De Dag Voor Kerst

Zoals gewoonlijk waren er op de laatste werkdag voor kerstmis weinig op kantoor. Die in het buitenland woonden, waren al vanaf half december weg; pas half januari zouden ze terug zijn. De rest hield het in de week voor kerst voor gezien zodat het stapsgewijs rustiger geworden was.

In de loop van de laatste ochtend maakte ik een rondje door het gebouw. Alleen Ingo en Rentske waren er.

Ingo was de hardware man die de systemen draaiende hield. De meesten waren van uit huis aan het werk, zei hij. Om een uur of vier zou hij het voor gezien houden.

Rentske had het zwaarder. Als secretaresse, office assistent officieel, maar ik had het niet zo op die Engelstalige termen, moest zij tot vijf uur blijven omdat er iemand zou kunnen bellen of mailen. Dat zou natuurlijk niet gebeuren, en ik wist zeker dat ze er eerder tussenuit zou glippen. Van mij mocht ze en van mij zouden ze niets horen. Zij zou het gebouw afsluiten.

En ik, ik was de nerd die altijd aan het werk was. In de dagen voor kerst heerste er een aparte sfeer op kantoor en ik had geen zin om vanuit huis te werken nu mijn vrouw late dienst had. Haar en lekkere koffie miste ik.

Met zijn drieën dronken we automatenkoffie. Rentske had een grote koek die ze verdeelde. Gezellig kletsten we in een pauze die langer dan anders duurde. Toen ik weer op mijn plek was, stuurde ik Rentske een uitnodiging voor Wordfeud die ze binnen vijf minuten accepteerde. Van werken kwam daarna weinig. Op een gegeven moment appte ik in de chat van het spel of ze stevig op haar stoel zat, want ik kon een vies woord maken. Of ze daar tegen kon. 'Ja hoor,' zond ze, 'drie of vijf letters?'

'Zes,' seinde ik.

'Okay, kom maar op.'

Een beetje opgewonden tikte ik: 'b-e-f-f-e-n.'

'Hihi,' kwam terug.

Een paar zetten later appte ze 'hou je vast' en verbaasde ze mij met 'slet' wat ik nooit uit haar vingers verwacht had.

Rond half twaalf kwam Ingo langs. Of ik zin had om mee te lunchen. Rentske zou iets uitkiezen.

In twintig minuten reden we naar hotel Nulde, aan het Veluwemeer, dat ze uitgezocht had. Daar was het rustig, maar het was ook niet zo dat er weinig in de eetzaal waren.

Via algemene onderwerpen zoals hobby's, die we zelden op het werk bespraken, kwamen we op persoonlijke die veel minder en hoogstens in één-op-één gesprekken ter sprake kwamen. Rentske was net als ik getrouwd, dat wist ik al, maar niet dat het haar tweede huwelijk was en dat het eerste niet prettig was afgelopen. Voordat ze secretaresse geworden was had ze modeshows gelopen, en daarvoor had ze aan ritmische gym gedaan.

"Dan was je heel soepel."

"Ben ik nog." Met gemak werkte ze zich in een spagaat.

"Gevoel voor ritme hebben."

Haar buik ontblotend zei ze dat ze buikgedanst had en maakte een paar opwindende bewegingen.

Ingo had zich op het werk altijd op de vlakte gehouden, maar vertelde nu niemand te hebben en op zich zelf in Vathorst te wonen, maar wel met iemand bezig te zijn. Hij bleek net als ik interesses voor science fiction en alternatieve geschiedenis te hebben, en we deelden tips. Veel wijzer en met gevuld buikje begon ik aan het uitbuiken.

Toen we onze jassen aan het aantrekken waren, stelde Rentske voor niet onmiddellijk naar kantoor te gaan, maar eerst een wandeling langs het meer te maken.

Ik vond het een goed idee, en ook Ingo stemde in.

