De envelop 08

Esther hoorde de deur dichtvallen en draaide zich nog een keer om. Het was zes uur, Tom was onderweg naar Schiphol.

Donatien had haar de hele dag met rust gelaten en eindelijk had ze lekker kunnen doorwerken. Vier opdrachten lagen op voltooiing te wachten en met dubbele ijver had ze erop los getikt in haar kantoortje. Het was warm. Ze had de rest van de dag niet meer de moeite genomen om een slipje aan te trekken en in de loop van de middag had ze ook haar hemdje en bh erbij uitgetrokken. Als ze dan een exhibitioniste was, dan moest ze zich daar ook maar naar gaan gedragen.

De avond was romantisch geweest. Ze waren allebei gek op sushi en omdat er een nieuwe Japanner bij was gekomen, was haar keuze snel gemaakt. Na een geslaagde maaltijd waren ze naar huis gerend en hadden ze gepassioneerde seks gehad. Tom had op zijn rug gelegen en Esther had op zijn trots omhoog staande stam op en neer gereden, waarbij haar borsten iedere beweging in tegenfase nadeden,. Het ringetje ging omhoog en omlaag en Esther zag hoe Tom er zijn ogen niet vanaf had kunnen houden. Ten slotte had hij haar met zijn tong bevredigd zoals zij het altijd zo prettig vond: sensueel, intiem, ontspannen, maar o zo intens. Met een schreeuw was Esther klaargekomen en vrijwel meteen waren ze, innig omhelsd, in een diepe slaap gevallen.

En nu was ze dus een week alleen met Donatien. Esther stond op met een griezelende anticipatie. Ze had in haar bed zitten piekeren wat hij haar allemaal kon laten doen in de komende zeven dagen, dat verder ging dan wat ze tot dan toe had moeten doorstaan. Dat een heleboel vreemden haar naakte lijf te zien zouden krijgen, stond wel haast vast voor haar.

Ze nam een eucalyptusbad, smeerde vochtinbrengende crème over haar soepele en lenige lichaam, bewonderde haar enkels in de spiegel en streek langs haar venusheuvel, die nu bepaald stoppelig aan het worden was.

De telefoon ging. Nat liep ze de zitkamer in.

'Goedemorgen, lieverd, heb je goed geslapen?' Gewoontegetrouw bleef Esther zwijgen.

'Tom weg! Een hele week! Wat een mogelijkheden!'

'Kun je het kort maken, ik kom net uit bad, ik ben kletsnat.'

'Ja, ik zie het. Goed, trek maar iets aan en ga naar je postbus en supermarkt. Misschien spreken we elkaar later vandaag nog.' En weg was hij.

Esther koos voor dun streepjesondergoed, een korte broek en een T-shirt met een dwaas opschrift. Ze wierp een croissant en een koffie naar binnen en haastte zich naar buiten, waar de wereld heerlijk geurde naar de frisheid van de vroege zomer. Ze reed eerst naar de supermarkt, daarna naar haar postbus. Ze opende haar locker en zag dat de online computerwinkel het pakje bezorgd had. Ze veegde alle post zonder verder te kijken bij elkaar. Net sloot ze haar postbus weer, toen de telefoon ging.

'Trek je bh uit!'

'Wat?'

'Je hebt me verstaan. En waar is de juiste aanspreektitel gebleven?' Donatiens stem klonk ineens heel scherp.

'Maar Meester, ik kan me hier toch niet zomaar uitkleden?'

'Natuurlijk wel. Schiet maar op, voordat er iemand binnenkomt.' En weg was hij. Besluiteloos bleef Esther dralen naast de kluisjes. Ten slotte schikte ze zich in het onvermijdelijke. Als ze eerst onder haar T-shirt de sluiting los zou maken, kon ze daarna het hele geval in één beweging over haar hoofd trekken. Omzichtig spiedend of er niet iemand binnenkwam, begon ze tussen haar schouderbladen te frutselen totdat de sluiting los was.

