Jeanie: Een naief meisje 07

Verhaal Info
Een meisje van het platteland zoekt geluk in de grote stad.
11k woorden
4.5
8.6k
00

Deel 7 van de 13 delige serie

Bijgewerkt 08/30/2017
Gemaakt 06/10/2007
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

Jeanie; Een naïef meisje in de grote stad.

Hoofdstuk 7

- Gedeelde smart is halve smart.

Jeanie werd wakker door de golvende bewegingen die de matras onder haar maakte. Verbaasd draaide zij zich om, om te zien wat de oorzaak hiervan was. Ze zag dat Jan naast haar op het lijf van het andere meisje bezig was om zijn ochtendstijve te verdrijven. Hij neukte haar bijna gewelddadig en het meisje wist zich kennelijk op geen andere manier tegen hem te verweren dan hem stijf te omklemmen.

Haar ogen waren stijf gesloten, slaakte heftige zuchten en kreunde onophoudelijk. Onwillekeurig vroeg Jeanie zich af of zij, wanneer hij op dezelfde manier met haar bezig was, er ook zo verhit uitzag. Jan had de beweging naast zich opgemerkt en zei hijgend: "Goedemorgen, schat. Goed geslapen? Laat geworden zeker. We hebben je niet eens thuis horen komen. Zijn mijn vrienden goed voor je geweest, liefje? Ja, toch zeker?"

Jeanie nam niet de moeite om hem te antwoorden, maar bleef nog enige ogenblikken naar het neukende stel liggen kijken. Jan, die haar "belangstellend" zijn verrichtingen zag volgen, zei tegen haar: "Maak je geen zorgen, meisje, er blijft genoeg voor jou over, dat weet je toch? Nog even en dan ben jij aan de beurt!"

Jeanie deed net of zij hem niet hoorde maar bleef gefascineerd toekijken.

"De bluffer," dacht zij, maar wist evengoed dat hij, wanneer hij met het hoertje klaar was, inderdaad nog "genoeg" over had. En gelijk had ze! Het meisje was nog maar nauwelijks klaar gekomen of Jan, zoals een goeie haan in zijn kippenhok betaamd, klom van haar af en nam plaats tussen de Jeanie's dijen.

Ze had nog net de tijd om tegen hem te fluisteren; "Voorzichtig, ik ben daar nog een beetje schraal en droog!", voordat hij zijn nog immer stijve penis in haar vagina boorde. Hoewel zij er geen zin in had, wist zij hem behoorlijk tegenspel te bieden en kreeg, wonder boven wonder, gelijk met hem toch nog een orgasme.

Zonder een woord, draaide zij zich om en sliep, doof en ongevoelig voor verdere geluiden en geschommel toen hij van het bed afkroop, weer verder.

*****

Ze werd opnieuw wakker toen zij Jan hoorde zeggen: "Ik ga er vandoor, schatjes. Doen jullie het maar rustig aan. Voor jou, Jeanie, heb ik op het nachtkastje een berichtje achtergelaten waarop staat, op welke beursstand je mij straks kunt vinden. Ik verwacht je daar om, laten we zeggen, circa twee uur vanmiddag. Bestel voor jullie beiden maar een ontbijt hier op de kamer en slaap nog wat uit. Tot straks."

Een antwoord verwachtte hij kennelijk niet want voordat beide meisjes ook maar iets had kunnen zeggen was hij al verdwenen.

*****

Traag deed Jeanie haar ogen open en......, keek recht in de ogen van het meisje waar Jan de afgelopen nacht zo druk mee was geweest.

"Hi," zei het bij de ogen behorende gezicht.

