Grafsteen

Ik schudde mijn hoofd. „Ik wip alleen nog als ik zelf will. En in een vriend heb, had ik geen zin."

„Heb of had, schatje?", weer deze gespannen ondertoon.

„Had."

„Dan blijven we nog hier en knuffelen een beetje, liefje."

Meteen trok hij me nog dichter tegen zich aan, aaide mijn benen en kuste me op mijn hoofd. Ik kreunde maar vast.

„Niet doen, schatje, geen enkele vrouw die alleen knuffelt, kreunt zo. Knijp je lippen op elkaar."

Wat! Wat?

Wat will hij?

Als of hij mijn gedachten gehoord had: „Ik will met jou wippen, lekker diertje, niet jou wippen."

Wat alstublieft, is daar het verschil?

Verward zat ik naast hem, kneep mijn lippen op elkaar, gaf geen kik, terwijl hij me op mijn hoofd kuste, me aaide, ondertussen verder uitlegde:

„Plezier hebben, liefje, samen, met elkaar wippen, niet dat ik me op jou ontspan, terwijl in jouw kopje de klok verder loopt en je me aan het einde de rekening presenteert. Ik will geen ingestudeerde klanken en een overdreven orgasme, maar een vrouw die van de sex geniet. Zoals het af en toe ook was, als jij nog niet teveel vrijers op een avond afgewerkt had. Niet pruilen, diertje, dat staat je niet. Ik weet echt wel dat jij je orgasmes niet speelde, maar je overdreef ze wel vaak behoorlijk. Laat Silvia maar Silvia zijn, en wees jezelf", Rinus stem werd steeds zachter, de laatste woorden had hij bijna gefluisterd.

Mezelf zijn? Ik ben altijd mezelf. Of niet? Als hij wist dat bijna alle ...

Ik zuchtte. Keek hem dan een beetje geschrokken aan, kneep mijn lippen weer op elkaar en kreeg er een kus op.

„Is goed, diertje, laat komen wat komt", murmelde hij daarna in mijn haar, „maar imiteer geen pornofilm als je nog niet op toeren bent, om mij heet te maken. Ik ben heet, ik heb geen opstoken nodig. Dat heb ik niet nodig, liefje. Ontspan je, Reen, geniet eens, mijn meisje."

Ik ontspande me, vlijde me tegen hem aan en liet een hand in zijn nek liggen, met de andere streelde ik zijn arm. Niet zijn over lul.

Reen! Mijn meisje!

„Ik ga je langzaam uitpakken, lekker diertje van mij, steeds meer uittrekken tot ik je naakt voor me heb liggen. Hier wat, op de trap wat, in bed wat. Mijn schoenen ga ik onder jouw bed zetten."

Wat bedoelde hij daarmee? Dat uitkleden begreep ik, dat willen ze allemaal. Altijd. Maar wat bedoelde hij met: schoenen onder jouw bed zetten?

Langzaam knoopte hij mijn bloes open, schoof een mouw van mijn schouder en trok me die uit. De rest van de bloes bleef op z'n plaats zitten. Hij verdeelde een hele hoop kusjes op mijn naakte schouder en in mijn gezicht, toen legde hij zijn lippen op de mijne en streelde ze met zijn tong, tot ik ze opende, zijn tong gleed in mijn mond en streelde mijn tong.

Niet lang daarna schoof hij zijn tong diep in mijn mond, mijn tong maakte graag plaats, streelde de zijne tot we elkaar wild kusten. Ik ging met mijn handen door zijn haren, pakte hem bij zijn schouders vast, en we kusten elkaar. Steeds weer, tot ik in zijn mond kreunde, toen maakte hij zich van mij los en keek me met glanzende ogen aan en trok eerst mijn bloes uit, toen mijn topje.

Hij keek me nog een keer diep in de ogen en kuste me opnieuw. Ik weet niet meer hoe lang, we zaten niet meer op de bank toen hij zich weer van mij los maakte, maar we lagen op de grond. Geen idee hoe we daar terecht gekomen waren.

„Omhoog met jou, diertje, naar boven", zei hij zwaar ademend. Ik ademde niet zwaar, ik hijgde. Zo had nog niemand mij gekust, zo had ik nog niemand gekust, dat wist ik zeker.

In de woonkamer trok hij nog mijn rokje uit, bij de deur kusten we weer en mijn handen gleden precies zo opgewonden over zijn lijf, als de zijne over het mijne. Op de trap moest ik gaan zitten en hij trok me mijn schoenen en de legging uit, en we kusten elkaar. Ik hou van kussen. Hou er erg veel van.

Op de overloop trok hij mij mijn hemdje uit. Tilde me in zijn armen op en droeg me in de eerste slaapkamer, legde me daar op het bed neer.

„Dit is niet mijn kamer, Rinus, die andere is van mij", stamelde ik. Ik wilde zijn schoenen onder mijn bed hebben staan, niet onder een van mijn bedden.

Hij keek me even aan, knikte dan en tilde me weer op.

„Wijs me dan maar de weg, diertje."

Die wees ik hem.

„Schatje, een beetje van dat roze moet weg, okee?", zei hij terwijl hij met grote ogen mijn kamer rond keek. Ik keek ook rond. Wat ik zag beviel me. Tot nu toe had ik altijd in mijn werkkamer geslapen en die was zwart met veel donkerrood. Ik hou van roze. Dat zei ik hem ook.