Vanuit het hok kon ze tamelijk goed zien wat er op straat gebeurde en, hoewel ze zelf in de betrekkelijke schemering stond, was zij omgekeerd van buitenaf ook goed zichtbaar. Ze trok zich zover mogelijk terug in het lokaaltje en draaide zich naar de muur met postbussen. Kruiselings greep ze de zoom van haar shirt en razendsnel trok ze alles uit. Haar hart bonsde terwijl ze topless op de openbare weg stond. Iedereen die binnenkwam zou haar borsten kunnen bewonderen, ringetje incluis. Ze plukte de bh uit het shirt en...

'Wat doe ú nou?' klonk het verbijsterd achter Esther. Met haar T-shirt in de hand draaide ze zich om en terwijl haar kop vuurrood werd, stotterde ze: 'Knelde zo, deed ineens zo'n pijn. Ik moest hem uitdoen, gevoelige huid, sorry, sorry.' De oudere man keek goedkeurend naar haar stevige borsten en zei: 'Als ik dertig jaar jonger zou zijn, zou ik u voor een kop koffie uitnodigen. Maar u weet toch wel dat wat u doet verboden is?'

'Nou ja, het is toch onschuldig.' Esther hervond zich en realiseerde zich dat ze topless aan het converseren was met een oudere heer. Snel trok ze het T-shirt weer aan.

'Dat is beter,' zei de man, 'mooi trouwens, dat ringetje.'

De telefoon ging. 'Is het gelukt?'

'Ja.' Ze voegde er zacht sissend aan toe: 'Er kwam en man binnen!' Ze hoorde besmuikt gegrinnik.

'Oh! Wat zul je je gegeneerd hebben.' Esther verwaardigde zich niet daarop te antwoorden.

'Ben je nog steeds in dat hok?' Ze gromde bevestigend.

'En is die man ook nog steeds daar?'

'Uhuh.' Donatien zweeg even. Toen zei hij: 'Kan hij aan de lijn komen?'

'Wat?'

'Geef me die kerel even!' Hoofdschuddend liep ze op de man toe en zei: 'Het is voor u.'

Verbijsterd pakte de oudere man het telefoontje aan. Terwijl Esther steeds duizeliger werd (en haar tepels steeds harder door haar T-shirt begonnen te prikken) zag ze de man knikken, lachen, vergoelijkend de lippen tuiten. 'Ja, dat wel,' gaf hij toe. En even later: 'Inderdaad. Ach, zit dat zo? Zij beweerde iets onwaarschijnlijks over knellende bandjes. Aha.' Esther voelde zich door de grond zakken.

De man keek haar intens aan en er was nu een heel andere blik op zijn gezicht verschenen. 'Wablief?' vroeg hij aan Donatien. Weer keek hij haar aan, gebiologeerd en een beetje hongerig.

'Juffrouw. Je meester zegt dat je nu ook je slipje moet uittrekken.'

'Nee, nooit!'

'Ze zegt "nee, nooit", meneer. Wat zegt u? Ja, begrepen. Esther, je meester zegt dat je nu je slipje uit moet trekken, anders zijn de gevolgen heel vervelend. Heel erg vervelend.'

Dit werd toch echt veel te gek. 'Ik heb een broek aan,' schreeuwde ze, 'ik kan niet zomaar mijn slipje uittrekken!'

'Je meester zegt dat hij zich bewust is van je kledingkeuze. En dat je nu je slipje uit moet trekken. Wend je naar het raam, trek rustig je broek uit. Dan heel rustig je onderbroekje en geef dat aan mij. Dan mag je je short weer aantrekken. Je mag je niet haasten.'