Via een olifantenpaadje over gras bereiktsen we het strand. Tijdens de wandeling kwam ze tussen hem en mij in te lopen. Het was rustig, een paar hondenuitlaters en enkele wandelaar, verder niemand. Zij botste tegen mij en ik tegen haar. Intimiteit kwam ter sprake; een onderwerp waar we het op het werk nooit over hadden, en alleen mee geconfronteerd werden als iemand trouwde of zwanger was. Toespelingen werden gemaakt en sindsdien was de sfeer met seksuele spanning geladen.

Regelmatig stonden we stil om naar elkaar te luisteren, zelf te praten, of naar vogels in het water te kijken.

Ik bekeek haar, en ook Ingo wel, met andere ogen: als kennissen met wie je wat deelde maar niet zoveel als met vrienden, en niet als collega's naar wie je toch altijd wat afstand hield.

Van waar het zand ophield, liepen we naar een kiosk die dicht was, en vandaar via een parkeerplaats en weer een olifantenpad naar de parkeerplaats waar de auto stond.

Daar zei ze dat het was dat ze terug moesten, maar dat we anders een kamer konden huren. Ik nam aan dat ze een grap maakte, maar hoe dan ook liet ze weer een andere kant van zich zien.

Nadat we na een kwartiertje -- het was rustiger op de weg en het verkeer was duidelijk aan het uitdoven -- weer bij ons gebouw waren, liepen we naar het secretariaat. Ik maakte me op om naar mijn kamer te gaan voor de laatste loodjes, en ook Ingo stond op het punt om weg te gaan, toen Rentske "blijf nog even" zei. Ze deed de deur dicht, pakte haar telefoon, en zette kerstmuziek op.

Niet van die muzak die je in een winkelcentrum of op de radio hoort, maar iets anders.

Het was hypnotiserend. Ingo luisterde ook aandachtig. Het was Duits, klonk heavy, techno, als een... kerstliedje?

"Wat is dat?" vroeg ik met verbazing in mijn stem. "Rammstein?"

Ook Ingo keek met een vragende blik.

"Unheilig." Duitse groep die een tijdje terug een kerstalbum gemaakt had, vertelde ze terwijl de melodie van 'klokje tingeling' klonk.

"Nooit van gehoord. Gaaf," klonk uit twee monden.

Nooit gedacht dat ze naar zo iets luisterde. Ze bleef me verbazen. Veel verborgen facetten waren aan het licht gekomen.

"Ik neem aan dat jullie geen bezwaar hebben" zeggend begon ze te dansen. Eerst in haar eentje, daarna met mij en vervolgens met Ingo. We eindigden met zijn drieën.

Alle drie waren we vrolijk en flirterig. Handen vonden heupen en billen, en ik had een stijve die ze moest voelen omdat ze dicht tegen me aan danste. Achter haar staand betastte ik haar. Ik verwachte dat ze 'niet doen' of zo iets zou zeggen, maar dat deed ze niet. Ik zou moeten stoppen, ik was tenslotte getrouwd, maar dat deed ik niet. Daarvoor had ik teveel plezier.

Afwisselend dansten Ingo en ik met haar. Wie niet danste, keek toe of taste. Er werd gezoend.

Ze deed haar ketting af en knoopte haar blouse los.

Ingo pakte de sleutelbos uit een bureaula en deed de deur op slot.

Vervolgens trok ze het kledingstuk uit.

Ingo en ik aarzelden, maar zij zei: "toe maar." Voorzichtig naderden we, een streelden haar borsten door de stof van haar beha heen.

"Kan die uit?" vroeg Ingo.

"Natuurlijk," antwoordde ze, "momentje."

Nadat ze het kledingstuk losgehaakt had, gaf ze het aan Ingo.

Het was me altijd al duidelijk dat ze niet veel had, maar nu zag ik hoe weinig. Een beha had ze niet nodig, maar ik begreep dat de bedrijfsetiquette vereiste dat ze er een droeg. Heel anders dan mijn vrouw die niet achteraan gestaan had en niet zonder ondersteuning kon. Ik vroeg of ik mocht aanraken. Dat mocht. Niet lang daarna gleden twee paar handen over haar rug en borst.

