De envelop 05

De volgende dag begon in een hoger tempo dan normaal. Nauwelijks was Tom naar zijn werk vertrokken, of de telefoon ging en Donatien was klaar om zijn instructies te geven. Esther moest met de auto naar een adresje aan de andere kant van de stad gaan. Ze diende zich rond half twaalf met het ringetje te melden. Daar zouden ze precies weten wat er moest gebeuren. 'Het duurt allemaal niet lang. En dan zul je ze eens wat laten zien.'

Op de terugweg moest ze bij nog een ander adresje stoppen. 'Een gespecialiseerd winkeltje,' zoals Donatien met een geheimzinnige toon in zijn stem verklaarde. Gespecialiseerd waarin? Dat hield Donatien liever nog even geheim. Vervolgens moest ze gewoon haar normale dingen doen: naar de supermarkt en de postbus.

'Ik wil dat je ook vandaag weer uitsluitend je rode jurkje draagt. En je slippers, natuurlijk. Wat een ongelofelijk mooi weer blijft het steeds, vind je niet?' Het was bijna twee weken zeer zacht zomerweer geweest, het hele land was ervan opgefleurd, maar juist die dag was het een beetje aan het betrekken.

Esther had nog een uurtje voordat ze op weg moest, en besloot nu dan toch maar eens aan een zoektocht op het internet te beginnen. Van de acht namen die ze de vorige ochtend genoteerd had, en waarvan er één hoogstwaarschijnlijk haar kweller moest zijn, waren er drie buitenlands, twee bewoners hadden een niet veel voorkomende Nederlandse naam, en drie waren er zo doodgewoon dat ze zich afvroeg of ze daar ooit iets me kon doen. Sowieso niet op Facebook of Linkedin, besloot ze. Daar wemelde het van mensen die de Boer heetten of Pieterse. Ze zou er nooit de goede uit kunnen halen.

Haar oorspronkelijke gedachte was geweest dat zich achter de naam Donatien een collega van Tom moest schuilhouden, dus surfte ze naar de website van zijn werkgever. Ze kopieerde de lijst van medewerkers, maar trof daar, behalve die van Tom natuurlijk, niet één bekende naam aan. Geen Pieterse, geen de Boer, niets.

Een "slimme" zoek met naam en adres leverde ook vrijwel niets op. Eén van de bewoners was iets met import van koosjer vlees. Eén van de vreemde Nederlandse achternamen zou in de confectie kunnen zitten, maar misschien ook niet. Het was om moedeloos van te worden. Geen van de acht namen leverde iets op in combinatie met woorden als "nude pictures", of iets dergelijks.

Terwijl de tijd haar in grote golven door de vingers gutste, bleef Esther tegen beter weten in doorzoeken, maar toen ze op stap moest was ze nog geen millimeter opgeschoten. Ze nam haar handdoekje mee om het leer van haar autostoel niet vies te maken en reed in vijfentwintig minuten naar een ietwat smoezelig wijkje in het westen van de stad, dat ze toevallig redelijk kende omdat ze daar tien jaar tevoren haar studentenwoninkje gehad had.

Het was de eerste halfbewolkte dag in tien dagen. De zon was nerveus en verdween geregeld voor kortere of langere tijd achter de wolken. Het waaide weer iets harder dan de vorige dag en het kostte Esther de allergrootste moeite om haar jurk een beetje fatsoenlijk te houden.

De tattoo- en piercingwinkel was zoals ze allemaal zijn: smoezelig en een beetje louche. Een grote vent met een geschoren kop zat te wachten tot hij aan de beurt was. Hij had een Davidster met daaronder "Ajax" en de namen van zijn kinderen op zijn arm staan. Onder de laatste was ruimte voor nog één naam, hij was blijkbaar van plan het bij vijf te houden.

Bij de toonbank liet ze haar ringetje zien aan een zwaar toegetakelde man die begrijpend knikte. 'Half twaalf, ja. Betaald en al. Je bent meteen aan de beurt. Ik ben Barry. Wil je achter een gordijntje, of maakt het je niet veel uit?'

'Achter een gordijntje, asjeblieft.'

De man was broodmager. Hij droeg jeans en een ouderwets onderhemd dat zijn schouders vrij liet. Hij had zich kaal geschoren op een kleurige mohawk na, die hij met veel gel plat over zijn schedel naar achteren gekamd had. In zijn oorlellen zaten piercings van wel bijna twee centimeter breed, opengehouden met twee zwarte ringen. Hij had een lang, touwachtig dubbel puntbaardje dat op zijn borst viel. Zijn hele lichaam was asymmetrisch bedekt met de meest uiteenlopende, felgekleurde tatoeages. Door het hemd heen kon Esther twee tepelbalkjes zien schemeren.

