Foto's Maken

Goed een half uur ben ik onderweg wanneer een omgevallen boom in het zicht komt. Het heeft er van weg dat hij het pad verspert. Het ziet er naar uit dat hij er al een tijdje ligt, want hij is begroeid. Er is een doorgang gezaagd. Het lijkt of hij daar ligt om wandelaars te verleiden pas op de plaats te maken en te gaan zitten. Ik weersta de verleiding en loop door de smalle opening. Na een paar passen heb ik spijt. Ik stop. Zie Rex doorlopen. Roep zijn naam en keer om. Wanneer ik mijn rugzak neerzet, zie ik geen hond. Hij komt wel weer terug als hij doorheeft dat ik niet in de buurt ben. Zittend op de boom laat ik de natuur om me heen op me inwerken.

Een aandrang om die op een zo natuurlijk mogelijke wijze op me te laten inwerken, overvalt me. Het is nog vroeg. Tot nu toe ben ik niemand tegen gekomen, en dat zal niet snel veranderen.

Ik roep "Rex, hier," trek mijn shirt uit, maak mijn wandelschoenen los en schop die uit, en trek mijn korte broek uit. Vervolgens mijn onderbroek. Ik strek mijn armen uit en geniet van de lucht om en de jonge zonnestralen op mijn naakte lichaam. Beetje kil nog maar ik voel me vrij van alles en een met de natuur. De terriër komt snuffelend met de staart omhoog uit de bosjes.

Ik bekijk mijn bleke huid die eerder verbrandt dan verkleurt, en bedekt is met moedervlekken en zilverkleurige haartjes. Een beginnend buikje en op mijn hoofd de eerste grijze haren hoewel ik het liefst ontkende dat die er waren. Op mijn onderbuik een weelderige bos schaamhaar waar mijn piemel uit steekt.

Neem die in een hand. Speel er een beetje mee. Vouw mijn vingers om de basis en neem m'n ballen in de handpalm. Blijf een tijdje van het lekkere gevoel genieten.

Rex snuffelt aan me. Ik duw hem weg, en zeg "af."

Ik graai in mijn broekzak om mijn mobiel te pakken om geheel in de tijdgeest het moment vast te leggen. Anders zou het niet bestaan en kan ik het niet met mijn vrouw delen.

Een tijdje ben ik, gadegeslagen door Rex, bezig om een plek te vinden waar de telefoon goed kan staan. Een tijdje wordt ik door hem achtervolgd. Hij denkt dat ik met hem speel wanneer ik heen en weer ren tussen de mobiel en de plek die ik had uitgekozen. Regelmatig valt het ding om of maakt hij een opname voordat ik er ben. Als ik op tijd goed zit en hij niet omvalt, springt de viervoeter wel in beeld. Na vele mislukte opnamen krijg ik routine. Naakt ren ik heen en weer. Ik wordt steeds losser en maak een paar gewaagde opnamen. Probeer mijn piemel, die wat last van de temperatuur heeft, te stimuleren op te zwellen, wat er op neer komt dat ik praktisch masturbeer in de seconden dat de zelfontspanner loopt.

Plotseling klinkt geritsel. Het is niet de terriër. Een dier, een duinkonijn, het is nog niet te laat daar voor, gaat er door me heen. Rex gaat op het geluid af. Een vrouwenstem zegt "Rakker, ga je niet te ver weg? Ik ga je niet zoeken." Even later klinkt geblaf uit twee kelen. Het baasje, flitst door mijn hoofd. Haastig pak ik mijn kleren en rugzak, en verstop me in de struiken.

"Heb je een vriendje gevonden?" klinkt. Even later: "Dan moet het baasje ook in de buurt zijn."

Ze bedoelt mij. Plots realiseer ik me dat ik de telefoon vergeten ben. Te laat, want door de struiken heen verschijnt de eigenaar van het hondje. Daarna gebeurt alles tegelijk. Ik hoor de klik van mijn mobiel die een foto maakt en het geluid van het ding dat omvalt. De beesten die op weg naar mij waren, gaan op het geluid af. Ik wil door de grond gaan, en krijg het warm.