"Hi," antwoordde Jeanie en draaide zich op haar rug. Ondanks de vele 'gymnastiek' van de vorige avond en het gtootste deel van de nacht viel het haar op hoe gemakkelijk zij zich nog bewegen kon. Op wat pijn in haar achterwerk na, kon zij geen enkele nawee meer bespeuren. Lange tijd was het stil tussen de twee meisjes, tot het meisje, tot Jeanie's verwondering, in algemeen beschaafd Nederlands, tegen haar begon te praten: "Nu we hier toch zo gezellig naast elkaar in bed liggen zal ik mij maar eens voorstellen, vind je niet? Ik ben Cathy! Cathy Klaarmaker, en jij?"

"Jeanie Schaap, aangenaam."

"Je bent nieuw in het vak, hoorde ik van Jan, hè?"

"Als je bedoelt dat ik nog maar sinds kort een van zijn, ..èh.., hoertjes ben, ......ja, dan ben ik nieuw!", antwoordde Jeanie schamper.

"Nou, nou, je hoeft niet zo sacherijnig te doen, ik heb ook een moeder!"

Onmiddellijk had Jeanie spijt van haar brute uitval. Tenslotte kon het meisje er ook niets aan doen. De tranen schoten in haar ogen terwijl zij snikkend zei: " Sorry, je hebt gelijk. Ik ben alleen nog niet op mijn best vanmorgen na datgene wat ik gisteravond en vannacht heb meegemaakt. Neem het me maar niet kwalijk, alsjeblieft?"

"Natuurlijk niet. Ik kan me daar wel het één en ander bij voorstellen. Voor zover het misschien een schrale troost voor je is, ik ben daar ook doorheen gemoeten. Ik geef je de verzekering dat, of je het nu wilt of niet, je er gauwer aan went dan je lief is! Na een paar keer weet je echt niet beter meer of het hoort zo, let maar op mijn woorden!"

"Schrale troost," schamperde Jeanie. "Ach, wat maakt het ook uit! Op dit moment is het mijn grootste zorg om te voorkomen dat mijn man dit te weten komt."

"Oh, je bent ook nog getrouwd? Maar je lijkt nog zo jong? Hoe oud ben je eigenlijk?"

"Achttien."

"Achttien? En dan al getrouwd? Geen wonder dat je erover in zit. Nauwelijks droog achter je oren moet je wel een heel gemakkelijke prooi voor die pooier van je geweest zijn. Jezus, meid, je hebt nog niets meegemaakt! God, allemachtig, achttien jaar en dan al getrouwd. Ik ben zelf toch al negentien maar ik zou er niet aan moeten denken. Hoe lang al?"

"Ongeveer twee maanden, en voorzover het je interesseert, Jan is mijn baas, en niet mijn pooier!" antwoordde Jeanie blozend en dacht: "Ze is zelf pas negentien! Iets ouder dan ik, maar duidelijk met meer ervaring. Ook zij vindt dat ik te jong getrouwd ben, Zou mijn moeder dan toch gelijk hebben gehad toen zij zei dat ik beter eerst maar eens wat van de wereld moest gaan zien?"

"Hoe ben je hier in hemelsnaam eigenlijk in verzeild geraakt? Je lijkt me nou niet direct een meisje dat zich vrijwillig hiertoe leent."

In haar behoefte aan een gewillig oor vertelde Jeanie aan Cathy in het kort hoe zij in dit leven terecht gekomen was.

"Het meest erge is dat wanneer Jan het bij me doet ik het nog lekker vind ook!" besloot ze.

"Dus Jan is je baas en gebruikt je onschuld om zich van gunstige kortingen te verzekeren? Goed beschouwd is hij wel degelijk je pooier! Het is anders goed stom om kleding te stelen. Vroeg of laat komt dat altijd uit, dat zie je maar!"

"Maar, ze doen het allemaal!"

"Dat kan wel zijn, maar jij bent het slachtoffer. Het zal me niks verbazen wanneer dat meisje dat je heeft over gehaald zelf in het complot zit."

"Suzan? Nee??? Dat kan ik me niet voorstellen!"

Cathy toonde veel begrip en op de vraag om haar eigen ervaringen te vertellen ging zij gretig in.

- Cathy's verhaal.

