De envelop 03

PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

'Veel verder uit elkaar, liefje. Ik zeg wel stop als het voldoende is.' Met grote tegenzin spreidde ze haar dijen stukje voor stukje. 'Zo is het goed. Smeer je maar in.'

Met een volle hand zonnemelk ging ze over haar venusheuvel en zelfs het stukje tussen kut en anus. Het restantje veegde ze af aan haar dij.

'Ja! Zo lig je er mooi bij. Ik zie je spleet heel duidelijk, en die geprononceerde venusheuvel, zo volledig kaal, is prachtig mooi: vol en dik. Wat ik nog weten wil: ben je nat geworden van deze scheerpartij?' Esther gleed met een middelvingertje door haar spleet. 'Ja,' moest ze kleintjes bekennen.

'Mooi, dat dacht ik wel. Ik zal je niet vragen om je hier op het balkon te bevredigen, ik vrees dat je hart dat niet kan hebben. Maar ik wil wel dat je zo blijft liggen, lekker open en fris, totdat Tom thuis komt. Dat zal niet lang meer duren, het is vrijdag, dan komt hij altijd een uurtje eerder thuis.' Een korte pauze, dan: 'Doe je benen nog iets verder uit elkaar, dan zal ik je mijn naam geven. Je hebt hem verdiend.'

Achter haar zonnebril sloot Esther haar ogen stijf dicht. Ze zette haar linkervoet op de balkonvloer naast het bed, en draaide haar rechterknie naar buiten. Ze was er zeker van dat op deze manier haar halfgeopende schaamlippen volledig zichtbaar waren. De telefoonstem riep, eindelijk tevreden: 'Goed zo! Zo blijf je liggen. Geen beweging meer. Mijn naam, liefje, is Donatien. Je bent voor je eerste test geslaagd.' De onbekende met een naam hing op en Esther lag roerloos op haar balkon. Zonder haar hoofd te bewegen, gluurde ze om zich heen. Als men haar al beloerde, gebeurde dat heel heimelijk, want ze zag niemand, ze hoorde alleen maar verre stemmen die instemmend bromden.

Donatien! Een huivering trok door haar ruggengraat. Het was natuurlijk een schuilnaam, maar wat voor een! De belezen en in literatuur geïnteresseerde Esther realiseerde zich meteen dat Donatien de voornaam was van een beroemde, achttiende-eeuwse Franse schrijver: de infame, perverse Markies de Sade.

Een paar minuten later hoorde Esther het gestommel van haar man in het halletje van hun flat. Het liep tegen half vijf, en daar lag ze, naakt en met een vers gladgeschoren schoot, wijd open gespreid op het balkon. Buren die de moeite zouden nemen om over de balustrade te hangen, konden tot diep in haar kutje kijken, wat sommige van hen, zo voelde Esther, dan ook met grote overgave deden.

Ondanks alles staken haar blanke, stevige borsten trots omhoog en tot haar ergernis waren haar tepels alweer keihard. Ook wist ze dat ze onder de omstandigheden kletsnat geworden was en daarvoor schaamde ze zich de ogen uit haar kop. Toch durfde ze niets aan haar houding te veranderen, want als ze ook maar minimaal af zou wijken van wat haar kweller Donatien had opgedragen, zouden de gevolgen voor haar rampzalig kunnen zijn, zoveel geloofde ze onderhand wel. Met zijn groeiende dossier aan ondubbelzinnige telelensfoto's had Donatien haar volledig in zijn macht gekregen.

Toen Tom het balkon op kwam kregen ze allebei bijna een hartaanval. Dit was het moeilijkste moment sinds de kwellingen waren begonnen, besefte Esther. Tot nu toe had ze zichzelf wijs kunnen maken dat Tom niet echt bij dit alles betrokken was, maar nu moest ook hij een duidelijk standpunt gaan innemen. Ze kon haast niet praten van de spanning. Tom kon ook amper uit zijn woorden komen.

'Wat ben jij in godsnaam aan het doen?' klonk zijn verstikte stem.

'Zonnen.' Het was meer een grom dan een woord, maar het was het enige dat Esther uit kon brengen.

'Zonnen? Ben jij helemaal gek geworden? Moet je jezelf zien! Je ligt helemaal opengesperd! En je hebt je kut geschoren? Waarom? Wat is er in je gevaren?' Toen pas zag Tom de scheerspullen naast de ligstoel staan en zijn verbijstering veranderde in een soort totale ontreddering. 'Hier? Heb je dat hier op het balkon gedaan, waar iedereen bij was?' Hij herhaalde zijn wanhoopskreet: 'Esther, wat is er in je gevaren? Wat gebeurt er met je?'

