De Erfenis

Zoals de oude man mij al voorspeld had werd zijn familie boos. Nee, boos was het verkeerde woord. Woedend dekte de lading beter. Ik bekeek het zooitje schorem dat voor me zat eens goed, waarschijnlijk wel bevooroordeeld door alles wat hij me in de laatste maanden verteld had. Zijn oudste zus Emma, schijnheilig met haar zogenaamd breekbare handje op de schoot van haar man Wilbert, met zijn dikke vlezige lippen, keek haar aan met uitpuilende ogen. Hun zoon en dochter, Melvin en April, die achter hen stonden, zij kauwgum kauwend en hij nerveus spelend met de knopen van zijn hemd, hielden daar midden in hun bewegingen mee op en keken ongelovig. Ook William, de broer van mijn overleden cliënt geloofde duidelijk niet wat hij hoorde. Of zijn golddiggende vrouw Yelena het allemaal meekreeg vroeg ik me af. Het nerveuze lachje van de jongste zus van mijn cliënt, Alexis, werd waarschijnlijk veroorzaakt door de cocaïne of de drank, want zoals gewoonlijk was ze al een paar uur onder invloed van het één of ander.

"Zeg....zeg dat nog eens,...", zei Wilbert, die blijkbaar als eerste zijn stem weer teruggevonden had.

Ik moet zeggen dat het me een duivels genoegen deed om het geheel te herhalen: "Heden, twaalf juni tweeduizend achttien verscheen voor mij, Meester Johanna Hubertina Catherina van Gijzen, notaris te Almere, de Heer Thomas Wilhelmus Terwolde..."

"Sla dat stukje maar over,", onderbrak Emma me geïrriteerd, "en ga door naar het stukje dat ons echt interesseert."

Ze deed niet eens moeite om haar aasgieren-mentaliteit te verbergen. De rest, die instemmend knikte, ook niet. Overdreven opzichtig en voorzichtig zocht ik naar het stukje tekst dat ze wilden dat ik voorlas en wat ze eigenlijk niet wilden horen: "Ja, hier heb ik het...'hierbij bepaal ik dat mijn gehele fortuin, zowel in materiële en immateriële goederen ook wel zeggende roerende en onroerende goederen, geheel en zonder uitzondering toe zullen vallen, dat wil zeggen na aftrek van de gerechtelijke kosten en eventueel verschuldigde belastingen, aan mijn neef Christiaan Daniël Terwolde, zoon van mijn broer William Jacobus en zijn eerste vrouw Adinda Loekman. Eventueel eerder opgestelde testamenten verwerp ik bij deze. Aldus opgetekend twaalf juni tweeduizend achttien, bij leven en welzijn en gezond van geest."

"Dat kan niet!", brieste William. "Dit is volslagen absurd! Ik heb er geen woorden voor."

"Ja, en wij dan?" piepte April, "Krijgen wij dan helemaal niks?"

Ik schudde mijn hoofd. "Dit testament is geheel rechtsgeldig. Uw oom heeft het volste recht zijn erfenis na te laten aan wie hij kiest, aangezien hij geen partner, kinderen of kleinkinderen heeft."

Ik moet zeggen dat ik genoot van de woede op hun gezicht toen ik hen dit nieuws vertelde. Thomas Terwolde, een oude vriend van mijn ouders, had me jaren geleden de verhalen van zijn inhalige familie verteld. Een familie waar hij niets dan verachting voor koesterde sinds ze zijn neef Christiaan zonder duidelijke reden het huis uit hadden geschopt. Christiaan was daarna verdwenen, maar hij had besloten dat deze persoon al zijn geld en andere zaken zou erven. Alles bij elkaar werd Thomas' vermogen tussen de vijftien en achttien miljoen geschat, hij vermoedde dat Christiaan voor dat bedrag wel gevonden zou willen worden. Het was overigens mijn taak dat te doen, nadat ik zijn familie het slechte nieuws gebracht had.

