De envelop 13

Terwijl de zon met de bomen een schaduwspel speelde op de dunne gordijnen van haar hotelkamer, werd Esther glimlachend, maar met vreemde gevoelens wakker uit een slaap vol dromen en turbulente beelden. Zodra ze haar ogen geopend had en het weinig inspirerende lampje aan het plafond zag hangen, realiseerde ze zich dat veel van die dromen waar gebeurd waren. Al te veel.

Ja, realiseerde ze zich, het was wel degelijk zo: ze had bij klaarlichte dag, als seksslaaf van de lichtsadistische Donatien, naakt in een Mercedes half Nederland afgereisd met een tril-ei diep in haar vagina begraven, ze had naakt door een nachtelijk hotel rondgedwaald, nog steeds met dat tril-ei zoemend tussen haar dijen, ze had zich als een puur uit seks bestaand oerbeest drie- of viermaal bevredigd voor de ogen van een totaal onbekende hotelbediende die dat spektakel nog moeilijker had kunnen accepteren dan zijzelf.

Bij de herinnering trok een huivering van plezier over haar ruggengraat en dat was wat haar het meest van alles in de war bracht. Geen van deze smerige, hoerige, perverse dingen zou ze ooit uit vrije wil gedaan hebben. Ze was geen exhibitioniste, noch was ze onderdanig aangelegd en volgens de theorie zou ze nu in haar hotelbed moeten liggen als een hoopje doffe ellende: vernederd en gebroken door wat Donatien haar allemaal had aangedaan. Waarom was dat dan niet zo? Waarom stond ze zingend op, verkwikt en intens bevredigd?

En bovenal: waarom was ze razend benieuwd naar wat Donatien vandaag allemaal met haar zou gaan doen? Ze betrapte zich erop dat ze er zelfs een beetje zin in had! Het verstandelijke deel van haar hoofd waarschuwde haar dat dit het aller-gevaarlijkste was aan deze hele geschiedenis. De kans dat ze verslaafd zou raken aan al deze opgelegde vernederingen, aan het gevaar, aan de spanning van het exhibitionisme gecombineerd met de passiviteit van het seksslaaf zijn, was levensgroot en dát, meer dan wat ook, was de reden waarom dit alles zo snel mogelijk afgelopen moest zijn. Ze had verdomme een normaal leven te leiden, met een lieve man, een baan, een heerlijk flatje en een gouden toekomst. Ze moest haar eigen leven zien terug te veroveren, maar met een tegenstander die alle troeven in handen had, hoe zou dat ooit lukken?

En onderwijl voelde ze zich absoluut geweldig. Ze besloot dat het geen zin meer had zichzelf te haten iedere keer als ze die terugkerende, maar altijd even verwarrende reactie op Donatiens spelletjes vertoonde, dan zou ze ten onder gaan aan steeds groeiende golven van zelfhaat. Oh die rare, dikke fat van een Donatien had geen idee wat voor een Pandora's doos aan tegenstrijdige psychologische kronkelredeneringen hij voor Esther geopend had. Of realiseerde hij zich dat nu juist wel terdege? Esther kon totaal geen hoogte krijgen van de vreemde sadist, die altijd een zekere afstand bleef bewaren.

Ze voelde aan haar schaamlippen die een klein beetje vochtig waren en licht open stonden. Ze gleed met een paar vingers over het verfijnde satijn van de binnenste lipjes en gaf zichzelf een elektrisch schokje toen ze een moment haar kittelaar aanraakte. Toen stond ze op en zette de douche aan. Gelukkig had Donatien haar toegestaan om shampoo en douche-gel in te pakken, anders zou ze geweigerd hebben aan de dag te beginnen.

Esther had honger. Ze had sedert twee uur de vorige dag niet meer gegeten en ze vroeg zich af hoe dat zou moeten in de eetzaal.

Net op dat moment ging de telefoon. 'Goedemorgen, Esther. Heb je goed geslapen?'

'Uhu.'

'Mooi. Ik hoop dat je ook een beetje uitgerust bent. Heb je honger?'

'Uhu.'

'Ik zal een ontbijtje laten brengen. Doe de deur van het slot, ga in kleermakerszit op je bed zitten en wacht rustig af.'

Wat kon ze anders doen dan gehoorzamen? Ze pakte het boek en ging zitten lezen. Het duurde niet lang voordat er bescheiden op de deur geklopt werd. Met vaste stem zei Esther: 'De deur staat open.'