Geleidelijk verloor ze meer kleren, totdat ze op ophoudkousen en hakjes na naakt was.

Ik weet niet meer wie wat wanneer deed, maar haar heiligdom werd aangeraakt, gevingerd en zelfs gelikt.

Dronken dansten we, en Ingo en ik zogen aan haar tepels. Unheilig stopte, maar niemand die zich daar wat van aantrok. Ordinaire praat klonk. Normaal was ik daar niet zo van maar deze keer voegde het wat toe aan de wellustige sfeer. Mijn pik trok een paar keer samen, en ontlaadde zich in mijn broek.

Je verwacht nu dat er afgetrokken, gepijpt, gebeft of geneukt zou worden, maar dat gebeurde niet. Ze had het koud en kreeg haar blouse over haar heen. Kort daarop kleedde ze zich aan. Toen alles en iedereen weer toonbaar was, ging de deur van het slot en gingen we door met waar we voor de lunch bezig mee waren.

Mijn hoofd had ik er niet bij, mijn hand zat om mijn pik.

Even na vieren stak Ingo zijn hoofd om de hoek, en wenste me prettige feestdagen. Wat later klopte Rentske aan. Ze zei dat ze graag naar huis wilde. Ik zei dat ik ging afronden.

Terwijl ik dat deed stond ze met de handen op mijn schouders achter me.

Toen ik afgesloten had, kuste ik haar handen. Samen liepen we richting uitgang.

Voordat we daar waren stopte ze me en draaide naar me toe. De tijd stond stil toen we knuffelden en zoenden. Ik fluisterde dat we met vuur speelden. Door de knieën zakkend zei ze dat dat soms leuk was, maar dat we beter konden stoppen voordat er iets gebeurde dat niet meer ongedaan gemaakt kon worden.

"Zoals?" vroeg ik hoewel ik het antwoord natuurlijk wel wist.

"Dit," zei ze me mijn broek open ritsend. "Als je wilt dat ik stop..."

"Nee, nee."

"Dit is niet gebeurd, snap je."

Even later was mijn lul uit mijn broek en in haar mond.

Kundig zoog en likte ze hem stijf. Veel te snel verkrampte ik en kwam het er uit. Nadat ze hem weer opgeborgen had, kwam ze overeind en zakte ik "nu jij" zeggend door de knieën. Mijn hoofd verborg ik onder haar rok. Haar slip trok ik omlaag en mijn tong zocht naar haar clit.

Toen hij die gevonden had, slaakte zij een gilletje en ging ik los totdat ze wild begon te bewegen en zei dat het moest stoppen omdat het te gevoelig was geworden. Ik was blij, want ik had kramp in mijn kaak. Het was fijn geweest, klonk boven me. Ik schoof haar slip terug, kuste de binnenkant van haar dijen en kroop onder haar rok uit.

Nadat we elkaars kleding hadden gecontroleerd, gingen we naar buiten waar zij de code van het alarm instelde en het gebouw sloot.

Ik bleef in mijn auto wachten, totdat zij ingestapt was.

In een roes reed ik naar huis. Ik nam me voor om dit te begraven en hoopte dat de twee er ook zo over dachten. Ik had wat om op te teren.

Als eerste was ik thuis en had nog een uurtje tijd om me geweldig af te trekken. Toen ik klaar was liet ik de dag nog eens passeren. Me voorbereidend op de komst van mijn vrouw voelde ik me schuldig. Haast kon ik niet geloven wat er was gebeurd. Mijn vrouw profiteerde er van, want de kerstdagen was mijn lust zo hoog dat ze zich afvroeg, niet dat ze bezwaar had, hoe ik zo hitsig kwam. Ik zei door haar, maar in gedachten neukte ik Rentske.

Na kerst was het wat gênant op kantoor maar Ingo, Rentske en ik negeerden elkaar niet. Zakelijk bleven we met elkaar praten, en na verloop van tijd ging het over koetjes en kalfjes.