De envelop 06

Verhaal Info
Esther wordt gestraft.
4.7k woorden
4.53
10.5k
0

Deel 6 van de 17 delige serie

Bijgewerkt 04/04/2022
Gemaakt 02/01/2012
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

De middag was nog jong, maar Esther had die dag al veel meegemaakt. Telkens weer voelde ze aan haar linkerborst, waar een getatoeëerde freak die ochtend een tepelringetje doorheen geslagen had. Zij, die altijd zo zorgvuldig op haar lichaam geweest was, dat ze nog geen gaatje in haar oorlel had willen hebben.

Haar geagiteerde vagina sidderde nog na van de vier orgasmen die ze met een grote vibrator op de openbare weg had ondergaan. Dit was voor haar een totaal nieuw speeltje geweest. Alles in haar leven was op korte termijn totaal veranderd, en dat dank zij de bemoeienis van een vreemde, onbekende chanteur.

Ze dacht aan de overstelpende hoeveelheid foto's in de meest liederlijke houdingen, die er ondertussen van haar bestond en ze beefde nerveus. Ook was het vooruitzicht van een "strenge straf", zoals Donatien haar die ochtend beloofd had, niet bepaald gunstig voor haar algemene welgevoelen. Ze vroeg zich af waar de straf uit kon bestaan, gezien de oneindig pijnlijke en vernederende dingen die ze al van haar chanteur had moeten doorstaan.

Ze zat aan de grote zitkamertafel bij het raam en bladerde een beetje doelloos door een tijdschrift, toen het telefoontje afging en Donatien zich meldde.

'Ik heb een fantastische foto gemaakt, vanmorgen. Moet je horen! Jij ligt, helemaal naakt en met je benen wijd uit elkaar op de twee voorbanken van je auto en je schreeuwt het uit van een ongelofelijk diep orgasme dat je met je nieuwe monstervibrator bij jezelf hebt opgeroepen. Je kijkt blind in de lens en zonder twijfel zie je dubbel sterretjes, van de flits en van het orgasme. Ik hou van dergelijke rauwe, uit het echte leven gegrepen foto's. Veel beter dan al dat geposeerde werk.' De onbepaalbare, androgyne, rokerige stem haperde even, leek te inhaleren. Esther zweeg.

'Ik ben wel blij dat je zo'n fijne ochtend hebt gehad, want vanmiddag zal het allemaal wat minder plezierig worden, ben ik bang.' Donatien blies diep uit. Hij was aan het roken, zoveel was duidelijk. Automatisch keek Esther met haar verrekijker naar de overkant of ze achter één van de ramen van de flat tegenover de hare misschien sigarettenrook zag kringelen. Niets.

'Je hebt naar mijn zin iets te vaak geprotesteerd en tegengestribbeld. Ik heb je vaak genoeg gewaarschuwd, maar jij hebt alle waarschuwingen in de wind geslagen. Daar zul je vanmiddag dan je straf voor ontvangen. Het is nu... ik het heb kwart voor twee.'

Zoals al eerder gebeurd was, was een deel van Esther opgewonden en nieuwsgierig naar op wat Donatien nu vertellen zou. Alsof haar lijf tegen haar zei: 'Loop toch niet zo te mopperen. Ík vind het wél spannend.'

'Als eerste sluit je alle gordijnen in je huis, de strafvoltrekking zal besloten zijn: geen pottenkijkers, deze keer. Dan kleed je je helemaal uit, je schuift je gemakkelijke televisiestoel naast de grote tafel, in de richting van de gordijnen. Om twee uur precies zal de bel van de voordeur beneden gaan. Ik wil dat je zonder iets te vragen de benedendeur open doet. Daarna wil ik dat je je eigen voordeur dicht doet, maar niet in het slot. Ik weet dat zoiets kan met deze soort deuren. Je doet de blinddoek om die je vanochtend gekocht hebt, gaat in de stoel liggen met je benen gespreid en je beide knieën over de leuning, en wacht af. Wijk je ook maar op één enkele manier hiervan af, dan is het spel afgelopen.'