Die familie begon nu ongeveer allemaal door elkaar te praten, nee te schreeuwen, maar ik trok me hier niets van aan. "Luister, ik heb meer dan mijn plicht gedaan, door u deze informatie te verstrekken. Nu ga ik mijn laatste plicht ten opzichte van mijn cliënt doen. Misschien is er iemand van u die het fatsoen heeft mij te vertellen waar ik de heer Christiaan Terwolde kan vinden?"

Die laatste terechtwijzing viel op dovemans oren. Toen de hyena's eenmaal doorhadden dat er niets te vreten viel dropen ze één voor één af. De laatste die ging was de vader van de kersverse miljonair. Voor hij de deur achter zich sloot wist hij uit te brengen: "Wij laten het hier niet bij zitten, hoor je me! Je zult nog horen van mijn advocaten. Christiaan Terwolde bestaat niet eens meer!"

Ik schrok niet van de klap waarmee hij de deur achter zich dichttrok. Wel van het venijn in zijn stem en het vuur in zijn ogen. Als iemand me vertelt had dat de familie Christiaan vermoord had, dan had ik het zo geloofd.

***

Ik kwam terug op mijn kantoor en ik verlangde enorm naar een douche. Het contact met Thomas' familie had gemaakt dat ik me smerig en bezoedeld voelde. Ik wilde de kleverige smerigheid van hun inhaligheid eigenlijk zo snel mogelijk van me afspoelen. Maar dat kon niet, mijn secretaresse zwaaide met een briefje, wat over het algemeen betekende dat er iets dringends was dat mijn aandacht vereiste.

"Wat is er, Sylvia?", vroeg ik haar en ik slaagde erin de vermoeidheid en irritatie in mijn stem verborgen te houden.

"Gevonden!", zei deze triomfantelijk.

"Wie? Toch niet Christiaan Terwolde?", merkte ik verbaasd op. Alle negativiteit viel van me af. Ik had verwacht dat het maanden, zo niet jaren zou duren voordat we Christiaan gevonden zouden hebben.

Sylvia knikte. "Wel degelijk. Ik heb erfwijzer.nl gewoon ingeschakeld en die hadden hem zo gevonden."

Ik dacht even aan de reacties van de familieleden van Thomas en Christiaan. Ze hadden gewoon zo hard ontkend dat Christiaan bestond in de hoop dat ik de erfenis alsnog aan hen zou schenken, besloot ik.

"Heb je hem inmiddels gesproken?" vroeg ik Sylvia.

Die knikte mij opnieuw toe. "Ik heb een afspraak geboekt. Hij komt morgenochtend tien uur langs bij het huis van zijn overleden oom. Hij kwam liever niet op kantoor, aangezien hij hier familie zou tegen kunnen komen. Ik heb je agenda voor de ochtend al leeggemaakt, dan kun je morgen langs om alles te regelen. Ik zal zorgen dat de papieren klaar zijn dan kun je die mee naar huis nemen."

***

Die ochtend kon ik gelukkig rustig aan doen omdat Christiaan me pas om tien uur zou ontmoeten bij Thomas' huis. Thomas' huis was een ouderwets landhuis, met zware, donkere koloniale meubels, wenteltrappen en dikke tapijten. Het had eerlijk gezegd iets megalomaans, maar het straalde vooral 'stijl' uit. Het voelde al snel alsof je underdressed was als je daar binnenliep. Dus nadat ik lekker gedoucht had, de tweede keer in twaalf uur, ging ik voor mijn kleding kast staan. Ik trok een mooi setje aan, gewoon omdat ik op elk kledingniveau mooi wilde zijn. Daarna trok ik een witte getailleerde jurk aan, met lange mouwen en veters aan de zijkant, die af en toe wat huid liet zien.

Ik ontbeet met yoghurt en vruchten terwijl ik het testament nog een keer doorlas, voor het onwaarschijnlijke geval dat ik ergens een detail over het hoofd gezien had, wat het de familie Terwolde mogelijk zou maken een gerechtelijke procedure aan te spannen. Dat gunde ik ze absoluut niet. Maar gelukkig vond ik niks.

