onyx asbak. Tegen de wand stond een grote tafel met een overvloed aan apparatuur, computers, een laserprinter, telefoons en wat dies meer zij.

Aan de muur, prominent boven de zwarte bank die Esther al kende van de foto, hing in een aluminium lijst de tot dubbel folioformaat uitvergrote foto van haar kale en zichtbaar opgewonden, opengesperde kut. Ze had zich niet gerealiseerd dat de uitvergroting zo'n monsterlijke omvang zou hebben. Ze moest iets wegslikken. Dat daar aan de muur was zij, ten slotte! Prominent centrum van een feestje met vijftien onbekende mensen, die alles over haar wisten.

Ze liep naar de lijst en bestudeerde de afbeelding van heel nabij. Ondanks dat het haar eigen geslachtsdelen waren die hier monsterlijk uitvergroot aan de muur hingen, kon ze met een zekere onbevangenheid de esthetische waarde van de plaat waarderen. De zwart-wit compositie was strikt symmetrisch. Het contrast was door een beetje kunstmatige overbelichting nog versterkt. Aan beide zijranden hielden haar dijen ongeveer halverwege op, vertikaal in het midden pronkte Esthers vagina in vol ornaat. De buitenste schaamlippen, donkergrijs getint en enigszins opgezwollen, veroorzaakten een fraai zwart-wit contrast met haar liezen. Door slim gebruik van spreidlicht en een hint van directe zon verkregen ze een dramatische diepte. Ze stonden open en de kleine schaamlippen staken iets naar buiten, een beetje als bij een orchidee. Omdat Tweede Donatien zowel haar clitoris als haar kleine schaamlippen met Play O had ingesmeerd, stonden ze glimmend en vochtig omhoog. Het genotspuntje van haar kittelaar was geprononceerder dan Esther zich kon herinneren ooit bij haarzelf gezien te hebben. Vermoedelijk was deze foto genomen direct nadat Tweede Donatien voor het eerst met de vibrator haar anus gestreeld had, want het bruine sterretje stond een heel klein beetje open, bereid tot ontvangen, maar nog lang niet ontspannen genoeg.

Het stroomde Esther langs de broek, de gedachte dat zij dit was en dat er afgelopen vrijdagmiddag een cocktailparty georganiseerd was omwille van deze afbeelding, dit kunstwerk. Want dat was het eigenlijk wel geworden, een kunstwerk. Esther moest toegeven dat Tweede Donatien een meer dan voortreffelijke fotograaf was, en dat er bovendien een professionele Photoshop-editor bezig geweest was.

'Hoe ben je er achter gekomen?' Donatien had voor beiden een kop koffie ingeschonken en staarde door het raam naar het uitzicht van een breed kanaal, waarachter de oude stad zich schemerig uitstrekte in de late middagzon.

Esther was nogal in haar nopjes met zichzelf. Ze legde uit: 'Deels door combinatie van allerlei gegevens, en deels door eliminatie: op den duur werd het aantal mogelijke appartementen van waaruit je opereerde steeds kleiner. Daarnaast ben ik een geheime webcam gaan gebruiken waarmee ik deze galerij dag en nacht heb geobserveerd. Je iets te triomfantelijke foto met bijschrift toonde een feestje met een flink aantal mensen en een paar dagen eerder had de webcam een toegenomen drukte rond nummer 1124 geregistreerd. En nu heb ik je dus.'

'Daar lijkt het inderdaad op. Ik heb je duidelijk onderschat, Esther. Ik ben te overmoedig geworden, heb nonchalance in mijn handelen toegestaan en daardoor ben ik fouten gaan maken.'

'Je moest me telkens dieper vernederen, dus moest je steeds meer risico's nemen.' Ze besloot een beetje te bluffen en voegde eraan toe: 'Uit die foto zelf had ik al een paar dingen kunnen concluderen over de ligging van deze zitkamer.' Dat was niet waar, maar het kon geen kwaad, vond ze, om voor Donatien de rol vol te houden van een soort van superdetective voor wie hij best een beetje bang mocht zijn. Tot haar ergernis bleef Donatien volstrekt onaangedaan.