"Wel, veel bijzonders is er over mij eigenlijk niet te vertellen." begon zij. "Mijn leven is, denk ik niet veel anders verlopen als de meeste meisjes die in dit leven terecht gekomen zijn. Op de een of andere dag maken we allemaal wel een misstap, net zoals jij. Valt dat niet op, dan leef je rustig verder. Maar is er toevallig, op dat tijdstip en op de juiste plaats een kerel aanwezig die daar gebruik van weet te maken, ga je, of je nu wilt of niet, onherroepelijk voor de bijl.

Je moet als meisje wel erg stevig in je schoenen staan wil je daaraan ontkomen. Dat soort mannen zijn er nu eenmaal op uit en er in getraind om op die manier meisjes te werven. Je hebt dat zelf ook ondervonden, ja toch? Daarna komt van het één het ander en voor je het weet zit je tot aan je nek in dit leven. Niet dat ik het onprettig vind. Integendeel. Het verdient beter dan de meeste baantjes en er wordt goed voor je gezorgd. Tenminste, zolang ze goed aan jou kunnen verdienen. Je moet alleen zorgen dat je op het moment waarop zij hun interesse in je verliezen, geld genoeg hebt overgehouden om zelf wat te beginnen. En dat lukt mij aardig. Ik ben nu negentien en heb best al een aardig spaarcentje overgehouden.

"Hoe ik hier in terecht ben gekomen, vraag je?"

"Wel, dat is een lang verhaal. Ik was zestien en net overgegaan naar de 4e klas van het VWO, en wilde economie gaan studeren. Volgens mijn vriendinnen zag ik er goed uit en kon, als ik dat wilde, binnen de kortste keren elke jongen versieren. Toch had ik geen vast vriendje. Niet dat ik verlegen was of zo, integendeel, maar ik vond dat ik er nog niet aan toe was en aan mijn toekomst moest denken. Jongens pasten daar doodeenvoudig niet in.

Preuts was ik niet want er hadden best wel eens jongens aan mijn borsten gezeten en tussen mijn benen gevoeld. Ik had ook wel eens, meer uit nieuwsgierigheid, bij een jongen gevoeld, maar verder dan dat heb ik echter nooit willen gaan. Als er eentje was die meer wilde liet ik hem zitten. Tenminste, tot die bewuste grote vakantie.

Mijn moeder was zelf jong, net achttien, met mijn vader getrouwd, die toen al bijna dertig was. Eerlijk gezegd moesten ze trouwen want binnen zeven maanden werd ik geboren.

Mijn vader is een echte cultuurfreak en zou, geloof ik, het liefst zijn hele vakantie in musea doorbrengen. Mijn moeder ligt juist graag op het strand bruin te bakken. Daarom gingen wij meestal met vakantie naar midden Italië, naar een plaatsje Rosignano, zodat mijn moeder op het strand kan blijven terwijl hij zo nu en dan naar een plaats in de omgeving gaat.

Ik ging dan wel eens met hem mee om hem gezelschap te houden en eigenlijk ook om van het gezeur van mijn moeder af te zijn. Ze had van die buien dat ik niets, maar dan ook niets, van haar mocht. Toch was ze niet ouderwets of zo. Zoals zij trouwens zelf ook deed mocht ik in haar bijzijn met mijn borsten bloot op het strand zonnen en slikte ik bijvoorbeeld op haar dringende aanraden de pil, ondanks dat ik haar verteld had dat ik nog maagd was en dat ook voorlopig nog wilde blijven.

"Lieverd," zei ze dan, "Er is niemand die beter weet dan ik dat een ongeluk in een klein hoekje ligt!"

Toch hield ze wel van mijn vader, geloof ik, en hadden ze een goed huwelijk. Ik heb tenminste nooit het tegendeel gemerkt.

Zo gingen mijn vader en ik, terwijl zij met mijn broertje op het strand bleef, een dag naar Florence, waar wij een museum dat, geloof ik, het Ufficio heet, bezochten. Het was er hardstikke druk, zo druk, dat ik binnen een paar tellen mijn vader al kwijt geraakt was.

