Galgenmaal

Weer een verhaal van MindsEye. Ik heb dit verhaal geschreven in de derde persoon, vanuit vrouwelijke perspectief, omdat ik ervan overtuigd ben dat dat voor dit verhaal beter werkte. Ik ben eerlijk gezegd zeer benieuwd naar reacties, dus mail of msn me. Voor alle duidelijkheid, de schrijver van verhaal, ik dus, is een man, dus als je op zoek bent naar een dame, ben je bij mij verkeerd. Maar niet te min, eerlijke, oprechte reacties zijn altijd welkom.

Ik parkeerde mijn auto. Terwijl ik dat deed zag ik mezelf in mijn achteruitkijkspiegel, en ik vroeg me af of ik krankjorum was geworden. Hier zat ik, keurig verzorgd, ietwat ondeugend gekleed, en zo nerveus als een maagd op haar huwelijks nacht. Nee, zelfs nog wat nerveuzer. Misschien was wat ik deed op een manier wel te vergelijken met zoiets. Tenslotte, het is ook een overgangsrite.

Ik stapte uit, en merkte dat mijn knieën wat knikten. Ik moest me even vast houden aan het portier, om niet tegen de grond te gaan. Ik sloot mijn ogen en genoot van de zon en de wind op mijn gezicht. Dingen die ik altijd vanzelfsprekend had gevonden. Wind... zonlicht...Je staat er niet bij stil hoeveel het voor je betekent. Tot je beseft dat een groep mensen het niet heeft.

Ik liep naar de zware rode deuren. Ik had instructies gekregen om me te melden bij het bezoekers loket. Dus dat deed ik ook. Ik drukte op een zware rode knop die buiten hing en hoorde een zoemer. Een intercom: "Ja, Hallo?" Ik antwoordde met overslaande stem: "Hallo, het bezoek voor Decker is hier." Even was het stil, maar ik meende een vaag gegrinnik te horen. Toen sprong het slot van de deur en kon ik doorlopen.

Ik stapte de gevangenis in, en werd meteen opgevangen door een bewaker. Ik had eigenlijk verwacht een grote brede kerel te zien, met een flinke snor en een wapenstok. In plaats daarvan stond er een slanke jongeman, wel in uniform maar niet zichtbaar gewapend. Wel droeg hij een riem met iets wat ik herkende als een alarmsysteem.

"Komt u maar mee, mevrouw." Hij sprak zacht, en opvallend neutraal. Hij nam me mee naar ene klein kamertje. Daar stonden alleen een paar stoelen, lelijke plastic gevallen. "Ik laat u even alleen. Ik moet de formulieren even ophalen bij de administratie. Eerlijk gezegd hadden we niet verwacht dat U zou komen. Pakt u gerust wat te drinken" Hij liet me alleen. Ik zag een koffieautomaat, in de hoek. Maar ik was niet ontspannen genoeg om het drinken, dus ik nam een bekertje water. Niet te min, dat was nog half vol toen hij terugkeerde. Hij had een handvol paperassen bij zich, en gaf me deze om door te lezen. Het was aan standaard formulier waarin ik ondertekende dit uit vrije wil te doen, geen wapens of drugs bij me had, gezond was, etc. Ik vulde alles naar waarheid in en gaf het daarna terug aan de jonge bewaker. Daarna was het wachten.

Tenminste ik hoopte niet dat ze het me hier lieten doen, in deze saaie wachtkamer op een stoel. Ik had me toch wel dapper genoeg betoond om iets meer luxe te krijgen.