Even later klinkt: "Wat hebben jullie daar gevonden?"

Mijn hart klopt in mijn keel en ik zweet.

"Ik geloof dat er hier iemand ondeugend is geweest."

Pas drie minuten na de laatste activiteit vergrendelt het beeldscherm. Mijn nek doet pijn. Turend door de struiken zie ik dat ze door foto's bladert. Mompelt iets dat als "niet heel goed" klinkt.

Alsof dat mij dat onzichtbaar zou maken, sluit ik de ogen. Open ze weer nadat ik een volgende klik gehoord heb.

\/

"Ik geloof, Rakker, dat we de eigenaar van de telefoon gevonden hebben." Een brunette staat met de telefoon op mij gericht naar me toe gebogen. Een Spaniël besnuffelt me.

Ik weet niet wat ik moet zeggen, en zeg slechts "hoi."

Ze doet een stapje terug. "Hoi. Je telefoon. Ik neem aan dat je die terug wilt?"

"Ja, dank je," zeg ik die aannemend en in mijn rugzak stoppend. Onbedoeld komen we met de hoofden dicht bij elkaar. "Excuses voor de manier waarop ik gekleed ben. Ik was ..."

"Ik begrijp wat je deed. Heb er geen probleem mee. Niet zo heel denderend, als je het mij vraagt."

Had ik het toch goed gehoord. "Om me aan te kleden, moet ik opstaan."

Ik verwacht dat ze zich af zal wenden, maar ze steekt een hand uit en blijft kijken. Ze zegt dat ze veel meegemaakt heeft maar nog nooit een blote man in het bos, en dat ze dit nooit zal vergeten.

Nadat ze me omhoog geholpen heeft, had ik me kunnen omdraaien maar ik besluit een show op te voeren. Ik zie wel hoe ze reageert. Bij mezelf lach ik om mijn plotselinge exhibitionisme. Pas als ik er zeker van ben dat alle grond en blaadjes van mijn zitvlak af zijn, pak ik mijn onderbroek. Stap er in maar trek hem niet verder dan de knieen op.

Nog steeds heeft ze de ogen op me gericht. Zo staand schiet door me heen wat ze over de foto's zei. "Hoezo niet denderend?"

"Nou, ik ben geen fotograaf maar heb wel eens een cursus gevolgd. Object aan de rand van de opname, maar niet op een gulden snede. Veel lucht, gras en veel bewogen."

"Soms viel de camera om of was ik nog niet in positie."

Zodra ik doorheb dat ze zich niet stoort aan mijn naaktheid begin ik er plezier in te krijgen. Ik was van plan geweest om me direct aan te kleden, maar laat het plan om snel de onderbroek aan te trekken, varen.

Met de benen wijd alsof ik zo steviger sta, houd ik mijn korte broek vast.

Ze is een maatje meer maar zo gauw ik kan zien is alles in verhouding. Ik schat haar tien tot vijftien jaar jonger dan mij. Goed, niet overdreven opgemaakt. Geen rimpels maar ook weer niet strak. Ze draagt haar jas over een arm. Ze is gekleed in een lichtblauwe top die de schouders bloot laat, witte korte broek en ook witte wandelschoenen. Zichtbare huid wat wit maar dat is niet gek aan het begin van de zomer.

Met de handen in de broekzakken kijkt ze naar me, en vraagt ze of ik een fotograaf kan gebruiken.

"Ik zeg niet nee," zeg ik.

"Zolang je geen porno-opnamen van me verlangd."

"Nee, nee. Alleen ik bloot in het bos. De hondjes kunnen de wacht houden."

"Goed plan." Ze stapt naar voren, legt haar jas neer en steekt een arm uit. Ik denk dat ze naar mijn broek wijst en begin die op te trekken. "Nee, je telefoon."