Nu is dat niet zo erg want wij maakten altijd de afspraak dat, mochten we elkaar kwijt raken, dan zien we elkaar wel bij de ingang of zoiets. Ik stond een tijdje naar een schilderij te kijken dat de geboorte van Venus moest voorstellen toen ik opeens naast mij, in onvervalst Nederlands hoorde zeggen: "Als vrouwen er in die tijd echt zo uitzagen dan ben ik blij dat ik nu leef en niet toen."

Ik schoot in de lach omdat ik eigenlijk net aan ongeveer hetzelfde stond te denken en het schilderij helemaal niet mooi vond. Ik draaide mij naar de spreker om en keek recht in het gezicht van de knapste man die ik ooit gezien had. Zo ééntje die je vlinders in je buik bezorgd, zal ik maar zeggen. Hij was zo'n jaar of dertig en vlot gekleed.

Eigenlijk was het verwonderlijk dat hij in mij een Nederlandse had herkend omdat ik er, met mijn donkere haar, gebruinde huid en mijn maat 36/38 nogal Italiaans uitzag.

Blij als hij was, zei hij, om Nederlands te kunnen praten, raakten wij in gesprek. Het bleek dat hij eigenlijk niet zoveel ophad met musea, maar er naar toe ging omdat dat er nu eenmaal bij hoorde. Liever ging hij de stad in of verkende de omgeving zodat hij ook iets van de bewoners leerde begrijpen.

Op zijn verzoek ging ik met hem mee naar buiten en bekeek samen met hem, in de naast het museum gelegen wandelgalerij, straatkunst welke daar door verkopers werd aangeboden.

Hij woonde toevallig, net als ik, in Leiden, maar ging als het eventjes kon naar het buitenland. Parijs, Rome en zo. Zo had hij, vertelde hij, voor de zomerperiode een appartement gehuurd in de omgeving van Sienna.

Hoe ik ertoe kwam weet ik niet meer maar voor ik er erg in had, had ik, zonder er bij na te denken, hem ons vakantieadres gegeven en met hem afgesproken dat hij mij de volgende dag om 10 uur 's morgens kwam halen om met hem samen een autorit door de omgeving te maken.

God, wat was dat stom!

De hele verdere dag probeerde ik voor mijn ouders een smoes te verzinnen, want wanneer ik hen gewoon zou vertellen dat ik een afspraakje had met een dertigjarige man, een vreemde nog wel, dan waren de poppen aan het dansen, dat begrijp je. 's Nachts kon ik er bijna niet van slapen en 's morgens wist ik nog niet wat ik moest zeggen.

Nu had ik aan het strand een groepje jongelui van mijn leeftijd leren kennen waar ik me meestentijds mee ophield. Bij dit groepje waren twee Italiaanse meisjes waar ik redelijk goed bevriend mee was geraakt. Ze waren, zo leek het mij tenminste, nog al door de wol geverfd en ik besloot hen mijn probleem te vertellen.

Al vroeg gingen we naar het strand en wachtte ik gespannen tot het groepje ook op het strand was.

Na ongeveer een half uurtje kwamen zij gezamenlijk aan en, zenuwachtig als ik was, sloot ik mij aan bij hen aan. Bijna direct nam ik de beide meisjes apart en vertelde wat er aan de hand was. Voor het gemak vertelde ik er niet bij dat ik hem pas de dag ervoor had ontmoet, maar deed alsof ik hem al haast een jaar kende.

"En nu is hij hier," besloot ik mijn verhaal, "En willen wij vandaag samen een hele dag op stap. Maar hoe doe ik dat zonder dat mijn ouders daar achter komen? Mijn moeder ziet me aankomen als ik dat aan haar vraag!"

Ik zat op hete kolen en hoopte maar dat zij mij konden helpen.

"Oei, lala," zei degene die Lisa heette, "Je minnaar is hier en je ouders weten nergens van? Wat stom van je, Cathy!"