Een serveerstertje van voor in de twintig duwde een trolley de kamer in en pas nadat ze de deur achter zich gesloten had, zag ze dat de bewoonster van kamer 12 naakt op haar bed zat. Ze zei niets, trok een scheef bekkie en ging aan de slag alsof er niets aan de hand was. En goed beschouwd was dat ook zo. Wie werkt bij een hotel zal heus wel het een en ander gewend zijn. Ze schonk een kopje koffie in en vroeg of alles naar wens was. Esther keek heel vluchtig op van haar boek en knikte. Weg was het meisje. Het naaktlopen was al zo gewoon aan het worden dat Esther van deze ervaring niet warm of koud geworden was.

Een half uurtje later stond Donatien voor de deur met zijn schoudertas en zijn koffertje. Hij wierp alles naast Esther op het bed.

'Je ziet er goed uit.'

'Kun je nagaan hoe taai ik ben,' antwoordde Esther. Ze had meteen spijt van haar overmoedige, bijna uitdagende woorden.

'Je kunt veel meer hebben dan je dacht, is dat wat je wil zeggen?' Onderzoekend keek Donatien naar zijn slavin. 'En je bent razend benieuwd hoeveel meer. Ik raak ook steeds benieuwder naar waar precies jouw grenzen liggen. We moeten gewoon de spanning opvoeren, denk je niet? Alle opdrachten die ik bedacht heb, heb je tot nu toe zonder problemen uitgevoerd. Vind jij dat ook een teken dat ik het allemaal te licht voor je maak?' Esther draaide zich half naar Donatien.

'Zeg het nou maar, waar wil je naartoe?'

RANGGG, weer zo'n gemene draai aan haar linkertepel. 'Ik was Meester, weet je nog? Waar wil je naar toe... MEESTER!'

'Auwau! Doe dat asjeblieft niet, Meester.'

'Ik doe het ook liever niet, maar ik moet wel, lieverd. Anders zal er nooit discipline tussen ons zijn. Je blijft me telkens weer provoceren, en ik moet dat steeds blijven afstraffen.'

Hij haalde het flesje Play O uit de tas. 'Ik wil wel dat je je er bewust van bent dat elke volgende grote straf alle vorige zal doen verbleken. Op een goede dag zul jij nog nostalgisch terugdenken aan je middag met de tweede Donatien. Dat was haast een theekransje. Sommige van mijn compagnons zijn niet zulke subtiele en aimabele mensen als hij en ik! Er zijn er bij die geregeld tot de orde geroepen moeten worden.'

Esther zat een beetje ineengebogen op haar bed, nog steeds in kleermakerszit. Donatien haalde de twee vibrators uit de tas en legde ze op het bed.

'Waar wil ik heen, was je vraag? Ik zal het je vertellen.' Opnieuw scharrelde hij in zijn schoudertas en deze keer haalde hij Esthers webcam tevoorschijn. 'Dit is van jou, hier heb je hem terug.' Nu had Donatien ook zijn laptop tevoorschijn gehaald. Hij verbond de camera met een USB-poort en zette de webcam met statief naast zijn computer op het dressoirtje bij de deur. Het hele geval schoof hij naar het midden van de kamer, tot aan het voeteneind van Esthers bed.

'Het was wel erg vooruitziend van je om zo'n handig apparaatje te kopen. Een goede exhibitionist kan eigenlijk niet zonder.' Hij schoof een stoel naar het dressoir en begon verwoed op zijn laptop te tikken. Esther zat daar maar een beetje bloot te wachten op wat komen zou.

'Ziezo,' zei Donatien, 'ik heb verbinding gemaakt, de webcam doet het, je bent nu live. Wil je het zien?'

'Hoezo, live?' schreeuwde Esther. 'de hele wereld ziet me zo? Met gezicht en al?'

'Tut tut, lieverd, zo dramatisch is het niet. Ik ben betrokken bij een min of meer besloten netwerk van liefhebbers. Niemand daar kent jou. Ik heb je ingelogd onder de naam die je zelf gekozen hebt, Justine. Als je even wil kijken,' hij draaide de laptop zo dat Esther kon zien wat de wereld zag: een mooie, naakte, roodharige vrouw met stevige borsten, die een gouden ringetje door haar tepel had en die net een beetje langs de camera keek. Ze kon in de schokkerige beelden maar met moeite zichzelf herkennen. Webcam-beelden waren bijna generiek: het was een vrouw, dat kun je wel zien, maar welke vrouw, dat was nog niet eens zo eenvoudig.

'Ik heb aangekondigd dat jij, zodra we vijftig kijkers hebben, voor ze gaat masturberen. Tot die tijd moet je de wachtenden bezighouden. Zo dadelijk zet ik het geluid aan en dan verwacht ik een show van je!'