De deur ging open. Een man in pak kwam binnen. Niet Decker, dat zag ik zo. Deze man stak strak in het pak. Hij had mijn forumlier in de handen: "Mevrouw Kelly?" Ik knikte. "Mijn naam is Bauer, de directeur van deze instelling. Ik zorg voor de precieze administratieve afhandeling. ik heb de papieren doorgenomen. Ze zijn allemaal in orde, op één na." Ik wist al voordat hij verder ging wat hij bedoelde. "Het gaat om de laatste vraag. Cameratoezicht. U vult daar nee in." Ik knikte opnieuw. Hij haalde diep adem en ging zitten. "Ik snap dat u dat niet wil, maar besef wel waar U zich aan blootstelt. Decker is geen aardige man. Dat u hier al bent vind ik al vreemd, maar als we U zonder cameratoezicht binnen laten gaan... het is gewoon zelfmoord." Ik haalde diep adem, om een helder en duidelijk antwoord te geven. "Ik waardeer u bezorgdheid, meneer. Maar mijn besluit staat vast. Ik wil niet dat ik opgenomen wordt. Martin Decker's leven is morgen voorbij, maar het mijne niet, en ik wil niet dat ik morgen op internet sta terwijl ik seks heb met een ter dood veroordeelde." Hij antwoordde niet. Hij keek me alleen indringend aan, en vroeg stelde zich waarschijnlijk dezelfde vraag als ik mezelf al dagen stelde: Ben je wel goed bij je hoofd? Daarna haalde hij zijn schouders op, en vertrok. Ik bleef alleen achter en ademde langzaam in en uit om mezelf ik de hand te krijgen, wat wonderbaarlijk goed lukte.

De bewaarder kwam weer de kamer binnen. "Alles in orde mevrouw. U kunt nu naar het vertrek toe." Het vertrek...dat klonk een stuk beter dan "het peeskamertje." Ik stond op en volgde hem. Het viel me op dat ik niet meer zo nerveus was. Het leek zelfs wel of ik met elke stap dichterbij hem een stuk zenuwen achterliet en een stuk zekerheid won.

We liepen niet eens zo heel ver. Voor een deur hielden we halt. De bewaarder ontgrendelde de deur. Voor hij echter opende draaide hij zich om en zei: "Weet U het zeker, mevrouw? U hoeft het echt niet te doen als de moed u in de schoenen zinkt. U bent hem niets verplicht. U kent hem niet eens." Ik keek hem recht aan. "Open de deur, jongeman. Ik heb de beslissing al genomen. Ik doe het." Ik voelde zijn ogen over mijn lichaam glijden. Ik voelde bijna hoe hij me met zijn ogen uitkleedde en zich probeerde voor te stellen wat ik onder mijn jurk aanhad. Hij herstelde zich echter en vroeg de vraag die waarschijnlijk iedereen zou stellen, inclusief ikzelf: "Waarom?"

Ik wist het antwoord niet precies. Er schoten er diverse door mijn hoofd. Humane reden, zoals het feit dat iedereen het recht heeft te sterven op een manier die hij verkiest, of dat ik een genadevolle daad wilde leveren. Ik zou kunnen zeggen dat ik tegen de doodstraf ben, en dat dit mijn verzet was. Ik zou hem een egoïstische reden kunnen geven namelijk dat ik weinig geluk had gehad met mannen. Ik zou hem zelfs kunnen zeggen dat het geil vond. Maar in plaats daarvan zei ik alleen: "Ik weet het niet. Misschien ben ik wel rijp voor het gekkenhuis." Het was nu zijn beurt om te knikken. Hij gooide de zware deur open en zei: "Wij zijn in de buurt mevrouw. Als u weg wilt hoeft u maar te roepen."

Ik stapte de ruimte binnen. Ik had verwacht dat er alleen een bed zou staan, maar ik was aangenaam verrast. Behalve een ruim hemelbed, met dikke zachte dekens, stond er ook een tafel met twee stoelen. Op de tafel stonden twee lange champagne glazen, en een fles in de champagne koeler.

Ik was alleen. Hij was er niet. Martin Decker...ter dood veroordeeld voor meervoudige moord....en ik ging seks met hem hebben. Het idee had me een knoop in mijn maag bezorgd, maar nu niet meer. Ik voelde me rustig, en helemaal niet bang. Het was alsof dit een ander universum was, waar ik geen angst kende. Maar dat kon misschien omslaan.