Hij zei: 'En nu?'

'En nu is het afgelopen met dit spelletje, Donatien. Je hebt je lol gehad, ik heb er, zeker achteraf, reusachtig veel van opgestoken, maar nu moet het voorbij zijn. Ik moet mijn eigen leven weer kunnen gaan leiden, jij het jouwe. Jij geeft mij al je materiaal en ik hou mijn mond verder en ga niet naar de politie. We eten een hapje samen vanavond, lachen om de afgelopen vier weken en gaan uit elkaar.'

Donatien stond op en zette zijn koffiekopje op de computertafel. 'Ik dacht het niet.' Esther voelde een woede in zich opkomen. Ze stamelde verontwaardigd: 'Nu kun je nog waardig stoppen, Donatien. Laat het, zoek een ander slachtoffer. Wees verstandig.'

Donatien vervolgde onverstoorbaar: 'In wezen verandert er niets. Goed, je weet nu wie ik ben, ik hoef niet meer ingewikkeld te doen om anoniem te blijven. Ik kan eindelijk die nare handsfree telefoon in de prullenbak smijten, die was zo slecht voor mijn kapsel. Maar ik heb nog steeds dit.' Hij pakte een bijna tien centimeter dikke map van tafel, waar hij lukraak een paar foto's uithaalde.

'Ik heb nog steeds al mijn materiaal op tientallen plaatsen op het Internet staan, compleet met jouw naam en adres. Ik heb mp3-tjes met onze gesprekken, videobeelden van jou in je eigen stoel, geblinddoekt en in opperste seksuele extase. Nee, lieverd, volgens mij wordt het er alleen maar leuker op, nu we nog veel intiemer samen zullen kunnen werken. Kleed je uit, rode teef!'

Ongelovig zat Esther in de stoel. Verontwaardigd riep ze: 'Ik peins er niet over. Genoeg is genoeg. Ik bied aan om beschaafd en in gelijkwaardigheid uit elkaar te gaan en dan krijg ik deze bullshit?' Donatien had een dun sigaartje opgestoken en zei met een toon van nauw verholen ongeduld in zijn stem: 'Er is niets veranderd in onze verhouding. Ik ben jouw eigenaar en jij bent mijn bezit. Je zult je schikken naar mijn grillen, hoe sinister en pervers die ook zullen zijn. Je hebt geen ontsnappingsmogelijkheden, met één vingerbeweging hef ik de beveiligingen op waarna heel internet binnen vierentwintig uur weet dat jij, met voor- en achternaam, woonachtig in Amsterdam, werkzaam als tolk-vertaler Frans, de meest liederlijke staaltjes van exhibitionisme hebt laten zien, zonder schroom poserend voor fototoestel en videocamera, dat je op straat rondloopt met een vibrator op volle toeren in je lijf, dat je neukt met allerlei kerels die niet je echtgenoot zijn, dat je zit te wachten op passerende treinen om je onderlijf te kunnen laten zien, dat je...'

Esther had zich al bij haar nederlaag neergelegd en nog tijdens Donatiens redevoering was ze begonnen haar blouse los te knopen. Ze zocht onder haar schouderbladen naar het haakje van haar bh. De knopen van haar Levi draaide ze los, en gelijk met haar rood gestreepte slipje liet ze die op het dure tapijt glijden. Ze stapte uit haar schoenen, hield haar handen achter haar rug, spreidde haar benen een beetje en keek, geheel naakt, Donatien uitdagend aan. 'En wat nu, Meester?'

Deze staarde goedkeurend naar de jonge vrouw die, met het silhouet van de stad achter zich, een klassiek schilderij leek te vormen. Toen wees hij op de balkondeur en gebaarde Esther die te openen.