Esther dacht dat haar hoofd uit elkaar zo barsten. Dit kon toch allemaal niet? Hoe zou ze ooit nog onbevangen door deze straat, haar eigen, fijne en vertrouwde winkelstraat kunnen lopen? Stel je voor dat er zich een groepje toeschouwers zou vormen. De oudere man leek haar gedachten te raden: 'Ik zou maar gauw beginnen, des te eerder ben je ervan af.' En zo was het. Ze kon geen kant op. Ze loerde over de schouders van de man naar buiten en op een moment dat het stil was op straat, deed ze het knoopje van haar short los, trok de rits omlaag en liet het broekje van haar slanke benen glijden tot het om haar enkels lag. Ze stapt eruit en stond in haar vrolijk gestreepte slipje voor de man. Nu haakte ze haar twee duimen in de rand en, terwijl ze de man strak aan bleef kijken, schoof ze het onderbroekje naar beneden. Ze stapte ook daaruit en stond nu in haar blote onderlijf te kijk. Ze liep langzaam op de smullende man toe, overhandigde hem het stukje textiel, dwong zichzelf zich om te draaien, pakte haar korte broekje op en trok het langzaam aan. Rits omhoog, knoopje dicht. Pfff. De man zei tegen de telefoon: 'Het is gebeurd. Wat? Jazeker, heel mooi. Ik hou wel van geschoren. Wablief? Natuurlijk, graag zelfs. Een moment,' Hij drukte het slipje tegen zijn neus en inhaleerde diep. Daarop zei hij in de telefoon: 'Heerlijk, ja. Lekker fris en jeugdig. Heel persoonlijk en eigen. En inderdaad, het broekje is behoorlijk vochtig. Volgens mij vindt ze het ontzettend opwindend. Och meneer, was ik nog eens dertig jaar jonger, of twintig. Vijftien desnoods...' Hij zweeg even en antwoordde: 'Nee meneer, ik dank ú hartelijk.' Hij gaf Esther het toestel terug en maakte een korte buiging. 'Het was me een waar genoegen, jongedame. Ik hoop u vaker te mogen ontmoeten. Hier is uw broekje. Goedemorgen.' En weg was hij, Esther in alle staten achterlatend.

'Wat maak je me nou, smeerlap?' beet ze de telefoon toe. Donatien grinnikte mild.

'Vond je het niet spannend dan? Je kunt niet liegen: ik kan van hier helemaal je tepeltjes zien priemen.'

Esther begon haar spullen bij elkaar te rapen en ging naar buiten. 'Ik ga nu naar huis, Meester, en ik móet werken. Laat me asjeblieft met rust, vandaag. Dan mag je morgen met me doen wat je wil.'

'Ah, een aanbod dat we niet kunnen laten lopen. Maar voor vandaag had ik nog wel iets in gedachten, schat. Je hebt het weer te bont gemaakt en moet terdege gestraft worden.'

Esther protesteerde: 'Je hebt ooit een eed gezworen dat je me niet in gevaar zou brengen. Als ik mijn werk niet op tijd af heb, raak ik contracten kwijt en daardoor dus inkomen. Voor mij is dat is een zeer concrete vorm van gevaar. Ik vind dat je me die ruimte moet geven.' Donatien leek haar woorden te wegen.

'Daar zit wel wat in,' gaf hij toe. 'Oké, tot vijf uur vanmiddag laat ik je met rust. Ga naar huis, trek al je kleren uit en ga lekker aan het werk. Smeer je goed in. Ik spreek je weer tegen vijven.'

Thuisgekomen gooide Esther haar korte broekje meteen bij de vuile was: het was doorweekt geraakt van haar overvloedig stromende kutsappen. Op de fiets was ze angstig geweest dat iemand de donkere vochtvlekken zou hebben gezien. In het beste geval zouden ze denken dat ze in haar broek geplast had.

In de badkamer vingerde ze zich als een maniak naar een orgasme, terwijl ze Donatien in alle talen die ze kende vervloekte en naar de hel wenste.

Naakt liep ze met haar buit naar het kantoortje, dat aan de galerijkant lag. De jaloezieën waren dicht en ze was totaal onbespied.