Esther beefde. Nu zou Donatien dus ook haar binnenste privésfeer gaan betreden. 'Ik dacht dat alles op een afstand zou blijven, dat je niets van me zou stelen, dat je me geen lichamelijke pijn zou doen?'

'Maak je geen zorgen, lieverd. Ik heb mijn deel van de overeenkomst zo duidelijk mogelijk kenbaar gemaakt, en daar zal ik me aan houden. Ik ben iemand met zeer sterke principes. Als ik van je woning gebruik gemaakt heb, zal hij achtergelaten worden zoals hij aangetroffen was. Het is tien voor twee. Aan de slag. Leg al je aankopen van vanochtend netjes op de tafel waar je aan zit. En doe asjeblieft die verrekijker weg, wat een bespottelijke vertoning!'

Waar Esther bijna nog de meeste moeite mee had was de bijna vooroorlogs aandoende, jeugdherbergmoederlijke beslistheid waarmee Donatien haar toesprak. Alsof zij, Esther, geen moment helemaal serieus genomen hoefde te worden.

Angst en nieuwsgierigheid bleven om de overhand strijden en het pure feit dat ze tot zo'n intense nieuwsgierigheid in staat was, maakte Esther enorm onzeker. Had ze in dit geheel misschien ook haar eigen motieven ontwikkeld? En zo ja, welke waren die? Nooit had ze enige exhibitionistische neiging gehad, behalve dan dat ze het altijd lekker spannend gevonden had om te vrijen met de gordijnen open. Een onschuldig spelletje, had ze altijd gedacht. Ze wist wel beter nu foto's in a4-formaat in haar postbus verschenen met weemakende regelmaat.

Maar dan was daar haar lichaam, dat gulzig iedere gelegenheid aangreep om zich te tonen, om zich te laten vernederen. Het vooruitzicht dat er straks iemand bij haar in de kamer zou zijn om haar op een nieuwe, veel directere manier dan voorheen te gebruiken, wond haar meer op dan wat ook tevoren.

Hoe moest ze de kwaadaardige intenties van Donatien begrijpen, als hijzelf steeds benadrukte dat hij haar geen pijn zou doen? Meer exhibitionisme, nog vernederender situaties? Waarschijnlijk wel, maar ze kon alleen maar speculeren, wat ze dan ook volop deed. Iets in de buurt van haar kittelaar was alweer heel benieuwd aan het raken, ze werd nat en haar tepels, ook de rechter die niet doorboord was, stonden ferm en nieuwsgierig overeind.

Esther sloot de appartementbrede gordijnen: eerst die in de zitkamer, toen ook die van de slaapkamer. Vervolgens sleepte ze de tv-stoel naar het raam, draaide hem met de rug naar de open keuken en de hal aan de galerijkant. De tas met aankopen uit de sekswinkel gooide ze leeg op tafel: de grote zwarte Nature Skin vibrator, de doorzichtige, glazen dildo, het flesje stimulerende Play O gel en de rode, zware, fluwelen blinddoek.

Ze deed alles op haar gemak, maar van binnen stormde en raasde het. Als ze nu eens gewoon wegvluchtte? Dan maar de schande van openlijke blootstelling op internet. Ach verdomme, dat kon ze niet, nooit! Donatien had haar onderwerping volkomen correct ingeschat.