Ik stapte in mijn auto en reed naar Thomas' huis. Er was nog niemand toen ik aankwam, maar Thomas had me de sleutel gegeven. Ik opende de deur en liep even naar binnen, gewoon om te kijken of alles in orde was. Ik achtte de familie Terwolde kleinzerig genoeg om me één of andere streek te hebben geflikt: ingegooide ruiten of andere kinderachtigheden. Of zelfs pogingen tot brandstichting van de tweeling, die ze ongetwijfeld verknald zouden hebben, maar die er toch wel voor had kunnen zorgen dat er een smerige brandlucht in het huis zou gaan hangen. Maar blijkbaar waren ze nog te zeer bezig met hun wonden likken om daadwerkelijk iets te doen.

Afwezig pakte ik een reclamefolder op, die blijkbaar langs de nee-nee sticker was geglipt. Ik keek even op de grote klok die met zijn getik de doodse stilte verstoorde. Één minuut voor tien. Meteen toen ik dacht dat Christiaan nog één minuut had om aan te komen hoorde ik een auto parkeren. Om hem niet te laten wachten liep ik naar de voordeur zodat ik hem binnen kon laten.

Ik deed de deur open en ik stond verbaasd. Ik wist dat de familie Terwolde niet bepaald armlastig was en ik had dus wel verwacht dat hun zwarte schaap zichzelf een zekere vorm van luxe zou kunnen veroorloven, maar voor de deur stond gewoon een ocassion geparkeerd in plaats van een Mercedes of een BMW. En zo te zien ook nog een driedeurs. En toen de portier openging was ik nog verbaasder dan ik al was.

Eerst zag ik een paar slanke benen, met de voeten gestoken in zwarte hoge naaldhakken. Een hand omklemde het portier zodat degene die uitstapte zichzelf kon ondersteunen, misschien als gevolg van die hoge hakken. Net als de benen waren de vingers lang en slank met lange, roodgelakte nagels. De vrouw die uit de auto kwam voldeed ook aan deze omschrijving; lang en slank. Haar uiterlijk was donker, alsof ze deels Indonesisch bloed had, wat ook haar zwarte haren, lang en golvend zou verklaren. Ze droeg make-up, duidelijk met zorg aangebracht zodat het niet ordinair werd. De rode jurk omsloot haar lichaam strak en had misschien iets meer inkijk dan strikt genomen fatsoenlijk was, maar omdat haar hele houding "stijl" uitademde was het een tekortkoming die je haar vrijwel meteen vergaf. Ze was waarschijnlijk de mooiste vrouw die ik ooit gezien had.

Ik kon me nog net weerhouden van naar haar te staren alsof ik een bouwvakker was, maar bedacht me dat dit, helaas, niet de persoon was waar ik op wachtte. Maar ze gedroeg zich met zoveel flair en zelfvertrouwen dat ik daar toch wel aan twijfelde. Ze kwam naar me toe en stak haar hand uit: "Meester Catherina van Gijzen?", vroeg ze me met een diepe alt, met een zuchtje valse lucht waardoor de rillingen me over de rug liepen.

"Ja," zei ik ademloos, "dat ben ik."

Ik had nog steeds geen idee met wie ik te maken had. Was Christiaan te druk en had hij zijn persoonlijke assistente gestuurd?

"Fijn u te ontmoeten, Meester,", antwoordde ze zonder zich iets aan te trekken van mijn verwarring. "Ik ben degene die u zou ontmoeten."

Mijn onbegrip moet op mijn gezicht te lezen zijn geweest, want een stralende glimlach sierde haar gezicht. "Het is niet aardig van mij om u zo in verwarring te brengen, vergeef me. U wilde Christiaan Terwolde ontmoeten."

Ze stopte heel even. "Ik ben Christiaan Terwolde. Alleen tegenwoordig ben ik Christina Terwolde."