Ze liep naar buiten, de vroege avondschemering in en draaide zich om, haar strakke billen naar de voormalige haven gericht. Nu kwam Donatien ook het balkon op en verschoof een metalen tuinstoel zodanig dat hij naar de oude stad aan de overkant van het water gericht stond. Zonder een woord te zeggen ging Esther zitten en op een nauwelijks merkbaar hoofdgebaar van Donatien legde ze haar voeten op de balustrade. Ze zat nu met gekromde knieën en toonde haar onderkant aan de stad. Met wijs- en middelvinger van beide handen beduidde hij dat ze haar voeten uit elkaar moest doen en Esther deed het, langzaam haar hele schaamstreek prijsgevend aan de huizen, kantoren en kerken aan de overkant. Een paar pleziervaartuigen gleden langs en verderop was een constant gedruis van verkeer op de brug die de voormalige kade met de vaste wal verbond. Nog verder uit elkaar, duidde Donatien aan. Zo ver mogelijk. Nog steeds zwegen ze beiden.

Toen het moment gekomen was dat Esther haar voeten niet verder uit elkaar kon krijgen, zei Donatien: 'Je hebt me verteld dat je zo verzot bent op masturberen. Bon. Ga masturberen! Drie keer klaarkomen. Maak alle lawaai die je normaal ook maakt, geef me een show om nooit te vergeten.'

Na een aanvankelijke bliksemende kortsluiting in haar hoofd zakte Esther verslagen in elkaar: dit kon toch allemaal niet waar zijn? Ze had toch gewonnen? Ze was Donatien toch te slim af geweest?

'Ik moet uitleggen dat ik nogal handig ben met computers,' zei Donatien flemend, 'Ik heb het zo ingericht dat ik maar één zescijferige code hoef in te voeren om alle plekken met jouw materiaal vrij te geven. Ook de identiteit van Justine999 zal worden onthuld voor iedereen die het maar wil weten. Goede naam trouwens, Justine. Je had me ook in dat opzicht dus door. Geniet maar van je overwinning, lieverd. En nu: masturberen.'

Als verdoofd begon Esther voorzichtig met haar vaste routine: eerst de ene borst, de tepel, het ringetje, gelijktijdig haar zachte buik, haar navel, haar ruwe en stoppelige schaamheuvel. Aanvankelijk was ze helemaal niet in de stemming, maar allengs kwam het nerveuze en geile gevoel als vanzelf weer opzetten. Ze deed haar ogen dicht en sloot de wereld buiten. Donatien liep om haar heen met een camcorder en gaf verdomme regieaanwijzingen! 'Spreid je lippen met wijs- en middelvinger, geef me inkijk. Ga eens met twee vingers naar binnen. Kijk me aan, hou je ogen open.'

Esther deed haar ogen open en zag Donatien naar boven wijzen. Ze keek en zag tot haar afgrijzen een buurman uitgebreid over zijn balustrade hangen. Hij zwaaide haar vrolijk toe. 'Terugzwaaien!' siste Donatien. Een beetje zwakjes hief Esther haar linkerhand omhoog in een gebaar dat als een groet op te vatten zou kunnen zijn. 'Echt zwaaien. Blijf hem aankijken en blijf jezelf vingeren. Weet je wat: kom deze eerste keer maar speciaal voor hem klaar!'

Esther was ondertussen alweer voorbij alle grenzen die ze zichzelf ooit had gesteld en terwijl ze de bovenbuurman intens bleef aanstaren, gaf ze zich schreeuwend over aan een diep orgasme.

'Mooi. Dat was één. Ga gewoon door, ik moet even naar binnen.'

Helemaal alleen zat Esther nu op het balkon van Donatien, en zonder zich tijd te gunnen om bij te komen, wreef ze zich door de gevoeligheid van haar eerste orgasme heen. Al spoedig draaide ze weer over haar kittelaar met alle passie en concentratie die ze kon opbrengen. Ze staarde de stad aan en negeerde de man boven, die nu met een verrekijker zat te genieten. Pilsje ernaast, peuk in zijn bek, ja, ja.

Donatien kwam weer buiten. 'Lukt het, lieverd?'

'Hrmpf.'

Hij lachte.

'Ik neem aan dat je daarmee "ja" bedoelt. Mooi zo. Heb je nog iets nodig? Misschien een of ander hulpmiddel?' Hij leek op een gedachte te komen. 'Weet je wat? Ik heb nog wel een paar worteltjes in de koelkast liggen,' Esther schudde verwoed van nee. 'Ga gewoon door met wat je aan het doen bent, eigendommetje. Ik ga even binnen kijken.'