'Ga hier maar zitten,' zei hij. Hij zag hoe Esther om zich heen keek. 'Je eerste keer?' Esther knikte.

'Maak je geen zorg, dit is voorbij in een tel. Je moet even je linkerborst vrijmaken, dan ga ik meteen aan de slag.' Zenuwachtig wurmde Esther een beetje om die borst te ontbloten, maar wat ze ook deed, de man was niet tevreden. 'Op deze manier blijft hij een beetje bekneld zitten en dat is niet goed hè? Dan zou hij scheef kunnen hangen, en gaat het ringetje er niet helemaal waterpas doorheen. Hij moet helemaal vrij hangen, anders kan ik het niet goed zien. Je kunt beter even het bovenstukje uittrekken.'

Pas op dat moment realiseerde Esther zich dat Donatien weer eens nonchalant een duivels valletje had gezet. Met een vuurrood gezicht fluisterde ze: 'Maar dit jurkje is alles wat ik aan heb.'

De piercer haalde zijn schouders op. 'Nou, trek die jurk dan maar helemaal uit.'

'Maar het is echt het enige dat ik aanheb!' Barry glimlachte: 'Commando? Ja, dat is lekker hè?' Esther kende de uitdrukking niet.

'Commando, weet je wel: geen broekje. Lekker de wind langs je kont laten waaien.' Hij was onverbiddelijk. 'Doe nu maar gewoon dat zaakje uit. We zijn hier wel iets gewend, hoor.' En zonder dat ze er verder bij na kon denken kleedde Esther, die ondertussen in eens soort trance verkeerde, zich helemaal naakt uit voor een wildvreemde kerel, in een nauwelijks privé gehouden deel van een onguur winkeltje waar ze nog nooit eerder was geweest. Ze voelde zich vernederd tot op het bot, temeer daar ze deze keer strippen moest met geen enkele andere reden dan om Donatiens permanente eigendomsbewijs aan haar lichaam te laten bevestigen.

Goedkeurend bekeek de man haar naakte lijf. 'Je ziet er hartstikke goed uit, meid. Hoe oud ben je, als ik vragen mag?'

'B-b-bijna dertig.'

'Fantastisch. Je zou je alleen moeten harsen, joh, dat doe ik ook. Dat is veel gladder.' Hij streek achteloos met een vinger over haar venusheuvel, en Esther kreeg een rilling van opwinding. 'Veel gladder.'

Hij draaide zich om en pakte een dunne viltstift van zijn instrumententafeltje. 'Nu wil ik dat je even heel stil blijft zitten, want dit wordt een precies klusje.'

Hij trok een paar latex handschoenen aan, woog Esthers linkerborst in zijn rechterhand en stimuleerde de tepel, terwijl hij zijn fineliner zorgvuldig tegen de zijkant ervan drukte. Als bij een duif ging zijn hoofd heen en weer, terwijl hij aan de andere kant, op exact dezelfde hoogte een tweede stip zette. Hij kneep even in de tepel om hem nog verder uit te laten staan en keurde zijn werk. 'Ziet er goed uit. Hij hield een handspiegeltje zo dat Esther zelf kon oordelen of de stippen op dezelfde hoogte waren aangebracht.

Een collega kwam achter het gordijn, wierp een paar begerige blikken op Esthers lichaam en met een brede grijns verdween hij weer met een potje inkt. Esther voelde het alweer hevig kriebelen. Keer op keer was ze verbijsterd (en behoorlijk in de war) door het enorme plezier dat haar lichaam blijkbaar putte uit al die onmogelijk vernederende situaties. Het was alsof ze twee wezens was: het ene puur geestelijk dat niets anders wilde dan dat deze bezoeking zou stoppen, het andere een puur lichamelijk dat onverzadigbaar was en juist niet genoeg kon krijgen van alle grensverleggende vernederingen. Misschien moest ze eens met een psycholoog gaan praten.

Barry zag ondertussen hoe nat ze aan het worden was en wierp haar een doos Kleenex toe. 'Pas een beetje op m'n stoel, wil je?' gromde hij grinnikend.

Hij depte Esthers linkertepel af met wat ontsmettingsmiddel. Met licht bevende hand klemde hij hem in een medisch instrument. 'Dit heet een tongtang,' legde hij uit. Het was een tangetje met twee driehoekige, open uiteinden. De zwarte viltstiftstipjes lagen precies binnen de twee driehoekjes. Hij zette de tang klem, wat al best een beetje pijn deed, pakte vervolgens een scherpe naald uit zijn instrumentenbakje en zonder omwegen boorde hij die door haar nietsvermoedende tepel. JEZUS! Dat deed pijn. Esther klemde de stoelleuningen vast en beet op haar onderlip om niet in een schreeuw uit te barsten.