"Ooh," zei ik alsof ik alles meteen begreep. Toen begreep ik het echt. "Oooh.", zei ik nu op een toon die aangaf dat ik begrepen had hoe de vork in de steel zat.

"Ja," knikte Christina. "Ik neem aan dat je je wel kunt voorstellen waarom de rest van de familie niets meer van me wil weten? Alleen Ome Tommy, en zelfs die vond het wel lastig denk ik, anders had hij mijn nieuwe naam wel in zijn testament gezet. Maar ik heb alle relevante wettelijke documenten die mij officieel Christina maken al naar uw kantoor gemaild, meester."

"Catherina.....alstublieft, noem me gewoon Catherina. Dat deed uw oom zaliger ook."

"Alleen als jij ook Christina zegt, Catherina."

Nu we eenmaal het formeel voorstellen achter ons lag en ik wist dat ik de goede persoon voor mij had viel er wat spanning van me af.

"Wil je een rondleiding, of ken je het huis nog van vroeger?" vroeg ik Christina.

Christina wuifde mijn aanbod weg. "Ik ken het huis goed, ik had nog redelijk contact met mijn oom, al was dat de laatste jaren vooral telefonisch. Ik denk dat we het beste over kunnen gaan tot het tekenen van de papieren."

"Prima,", zei ik. "Volg me naar de woonkamer, dan kunnen we het afhandelen."

Als notaris ben ik vaak betrokken geweest bij gewichtige zaken zoals erfenissen overdragen, huizen kopen en bedrijven oprichten. Uiteindelijk komt het eigenlijk allemaal voor de cliënt op hetzelfde neer: Je moet je handtekening zo vaak zetten dat het lijkt alsof je vingers eraf vallen. Maar Christina had iets ongedwongens over zich. Ons contact was gewoon zo natuurlijk dat ik er geen seconde aan dacht dat ze eigenlijk niet geboren was als vrouw. Wat dat betreft leek ze op Thomas, hoewel die jaren ouder was geweest dan ik had ook hij het talent gehad om je je op je gemak te laten voelen. Een talent waarvan ik wist dat hij er meer dan eens met succes gebruik van had gemaakt om vrouwen vele jaren jonger dan hij te verschalken, als een sluwe ouwe vos.

Om onduidelijke redenen had hij het nooit op mij uitgeprobeerd, misschien omdat hij dat toch niet vond kunnen omdat hij bevriend was met mijn ouders, maar toen ik Christina voorging naar de woonkamer voelde ik haar blikken bijna op me branden. Ik merkte dat ik misschien iets te veel heupwiegde zodat ze iets had om extra naar te kijken. Ze maakte dat ik me enorm sexy voelde, door alleen maar achter me aan te lopen. In de woonkamer ging ik op een chaise longue zitten, die aan een klein tafeltje stond. Ik verwachtte dat zij op de fauteuil tegenover me zou gaan zitten, maar in plaats daarvan ging ze naast me zitten.

De geur van haar parfum vulde mijn neus en maakte me een kort ogenblik op een aangename manier duizelig. Snel pakte ik uit mijn aktetas de paperassen die ze moest ondertekenen, zodat ze het speelse glimlachje om mijn mond niet zou opmerken. Toen ik weer omhoog kwam keek ik even recht in haar donkere ogen. Ik voelde mijn hart een keer overslaan.

Het was de gehele ambiance, die overdreven statige omgeving waar we ons in bevonden, die ons beide blijkbaar had geïnspireerd om ons op ons best te kleden, die nog eens extra bijdroeg aan de spanning die er inmiddels hing. Zonder dat ik precies het moment had kunnen aanwijzen, was de sfeer meer en meer geladen geworden. Ik schoof een tikje te dicht bij haar, boog iets te ver naar haar toe om haar papieren aan te reiken, zocht iets te lang oogcontact. Zij reageerde op dezelfde manieren, woelde voortdurend door haar lange haren, bevochtigde steeds haar lippen en raakte mijn handen vaak aan als ik haar iets aanreikte. Onder normale omstandigheden zou ik gezegd hebben dat we met elkaar aan het flirten waren. En ik genoot er van. Maar ik probeerde mezelf zo goed mogelijk te beheersen, tenslotte was ze nog altijd mijn cliënte.