Behalve de deur waardoor ik binnen was gekomen, was er nog een tweede deur, deze leidde ongetwijfeld naar de cellen. Ik ging op de stoel zitten, en wachtte. De secondes tikten weg. Ze duurden lang. Ik was even blij voor Decker. Als de seconden voor hem even lang duurde was hij voorlopig nog niet dood. Maar zelfs aan dit wachten kwam een einde. De deur ging open.

Hij kwam binnen. Hij leek op zijn foto, alleen zijn haar was wat langer, en zijn baardje beter bijgeschoren. Een knappe donkere man. Niet zozeer in uiterlijk, maar hij had iets. Hij was niet groot, maar niet te min vulde hij de ruimte. Hij was het soort man wat tussen een groep mannen zou staan en dan nog alle blikken zou vangen. Hij dwong het af. Hij had zich gekleed voor de gelegenheid. Hij droeg een strak zwart t-shirt zonder mouwen, en een spijkerbroek. Geen glitter en glamour, maar wel zoals hij was. Stoer. Mannelijk. Te mannelijk. Ik voelde me aangetrokken tot hem, bijna onmiddellijk.

"Kelly." Hij sprak mijn naam uit met diepe stem. Er klonk weinig emotie door in zijn stem. "Bedankt dat je kwam." Ik moest iets terugzeggen, maar wat? "Graag gedaan.", was het eerst dat me te binnen schoot. "Ik wist al niet wat ik hoorde toen ze tegen me zeiden dat ze een vrijwilligster hadden gevonden. Maar nu je hier voor me staat weet ik al helemaal niet wat ik moet denken. Je bent mooi." Deze conclusie klonk wat minder ontdaan van emotie. Het was alsof hij de apathie van zich af schudde, en gevoelens die hij al tijden verstopt had opwilde graven. Hij keek naar me. De bewaker had dat ook gedaan, in jaloezie, maar niet met de begeerte van deze man, die in zijn laatste uren moest nemen wat hij nemen kon. Hij begon bij mijn enkels, boven mijn hooggehakte schoenen. Mijn jurk liet het grootste deel van mijn benen bloot. Hij zat strak om mijn bovenbenen. Mijn platte buik, gevolg van jaren trainen, kwam er goed in uit. De schouderpartij was ook bloot, en de stof spande zich om mijn borsten. Ik had mannen eerder naar me voelen kijken, maar nooit zo openlijk, zo onbeschaamd als hij.

Hij stond nog steeds bij de deur, en bleef kijken. Ik wist niet ze goed wat nu.Hij liep naar de tafel toe. "Champagne. Ik wil vieren dat je er bent." Ik knikte. Hij schonk in en lachte. "Wat een sukkels. Plastic champagne glazen. Ze willen niet dat ik je iets aandoe met de een glasscherf. Alleen de fles is wel van glas."

Hij gaf me een glas. Ik nipte aan de champagne. Het was een goed merk. Hij nam zelf ook een slokje. "Ja...een goed jaar. Ik heb gevraagd om een fatsoenlijk jaar, om je welkom te heten. Deze plaats is erg genoeg, en een gebrek aan stijl is al net zo'n doodzonden als de meesten hier op het geweten hebben. Ik zou zelfs bloemen of chocolade voor je hebben meegenomen, maar ze wilden me niet laten gaan. Ze waren vast bang dat ik te laat terug zou komen voor mijn eigen executie." Zijn stem klonk rustig terwijl hij zo sprak over zijn eigen naderende dood.