Esther bleef rustig in kleermakerszit op het bed zitten, maar inwendig stormde het. Ja, de kans dat ze door bekenden herkend zou worden was natuurlijk verwaarloosbaar klein. Het was maandagochtend en iedereen was aan het werk. En trouwens, wie van haar kennissen zou überhaupt inloggen op zoiets smerigs als een besloten live seksweb? Wie dat al deed zou het toch nooit toegeven, behorende bij dat rare, besloten wereldje waar voyeurs en exhibitionisten elkaar beschermen.

'Als ik je een advies mag geven, praat dan Engels met een Frans accent. En doe het heel rustig aan. Hoe langer het duurt hoe beter.' Hij lachte even. 'Dat is ook in jouw belang,' voegde hij er cryptisch aan toe. Hij reageerde niet op Esthers vragende blik. ''t Geluid is nu aan. Ga je gang.' Razendsnel schakelde Esther om en vond ergens diep in zich een kinderachtig pruilstemmetje dat, zo verwachtte ze, de toeschouwers van haar zouden verwachten. In het Frans-Amerikaans begon ze: 'Hallo, ik ben Justine.'

Meer dan dat wist ze eventjes niet te bedenken.

'Eh, zitten jullie gemakkelijk? Ik wel, zoals je ziet.' Ze keek vragend naar Donatien, die naar het flesje Play O en de twee vibrators wees.

'Als we straks met z'n vijftigen zijn, zal ik jullie laten zien hoe ik mijn intieme uurtjes doorbreng. Hier zie je een paar van mijn beste vrienden.' Ze pakte de kleinste van de twee staven en hield die voor de camera. 'Raden jullie eens waar die straks in gaat. Ik kan nauwelijks wachten.'

Esther was nooit iemand geweest die veel praatte tijdens de seks, zij schreeuwde meer. Ze voelde zich met haar gebabbel lichtelijk belachelijk. Hoewel deze hele vertoning haar intens tegenstond, hoopte ze dat er maar gauw vijftig inloggers zouden verschijnen en zij dus snel aan de slag kon. Des te eerder zou alles voorbij zijn.

Donatien stak twee handen omhoog en daarna nog één: vijftien kijkers.

'We zijn nu met zijn vijftienen,' zei Esther, terwijl ze de vibrator bleef strelen, 'dat gaat goed. Onthoud: bij vijftig begin ik. Als allereerste zal ik dan een klein beetje van dit,' ze hield het flesje omhoog, 'op mijn kutlipjes en clit smeren. Dan gaat mijn kutje (Esther zei, met een dik Frans accent: 'Puzzy'') heerlijk van tintelen en branden, waardoor ik helemaal in de stemming raak.'

Ze zat er nog steeds vrij decent bij. Ze maakte van haar trotse borsten geen geheim en pronkte met ermee. Haar tepels, tepelvelden en borstgrootte waren in perfecte verhouding met elkaar. Haar schoot hield ze buiten beeld door haar verhullende kleermakerszit. Ze zat er ogenschijnlijk ontspannen en zelfverzekerd bij en kwebbelde door: 'Ik heb echt vreselijk veel zin om straks deze staaf, of deze andere, ongelofelijk grote, op maximum te zetten en diep in me te schuiven, net zolang tot ik vreselijk klaarkom.' Drie vingers van Donatien, gevolgd door een plusteken.

Met bonzend hart begreep Esther: 'Vijfendertig nu. We zijn bijna klaar om te beginnen. Ik heb er zo'n zin in.' Donatiens lippen zeiden: 'Veertig'

'Nog tien. Waar jullie ook zijn, in Amerika of Azië of waar dan ook. Log in en geniet.' Laat me niet te lang wachten, ik wil zo graag beginnen met die staaf in mijn kutje te duwen en op volle kracht te zetten. Wat denken jullie, moet ik de andere vibrator in mijn kont steken? Dat klinkt wel heel lekker, hè? Willen jullie dat graag zien?'

Donatien maakt met zijn vlakke hand een vegende beweging: een gebaar dat overal ter wereld betekende: "go!"

Langzaam ging Esther achterover liggen. Ze strekte haar benen naar de camera, die ze over haar borsten heen nog net kon zien. Kirrend riep ze: 'Ik zie dat we nu met zijn vijftigen zijn! Laten we beginnen.'