Ze opende het pakje met de webcam, plugde het ding in een tweede laptop, één waarvan Donatien niets afwist, installeerde een paar besturingsprogramma's die ze al eerder gedownload had en begon door het meeverpakte inleidende gidsje te bladeren. Als ze dit op het balkon wilde gaan lezen, moest ze het eerst kaften want ze wilde niet dat Donatien ergens achter zou komen. Ze had geen idee hoe gevoelig zijn telelens was, maar al deze computergidsjes hadden een nogal herkenbare lay-out dus voor alle zekerheid maar. Je kon niet voorzichtig genoeg zijn.

Het was eigenlijk te warm in het kantoortje en Esther voelde zich een beetje vochtig worden, vooral onder haar borsten en in haar schoot. Dus zodra het boekje in een neutraal papiertje gekaft was stond ze op en bracht ze het gidsje, samen met een paar woordenboeken en schriftjes, naar buiten. Ze deed de tweede laptop met webcam in een tas, die ze onopvallend meenam naar de zitkamer, waar ze hem achter de opengetrokken gordijnen, uit het zicht van de overkant, op het tapijt legde. De rest kwam later wel.

Toen ze met een koffie weer buiten kwam, hoorde ze gejoel aan de overkant. Eén van de twee jongens van een paar dagen eerder stond uitbundig aan de balustrade te zwaaien en fluiten. Het deed Esther al helemaal niets meer. Ze gaf achteloos een vinger en liep weer naar binnen, nu om haar werklaptop te halen.

Ze smeerde zich grondig in en ging in een tuinstoel zitten.

Esther was altijd handig geweest met computers, reden ook waarom ze zonder veel moeite technische vertalingen van softwarehandleidingen kon maken. De principes van de webcam waren haar al gauw duidelijk. Ook snapte ze snel hoe ze het ding zo kon instellen dat er om de vijftien seconden een fotootje op de harde schijf gezet werd. Ze had nog even overwogen om een webcam te kopen die zich met een sensor automatisch aan zou zetten bij een beweging, maar dat leek haar op een dergelijke afstand een beetje riskant. Zoals het nu was miste ze natuurlijk zo nu en dan wel eens iemand, maar in het algemeen zou ze een heel goed beeld krijgen van wie er zoal over de galerij heen en weer liep.

Toen ze alles door had ging ze aan haar echte werk, zich absoluut niet meer bewust van het feit dat ze poedelnaakt was.

Iets voor vijven ging de telefoon weer en Donatien liet er geen gras over groeien. Hij was kwaad. 'Je hebt je vandaag weer vreselijk lopen verzetten tegen mijn bevelen. Ik heb er genoeg van. Ik wil dat je vanaf nu onvoorwaardelijk gehoorzaamt. Om nu voor eens en voor altijd te laten zien dat het me ernst is, ga ik je genadeloos straffen. Niet morgen, niet vanavond, maar nu. Wees heel bang, Esther, want het wordt ongemakkelijk. De straffen die ik bedenk zijn veel onplezieriger dan de onschuldige spelletjes die we spelen.'

Esther kwam bevend uit haar zonnebed en liep angstig naar binnen. Donatien ging verder: 'Ik laat zodadelijk een pakje bij je bezorgen. Ik wil dat je de jongen binnenlaat, hem een biertje geeft en samen dat pakje openmaakt.'

Esthers hart bonkte in haar keel. 'Wat zit er in dat pakje?'

Donatien negeerde haar vraag. 'Als je open doet ben je gekleed in een sarong en verder niets. Je bovenlijf blijft zo naakt als nu. Slik je?'

Die vraag overviel Esther totaal. Ze had geen idee waar Donatien op duidde. Ongeduldig legde hij uit: 'Slik je of spuug je uit? Sperma bedoel ik natuurlijk! Slik je door?'

Grote goden! 'Nee!' hijgde ze. 'ik slik niet, nooit.'