Langzaam trok ze haar T-shirt uit. Ze haakte haar bh los, waarna het plotseling bevrijde gouden ringetje twinkelde in haar ooghoek. Ze liep al op blote voeten en het was een kwestie van één beweging om haar korte broekje met slip en al van haar lange en gladde benen te laten glijden. Naakt stond ze in de hal te wachten op de bel. Haar hart bonsde in haar keel en ze was verschrikkelijk opgewonden. Even had ze zelfs de onbedwingbare neiging om de deur wijd open te gooien. In plaats daarvan deed ze hem op een kier, en toen ze niemand op de galerij zag durfde ze hem wat verder te openen. Ze stapte naar buiten en heel even stond ze naakt op de galerij. Ze draaide een pirouette en, verbaasd over haar eigen gedrag, verdween snel weer naar binnen. Ze blokkeerde het slot, zodat de deur wel helemaal dicht kon, maar toch van buiten open te duwen was.

Daar ging de bel. Ze drukte op de groene knop zonder de intercom van de haak te nemen, liep naar de kamer, deed de blinddoek om en ging liggen in de stoel, precies op de manier die Donatien had bevolen: met haar billen bijna op de rand van de zitting en haar benen zo wijd mogelijk uit elkaar, haar voeten aan de buitenkant van de leuningen bungelend. Zo bleef ze een eeuwigheid van hartkloppingen wachten op haar stalker.

Na een tijd die wel ongeveer zeven weken leek te duren, hoorde ze eindelijk de voordeur open gaan. Donatien kwam naar binnen, deblokkeerde het slot en liet de deur dichtvallen. Onder haar blinddoek kneep Esther haar ogen nog eens extra dicht. Ze wist zeker dat ze, wat nu kwam niet meer zou overleven.

Er klonk wat gestommel en toen weer een tijdje niets. Esther had geen idee of hij al in de kamer was. Het zweet stond tussen haar schouders. Het leer van de tv-stoel begon een beetje te plakken en Esther verschoof haar rug.

Nu hoorde ze wat. Hij was in de kamer! Ze was zich ineens zo bewust van haar eigen naaktheid, haar kale naaktheid dat diep in haar buik, in een combinatie van angst en spanning, een nerveus kacheltje alweer op volle toeren begon te branden.

Ze hoorde hoe hij op zijn gemak om haar stoel heen liep. Twee zachte handen schoven aan de blinddoek zodat hij helemaal recht zat. Nu en dan stopte hij om haar van wat dichterbij te bekijken. Het kostte haar het uiterste aan zelfbeheersing om niet haar dijen dicht te klappen, of haar armen om zich heen te vouwen. Zelfs dit onderdeel was al weer een duivelse oefening, zonder twijfel zo uitgedacht door Donatien: het gevecht tegen haar eigen reflex om zich dicht te vouwen voor deze vreemde ogen vereiste een enorme wilskracht. Het was doodvermoeiend maar tegelijk vreselijk opwindend. Ze wist dat ze heel nat aan het worden was, in weerwil van de verschrikkelijke situatie.

Ze voelde zijn adem over haar linkerborst strijken toen hij de tepelring bestudeerde. Als door een elektrische schok getroffen schoot ze omhoog toen hij zachtjes in haar twee tepels kneep. 'Oh god,' dacht ze, 'dit hou ik niet vol. Laat me niet ineens opspringen en wegrennen, laat me dit volhouden!'

Nu voelde ze twee handen op haar naar buiten gerichte knieën. Ze werd, zo mogelijk, nog verder opengetrokken. In de gespannen duisternis van haar blinddoek hoorde ze het kraken van een knie. De man hurkte nu tussen haar benen. De adem van de indringer blies over haar opgezwollen grote schaamlippen. Ze voelde dat zijn hoofd heel dichtbij kwam en waarachtig: eerst inhaleerde hij diep haar levensgeur en vervolgens blies hij een keer heel gericht op haar hevig geagiteerde kittelaar. Dit alleen al was haast voldoende om haar klaar te laten komen, maar ze had zich voorgenomen haar huid zo duur mogelijk te verkopen. Donatien mocht dan de illusie hebben met Esther te kunnen doen wat hij wilde, er zijn er nog altijd twee voor nodig, bleef ze zich voorhouden. Als ze weigerde klaar te komen zou ze, misschien niet in de zijne, maar in ieder geval wel in haar eigen achting stijgen.