"Zeur niet, Lisa, zie je niet dat Cathy radeloos is." zei Lucia, de ander, "Denk liever mee hoe we dit op moeten lossen. Hoe zou jij het vinden wanneer je vriendje dat hele eind is gekomen om je zien en je weet niet hoe?"

"Oké, oké, ik wist niet dat je boos zou worden." Ze richtte zich tot mij, "Wees maar gerust, wij helpen je wel. Als wij wat met onze vriendjes willen, moeten we ook alle soorten smoezen verzinnen, anders komen we nooit aan onze trekken, wat jij, Lucy? Vertel eens, Cathy, is het waar dat, zoals er wordt beweert, de Nederlandse mannen zulke goeie minnaars zijn? Heeft je vriend een grote, ...eh, je weet wel?"

Ik kreeg een hoofd als een biet! Ik wist immers niets van hem af?

"Toe nou, Lisa, help me nou, asjeblieft?", smeekte ik.

"Oké, Ik heb wel een oplossing. Wij gaan met je mee naar je ouders en zeggen dat we van plan zijn om met onder elkaar de omgeving verkennen en vragen of je mee mag? We zeggen erbij dat het wel een dag kan duren maar beloven met de hand op ons hart dat we je veilig terug zullen brengen. Wat denk je daarvan, zou dat lukken?"

" Natuurlijk lukt dat," zei Lucia vastberaden, "Kom op roep de groep bij elkaar en het gaan vragen."

Gezamenlijk stormden wij op mijn ouders af en deden ons voorstel.

"Het kan wel tot vanavond duren," zei ik hen, en tot mijn stomme verwondering, want anders waren zij niet zo gemakkelijk, stemden zij direct toe. Ik kreeg zelfs van mijn moeder euro's mee om wat te eten en een extraatje te kopen.

"Zorg wel dat je voor donker thuis bent," zei ze nog.

Zo vlug als ik kon rende ik naar ons appartement om mij om te kleden.

Om er zo goed mogelijk voor hem uit te zien trok ik een laag uitgesneden, strak topje over mijn blote bovenlijf aan en een spijkerbroek die zo strak zat dat ik er eigenlijk niet met goed fatsoen in kon zitten omdat ik constant de indruk had dat hij elk moment kon scheuren.

Het was oorspronkelijk een lange broek geweest waar ik de pijpen rafelig had afgeknipt en zolang mee in bad had gezeten dat hij als een soort tweede huid om mijn heupen zat.

Snel maakte ik mij op waarbij ik overvloedig gebruik maakte van mijn moeders make-up met als resultaat was dat ik er zeker drie jaar ouder uit zag dan ik was.

Precies om tien uur was ik op de afgesproken plaats waar hij al op mij stond te wachten. In zijn ogen las ik de openlijke bewondering toen hij mij zag. Tevreden omdat ik duidelijk in mijn opzet, hem te imponeren geslaagd was, stapte ik in. Nu weet ik dat ik er in zijn ogen juist als een hoertje uit moet hebben gezien.

Hij reed in een mooie BMW met een open dak, en was zo knap in mijn ogen. Hij was een goede rijder en nam weinig risico's. Onderweg legde hij de route aan mij uit. We zouden over kronkelige wegen, door de bergen naar Sienna gaan. Zo nu en dan stopten we om een dorpje of het uitzicht te bekijken. Hij had die rit kennelijk al eens eerder gemaakt want hij wist precies wat er kwam en wist er ook een hoop van te vertellen.

Peter, ...zo heette hij..., en ik werden al gauw vertrouwelijk met elkaar, vooral nadat een vrouw waarbij we wat fruit kochten, dacht dat wij getrouwd waren. We hadden daar nog verschrikkelijk veel lol om. Achteraf kan ik me ook wel voorstellen dat die vrouw dat dacht omdat ik er nog al wat moeite voor had gedaan er ouder uit te zien dan ik was.