Ik haal hem uit de rugzak en geef hem aan. "Mijn naam is Ties," zeg ik uit mijn onderbroek stappend.

Ze steekt een hand uit, en zegt "ik ben Lorena. Aangenaam."

"Insgelijks."

"Hoe wil je op de foto?"

Ik noem een paar standjes ...

"Poses, standjes zijn wat anders."

Poses die ik gedaan heb: met mijn achterkant naar de camera met mijn armen uitgestrekt naar het ochtendlicht, en met en naast een boom. Zij komt met poses op de omgevallen boom. Na die waar ik er met de buik op gelegen heb, stelt ze voor dat ik er op de rug op ga liggen.

Als ik aanstalten maak om achterover te gaan liggen, kijk ik naar mijn kruis en naar mijn piemel. Door de inspanning en de temperatuur was het een zielig hoopje. "Het is wat kil hier. Bezwaar als ik hem wat opwarm?"

Ze glimlacht, en zegt "nee hoor."

Door de temperatuur had ik hem niet stijver dan halfhard gekregen, maar de aanwezigheid van publiek maakt het verschil. Een goed dozijn keer is genoeg.

Met de handen achter het hoofd ga ik ruggelings op een stuk boom liggen.

Ze maakt een paar foto's en zegt dat het licht mooi op de haartjes valt en passant dat ik een mooi lichaam heb. Net een beertje.

Ik weet niet wat ik daar van moet denken. Had ze het buikje niet gezien, of wil ze gewoon aardig zijn? Ik laat het maar zo. Ik bedank haar.

Ze vraagt of ik train.

"Een beetje spinnen en met gewichten, maar minder dan nodig om de zwaartekracht en de jaren in toom te houden."

"Ik vind dat je daar aardig in slaagt. Zet je handen in je zij."

Ik volg haar instructies op. Foto's volgen.

"Doe de sterke man pose. Hou een hand in de schaamhaar. Hou de onderkant van je, hoe noemen jullie dat?"

"Stijve, pik, erectie."

"Nou, nou; wat een taal. Pak hem vast."

"Ik dacht dat je geen porno wou?"

"Dat is het niet. Het is suggestief, alsof je op het punt staat je te gaan aftrekken."

Ik grijp de basis van mijn erectie en vouw de vingers om mijn ballen.

"Goed zo. Langzaam bewegen. Ik wil geen bewogen foto's."

Ik beweeg mijn heupen en glij tegelijk met een hand naar de kop en weer terug.

"Mooi."

Ik voel de drang opkomen om me te bevredigen, maar ik realiseer me dat dat ik dan een seksuele handeling in de openbare ruimte uit zou voeren. Zij had de camera, en zou plenty bewijs kunnen verzamelen als ze daar niet van gediend zou zijn.

Ze laat de telefoon zakken, en zegt dat ze nog een mooie plek hier niet zo ver vandaan weet.

"Klinkt als een plan" zeggend, pak ik mijn spullen.

"Ik adviseer iets aan te trekken, in elk geval schoenen, en een broek is ook niet gek in het geval van ontmoetingen met andere wandelaars."

Nadat ik mijn korte broek en schoenen aangetrokken heb, schouder ik mijn rugzak, fluit en roep "Rex!" Even later komt hij tevoorschijn.

Nadat ze haar jas gepakt heeft, Rakker geroepen heeft en die is aan komen rennen, gaan we op weg.

\/

Onderweg kletsen we. De twee dieren rennen voor, achter, en, als er genoeg ruimte is, naast ons. Na het over hen en honden in het algemeen gehad te hebben, vertelt ze over zich zelf. Ze werkt in een supermarkt in de buurt maar had kunst en cultuur gestudeerd. Ze had zich gespecialiseerd in fotografie. Een paar jaar had ze in een fotostudio gewerkt, maar daarmee was ze gestopt toen de eerste kleine kwam.

"Je hebt een gezin?"

"Man en kids." Hij had hetzelfde gestudeerd maar is nu vrachtwagenchauffeur op Spanje en Italië.