Bemoedigend lachend haalde Barry de klem weg en Esther bleef zitten met een dikke naald door haar tepel. De pijn was alweer aan het zakken. De man duwde een open einde van het ringetje tegen de achterkant van de naald die vervolgens door de tepel heen gleed. De naald kwam er vanzelf aan de andere kant weer uit, en het ringetje zat nu in de piercing. Met een tangetje klikte hij een sluitstukje op de ring en vervolgens zei hij, zijn werk van een afstandje keurend: 'Klaar.' Esthers hart bonsde in haar keel, terwijl ze zichzelf in de handspiegel bestudeerde. Ze had een ring door haar tepel! Nooit, nooit van haar leven zou ze gedacht hebben ooit zoiets toe te laten, zij die niet eens gaatjes in haar oren had!

De man gaf haar een juweliersloupe en ried haar aan het sluitstukje eens van naderbij te bekijken. Toen Esther dat deed, zag ze dat er een minuscuul merkje in het goud gestanst was. Ze kon het niet thuisbrengen, het leek wel een beetje op een vogel met twee koppen. Barry zei bemoedigend: 'Nu ben je geringd. Ik hoop dat je nieuwe eigenaar een beetje voorzichtig met je zal zijn. Jij bent om heel lang van te genieten.'

Nee, maakte hij glimlachend duidelijk, voor geen goud zou hij de identiteit van zijn opdrachtgever verraden. Als hij die al zou weten, wat niet het geval was.

Als een razende trok Esther haar jurk weer aan en inwendig snikkend vluchtte ze haar auto in.

Onder het rijden voelde ze telkens weer aan dat vreemde stukje metaal dat met zoveel geweld aan haar lijf was vastgemaakt. Barry's woorden bleven door haar hoofd spoken: nu ben je geringd. Als vee. Nog steeds aanvaardde ze het niet op rationeel niveau: ze was iemands eigendom, een seksslaaf in feite. Wat moest ze daar toch mee?

Het tweede adres was in dezelfde sombere arbeiderswijk, een paar straten verderop. Natuurlijk kwam het niet echt als een schok dat het een sekswinkel was. Ze parkeerde de auto voor het pand en bleef besluiteloos wachten. Ze zat een beetje met een dilemma, want wat moest ze nu doen? Ze had nog geen instructies gehad en Donatien bellen kon niet: Esther wist zijn nummer niet. Ze bleef maar een beetje doelloos in haar auto zitten, nu en dan weer even voelend aan de tepelring, die hoogstens nog maar een vage irritatie veroorzaakte. Wat zou ze die avond aan Tom moeten vertellen?

Ze begon zich net af te vragen hoe lang ze hier nog moest blijven wachten, toen de telefoon ging.

'Hoe ging het? Was het spannend, lieverd?'

'Natuurlijk is zoiets spannend als je het nog nooit hebt meegemaakt.'

'Doet het nog pijn?'

'Haast niet. Het zeurt een beetje.'

'En nu ben je dus van mij, officieel. Als ik je nu zou bevelen om je midden op straat te gaan bevredigen zou je het zonder discussie moeten doen. Wat vind je daarvan?'

'Eng, ziek, vies, pervers. Kun je me niet met rust laten?'

'Oh maar lieve schat, we zijn nog maar net begonnen! Ik ga je de komende weken dingen laten doen waar je zelfs nog nooit van gehoord hebt. Ik ga met jou door grenzen heen die zover voorbij de horizon liggen dat je ze niet eens kunt voorstellen. Wij gaan nog heel veel plezier hebben met ons tweetjes.'

Esther huiverde en een diepe moedeloosheid maakte zich van haar meester. Maar, verdomme, wel weer samen met een begerig soort nieuwsgierigheid die haar deed blozen tot diep in haar decolleté.

'Maar nu eerst maar eens naar binnen. Het is een winkel in seksartikelen, zoals je natuurlijk al gezien hebt, en dit is wat ik wil dat je koopt.' Donatien zweeg even als om de spanning op te voeren.