Esther besefte dat ze nu haar laatste kans had om hem eerlijk alles op te biechten. Ze zou kunnen gokken dat hij zo verschrikkelijk kwaad op Donatien zou worden dat zijn woede over haar ontrouw een beetje ondergeschoven zou worden. Dan zouden ze kunnen gaan samenwerken om Donatien te vinden en te straffen en ze zouden nog lang en gelukkig samen blijven leven. Ze zou open kaart met hem moeten spelen.

Maar ze dorst niet! Inwendig snikkend liet ze deze laatste kans schieten. In plaats daarvan besloot ze weer te bluffen, zoals dat de vorige dag ook goed uitgepakt had. Nog steeds lag ze wijd opengesperd op het zonnebed. Ze verzamelde alle waardigheid die ze maar kon vinden en zei op hoge toon: 'Mag ik niet met mezelf doen wat ik wil? Ben ik jouw eigendom, soms? Heb jij je wel eens afgevraagd wat ik lekker vind, waar ik geil van word? Moet je eens voelen tussen mijn benen, hoe dit me opwindt.' Tom deinsde terug.

'Nee, bedankt. Niet hier in de etalage.'

'De afgelopen dagen heb ik me fantastisch gevoeld, Tom, voor het eerst in maanden. We hebben eindelijk weer geweldige seks. Want lieg niet, Tom, jij vond het gisteren ook opwindend. Wees eerlijk.' Tom haalde zijn schouders op.

'Misschien wel,' gaf hij toe, 'maar Esther, er zijn toch grenzen.'

'Precies! En die zoek ik nu op.' Ze stond op en omhelsde haar man. 'Tom, Tom, Tom. Doe toch niet zo bekrompen. Trek ook je kleren uit. Kom naast me liggen!'

'Niet hier, ik peins er niet over.'

'Morgen dan, op een naaktstrand?' Het werd Tom teveel. Hij rukte zich los en verdween in huis om zich een whisky in te schenken. Esther ging weer liggen, nu wel op haar buik. Ze stond versteld van zichzelf. Was dit nu echt allemaal bluf geweest, of zaten er sporen van oprechtheid in haar pleidooi? Diep in haar hart moest ze toegeven dat ze niet het gevoel had gehad vreselijk te liegen, toen ze haar zo drastisch veranderende seksualiteit aan haar man aan het uitleggen was. Het viel niet te ontkennen dat in de afgelopen jaren hun seksleven op een wat laag pitje was komen te staan. In dat opzicht kon de bemoeienis van Donatien een gunstig effect hebben. Maar waar was dan haar kicken op de vernederingen in te passen? Esther moest heel diep bij zichzelf te rade gaan, of ze niet alleen opgewonden raakte van het opgelegde exhibitionisme, maar ook (en misschien wel vooral) van de vernederingen. Dát werd een harde noot om te kraken.

Tot haar opluchting kwam Tom wel weer naar buiten, een whisky in de ene, een witte wijn in de andere hand. Hij ging op het andere ligbed zitten en gaf mompelend toe dat er wel iets zat in wat Esther zei. Ja, hun seksleven was inderdaad veel te bedaard geworden, ja daar was de laatste week een gunstige verandering in gekomen en ja, dat had hij heel prettig gevonden. En nu?

Dat vroeg Esther zich ook af: wat nu? Om te beginnen maar eens naar de slaapkamer, besloot ze. Ze stond op, nam Tom bij de hand en trok hem naar binnen. Ze schoof de gordijnen dicht en wierp zich op het bed, haar dijen zover gespreid als ze maar kon. Weer was Tom niet te houden, terwijl hij de nieuwe, vreemde gladheid van zijn vrouw onderzocht met ogen, vingers, neus en tong.

12
Gelieve dit een score te geven verhaal
De auteur zou je feedback appreciëren.
  • REACTIES
Anonymous
Our Comments Policy is available in the Lit FAQ
Posten als:
Anoniem
Deel dit Verhaal

LEES MEER VAN DEZE SERIE

De envelop 04 Volgend Deel
De envelop 02 Vorig Deel
De envelop Serie-Informatie

GELIJKAARDIGE Verhalen

Het Verjaardagsgeschenk 01 Een onverwacht geschenk.
La déchéance de Sophie Ch. 01 Une mère de famille modèle tombe dans les griffes d'un jeune.
Le chantage de Summer La grosse erreur de la prof.
Abusée Ch. 01 Barbecue à la maison.
Les malheurs de Clotilde Ch. 01 Une jeune trentenaire ne se rappelle pas de sa soirée.
Meer Verhalen