"Wat een carrièreswitchen."

Hij had zijn hart gevolgd. Nadeel is dat hij vaak van huis is zoals nu. Op een na zijn de kinderen het huis uit. Hobby's heeft ze niet maar op de vrije dagen zo als nu wandelt ze als hij onderweg is met Rakker door het bos en maakt ze natuurfoto's.

"Dan heb je toch een hobby?"

"Ja, eigenlijk wel. Jij?"

Ik vertel dat ik in het dagelijks leven bij een bank werk, maar nu met mijn vrouw, ook bij een bank maar een andere, hier de vakantie doorbreng.

"Ha," roept Lorena uit, "een bankstel!" Ze zegt dat we vast niet over werk praten.

"Alleen in algemene termen." Op de dagen dat mijn vrouw niet werkt, vervolg ik, en nu dus op vakantie, slaapt ze uit. Ik ben altijd vroeg wakker. Doordeweeks ben ik vroeg op het werk, s zaterdagsochtends drink ik koffie en lees ik uitgebreid de krant, en s zondagsochtends wandel ik. In de vakantie zijn het kranten en wandelen.

"Ze weet dat je bij het wandelen uit de kleren gaat?"

Ik lach, voel me kleuren. Hoop dat de brunette het niet ziet. Het is te gênant om op details in te gaan. Zo lang ken ik haar ook weer niet. Ik voel me nog meer kleuren.

"Ach, dat gaat mij ook niet aan. Kids?"

Gelukkig een ander onderwerp. "Zijn het huis uit. Eén heeft zelf een kleintje."

Pratend over het kleinkind dat ik heb en de kleinkinderen die zij niet heeft, komen we bij een kruispunt. Ik zie het niet meteen maar wel wanneer ze me stopt en me er op wijst. Iets wat lijkt op een konijnenspoor inclusief keutels kruist het pad.

\/

Ze houdt me tegen omdat ik er anders voorbij gelopen zou zijn. "Het komt langs een meertje." Daar wil ze naar toe.

Gelijk nadat we er zeker van zijn dat Rex en Rakker weten dat we afslaan, worstelen we ons langs bomen en door struiken die het spoor overwoekerd hebben. Regelmatig houd ik of zij een tak vast zodat die niet in een gezicht kan zwiepen. We waarschuwen elkaar voor wortels en gladde stukken. Op een gegeven moment wordt het bos opener en wordt het lichter. Zonlicht weerkaatst. Als in een caleidoscoop reflecteren zonnestralen van het wateroppervlak het bos in.

"Dit is de plek," zegt ze haar jas neerleggend. "Geef me je telefoon, kleed je uit, en ga het water in."

Ik doe wat me gezegd wordt. Het water is koud. Ik bibber en zeg "kou-oud" of zo iets, en zie een plek die door de zon verlicht wordt.

Daar is het water iets aangenamer maar plekken op mijn lichaam worden fel verlicht.

"Het contrast is zo mooi: groen van de bomen en struiken, blauw van de lucht die daar doorheen schijnt en een andere tint van het water, je bleke lichaam dat door de zon verlicht wordt op een manier dat het lijkt of je licht geeft."

"Mijn moedervlekken waar een spotlight op staat."

"Doe je handen omhoog, alsof je de goden aanbidt."

Ik doe weer wat ze vraagt.

"Ga in het water zitten."

"Weet je wel niet hoe koud het is?"

"Op je knieen dan?"

"Dat zal wel gaan."

"Mooi." Ze maakt meer foto's, en vraagt of ik hem niet wat aandacht wil geven. Hij ziet er niet uit.

Ik lach, zeg: "vind je het gek? Hij heeft het koud." Ik lik een paar keer een hand en begin hem te masseren. Het helpt een beetje maar het grote succes blijft uit.

"Handje helpen?" vraagt ze na een tijdje.