'Nou, daar gaat vandaag dan verandering in komen, want je gaat die jongen verleiden, je zuigt hem af en na het pijpen slik je zijn hele lading door. En je vindt het lekker ook! Dan kan hij gaan en heb jij je straf gehad. Is alles goed begrepen?' Huilend stotterde Esther in het telefoontje: 'Ja-ha-ha. M-m-m-meester!'

'Goed zo. Dit is relatief nog maar een lichte straf, onthoud dat. Doe nu snel een lendendoek om, hij komt er direct aan.'

Van angst kon Esther niet meer nadenken. Even wist ze niet eens meer wat een sarong was, toen had ze de vage hoop dat ze net wakker geworden was en alles gedroomd had, terwijl ze ingeslapen was op het balkon. Uiteindelijk brak de werkelijkheid weer door.

Een paar minuten later ging de deurbel. Esther nam de hoorn van de haak en zei: 'Wie is daar?'

'Parceldotcom met een pakje.' Esther had de grootste moeite om nonchalant te klinken toen ze antwoordde: 'Kom maar even naar boven.'

Ze drukte op de groene knop en rende naar de slaapkamer waar ze haar mooie, Javaanse sarong uit een lade haalde en om haar heupen wikkelde.

Terwijl ze bij de voordeur post vatte zei ze tegen zichzelf: 'Rustig nou, meisje. Hij is banger voor jou dan jij voor hem.' Ze zag haar halfnaakte gestalte in de spiegel naast de kapstok en schrok toen ze zag hoe verhit ze er, na een paar uur op het balkon, uitzag.

De jongen kreeg bijna een hartaanval en wendde met vuurrode wangen het hoofd af. 'Oh mevrouw, neemt u me niet kwalijk, het was niet mijn bedoeling...' Esther pakte het pakje aan en zei, terwijl een brok ter grootte van een perzik zich in haar keel nestelde: 'Kom even binnen. Je ziet er warm uit, wil je wat drinken, een biertje, een colaatje?' De jongen kon niet uit zijn woorden komen. Hij keek zijn ogen uit en stotterde: 'C-c-colaatje is goed, mevrouw.'

'Zeg maar Esther.' Als gehypnotiseerd klemde hij het pakje vast met een ijzeren greep en Esther trok hem aan dat pakje naar de keuken, waar ze een glaasje cola inschonk. Zelf nam ze een wit wijntje. 'Zo,' sprak ze schijnbaar opgewekt, 'laten we nu eens kijken wat er in dat geheimzinnige pakje zit. Ik heb zelf namelijk geen idee.' Langzaam kwam de jongen bij zinnen. Hij was een jaar of twintig, niet al te knap, een beetje pafferig, met kortgeknipt krullerig haar en een dun, donker snorretje. Zeker niet overlopend van het zelfvertrouwen. Hij hield het pakje nog steeds in een ijzeren greep.

'Eh?' zei Esther.

'Mevrouw?'

'Pakje?'

'Oh.' Eindelijk ontspande zijn greep. Esther draaide het pakje om en om. Eigenlijk was het meer een grote, heel dikke envelop. Er stond geen retouradres op.

'Mevrouw.'

'Esther, asjeblieft.'

'Esther, loop je altijd zo rond?' Ze speelde de onnozele. 'Hoe bedoel je?'

'Nou. Topless, weet je wel.'

'Oh dat! Ja hoor, met dit mooie weer wel. Stoort het je?' De jongen schudde om hardst zijn hoofd. 'Nee, dat is helemaal uw zaak.' Hij gluurde naar het ringetje op haar linkertepel. 'Het is alleen dat ik...' Esther vulde hem aan: 'dat je zoiets nog nooit hebt meegemaakt?'

'Precies!' Hij leegde zijn cola in één teug.

'Zullen we het pakje eens open maken?' Esther pakte een keukenschaar en knipte de envelop aan een korte zijde over de lengte open. Ze trok de inhoud eruit. Als eerste rolde er een vibrator uit, nog groter dan die ze zelf gekocht had. Terwijl ze bijna scheel keek van de ellende, las Esther het korte begeleidende briefje voor. Ze nam aan dat dat de bedoeling was.