En voor een publiek van ten minste vijftig viezeriken uit de hele wereld begon ze aan haar show. Ze spreidde haar benen zo ver als ze kon, gleed met haar middelvinger over aan halfgeopende schaamlippen, gleed dan haar natte kutje binnen. 'Boy, wat ben ik nat!' riep ze. Ze hield haar vinger dicht bij de webcam, zonder te verwachten dat de glinstering overkwam, maar het ging om het gebaar. Terwijl ze zo bezig was, volledig verzoend met de situatie waar Donatien haar in gebracht had, viel het haar wederom op hoe buitengewoon... leuk... ze het eigenlijk vond om hier voor -- Donatien maakte opnieuw een gebaar -- voor ongeveer zeventig perverse mannetjes haar benen te spreiden en haar anatomie, waar ze zo trots op was, aan ieder die het maar wilde zien, te tonen. Ze bracht een vingertopje Play O aan op haar vingers en streek over haar kittelaar en de binnen- en buitenkant van haar kleine schaamlippen, die meteen begonnen te branden met een erotisch vuur dat haar, in combinatie met de vreemde situatie, alweer bijna gek maakte van lust. Met de middelgrote vibrator op volle kracht streelde ze nu de satijnen randjes van haar binnenste schaamlippen die meteen gingen tintelen en met heerlijke, nerveuze krampjes hapten naar de staaf. Vanaf het moment dat ze besloten had zich nergens meer wat van aan te trekken, genoot Esther met volle teugen.

Ze deed wat Donatien haar had opgedragen en stelde haar climax zo lang mogelijk uit. Ze speelde met haar tepels, kietelde met de vibrator het uiteinde van haar anus, stak hem beurtelings in haar gat, haar kutje en haar mond, sperde haar schaamlippen zo wijd mogelijk open en vingerde het opstandige puntje van haar aan- en uitknopje. Even werd ze helemaal wee en keek ze scheel naar het plafond. Toen had ze zich weer hersteld en schoof ze de allergrootste vibrator met enorm gemak haar gloeiendhete en kletsnatte kutje in tot hij niet verder kon en trillend tegen haar baarmoeder aan lag. Met haar rijkelijk vloeiende kutsappen maakte ze de iets kleinere tweede vibrator nat en die schoof ze nu voorzichtig haar gat in, zodat haar hele onderlijf één grote vibratie werd.

Dit was het punt waar ze het niet meer hield, en brullend en vloekend in het Frans kwam Esther zo verschrikkelijk klaar dat ze uitgeput op het bed bleef liggen. Buiten beeld applaudisseerde Donatien geluidloos voor de bewusteloze vrouw, die nog steeds twee trillende monsterstaven in haar lijf had. Hij sloot de internetverbinding af, boog zich over het bed en trok de twee vibrators uit zijn seksslaaf.

Het duurde een paar minuten voordat Esther weer bijkwam. Donatien loerde vanaf zijn stoel op haar neer, zo ongeveer als een pafferige kat naar een gewond vogeltje kijkt.

'Je bent een natural, dat heb ik al vaker gezegd.'

Esther keek niets ziend naar haar Meester. Ze lag wijdbeens en Donatien kon heel goed zien hoezeer Esther opgewonden was geraakt door deze voorstelling. Vriendelijk nam hij haar rechterborst in zijn hand en trachtte hem te omvatten. Heel kort ging hij met zijn duim over Esthers tepel. Meteen schoot ze helemaal wakker.

'Dat was een lucratief ochtendje,' zei Donatien. Niet begrijpend staarde Esther terug, zich nu weer wel heel erg van haar naaktheid bewust. Ze ging in kleermakerszit zitten en vroeg: 'Hoezo, Meester?'

Donatien rekende voor: 'Nou. Vijftig dollarcent per persoon per minuut, een voorstelling van vijfentwintig minuten, ongeveer tachtig man. Ongeveer duizend dollar. Die heb je eerlijk verdiend, lieverd, je hebt er hard voor gewerkt. Als je mij je girorekening geeft, maak ik het bedrag over.'

Uiterlijk onbewogen, rekende Esther het uit haar hoofd na. Het klopte. Wat een vreemde wereld leefden ze toch in!

Donatien rommelde in zijn tas en kwam tevoorschijn met het tril-ei. Esthers hart sloeg een keer over. 'Stop er maar in, slaafje.'

'Alstublieft, Meester. Kunnen we niet een keer overslaan, vandaag?' Donatie schudde zeer beslist het hoofd.

'Het spijt me, maar nee. Ik beloof dat ik hem niet te vaak op maximum zal zetten. Vooruit, stop hem in je kut, leg hem tegen je G-spot aan en geniet van de permanente stimulering. Je weet ondertussen uit ervaring hoe extra bevredigend de dag op deze manier voor jou kan eindigen.'