Hij dronk zijn glas leeg en smeet het opeens weg. Ik schrok ervan, maar hij keek niet naar mij. Hij keek naar de camera in de hoek. "Ik heb het nog nooit gedaan met toeschouwers. De vuilakken zullen zich aan je opgeilen." Ik kon hem op dat punt gerust stellen. "Ik heb gevraagd de camera's uit te zetten." Hij draaide zich naar me toe. In zijn ogen kon ik verbazing lezen. "Wat bedoel je?" "Ik wilde niet dat er iemand meekeek met ons.", antwoordde ik. Hij hief zijn hand op. Hij streek over mijn wang, met dankbaarheid in zijn ogen. Maar hij liet me al snel staan. Hij liep naar de camera toe en trok zijn shirt uit. Ik zag zijn gespierde lijf, en voelde mezelf tintelen van opwinding. Ik had zelden zo mooie man als hij gezien, met een gespierd lijf, en stijlvolle tatoeages. Hij hing zijn shirt over de camera en draaide zich naar me om. Ik kon mezelf net weer in de hand houden, ik wilde hier niet staan kwijlen over zijn lichaam. "Zo. Ze zeggen dat wel tegen jou dat ze die camera uitzetten, maar ik kan je zweren dat ze dat niet zullen doen. De grootste schoften tussen deze muren staan voor de tralies, niet erachter. Maar ik hoop dat ze mijn shirt interessant vinden."

Hij liep op me toe. Ik kon nog nep op tijd mijn glas wegzetten voordat hij me omhelsde. Ik rook hem. Hij rook zoals een man hoort te ruiken. Zijn aren glijden om me heen. Zijn lippen streken even over de mijne. "Ik heb je nu helemaal voor mezelf. Niemand kan nog iets voor je doen, als ik besluit dat het voorbij is." Ik slikte. De angst kwam terug, en vermengde zich met opwinding. Ik trilde door allebei. "Ik doe je niks, als beloning voor wat je me aanbiedt. Maar alleen als het goed is. Begrijp je me?" Hij schreeuwde niet terwijl hij dit zei. Zijn armen omhelsden me teder, en uit zijn lichaamstaal sprak niets dreigends, maar zijn stem wist me diep binnen in me te raken. Het raakte de snaar van opwinding door de zwoele, hese toon waarop hij fluisterde, maar ook de snaar van angst door wat hij zei. "Ik begrijp je." Mijn stem trilde terwijl ik tegen hem praatte. "Ik zal niet tegenvallen."

Hij zei niets meer. Zijn mond zocht mijn lippen. Ik opende mijn mond, en liet zijn tong bij me binnen dringen. Hij zoende me hartstochtelijk, omdat hij niets meer te verliezen had. Als hij met zijn tong al zo kon binnendringen, hoe was dat dan met andere lichaamsdelen. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en drukte me tegen hem aan. Zijn borst was hard tegen de mijne, en dat was niet het enige dat hard was. Zijn handen gleden over mijn rug naar benenden en omvatten mijn billen. Ik droeg een string, dus er was alleen de stof van mijn jurk tussen zijn handen en mijn billen. Hij kneep een keer hard erin, maar stroopte toen mijn jurk op. Zodra zijn handen er onder konden glijden deden ze dat. Toen ik zijn handen over mijn benen voelden glijden, eerst naar onder en toen naar boven sperde ik mijn ogen even open in emotie, maar hij smoorde alle bezwaren met kussen. Zijn handen vonden mijn string. Hij greep hem beet en trok hem naar benenden. Maar zoals we stonden kon hij hem niet uitrekken. Ik zou eruit moeten stappen.

Hij had het geduld niet. Hij gaf een felle ruk. Ik hoorde de stof scheuren, en de druk van de elastiek op mijn benen werd minder, en verdween. Hij had mijn slipje van mijn lijf gescheurd. Terwijl we zoenden voelden ik al hoe zijn handen weer omhoog gleden, aan de binnenkant van mijn dijen. Ik wilde niet te gretig overkomen, maar mijn kutje verraadde me. Ik was nat geworden van hem. Een hand gleed weer weg om mijn lage rug te ondersteunen terwijl hij me achterover op de tafel duwde. De andere hand bleef echter tussen mijn dijen bezig. Hij wreef me tussen mijn schaamlippen, waar hij zijn vingers in mijn vocht doopte. Al snel echter wisten zijn vochtige vingers mijn clitoris te vinden. Hij cirkelde eromheen, met perfecte bewegingen. Hij zorgde ervoor me nooit direct te stimuleren, waarschijnlijk omdat hij wist dat teveel stimulatie pijn betekende en geen genot. Wat zonde dat een minnaar zoals hij niet vrij was.