Toen ik bij het laatste document gekomen was wat ondertekend moest worden raakten onze bovenbenen elkaar al, een warm en broeierig gevoel. Ik moest zelfs mijn stemvolume wat aanpassen, zo dicht waren onze gezichten inmiddels bij elkaar. In mijn buik voelde ik de spanning kriebelen. Ik overhandigde haar een verklaring ten behoeve van de belasting, waar ze ook op in moest vullen wat haar beroep was. Ik moet zeggen dat ik op dat gebied wel tamelijk nieuwsgierig was geworden dus zorgde ik ervoor dat ik meekeek terwijl ze dat opschreef. In haar mooie handschrift schreef ze op: "Naakt- en fetish model."

Ik las het er las het opnieuw. Ondanks de spanning had ik me nog helemaal niet afgevraagd voor hoeveel procent ze nu eigenlijk 'vrouw' was, als biseksueel viel ik op beide geslachten. En hoewel ik best experimenteel ben, waren bepaalde gedachten gewoonweg niet bij me opgekomen. Maar nu vroeg ik me af wat Christina tussen haar benen zou hebben. Ik keek even naar haar benen, die zo dicht bij de mijne waren, naar de plek waar ze bij elkaar kwamen maar daar was niet echt iets duidelijks te zien. Opeens beseft ik me hoe dicht bij ze zat en schrok ik. Ze moest wel doorgehad hebben waar ik naar keek en waarschijnlijk ook wat ik dacht.

Ik keek haar weer in haar bruine ogen, blozend alsof ik een maagd was. Ze glimlachte alleen maar en zei: "Wat jij nu denkt, denken veel mensen. Dus ik ben wel iets gewend."

Ik stamelde iets van een excuus voor mijn onprofessionele houding maar ze wuifde dat bijna letterlijk weg. "Ik ben het gewend dat mensen naar me kijken. Dat is mijn werk, ook zoiets waar de familie zo ontzettend dol op is."

"Ja," zuchtte ik, "maar je bent nu niet aan het werk..."

"Nee," fluisterde ze, met haar mond dicht bij mijn oor, "maar je mag naar me kijken. Tenslotte keek ik ook naar jou toen je voor me liep. Ik hoopte al dat je het zou merken."

Dus ik had me haar blikken niet verbeeld. "Je bent mijn cliënte...", bracht ik er zwakjes tegenin. Ik wilde wel, maar de ethiek verbood het me.

"En jij bent een mooi mens,", fluisterde ze terug. "Dat heeft mijn oom me zo vaak gezegd..."

Ze verbrak de spanning echter wel. Opeens weer heel zakelijk vroeg ze me: "Waar moet ik mijn handtekening zetten?"

Ik moet bekennen dat ik zowel teleurgesteld was, als opgelucht. Ik wees haar op de stippellijn onder aan de bladzijde. "Je hoeft alleen nog maar hier een handtekening te zetten en dan is alles geregeld."

Met een paar kordate bewegingen zette ze haar handtekening. "Zo, Meester van Gijzen, volgens mij heeft u nu alles wat u nodig heeft van mij. Dus bij deze zijn uw werkzaamheden voor mij beëindigd. En Catherina, zou je het leuk vinden om nog even te blijven?"

In één klap was de spanning die ze nog maar enkele ogenblikken geleden gebroken had weer helemaal terug. Ik wilde eigenlijk nog zeggen dat dit niet helemaal de manier was waarop de dingen zouden moeten gaan, maar vlak voordat ik de woorden uitsprak dacht ik alleen maar heel kort: "Boeien!".

"Je ziet er zo mooi uit," zei ik in plaats daarvan.

"Jij ook," zei Christina op haar beurt.