De man was weer opgestaan en het eerste dat Esther nu voelde, was een koord, dat net boven haar rechterknie om haar been gewikkeld werd. Een knoop werd aangetrokken en nog verder werd ze uit elkaar gespreid. Uit het gestommel maakte ze op dat hij het koord onder de stoel door schoof en het kwam al niet meer als een verrassing toen ze voelde hoe haar linkerbeen op dezelfde manier vastgebonden werd. Het touw werd gespannen en nu lag ze zo open als ze lichamelijk maar kon. Haar kaalgeschoren venusheuvel stak uit en haar grote schaamlippen stonden naar buiten. Haar vagina lag open en bloot, en als Esther zichzelf ook maar een beetje kende, stond het puntje van haar clitoris fier omhoog en lekten haar sappen langs haar bilspleet naar beneden. De indringer kon met haar schoot spelen zoveel als hij maar wilde en die vervloekte schoot vond het heerlijk, verdomme!

Vervolgens werden haar ellebogen op dezelfde manier, onder de stoel langs, aan elkaar gebonden. Ze kon geen vin meer verroeren.

Ze hoorde het klikken van een fototoestel. Natuurlijk!

'En nu ga je zeker van alles in me duwen?' vroeg ze sarcastisch.

'Wil je dat graag?' Esthers hart sloeg twee keer over. DIT WAS NIET DE STEM VAN DONATIEN! Ineens stroomde de blinde paniek met golven naar binnen.

'Wie ben je?' schreeuwde ze. 'Zeg op, wie ben je, smeerlap?' Een vals gegrinnik was het enige antwoord, daarna hoorde ze een tijdje niets meer. De onbekende man sloop door haar huis, en Esther rukte in paniek aan haar koorden. Vanuit de verte hoorde ze hem ineens goedkeurend opmerken: 'Mooi gezicht zeg, hoe die volle, rijpe borsten zo heen en weer deinen. Ik moet dat een keer op film zetten.'

Tot dan toe, in haar slaapkamer, op haar balkon, zelfs in haar auto had ze steeds nog een illusie van controle weten vast te houden, maar niet nu, dit was compleet anders. Nu wist ze hoe het was om geheel willoos te zijn, om geen enkele zeggenschap meer te hebben over welk deel van haar eigen lijf en leven ook.

Als een totale verrassing werd plotseling haar clitoris ijskoud, toen langzaam gekmakend warm. De gel! De onbekende had een vingertopje van de Play O gel op haar kittelaar gesmeerd!

'Je wil weten wie ik ben?' zei de man, 'Ik ben Donatien. Waaruit had jij in vredesnaam opgemaakt dat Donatien maar één persoon is? Je weet niet wie de eerste Donatien is, je weet niet wie de tweede Donatien is. Je weet niet wie Donatien is, je weet niet hoe Donatien eruit ziet, je weet niet wat Donatien van plan is. Het enige dat je weet is de stem van de eerste Donatien. Wat maakt een stem nu in vredesnaam uit?'

De opkomende hitte op haar liefdesknopje werd al spoedig onweerstaanbaar en iets in haar lichaam brulde om klaar te mogen komen. 'Tweede Donatien,' schreeuwde ze stemloos, 'vinger me, vibreer me, neuk me klaar nu!' Ze hield haar mond stijf dicht, maar de agitatie van haar al zo opgewonden geslacht werd bijna ondraaglijk.

Tweede Donatien was met heel andere dingen bezig. Ze hoorde de badkamerdeur open gaan en een triomfantelijk 'Aha, een potje vaseline!' weerklonk. Daarna was het weer tergend lang stil.

De houding waarin haar armen waren gebonden was niet de meest comfortabele en door haar worsteling om los te komen was er hier en daar een spiertje gaan opspelen en uit angst voor kramp hield Esther zich nu heel stil. Ze probeerde te ontspannen, daar waar haar kut telkens luider om actie schreeuwde. Wat een spul, dat Play O! Hier kon een vrouw helemaal gek van worden!