Mijn hersenen schakelen over op topsnelheid. Welke man zou zo'n aanbod afslaan? Er zullen er vast zijn, maar ik niet. Wat zou mijn vrouw hier van denken? Ze is er niet om het te vragen. "Misschien wel een goed idee." Ik laat los, sta op, en waad het meertje uit.

Lorena likt haar hand en neemt het over.

Ik zeg dat ze makkelijk hier mee is.

Ze haalt de schouders op en zegt dat ik niet moet denken dat ze me af gaat trekken. Het is alleen voor de fotosessie. Zij heeft wel succes.

"Dat is beter," zeg ik en stap na haar bedankt te hebben weer het water in.

"Mooi." Ze maakt een paar opnamen, trekt schoenen en sokjes uit, en stapt ook het water in. "Je hebt gelijk, het is koud," klinkt. Van dichtbij maakt ze nog meer foto's.

"Voor iemand die geen pornografie ..."

"Je moet het moment niet voorbij laten gaan."

Ze houd de telefoon heel dichtbij me.

"Veel vrouwen houden niet van zulke foto's."

"Wie zegt dat ik dat doe. Ik maak ze."

"Er is een minimale afstand waar hij scherp kan stellen."

"Weet ik. Hij kan op het verkeerde scherp stellen en je kan dat niet veranderen. Ook kun je niet met sluitertijd en diafragma spelen. Ga dwars op het licht staan."

Ze pakt me bij een elleboog en positioneert me. Blijkbaar stond ik niet zoals ze in het hoofd had. "Nu wordt'ie mooi door de zon verlicht."

Ondanks dat is hij wat slapper geworden - ik was geen twintig meer. Ik maak mijn hand weer vochtig. Na een half dozijn halen is hij op sterkte; met een kop die uit het velletje komt. Met een aantrekkelijke vrouw in de buurt, steigert hij. Ik bedwing de lust om verder te gaan, maar trek wel het vel naar achteren.

Stom van me, dat had ik beter kunnen doen voordat hij opgezwollen was. Terwijl pijn door mijn lichaam stroomt, vraagt ze "mag ik?" Of ik antwoord geef herinner ik me niet meer, waarschijnlijk wel; wel staat in mijn geheugen gegrift dat een zacht en warm knuistjes zich om mijn ballen en de onderkant van mijn staaf vouwt. In de andere hand houdt ze de mobiel. Plots valt me op dat ze op de knieen in het water zit.

Zelf realiseert ze het zich ook. "Oh God," klinkt. "Mijn broek is helemaal nat."

We waden naar de kant. De hondjes lopen om ons heen wanneer we het water uit komen. Op de kant geeft ze me de telefoon, en gaat ze op een boomstronk zitten. "Krijg geen verkeerde ideeën, maar ik moet hem uitwringen voordat ik verder loop." Ze trekt het kledingstuk uit, en geeft het "hang het in de zon te drogen" zeggend mij. Wanneer ik terug ben, geeft ze me haar slip. Als ik me omdraai nadat ik kledingstuk opgehangen heb, is haar top uit en haakt ze haar beha los. "We kunnen net zo goed gelijk wat foto's van mij maken."

Tijdens het teruglopen kan ik haar goed bekijken. Brede heupen, buikje, stevige maar verrukkelijke dijen, borsten aan de kleine kant maar met een vorm die mijn pik doet steigeren. Mijn verstand komt tot stilstand. Als ik er ben pak ik mijn telefoon.

"Nee, nee," reageert ze, "niet met die van jou. Je wilt toch niet dat je vrouw blootfoto's van een vreemde vrouw vindt?"

"Ze controleert mijn telefoon niet, maar je hebt een punt." Het kan ook per ongeluk gebeuren of iemand anders zijn. Ik hoor ze al vragen: wie is dat? Heeft je vrouw d'r haar geverfd en lang? Dat was toch kort?

"Hier, de mijne," zegt Lorena die van haar aanreikend, "dan kan ik mijn mannetje lekker maken."