'Lieve Esther, hier de extra grote maat vibrator waar je om gevraagd hebt. Ik hoop dat deze wel lekker zit. Ik had werkelijk geen idee dat je zo ruim geschapen bent. Liefs.'

De jongen moest zich vastgrijpen aan de ontbijttafel.

Verder zaten er drie op dik karton geprinte foto's in het pak. Naaktfoto's natuurlijk, maar naar omstandigheden betrekkelijk fatsoenlijk. Op de eerste zag je Esther op haar zonnebed liggen, haar stevige, melkblanke tieten in de lucht, een zichtbaar gladde schaamheuvel prijsgegeven aan de zonnestralen en een grote zonnebril op haar voorhoofd. Op de tweede danste ze naakt voor het raam in haar helverlichte slaapkamer. Ze had toen nog een prominente bos schaamhaar gehad en haar tepel werd nog niet gesierd door een ringetje. Esther had deze foto nog nooit gezien en was er verbaasd over hoe vrolijk ze eruitzag. Ze kon zich van die dag alleen maar angst herinneren, maar kennelijk had haar lijf toen al besloten tegen de instructies van haar hoofd in te gaan. Hoe kort geleden was dat welbeschouwd nog maar!

De derde foto vond Esther zelf de meest opwindende: ze lag op haar bed, de benen wijd uit elkaar. Haar ene hand omvatte haar linkerborst, haar rechterhand bedekte haar schaamte, zodat je maar heel weinig zag. Weinig, maar wel genoeg voor de jongen om met stokkende adem en trillende vingers de platen aan te pakken.

'Ik heb een vriend,' legde Esther uit, 'met wie ik wel eens een ondeugend spelletje speel. Dan kleed ik me hier uit en dan staat hij aan de overkant foto's te maken. Reuze spannend. Hoe vind je ze?'

'Oh, mevrouw...'

'Esther.' Ze was half achter de jongen komen staan en leunde lichtjes met haar warme borsten tegen zijn schouder terwijl hij telkens weer de foto's bekeek. De dansfoto hield hem het langst bezig.

'Je vindt ze opwindend, hè?'

Bijna verontwaardigd snoof hij: 'Nou ja, natuurlijk. Jezus Christus!'

Esther gleed met haar naakte tepels langs zijn blote armen maar toen de jongen zich omdraaide om haar borsten te grijpen, hield ze hem tegen. 'Nee, nee, nergens aankomen. Laat mij maar.'

Haar hand gleed over zijn iets te volle buik en bevoelde zijn kruis. De jongen had ondertussen een enorme erectie ontwikkeld. Beschaamd begon hij te sputteren, maar Esther keek hem diep in de ogen en drukte een wijsvingertje tegen zijn lippen. Ze draaide zijn barkruk naar zich toe en ging door de knieën. De jongen stond half overeind en meteen pakte Esther door de stof van zijn broek zijn lul vast, die bijkans uit zijn kleren barstte.

Esther begon, een beetje onhandig, aan de broekriem van de jongen te morrelen totdat hij hem zelf opendeed. Knoopje los, rits naar beneden. Ze schoof zijn broek naar zijn dijen en kwam oog in oog met een niet al te schone onderbroek. De jongen nam het helemaal niet zo nauw met de hygiëne, want toen ze met enige moeite die onderbroek ook naar beneden had getrokken, kon ze hem overduidelijk ruiken. Het was geen al te frisse geur.

Omdat zijn penis al zo stijf was als maar mogelijk, nam ze hem zonder omhaal in haar mond en begon te zuigen. Ze sabbelde aan zijn eikel, likte de schacht. Zachtjes beet ze in de opgezwollen kop, dan weer liet ze hem zo diep in haar mond als ze kon. Met haar handen kneep ze zachtjes in zijn harige balzak of omvatte de forse stam van zijn gloeiend hete pik.