Nu begon Tweede Donatien weer te praten. 'Ik zie dat je het naar je zin hebt. Mooi goedje is dat, hè? Wacht, ik zal je nog wat meer geven...'

'Nee!' schreeuwde Esther, 'Nee!'

Maar Tweede Donatien was niet te vermurwen. Ze hoorde hem naderen en ineens waren de binnenkanten van haar kleine schaamlippen in een ijzige brand gestoken. Ze voelde een volle hand over haar schaamheuvel gaan en Tweede Donatien mompelde, meer in zichzelf dan tegen Esther: 'Goed geschoren hoor, toegegeven, maar mij eigenlijk toch nog niet glad genoeg. Ik zal aanbevelen dat het eigendom geharst zal moeten worden.' In Esthers hoofd stormde het. Nooit had ze er zo'n behoefte aan gehad om zichzelf met al haar vingers aan te vallen en snel en ruw klaar te komen. Help me. Help me... Het ging niet meer om lust, maar om verlossing.

'Help me...' bedelde ze.

Tweede Donatien snoof verbaasd. 'Help jou? Hoe dan? Wat kan ik voor je doen?'

Weer kneep Esther onder haar blinddoek haar ogen stijf dicht. Ze zou het niet zeggen, haar lippen waren verzegeld, nooit zou ze... 'Laat me klaarkomen, asjeblieft. Ik kan niet meer.'

'Oh dat,' antwoordde de onbekende. 'Ja, misschien laat ik je straks wel klaarkomen , ik weet het nog niet. Het hangt er een beetje van af, eigenlijk.' Wat haatte Esther dat nonchalante toontje van Tweede Donatien. Dan had ze nog tienmaal liever de pedanterie van Donatien (de echte Donatien? Eerste Donatien? Wat voor een misdadigersbende was hier met haar naakte lichaam bezig?).

Esther begreep nauwelijks wat Tweede Donatien zei. Haar kut schreeuwde en jankte en heel haar lichaam was erop gericht om het bevrijdende orgasme te bereiken. Haar armen spanden zich in spasmen om haar clitoris te bereiken, maar tevergeefs.

Tweede Donatien was ondertussen weer foto na foto aan het schieten. Op een gegeven moment zei hij: 'Ik vind het zo mooi, hoe je beweegt. Je bent echt in de stemming voor iets nieuws. Wacht, even de videocamera uitpakken.' Gerommel. 'Zo, die staat stand-by. Mooi toch, die moderne techniek!'

Volkomen onverwacht ontstond er plotseling een koud plekje op haar anus. Nee! Geen Play O in haar gat, dat niet, dat zou ze niet overleven! 'Ga weg,' schreeuwde Esther, 'niet daar!'

Onverstoorbaar ging Tweede Donatien door. Wel zei hij met een kalmerende toon in zijn stem: 'Wees maar niet bang, Esther. Ik gebruik geen Play O. Later misschien een keertje, ik ben best benieuwd naar het effect. Nu gebruik ik alleen maar een vette klodder vaseline om jouw prachtige, strakke poepgat een beetje te doen ontspannen.' Tot haar ontzetting voelde Esther hoe eerst één, even later een tweede vinger naar binnen gleed. Ze had vroeger wel eens een keer anale seks gehad, maar het was haar niet bevallen en met Tom was het één van de taboeonderwerpen gebleven. Ze wist hoe graag hij het zou willen, maar kon zich er niet toe brengen.

De twee vingers in haar gat draaiden een beetje rond, leken vrij gemakkelijk wat ruimte te krijgen en Tweede Donatien knorde tevreden. 'Hier vallen best zaken te doen.'