'Ten eerste wil ik dat je een vibrator koopt. Een grote maat, want je hebt immers gisteren bewezen dat je heel wat kunt hebben. Ik wil dat je de winkelbediende bij je aankoop betrekt en dat je hem om advies vraagt. Iedere vraag die hij stelt beantwoord je naar waarheid, en als hij uiteindelijk met een advies komt, volg je dat ook op. Ik wil dat je vervolgens een blinddoek koopt, een mooie, fluwelen lijkt me wel wat. Dan wil ik dat je een potje stimulerende crème koopt. Leg hem vooral uit dat het voor op je clitoris bedoeld is. Als laatste wil ik dat je zelf nog iets uitkiest, een speeltje dat je altijd al had willen hebben, maar waar je tot nu toe steeds te bleu voor bent geweest. Het maakt me niet uit wat, als het maar een echt, spannend seksartikel is en niet iets onnozels als een potlood in de vorm van een fallus, of een pak erotische speelkaarten. Is alles duidelijk, eigendom?'

Die snauw ineens kwam hard aan.

Met loden schoenen ging Esther de winkel in. Achter de toonbank stond een jonge jongen, type werkstudent. Hij blikte vriendelijk naar de knappe vrouw die zo weinig zelfverzekerd binnenkwam.

'Wat kan ik voor u doen?' Esther slikte een paar keer diep.

'Ik eh, zoek een vibrator.' De jongen keek om zich heen. 'Nou, die hebben we hier wel. In alle soorten en maten. Wat zoekt u precies?' Esther begreep dat het helemaal niet zo'n dwaas en kinky idee was geweest om de jongen advies te vragen, want ze wist er bijna niets van.

'Nja... Ik ben er niet zo in thuis. Ik moest een forse kopen. Bestaan ze in verschillende formaten?' De jongen glimlachte.

'Je hebt ze in alle maten, mevrouw. Van de standaardvibrator, die ongeveer zestien centimeter lang is, tot het Zwarte Monster, dat meer dan dertig centimeter is!' Esther rilde.

'Iets daartussen?'

'Wat het erg goed doet bij de veeleisende vrouw, is de Zwarte Nature Skin vibrator, ruim 20 centimeter lang en lekker dik.' Hij rommelde in een hoge kast achter zich en legde iets onzegbaars en smerigs op de toonbank dat Esther het liefst meteen in een tas zou weg willen moffelen. Is dit ongeveer uw maat, denkt u?

'Ja,' riep ze gehaast, 'doe die maar.'

'Niet dat ik me ermee wil bemoeien, maar als ik het goed begrijp is dit de eerste keer dat u een vibrator koopt?' Esther knikte stuurs.

'Mag ik vragen of zeker weet dat u met zo'n grote wil beginnen? Een standaardvibrator is misschien wat meer geschikt voor starters, om er een beetje in te komen...'

'Ik moest een grotere kopen.'

'Nou, uw partner weet het 't beste, nietwaar? Batterijen erbij?' Esther knikte.

'Dan wil ik ook...'

De deur ging open en een grote man met een net niet schoon pak stevende naar binnen. Hij liep naar de dvd's, maar hield vanaf zijn binnenkomst Esther scherp in de gaten. Was hij soms Donatien?

'Ja?' vroeg de jongen. Esther was weer bij de les.

'Dan wil ik een stimulerende crème, heb je dat?'

'Natuurlijk. Is het voor u zelf?' Esther knikte. 'Voor op mijn clitoris,' zei ze braaf, met een half oog kijkend naar de dvd-man. De jongen haalde zijn schouders op. 'Volgens mij heeft u helemaal niets nodig, maar ja, de klant is koning. Dit is zeer populair,' Hij pakte een roze doosje tevoorschijn. Dit heet Play O gel. Je wordt er koud van en warm en het stimuleert als de hel! Het heeft geen enkel medisch bijeffect.' De man bij de dvd's bleef Esther met een doorborende blik aanstaren en ze begon lichtjes in paniek te raken. Gehaast fluisterde ze: 'Doe maar. Dat is goed, ja.'

''t Is wel prijzig spul, maakt u dat nog uit?' De dvd-man staarde voor zich uit en luisterde zo te zien geconcentreerd mee naar hun gesprek.

'Nee, geld speelt geen rol.' Esther had het nog niet gezegd, of ze schaamde zich kapot. Geld speelt geen rol! Wat voor een wanhopige indruk moest ze niet maken op de jongen?

'Prima, mevrouw. Verder nog iets van uw dienst?' vroeg de jongen flemend. Zat hij haar in de zeik te nemen?

'Een elegante blinddoek, liefst van fluweel. Heb je dat?' De jongen wees naar een verre hoek in de winkel, en Esther rende erheen, opgelucht dat ze even uit het blikveld van de dvd-man kon zijn.