„Niet pruilen, lekker diertje, je hebt het mooi ingericht, net een bonbondoos. De muren maken we wit, okee? Dan ziet het er nog veel mooier uit. Een witte sprei en witte kussens op je stoeltjes, waar heb je die in godsnaam gevonden, daar moet je lang naar gezocht hebben." Hij legde me op mijn bed, ging op de rand zitten en trok zijn schoenen en sokken uit, propte een sok in iedere schoen en zette ze netjes naast elkaar onder mijn bed. Dat zag ik omdat me omgedraaid had en over de rand hing. Hij houd niet van roze!

„Jij houdt zeker meer van zwart en rood. Dat heb ik 100 jaar gehad en dat wil ik niet meer!" ‚Niet meer' had ik een beetje benadrukt.

„Niet schreeuwen, mijn diertje", zei hij en haalde zijn handen van zijn oren. „Van zwart en rood hou ik maar beperkt, een zwarte broek voor mij en een rode bloes voor jou, meer niet. Of een hemdje, bh en slipje voor jou. Jouw kamer is mooi, mijn hartje, alleen een beetje erg roze, de muren en de andere dingen die ik noemde wit, het tapijt weg, die houten vloer is mooi, en dan vinden we het allebei mooi."

Mijn! Mijn diertje, mijn hartje! Ons allebei! Zulke dingen had hij nog nooit gezegd!

Ik kreeg geen tijd om na te denken, hij boog zich over mij heen en kuste over mijn rug naar beneden tot aan mijn achterwerk. Hij vindt mijn achterwerk lekker, dat weet ik. Hij vindt mijn joekels ook lekker, hij was niet voor niks al 15 jaar, eerst iedere maand, dan twee keer in maand, en al twee jaar iedere week, gekomen.

Toen hij met mijn rug klaar was, hij had zich twee keer omhoog en omlaag gekust, af en toe moest ik giechelen omdat ik zo hier en daar kietelig ben, maar dat had hij niet erg gevonden, op die plaatsen kuste hij me nog een beetje langer, stond hij op, rolde mij op mijn rug en trok zijn hemd en shirt uit.

„Kom kanjer", zei ik, „we gaan douchen."

„Nee, Reen, ik heb gedoucht, jij hebt gedoucht, later, morgen, dan douchen we samen."

Hij knielde over mij en trok me mijn korsage uit. Ik greep naar zijn gulp, maar hij hield mijn handen vast.

„Niet zo haastig, mijn schatje, heb je vergeten wat ik gezegd heb? Beneden? Voor ik je kuste?"

Toen had hij veel gezegd. Ik dacht na, en bedacht dat hij ,geniet eens, mijn meisje' bedoelde en schudde van nee. Toen zuchtte ik omdat hij over mijn armen streelde, omhoog en omlaag.

„Nu dan, mijn meisje, laat mij dan."

Ik liet hem doen wat hij wilde. Voor hij me helemaal uitgekleed had, mijn broekje en de kousen had ik nog aan, voerde een vriendelijke golf mij mee. Ik schreeuwde zachtjes en hij tilde zijn hoofd van mijn borsten, waar hij net veel plezier met mijn tepels gehad had, en glimlachte naar mij.

„Fijn, mijn schatje?", ik knikte. „Gaan we verder, mijn diertje?", ademloos knikte ik nog een keer.

Hij ging verder. Trok mijn broekje uit. Dan de kousen, langzaam, de een na de ander, streelde me steeds weer over mijn benen, de binnenkant omhoog, langs de lies naar buiten en daar naar beneden, tot ik probeerde mijn mossel onder zijn handen te drukken. Hij lachte zachtjes. Hij vond het leuk. Ik minder, ik wilde zijn handen daar voelen, zijn vingers, zijn tong en dat vertelde ik hem duidelijk. Toen lachte hij weer.

„Niet bevelen, mijn diertje, afwachten wat er gebeurd."

Ik wachtte af. Niet lang. Toen ik hem er weer aan herinnerde mijn mossel te likken stond hij op en kleedde zich uit. Zijn paal stond al omhoog.

Hij spreidde mijn benen, knielde ertussen en keek me alleen aan. Alsof hij mijn poes nog nooit gezien had. Alsof hij nog nooit een poes gezien had.

Met zijn vinger streelde hij mijn poes, liefkozend gleed hij naar binnen. Ik hield mijn adem in en hij glimlachte. Op een manier, triomferend, geloof ik.

Hij ging op me liggen en zijn paal drukte tegen mijn buik, zijn kroonjuwelen tegen mijn mossel, en ik zuchtte. Ik omarmde hem, sloeg mijn benen om zijn heupen en hij kuste mij. Een tongzoen waarbij zijn tong zich ritmisch in mijn mond drong. Hij onderbrak de kus. „Wil je dat, mijn hartje?" Mijn ‚ja' waarmee ik antwoordde, leek meer een kreun dan een woord. Hij kuste me weer, steunde op zijn handen en met een machtige stoot vulde hij me compleet. Ik liet me vallen en kreunde.

Hij trok zich terug en vulde me weer. Steeds sneller stootte hij en steeds harder kreunde ik tot ik me om hem samentrok en schreeuwde. „Rinus", schreeuwde ik steeds opnieuw.

Hij stopte, zijn paal werd nog harder, schokte en grommend kwam hij klaar.

Voorzichtig ging hij half naast mij liggen, zo voorzichtig, dat hij niet uit mijn mossel gleed.

„Mijn naam, Reen, je hebt mijn naam gezegd, toen je kwam, dat heb je nog nooit gedaan, dankjewel."

Lektor: Art

Art, hartelijk bedankt.

© by Reen van de Magerhorst