En weer zat ze helemaal alleen op het vreemde balkon. Het tweede orgasme liet lang op zich wachten. Te lang, vond ze, maar forceren had helemaal geen zin, dat zou de boel alleen maar vertragen. Haar vingers zochten de meest gevoelige, intieme stukjes van haar anatomie om maar tot dat orgasme te geraken. Zo'n koude wortel in haar kut zou het er allemaal niet plezieriger op maken, vreesde ze.

Terwijl haar ferme borsten traag heen en weer deinden, en haar bekken in ritmische vervoering trachtte te komen, kwam Donatien weer naar buiten. Hij had een schaaltje met stevige penen in zijn hand. 'Je hebt geluk, Esther. Ik ben vegetariër en heb altijd wel iets leuks in huis. Heb je liever selderij?' Verwoed met haar hoofd schuddend bleef Esther doorvingeren. Kom klaar, Esthertje! Kom nu toch klaar!

'Hier,' Donatien gaf haar de grootste wortel van de schaal. 'Pak aan!' Mechanisch nam Esther de groente aan. Hij was koel, maar niet koud. Donatien beval: 'Doe ermee wat je moet doen.'

Daar lag ze dan. Haar benen nog steeds zo wijd gespreid als maar mogelijk was, de gehele stad een ongekende inkijk gunnend, haar borsten heen en weer golvend op haar ribben, de vingers van haar ene hand op, om, in haar kut, op zoek naar geilheid en orgasme, haar andere hand nu gewapend met een zeer uit de kluiten gewassen peen, niet zo groot als haar eigen vibrator, maar toch beslist indrukwekkend.

Onder instemmend gefluit van de smeerlap boven, schoof ze de groente diep in haar natte spleet, totdat er nog slechts een klein stukje uitstak. 'Goed zo,' spoorde Donatien aan, 'nu jezelf neuken, lieverd, neuk jezelf klaar met die wortel, doe het voor mij, doe het voor je Meester!'

Verwoed ging Esther aan de slag. En daadwerkelijk begon ze de weg omhoog terug te vinden die naar het onvermijdelijke orgasme leidde. Nadat ze het obscene ding een paar minuten lang in haar lijf had laten pistonneren trokken al haar spieren samen, en een bevrijdende kramp maakte zich van haar meester. Briesend kwam ze klaar.

Terwijl ze aan het uithijgen lag zei Donatien scherp: 'Dat was twee. Knap werk. Ik ben benieuwd hoe je vandaag smaakt. Geef mij die wortel.' Esther trok de peen uit haar uitgeputte vagina en gaf hem aan haar Meester, die er genietend een stuk vanaf beet. Van boven klonk ongelovig gejoel.

Nu de derde! Esther voelde dat die wel eens heel ver weg zou kunnen liggen. Op dat moment nam ze een dapper besluit: ze zou een orgasme veinzen. Als ze maar hard genoeg schreeuwde, en spectaculair genoeg met haar tieten heen en weer ging, zou ook Donatien daar makkelijk in kunnen tuinen.

Dus ging ze aan de slag. Enigszins woest begon ze met haar rechterhand haar clitoris te masseren, terwijl ze met twee vingers van haar linkerhand soppend in en uit haar kut ging. Ze kreunde en allengs begon ze, zorgvuldig gedoseerd, zwaarder te ademen en na verloop van tijd een beetje te piepen. Ze voerde het tempo op, wierp haar hoofd naar links en rechts en begon te roepen.

Ha! Laat het maar lekker hard zijn, wat kon het haar schelen. Als ze maar van dit balkon af kon.