Je had ze van leer, je had ze van fluweel, je had ze van allerlei soorten materiaal. Esther concentreerde zich op de fluwelen. Ze leken allemaal op elkaar, en louter vanwege de kleur koos ze een wijnrode. Ze bleef achterin de winkel treuzelen, omdat ze zelf ook nog een speeltje moest uitzoeken. Ze begreep wel dat Donatien geen genoegen zou nemen met iets dat niet op een of andere manier genitaal te gebruiken was. Ze keek haar ogen uit. Wat een keus!

Na lang twijfelen koos ze voor een doorzichtige, glazen staaf van ook weer ongeveer twintig centimeter, vooral omdat Tom het afgelopen weekend onthuld had dat hij wel eens over zo'n ding gefantaseerd had.

Terug bij de kassa gooide ze haar recentste aanwinsten bij de andere producten en beduidde dat ze de rekening wilde. Het kwam op een heel bedrag uit. Dit spelletje van Donatien kon op deze manier nog wel eens heel kostbaar worden, bedacht ze zich.

Terwijl ze aan het pinnen was, ging de telefoon.

'Hoever ben je?'

'Klaar! Ik wilde net naar huis gaan.' Donatien vroeg: 'Heeft de winkeljongen je goed geholpen?'

Naar waarheid zei Esther: 'Uitstekend. Ik heb veel geleerd.'

'Noem me Meester.'

Wat?

'Nu?'

Donatien vervolgde: 'Je bent nu van mij. Onvoorwaardelijk. Dat mogen ze weten ook. Je noemt me Meester, of anders is alles voor niets geweest!'

'Ja, meester.'

'Ja, Meester!' corrigeerde Donatien met nadruk.

'Ja, Meester.' Esther sprak de hoofdletter met blazende nadruk uit. De jongen luisterde mee en keek zijn ogen uit. Zijn blik bleef rusten op Esthers linkerborst.

Donatien giechelde een beetje en zei toen: 'Als die jongen je zo goed geholpen heeft, verdient hij wel een extraatje, dacht je niet? Haal de vibrator uit de verpakking, doe de batterijen erin, zet hem aan, ga pal voor de jongen staan, trek je rok omhoog zodat hij je naakte lijf ziet en schuif de vibrator zo diep naar binnen als je maar kunt. Groet hem vriendelijk en loop naar buiten. Laat het ding aan staan op weg naar huis. Als je wilt klaarkomen mag dat. Zo vaak als je wilt.'

'M-m-maar dat kan toch niet?'

'Zeg: Ja Meester, of de consequenties zullen ernstig zijn.' Door haar tranen heen zag Esther hoe de dvd-man naderbij was gekomen.

'Maar er zijn anderen bij!'

'Nou en? Dit is echt je laatste kans, lieverd, begrijp je dat?'

Snikkend antwoordde ze: 'Ja, Meester.'

'Goed zo. En gedraag je een beetje uitdagend, niet dat grienerige.'

Esther zette een dapper gezicht op en scheurde de verpakking van het apparaat open. Ze liet de batterijen erin glijden en wurmde even voordat ze begreep hoe de vibrator aangezet kon worden. Het zachte, monotoon zoemende trillen in haar hand deed vreemd en gekunsteld aan. Het liefst wilde ze dit smerige ding zover mogelijk weggooien.

Met haar linkerhand tilde ze haar jurk tot boven de navel, terwijl ze zichzelf dwong om de verbouwereerde jongen strak en uitdagend aan te kijken.

Ik kan met deze gezichtsuitdrukking sterven, dacht ze. Nee, ik ben al gestorven.

Ze legde de ronde top van het apparaat tegen haar kletsnatte schaamlippen en duwde de staaf vervolgens zonder enige moeite diep haar lichaam in. Naar duizend kanten toe begon hij de binnenwand van haar kut te stimuleren, en ze wist niet wat haar overkwam. Ze liet haar rok weer zakken, knikte de jongen en de dvd-man vriendelijk toe en wankelde met knikkende knieën naar haar auto, de vibrator in de hoogste stand diep in haar binnenste zoemend, één vingertje ertegenaan. Nog voor ze het autoportier open had gepiept, ging ze door haar knieën van haar eerste orgasme. Van zoiets had ze nooit in haar leven zelfs maar kunnen dromen.

Hijgend plofte ze achter het stuur en voorzichtig voelde ze aan het plastic dat uit haar opgewonden vagina stak. Dit was zo ongelofelijk, zo onbeschrijfelijk. Een tweede orgasme kwam eraan en kreunend wierp ze haar hoofd achterover. Zo zou ze niet kunnen rijden, maar Donatien had uitdrukkelijk opgedragen om het ding aan te laten staan op haar terugweg naar huis.