1001 Nacht Deel 2: Kim

Tanja, Diana, Kim en Renée zijn met z'n vieren gaan kamperen. De maan staat vol aan de heldere hemel als ze zich hebben verzameld om een bescheiden kampvuurtje. Ieder van hen vertelt een seksuele anekdote, de rest moet uitmaken of het echt is gebeurd of niet.

Dit is het tweede verhaal, het verhaal van Kim.

"Als het gaat om geveinsde onschuld, dan weet ik er ook nog wel één" begint Kim te vertellen. De meiden, nog aan het lachen om het verhaal van Tanja, zijn plotseling stil.

Nu Kim alle aandacht heeft, likt ze haar lippen en begint haar verhaal.

"Jullie kennen dat kleine café vlak bij mijn huis. We zijn er wel eens wat wezen drinken, ongeveer een jaar geleden". Dat weten de meiden nog wel. Zeker aangezien ze die bewuste avond, alle vier dronken, de kroeg weer zijn uitgerold. Tot diep in de nacht hebben de vier gillende meiden de buren toen uit hun slaap gehouden.

"Ik kom daar regelmatig en hij zit er altijd. Altijd als ik er ben, dan zit hij daar. Eigenlijk ken ik hem al jaren van gezicht, maar een paar maanden geleden begon het.

Ik had afgesproken met een vriend van mij, in dat café, voor een koffie en een borreltje in de namiddag van een zaterdag. Ik loop naar het toilet, hij zit een tafeltje verder, met zijn rug naar ons toe. Wanneer ik terugkom, kijk ik in zijn opmerkelijk helder blauwe ogen en zeg op een verlegen manier "hallo".

Heel simpel, maar daar is het mee begonnen. We hadden elkaar ineens.. opgemerkt.. zal ik maar zeggen. En wellicht had ik hem ook niet die speciale blik moeten toewerpen, wellicht was dat gewoon stom. Maar ik kon er gewoon niets aan doen, ik vind het een boeiende, oudere man. Hij moet de vijftig toch wel gepasseerd zijn. Zijn haar is van zilver en nog erg vol. Hij heeft een gedistingeerd, getekend gezicht en hij rookt altijd een pijp. Hij zit in het café met een glaasje port en leest zijn krantje. En wat ik zei, altijd als ik binnenkom dan zit hij daar. We kijken elkaar aan, langer dan je gewoonlijk zou doen, ik knik beleefd en we groeten elkaar. Maar we zeggen nooit meer dan "hallo". Op gezette tijden zoeken we elkanders blik en volgt er een flauwe glimlach.

Als ik wegga, dan gaat dat op dezelfde manier als bij binnenkomst, maar dan natuurlijk met een "dag!", wederom gepaard met een bescheiden, verlegen knikje mijnerzijds.

Hij is gecharmeerd door mij. Gecharmeerd door het feit dat ik.. misschien net op de helft van zijn leeftijd, zo naar hem kijk. Zijn ogen stralen zelfs een lichte verbazing uit. Zijn bijna onopmerkelijke glimlachje echter niet. Dat glimlachje vertelt mij iets heel anders.

Als ik in zijn ogen kijk, zie ik hoe hij mij ziet. Het is als een spiegel, ook al is het beeld dat hij van mij heeft niet juist. Maar de rol bevalt mij wel. De rol van de charmante, beleefde jongedame. Op een soort manier terughoudend of verlegen. Hoe je het wilt noemen.

Nou goed.. om een lang verhaal kort te maken. Op een dag stap ik dus het café uit. Het hele tafereel zoals ik het net heb omschreven heeft zich afgespeeld. Ik ben bij mijn huis, steek de sleutel in het slot, kijk op.. en daar staat hij. Hij is me gevolgd, tenminste, daar lijkt het op.

We kijken elkaar aan, ik maak de deur open en stap naar binnen, maar ik doe de deur niet dicht. Ik draai me om en kijk naar de deuropening. Mijn hart gaat enorm te keer. Hij verschijnt, staat stil voor de opening en kijkt me nogmaals aan. Om zeker van zijn zaak te zijn, lijkt het wel.

Hij stapt naar binnen, duwt de deur achter zich dicht. Ik loop naar boven. Eén trap op, naar mijn appartement. In een gestage, bijna dreigende pas volgt hij mij. Als hij boven is, sta ik al binnen en hou de deur voor hem open.

Daar staan we, in de hal van mijn appartement. Het is alsof zijn koele blauwe ogen mij vertellen wat ik moet doen. Ik ga de slaapkamer in en hij kijkt toe hoe ik me uitkleed. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. De pijp neemt hij pas uit zijn mond als ik, op mijn rug, op bed lig. Gedwee en verlangend kijk ik naar hem op.

Hij legt de pijp voorzichtig op mijn nachtkastje en knielt naast mijn bed. Neemt mijn enkel in zijn hand en plaatst mij zo dat ik overdwars op mijn bed lig. Een been aan weerszijden van hem.

Hij buigt voorover en het puntje van zijn tong vindt mijn zachte, gezwollen schaamlippen. Met zijn wijsvinger en middelvinger duwt hij mijn lippen van elkaar. Zijn tong streelt het gevoelige knopje wat, hevig kloppend, van de aandacht geniet. Zijn lippen omsluiten mijn clitoris terwijl zijn tong er in de warme holte mee speelt. Hij heeft zijn broek losgemaakt, zijn erectie bevrijd en begint zichzelf te bevredigen. Ik kan het niet zien maar het schudden van zijn lijf verraadt het.

Ik vind het zo opwindend om te zien hoe een man zichzelf aftrekt. De suggestie alleen is al genoeg. De vingers van zijn vrije hand penetreren mijn warme, vochtige schacht. Eerst alleen zijn middelvinger en dan, voorzichtig, ook zijn wijsvinger. Zijn tong en lippen laten geen moment verstek gaan en inmiddels kronkel onder zijn aanrakingen.

Als ik mijn orgasme voel naderen grijp ik me vast in het beddengoed, mijn rug trekt zich hol en een zware kreun vormt zich in het diepst van mijn keel.

Mijn vaginale spieren knijpen zijn vingers in spastische bewegingen samen, zijn kreunen klinken gemoffeld tegen mijn clitoris. De lucht die hij daarbij vrijmaakt kietelt mijn spleetje.

Hij staat op. Zijn penis nog in de hand waar het bleke sperma over verspreid is. Al snel hoor ik de kraan in de badkamer lopen. Ik lig als een slappe lappenpop over mijn bed, nog na te hijgen, als hij weer de kamer inkomt.

Met wat moeite ga ik zitten, hij buigt zich naar me toe. Strijkt dan vertederd zijn vingers langs mijn gezicht en mijn haar. Geeft me vervolgens een kus op mijn mond, kijkt me doordringend aan en zegt "Dankjewel".

Daarop pakt hij zijn pijp en laat mij verbijsterd achter".

Renée is de eerste die de stilte doorbreekt. Ze proest het uit "Nee.. Echt niet!". Tanja en Diana schudden ook glimlachend hun hoofd.

"Oké.. niet gebeurd. Maar leuk verhaal toch?" Die instemming krijgt Kim dan wel van haar vriendinnen. "Trouwens de man bestaat en, behalve de seks, is het waar. Dus.. wat niet is, kan nog komen..."