Met lood in haar hart deed Esther wat haar gevraagd werd. Ze schoof het roze voorwerp zonder enige weerstand te ontmoeten in haar natte schede en duwde hem tegen haar baarmoedermond. Zoals gebruikelijk stak een klein stukje van het roze koord uit haar vagina.

Donatien was ondertussen begonnen zijn computer op te bergen. Over zijn schouder zei hij: 'Maak al die spullen maar even schoon en geef ze daarna aan mij.'

Als een braaf hondje volgde Esther het bevel op. Ze zag zichzelf bezig in de spiegel en verbaasde zich erover hoe gewoon het al geworden was dat zij voortdurend naakt was in gezelschap van een man die ze, goed beschouwd, helemaal niet kende. Iemand die ze nog geen vierentwintig uur geleden voor het eerst ontmoet had, maar die zich wel haar Meester noemde. Wat een vreemd leven leidde ze.

En dan: duizend euro? Wow! Dat kreeg ze meestal niet eens bruto voor een vertaalklusje van een week. Onder het schoonwrijven van de twee vibrators keek ze heimelijk naar het gouden ringetje in de spiegel en haar gedachten begonnen een beetje af te dwalen, totdat plotseling een stroomstoot van erotische vibratie door haar kutje sloeg. Esther was er meteen weer bij en kromde zich om haar overgeagiteerde onderlijf.

'Ik zag je verdwijnen, dus moest ik je even terughalen,' verklaarde Donatien. Hij kneep in het flesje Play O en met zijn duim tegen wijs- en middelvinger wrijvend, liep hij op Esther toe.

'Benen uit elkaar,' beval hij. Wanhopig ging Esther met haar benen wijd staan. Donatien smeerde een beetje op haar clitoris en haar binnenste, kleine schaamlippen die zich half openden en meteen begonnen te zingen in ongekende harmonieën. Toen stak Donatien twee vingers gel zo diep in haar kut als hij kon en met een schreeuw realiseerde Esther zich dat hij de inzet aan het verhogen was. Grienend van branderige lust klapte ze haar benen tegen elkaar en heupwiegend kronkelde ze om haar arme geslachtsdelen heen in een poging enigszins verlichting te krijgen.

Met nog een vingertopje gel stimuleerde Donatien ten slotte haar tepels, die zo mogelijk nog heftiger reageerden. Esther snoof en gromde en, hoewel ze nog geen half uur geleden een fantastisch orgasme gekend had, had haar lichaam alweer een onstilbare honger naar climax en bevrediging.

'Kom, trek je regenjas aan, we gaan.' Hij had zijn computer ingeklapt en samen met de webcam in zijn koffer gestopt. De diverse seksspeeltjes en Esthers toiletspullen waren in zijn schoudertas verdwenen. Terwijl het ei, nu op een tamelijk laag niveau, bleef doortrillen, trok Esther haar schoenen en de jas aan. Samen liepen ze naar beneden en, nadat Donatien afgerekend had, liepen ze het knerpende grind van de parkeerplaats op. Donatien opende het portier voor Esther, maar voordat ze in kon stappen stak hij een hand uit en siste: 'Jas.' Hoofdschuddend trok Esther het kledingstuk uit en nu stond ze naakt voor de hoofdingang van een provinciehotel.

'Stap maar in.' Razendsnel zocht ze dekking.

Die naochtend en middag reden ze maar gewoon een beetje rond, leek het wel. Het ei in haar muis en haar aanhoudende naaktheid hielden Esther in een constante staat van opwinding. Donatien reed langzaam en stopte opvallend vaak. Als een stoplicht naar oranje sprong stopte hij, als hij een zogenaamd interessant gebouwtje zag stopte hij, als hij zogenaamd de weg niet meer wist stopte hij. Esther herkende bij haarzelf het punt dat het haar niets meer kon schelen. In opdracht van Donatien zat ze keurig rechtop, met haar dijen zover mogelijk uit elkaar en je zag niet alleen de intiemste details van haar kruis, maar bovendien hoe opgewonden dat glinsterde van het vocht.

Onder het rijden begon Donatien allengs meer en meer te praten. Weer probeerde hij aan Esther uitspraken te ontlokken over hoe zij al dit exhibitionisme onder dwang ervoer.

'Daar hebben we het gisteren ook over gehad, Meester: als een marteling.'

'Heb jij wel eens over mij nagedacht?' Natuurlijk had ze dat, maar het leek haar niet verstandig daar al te veel over los te laten.