Terwijl Esther nog steeds tegen de keiharde opwinding van haar kittelaar en schaamlippen vocht, hoorde ze hoe de onbekende haar vibrator aanzette. 'Nee!! Nee!! Niet dat. Niet... ahh!!'

'Jawel,' fluisterde de man. 'Een straf moet een beetje een echte straf zijn, vind je niet?' Met die woorden legde hij het trillende puntje van het apparaat tegen Esthers bruine roosje, waar hij het een tijdje rustig liet zoemen.

'Ontspannen, dat is het belangrijkste.'

Esther krijste: 'Hoe kan ik nu ontspannen, idioot! Me kut staat in brand, ik moet een orgasme hebben. Geef me een orga-ha-hasme...' Tweede Donatien klonk streng.

'Je zult moeten leren je driften te beheersen. Donatien houdt niet van vrouwen die haar driftleven niet gereguleerd hebben. Wees waardig, controleer je spieren. Ontspan. Misschien krijg jij straks je orgasme, als je goed je best doet.' Even was het stil, op het monotone gebrom na van het elektrische apparaat dat tegen de ingang van Esthers aarsgat aanlag.

Nu haalde Tweede Donatien het apparaat weer weg en alles was weer stil. Opnieuw hoorde Esther het geklik van een fototoestel. Van de erotische spanning rekte ze zich zodanig behaagziek uit, dat ze haast een krampaanval in haar heup kreeg. Ontspannen. Wel nodigde haar muis de lens van het fototoestel uit tot verdere intimiteit.

'Nu ga ik voorzichtig deze forse vibrator helemaal in je gat schuiven,' vervolgde de tweede Donatien, 'dus ik zou maar heel erg gaan ontspannen, als ik jou was. Anders heb je kans dat je morgen niet zo makkelijk kunt zitten.' En met die woorden duwde hij het vibrerende apparaat heel lichtjes tegen haar anus, die prompt weerstand begon te bieden. 'Laten gaan, mooie rooie, altijd laten gaan...'

Uit alle macht probeerde Esther haar sluitspier te ontspannen en daadwerkelijk voelde ze hoe de staaf weer een klein beetje dieper in haar lijf geduwd werd. Voorzichtig liet Tweede Donatien het topje in de ingang van haar anus heen en weer glijden, telkens een millimeter dieper. Als iets in haar weerstand bood, hield hij meteen op met aandringen. De vibratie in haar gat maakte Esther dubbel gek, maar klaarkomen deed ze niet. Wel naar adem happen en zweten en kwijlen en onverstaanbare woorden prevelen.

Ze sloeg met haar hoofd heen en weer, terwijl ze uitstootte: 'Laat. Me. Oh! Klaar. Komen. Asjeblieft!'

Weer gleed het obscene apparaat iets dieper in haar, en weer verzette haar darm zich tegen de indringer. Plotseling werd haar kittelaar weer ijskoud: de man had een nieuw minuscuul likje Play O aangebracht. 'Nee!' brulde ze nu 'Ah. Ah. Ah. Gnnn Gnnn.' Hikkend snikte ze op het ritme van de brommende staaf in haar anus. Weer duwde de man hem wat verder naar binnen. Plotseling was haar weerstand gebroken en in één beweging verdween de vibrator voor meer dan de helft in Esthers aars. Zo vol als nu had ze zich nog nooit gevoeld. Die komkommer was er niets bij geweest. De vibratie nam ineens enorm toe: Tweede Donatien had het monster op maximum gedraaid.

De man liet hem even los, maar meteen begon Esthers gat de staaf naar buiten te persen. Met groot gemak duwde Tweede Donatien hem weer naar binnen. Met zijn andere hand had hij het fototoestel opgepakt, want Esther hoorde het klikken.

Ze was er nu zo erg aan toe dat ze begon te smeken. 'Laat me asjeblieft klaarkomen. Asjeblieft. Ik doe alles voor je, alles wat je maar zegt, maar laat me klaarkomen.'

12