Hoewel ik pas zestien was had ik, in verhouding tot mijn slanke taille, grote, ronde stevige borsten, ...iets waar ik toen bijzonder trots op was..., en had geen BeHa nodig om ze rechtop te houden. Het strakke truitje accentueerde de omvang nog meer. Als mijn moeder geweten had dat ik zoiets bezat, had zij het terstond in stukken gescheurd en aan mijn vader gegeven om zijn auto mee te poetsen. En, achteraf, had ik me er ook voor behoren te schamen om zoiets te dragen. Maar ja, ik moest zo nodig ouder lijken!

In Sienna was het Markt. Zo'n soort als wij in Holland ook kennen, maar dan groter. Verbazend genoeg verkochten ze er ook vrijelijk de bekende merken. Dwalend langs de kraampjes, verlekkerde ik mij aan alle mooie kleren die zij daar verkochten.

Ik bleef, zonder er bij na te denken dat ik niet alleen was, staan bij een kraam waar prachtig kanten ondergoed werd verkocht en bewonderde een minuscuul Behaatje met bijpassend slipje. Bij het broekje en Behaatje hoorde een jarretelgordeltje met een paar nylonkousen waarin hetzelfde motief was ingeweven. Het was werkelijk schitterend!

Toen ik daar zo mee in mijn handen stond moest ik direct denken aan wat één van mijn schoolvriendinnetjes mij, kort daarvoor, in een vertrouwelijke bui had verteld.

Het meisje, net zo oud als ik, ging zonder dat haar ouders het wisten om met een veel oudere, getrouwde man. In een poging om er, net als ik bij Peter, bij hun eerste afspraakje ouder uit te zien dan zij was, had zij van haar moeder een dergelijk lingeriesetje zoals ik nu in mijn handen had 'geleend', en onder zo'n doorknoop mini-jurkje aangetrokken.

Opgewonden vertelde zij dat hij haar mee uit eten had genomen en met haar had gedanst in zo'n stripteasetent waar zij nog nooit eerder geweest was, omdat je er nu éénmaal niet in mocht op onze leeftijd.

*****

Op weg naar huis had hij zijn auto op een stille plek geparkeerd.

"Ik was zo nerveus als de hel," vertelde mijn vriendin, "en niet in het minst omdat hij, direct toen hij stilstond, mij in zijn armen nam en mij heftig op mijn lippen zoende. Omdat ik dat niet onprettig vond en een beetje zoenen geen kwaad kon, liet ik het toe. Het was weer eens wat anders dan die schooljongetjes die alleen maar gelijk in je broekje willen. Op een gegeven moment verhuisde ik met hem mee naar de achterbank. Het was net of ik in zijn armen smolt en ik zoende hem, in mijn haast om niet onervaren te lijken, vol overgave terug. Eerst schrok ik toch nog een beetje toen hij mij begon te betasten. Vóór ik echter kon protesteren had hij mijn jurkje al tot mijn middel losgeknoopt, mijn moeders Behaatje omhoog geschoven, en streelde en zoende hij mijn blote borsten en tongde mijn tepels. Ondertussen fluisterde hij van alles in mijn oor. Dat hij van mij hield, mij zo mooi vond en dat soort gepraat. Omdat ik dacht dat het zo hoorde fluisterde ik hetzelfde. Ik werd ondertussen zo heet dat ik hem zijn gang heb laten gaan. Binnen de minuut had hij mij uitgekleed en lag ik naakt op de achterbank. Het enige wat ik nog aan had waren het gordeltje en mijn kousen. Toen hebben we HET gedaan. Twee keer! De eerste keer deed het behoorlijk pijn en heb ik een beetje gehuild maar de tweede keer was het ZALIG! Ik ga nu zeker twee keer per week met hem mee naar een motel in de buurt om HET te doen en altijd moet ik, als ik mij uitkleed, dat gordeltje met kousen aan houden. Hij kikt erop en wordt er geil van, zegt ie."