We bleven zoenen, maar ik werd gedwongen, door de houding waarin hij me steun te zoeken met mijn benen. Mijn handen had ik om zijn nek, een been op de grond, een ander zweefde wat door de lucht, tot ik de stoel vond waarop ik had gezeten. Zittend op de tafel, één been op de grond, een andere op een stoel, en overgeleverd aan de genade van een gevaarlijke man, die me ook nog eens vingerde, met handen die bloed vergoten hadden...ik had me nog nooit zo verdorven gevoeld als op dit ogenblik.

Hij wilde zijn hoofd langzaam tussen mijn dijen brengen, waarschijnlijk om me te likken, maar hield op. "Ik kniel voor niemand, die voor me staat.", waren zijn woorden. Toen hij ze had gezegd tilde hij me op. Alsof ik een kind was droeg hij me naar het bed. Daar legde hij me neer. Hij legde me neer. "Schuif je jurk omhoog.", beval hij me. Ik zag een schittering in zijn ogen die ik niet kon thuisbrengen. Zou hij me iets aandoen als ik niet zou gehoorzamen. Waarom niet? Wat zouden ze hem aan kunnen doen, als hij dat deed? Niets, deze man had werkelijk niets te verliezen. Ik gehoorzaamde dus maar. Ik schoof mijn jurkje omhoog tot iets onder mijn navel. Hij kon mijn kutje zien, en hij gaf zijn ogen goed de kost. Hij ging tussen mijn geopende benen zitten en schoof zijn handen onder mijn billen.. Zonder moeite tilde hij me van het bed af. Mijn schouder rusten nog op het bed, maar mijn onderlijf stak omhoog. Hij bracht zichzelf naar me toe. Ik voelde zijn tong over mijn kutje glijden. Hij likte aan mijn schaamlippen en de opening van mijn kutje, maar toen hij merkte hoe nat ik al was liet hij zijn tong omhoog glijden. Hij likte het gebied rondom mijn clitoris met kleine felle likjes, tot ik het gevoel had dat mijn hele onderlijf in brand stond. Ik duwde mezelf tegen zijn mond aan, zodat hij me beter kon likken. Hij beantwoorde mijn actie door zijn lippen rondom mijn clitje te slaan en er zachtjes op te zuigen. Ik voelde hoe mijn clitje zich onder haar kapje vandaan liet glijden, en hoe zijn tong er langs af gleed. Ik voelde tevens hoe ik klaarkwam in zijn mond. Al die tijd probeerde ik zo stil mogelijk te doen....

Zodra ik was gekomen liet hij me vallen. Ik veerde op het bed op en neer. Ik hoorde zijn rits. Toen ik naar hem opkeek had hij zijn broek uitgedaan. Zijn pik was groot en stijf. Hij keek naar me, met een bevel in zijn ogen. Ik wist meteen wat hij wilde. Terwijl hij zich achterover liet vallen kroop ik tussen zijn benen. Ik nam zijn pik in mijn handen en bewoog zijn voorhuid naar achter zodat zijn eikel bloot kwam te liggen. Terwijl één hand zich om zijn strak gespannen balzak vouwde bleef ik hem masturberen, toen ik mijn vochtige lippen om zijn eikel vouwde. Zijn pik in mijn mond wond me nog meer op dan zijn handen op mijn lijf.

Hij wreef door mijn haar, begeleidde mijn hoofd dat op en neer gleed over zijn lul. Ik hoorde hem niet kreunen, maar zijn buik en borst zwoegde op en neer, ten teken dat hij hier ook van genoot. Ik keek hem aan terwijl ik door pijpte en zag de goedkeurig in zijn ogen. Ik liet hem ook niet uit mijn mond glippen om hem te likken, nee ik bleef op hem zuigen. Totdat hij me zou zeggen wanner te stoppen. Zelfs als hij me niks zou doen, besloot ik, was hij de baas. Tenslotte was het zijn laatste nacht.