"Wat zal hij zeggen als hij er achter komt dat ze door iemand anders gemaakt zijn?"

"Daar komt hij niet achter. Ik heb ook een zelfontspanner. Maak er veel, ik selecteer later wel en snij dan bij."

"Hoe wil je dat ik je neem? Op de foto bedoel ik."

"Ik neem poses aan en jij drukt af."

Soms poseert ze staand, soms zittend. Op de rug, guitig omkijkend en van de telefoon af, maar ook van voren. Armen omhoog en naast haar lijf. Benen gekruist en voeten voor elkaar.

"Je neemt behoorlijk professionele poses aan."

"Ik heb wat modellenwerk gedaan. In mijn studietijd, om bij te verdienen. Reclamewerk, nacht- en badmode. Niets ondeugends voordat je dat gaat denken."

Ik had daar niet aan gedacht, als zij het niet genoemd had. "Sommige nacht- of badmode laat weinig te raden."

Ze is het water in gelopen en staat in het zonlicht, ongeveer op de plaats waar ik eerder had gestaan.

"Waar zou je je man mee willen verrassen?"

D'r bruine haar glanst in het zonlicht, en licht weerkaatst van het wit van haar borsten en haar onderbuik waar een bos welig tiert. Ze neemt een paar poses aan die ik nog nooit in een reclamefolder gezien heb: de handen omhoog en spelend met haar borsten. "Zulke poses heb ik nog nooit in een folder gezien."

Ze grinnikt.

"Is hij een borsten- of billenman?"

"Vraagt hij ongegeneerd." Ze neemt een borstje in twee handen, duwt die omhoog, en doet of ze likt. Draait zich om en legt een hand op haar achterste. Daarna draait ze zich weer om en zweven haar vingers boven haar bos. Een verleidelijke blik aannemend, spreidt ze wijs- en middelvinger en onthult haar lipjes.

Met de vingers van de andere hand gebaart ze me in het water te komen.

Vanaf de kant kon ik geweldige plaatjes schieten, maar ik voldoe aan haar verzoek.

Terwijl ik doorga met fotograferen, gaat ze wijd staan, likt ze vingers af en trekt die tussen haar benen door. Behoorlijk expliciet voor iemand die geen porno wil. Wat verstond ze daar dan onder?

Met kloppende pik kniel ik naast haar. Ik kan haar geur ruiken. Ze heeft het hoofd achterover, en toont haar keel. Als betoverd kijk ik naar haar.

Plotseling doet ze het hoofd weer naar beneden, kijkt naar mijn eikel, en wijst er naar.

Ik doe dat ook en zeg "voorvocht. Hij vindt het leuk."

"Hij is hard," zegt ze naar me toe buigend. Haar borsten zijn op centimeters van mijn gezicht. Met een hand pakt ze hem en smeert wat kan het me ook schelen en ik was dit niet van plan zeggend met een duim het vocht over de kop uit tot die glanst. Vervolgens pakt ze een hand en sleept me op het droge. Daar aangekomen begint ze me heftig te zoenen. "Mijn man is hier niet en jouw vrouw niet, en niemand weet dat we hier zijn" zeggend laat ze mijn hand los, pakt haar jas, spreidt die uit, en gaat daar op zitten.

De knieen optrekkend en de benen spreidend, zegt ze dat ze geen penetratie wil maar dat verder alles mag.

"Zoals in geen porno?"

"Deze grens is onoverschrijdbaar" zeggend steekt ze een arm naar me uit. Nadat ze een hand gepakt heeft, trekt ze me dichter naar zich toe tot mijn onderbuik vlak bij haar hoofd is. Ze vraagt of ik zin heb. Wat is dat voor vraag? Zijn er mannen die geen zin hebben als ze dicht bij een blote aantrekkelijke vrouw zijn? Waarschijnlijk wel, maar ik niet. Ze hapt hem in haar mond voordat ik antwoord heb gegeven. Met een hand houdt ze hem vast en met de andere houdt ze een bil vast.