'Oh, ah, ah, oh. Tom, oh Tom, oh ja, oh!' Het kwam er gemakkelijk uit. Ze kreeg een dwaze inval en begon, terwijl ze zich ritmisch bleef masseren, in de maat van haar masturbatie te roepen 'Do-na-tien, oh Do-na-tien, mijn Do-na-tien!'Allengs harder schreeuwde ze zijn naam, tot ze besloot dat ze maar eens klaar moest komen. Wat er toen gebeurde, verbijsterde haar meer dan wat ook tevoren. Ze voelde haar kutspieren samentrekken en haar dijen zich spannen en in plaats van door een namaakorgasme, vibreerde haar hele lichaam door een heel intens, heel erg echt orgasme. Puur op de naam van haar Meester, puur op "Donatien", kwam ze steunend en huilend en gierend en met een hoogrode kop klaar. Het was het meest intense en vernederende moment van die middag en Esther was volkomen in de war. Donatien, die alles vanuit de deuropening had gadegeslagen, zei droog: 'Volgens mij zijn we op de goede weg. Kleed je aan, we gaan.' Hij hield Esthers kleren tussen duim en wijsvinger. Verdoofd deed ze wat haar gezegd werd, zonder vragen, zonder gedachten, zonder persoonlijkheid. Iets in haar was in coma geraakt. Was het louter de intensiteit van de naam van Donatien die haar seksuele gevoelens zo versterkt had? Huiverend trok ze haar kleren aan. 'Waar gaan we heen?'

'Om te beginnen naar jouw huis. Daar pakken we wat spullen in en kleden je om, en dan gaan we een dagje de natuur in. Heb je iets met natuur?'

Automatisch knikte Esther. Ze had op dezelfde manier iets met de natuur als de meeste jonge, hoog opgeleide stadsvrouwen: ze wist niet goed wat het was, maar ze was er wel vóór.

Donatien kwam vlak voor haar staan. Esther stak een half hoofd boven hem uit. Hij keek peinzend omhoog en Esther, die zich wat aan het herpakken was, keek strak naar beneden. Ze had haar slipje en spijkerbroek aangetrokken en stond nu met bh en blouse in de hand tegenover haar Meester.

Nog steeds keken ze elkaar intens aan, onbeweeglijk. Toen hief Donatien zijn rechterhand en kneep Esther heel gemeen in haar geringde linkertepel. Ze ging door de knieën en schreeuwde het uit van pijn.

Donatien draaide zich om en verdween in wat vast en zeker zijn slaapkamer was. Esther kleedde zich verder aan en bleef een beetje besluiteloos staan rondkijken. Ze bekeek de boekenkast en zag een groot aantal verzamelde werken uit de wereldliteratuur. Russen, Duitsers, Fransen. Erg veel Fransen.

Ze keek op toen Donatien weer in de zitkamer verscheen. Hij trok een klein koffertje op wieltjes met zich mee en droeg een tas over zijn schouder. Zwijgend gebaarde hij uitnodigend naar de voordeur. Esther pakte haar tasje en ging voor. Donatien deed de voordeur open voor zijn slavin. Esther stapte naar buiten en gezamenlijk liepen ze het korte stukje naar haar flat.

Bij haar binnengekomen liep Donatien direct op de webcam af, die hij uit het USB-gat van de tweede laptop trok en in zijn tas gooide. 'Kleed je uit,' zei hij zachtjes. Esther deed onmiddellijk wat hij haar opdroeg. Naakt stond ze voor hem en weer keken ze elkaar van heel dichtbij in de ogen. En weer gaf Donatien een gemene draai aan haar linkertepel. Esther kronkelde zich om haar eigen buik heen en Donatien siste streng: 'Blijf rechtop staan! Dit waren de eerste twee van vijf tuchtigingen die je hebt verdiend door je poging om van me af te komen. Hoe ingenieus je ook geweest bent, het heeft je geen steek geholpen. Je bent nu meer dan ooit mijn eigendom en ik denk er sterk over om die verstevigde band tussen ons vorm te geven door een nieuw en niet mis te verstaan eeuwig blijvend eigendomsteken op je lichaam aan te laten brengen. Maak het voorlopig niet erger dan het al is, accepteer de vijfvoudige tepelstraf en hoop dat ik in de loop van vanavond wat milder word.'

Hij ging aan de tafel zitten en zei: 'Tijd om te pakken. Zoek al je seksspeeltjes bij elkaar, ook de Play O en het ei. Doe alles in deze tas. Doe er wat toiletspullen bij.' Esther keek vragend naar haar Meester.

12