Maar hij kwam niet, zoals ik kwam. Hij liet me wel merken hoe dicht ik hem erbij bracht. Zijn lul zwelde op in mijn mond...en toen liet hij me stoppen. Al die tijd had hij geen woord gezegd, en ik ook niet. Hij keek alleen naar me, zoals ik tegenover hem zat. "Je borsten," zei hij "ik wil je borsten zien." Mijn borsten zaten nog steeds in mijn jurk en BH. Ik duwde de top van mijn jurk naar beneden, en haakte mijn BH los. Dwaas...ik had uren gezocht naar een opwindend setje voor hem, nu keek hij er nauwelijks naar. Mijn borsten waren nu ook voor hem te zien, de tepels hard en donker van opwinding. Hij boog voorover en kuste en likte ze, allebei één voor een. Even leek hij wat minder in controle, leek te genieten van de aanblik en het gevoel van mijn borsten. Ik genoot ook van zijn mond, maar ook vooral van zijn handen, die de onderkant en zijkant van mijn borsten verkenden. Ik bedacht me dat die handen bloed hadden doen vloeien, en dat wond me alleen maar meer op. Ik greep naar zijn lul en trok hem zachtjes af terwijl hij mijn borsten bleef verwennen.

Hij richtte zich opeens op: "Ik wil je staande." En weer tilde hij me op. Ditmaal zette hij me naast het bed, met mijn rug tegen de muur. Hij tilde mijn been op, en stootte. Het was allemaal, één vloeiende beweging, vanaf het moment dat hij me beetpakte tot op het moment dat hij me opeiste. Hij moest de prijs voor zijn misdaad betalen, maar onderdeel van die prijs was ik, en dat liet hij me merken. Hij keek me al die tijd aan, terwijl hij me nam, en keek tot in mijn ziel. Ik kon niet voor hem verborgen houden hoezeer dit me opwond. Mijn natheid, mijn hijgen, mijn nagels in zijn rug en billen, de felheid waarmee ik mijn kut over zijn pik terugstootte, en de lust in mijn ogen, het waren allemaal signalen, en hij was te goed om het te negeren. Hij hield me op de rand van een orgasme, en zichzelf ook.

Maar toen stopte hij, midden in een stoot. Hij zei: "Klem je been om me heen, druk je tegen me aan." Zijn handen legde hij op mijn borsten. Hij bleef stoten en doordat hij zo tegen me aanstond stimuleerde hij mijn clitoris. Maar elke stoot deed zijn rechterhand wat naar beneden glijden, richting mijn kutje. En toen hij eenmaal goed en wel van mijn borst af was ging ook de rechterhand aan het dwalen...richting mijn keel. Ik keek in zijn donkere, onpeilbare ogen....wat ging hij doen?

Hij bleef fel in me stoten. Ik werd aan de ene kant bang, aan de andere kant opgewonden van zijn macht. Wat zou hij met me doen? Was dit een bluf, of was dit echt. En waarom werd ik er zo nat van. Zijn linkerhand vond mijn keel tegelijkertijd dat zijn rechterhand mijn clitoris vond. Toen zijn vingertoppen erover heen streelden sidderde ik, en ik kwam klaar. Zijn hand gleed over mijn keel, liefkozend, strelend. Ik keek hem aan en bleef komen, alsof tijd niet meer bestond. Totdat zijn gezicht vetrok en een dierlijk grijns. De hand die op mijn clitje lag verdween en pakte mij dijbeen beet. Hij kneep, hard. Hij kreunde, nee gromde luid, en ik voelde hoe hij zich dieper en dieper in me stootte terwijl hij ook klaarkwam. Het gevoel van zijn pulserende pik in me was genoeg om me weer te doen komen, een derde keer. De hand om mijn hals echter liet los, en gebald in een vuist beukte hij tegen de muur, uit puur genot en onderdrukt verlangen. Ik besefte dat ik aan de dood was ontsnapt...