Ze boog zich voorover en kuste me zachtjes op mijn lippen. Het was echter geen kuise kus, maar er zat wel degelijk meer achter. Ik streelde met mijn lippen de hare en kuste terug, dit keer met open mond zodat onze tongen elkaar vonden. Haar parfum vulde mijn neus opnieuw en maakte me weer dol. Ik voelde haar handen op mijn dijen en legde mijn armen om haar nek, terwijl ik bleef kussen. Onze bovenlijven drukten zich tegen elkaar aan, mijn borsten tegen de hare. Haar lippen verkenden mijn hele gezicht, mijn hals, het stukje boven mijn decolleté...Ik merkte dat mijn ademhaling snel en oppervlakkig werd en streelde door haar lange zwarte haren.

Christina beet zachtjes in de voorkant van mijn jurk en trok hem met haar tanden een beetje naar beneden. Ik wrong mezelf uit de jurk zodat ze mijn in kant gehulde borsten kon bewonderen. Plagerig likte ze er even tussen in en pakte ze daarna frontaal beet en begon ze te kneden. We zoenden weer opnieuw, gretig en geil nu, en mijn vingers begroeven zich in het zachte vlees van haar rug. Christina duwde haar handen van onderuit onder mijn beha. Haar vingers speelden met mijn stijve tepels en ik kon een kreun van genot niet onderdrukken. Het leek of Christina als antwoord ook kreunde. Ik reikte achter mijn rug, haakte mijn beha los, zodat die ons niet meer in de weg zat. Christina daalde met haar mond af naar mijn tepels en zoog er aan. Ook zij duwde haar jurk naar beneden, en onder haar jurk zat meer zachte huid met twee kleine, maar mooi gevormde borsten met tepels die van opwinding bijna een centimeter uit leken te steken. Terwijl ze me aan mijn borsten likte, pakte ik haar tepels beet en liet ze door mijn vingers heen en weer glijden. Ik had dit nog nauwelijks gedaan of Christina gooide haar hoofd in haar nek en haar kreunen werd bijna een grom. Ik kon haar uitnodigende mond niet weerstaan en zoende haar weer.

Zo zoenden we door, elk plekje van elkaars bovenlichaam, eerst zittend op de chaise longue, maar al snel lag ik onderuitgezakt en Christina boven op me. Onze jurken werden afgestroopt tot onze heupen. Haar huid was nog zachter en vrouwelijker dan van sommige vrouwen waar ik mee gevrijd had. Ik brandde van pure lust van binnen en spande mijn billen aan om mijn onderlijf tegen het hare te persen. Door de jurken kon ik niet echt voelen wat zich tussen haar benen zou bevinden, maar op dit moment maakte me het niets uit.

Christina was degene die de volgende stap nam. Ze trok de jurk over mijn heupen naar beneden, zodat ik in mijn slipje op de chaise longue lag. Ze legde haar open hand tussen mijn gespreide benen, drukte zachtjes tegen mijn vagina. Ik voelde de stof meteen doorweken en ze fluisterde: "Wat ben je nat."

Meteen boog ze zich weer naar voren en ging naast me liggen om door te gaan met zoenen, met haar hand die vaardig om mijn slipje heen werkte, zodat ze mijn blote kutje kon vingeren. Ik beet zachtjes in haar onderlip, rekte die uit tussen mijn tanden en bewoog wild met mijn onderlijf dat ze met haar aanrakingen in vuur en vlam leek te zetten. Maar haar vingers leken mijn bewegingen aan te voelen en ze bleef telkens op de meest lekkere plekjes strelen, aan de opening van mijn hunkerende kut, tot aan mijn stijve clitoris. Ik hapte naar één van haar borsten en zoog de tepel en misschien we de helft van haar borst ongecontroleerd naar binnen. Christina schoof precies op dat moment twee vingers diep in me, en wreef met haar handpalm over mijn clitoris. Ik kon niets anders doen dan me overgeven aan het orgasme dat plotseling en heftig over me spoelde.