Het Verjaardagsgeschenk 15

'Maar de waarheid is dat het voor het slachtoffer niet plezierig is,' vulde Rita aan. Met een diepe keelklank van gal en woede ging ze verder: 'Je hebt je aan me vergrepen, nu krijg ik mijn wraak.' Tristan duwde me voorover. Ik kwam op mijn borst te liggen. Mijn hoofd rustte op mijn kin. Met mijn handen vastgeketend op mijn rug, kon ik niets anders doen dan gelaten te gehoorzamen. Tot mijn verrassing -- ik had iets heel anders verwacht - tilde Rita haar rok op en trok haar tangaslip uit.

Een beetje onhandig schoof ze over het bed tot ze met haar geopende kruis pal voor me lag en mijn hoofd vlak boven haar dampende schaamdelen hing. Ik rook haar opwinding. Omdat ze door mijn toedoen biljartbalglad geschoren was, verschafte ze het op haar buik en schaamheuvel getatoeëerde draakje niet langer een veilige landingsbaan, zodat het cartoonfiguurtje voorgoed naar beneden leek te blijven glijden. Met twee vingers opende Rita haar vagina en onthulde haar clitoris. 'Lik me klaar, beest. Nu!'

Ik begon als een bezeten te likken en te zuigen, zodat Rita al snel moest ingrijpen. Ze hief mijn voorhoofd iets omhoog en fluisterde ontstemd: 'Niet zo snel, Rufus. Rustig aan. We weten dat je veel beter kunt.'

Nu ging ik met wat meer overleg te werk. Ik had ten slotte mijn eer als vakman. Met geraffineerde, omzichtige bewegingen begon ik nu haar geagiteerde schaamlippen te likken. Mijn trage luie uithalen als van een oudere hond brachten de furieuze vrouw al snel op een niveau van verhoogde opwinding en iets in me voelde dat ze zich inhield en probeerde om nog niet zo snel klaar te komen.

Terwijl ik aldus bezig was, voelde ik ineens een kwakje koude vaseline tegen mijn aars komen. En toen, tot mijn intense afgrijzen, werd ik alsnog langzaam maar heel zeker gevuld door een elastische, harde warmte die traag en wellustig bezit van me nam. Een gesmoorde kreet klonk op vanwaar Paula zat toe te kijken, aan de radiator vastgeketend en niet in staat om op welke manier dan ook in te grijpen. Als ze dat al gewild zou hebben, wat ik onderwijl sterk betwijfelde.

'Nee! Niet daar. Asjeblieft, Tristan. Rita. Alles, maar niet...'

'Toen je mij verkrachtte heb je ook geen genade getoond,' snauwde Rita. 'Doorlikken, Rufus, als je ten minste je kloten wilt behouden.'

Met de moed der wanhoop bleef mijn tong naar Rita's genotknopje zoeken, maar ik kon me niet volledig meer concentreren, nu haar latin lover in en uit me aan het schuiven was. Omdat mijn aars al behoorlijk opengegaan was na de afgelopen behandelingen met de ijsdildo, deed het helemaal niet zoveel pijn. Nee, het ging hier niet om de fysieke pijn. Het was het gevoel van intense vernedering, maar veel meer nog het schaamtevolle besef dat ik onderwijl een erectie van jewelste aan het ontwikkelen was, dat me zo'n verschrikkelijk onbehaaglijk gevoel verschafte. En dat Paula dat allemaal moest zien gebeuren.

Diep in het lijf van mijn Nemesis begon iets genotzuchtig te hummen en aan het spannen van de spieren aan de binnenkant van haar wijd opengesperde dijen kon ik merken dat Rita op het punt van klaarkomen aanbeland was. Terwijl mijn lijf woest heen en weer schoof onder het geweld van Tristan's beuken, deed ik een ultieme poging om haar over de rand te likken.

En toen gebeurde alles tegelijk: schreeuwend bereikte mijn buurvrouw haar orgasme. Ze klapte haar dijen met geweld tegen elkaar en deed me bijna stikken in haar extatische schoot. Op dat moment loeide Tristan achter me en ik voelde hoe iets warms mijn ingewanden ingespoten werd. Hij trok zich uit me terug en met geweld draaide hij me om, zodat ik op de grond kwam te zitten, met mijn hoofd tegen de rand van het bed. Hij greep me bij mijn haar en duwde zijn opspringende lul zonder omwegen in mijn mond. 'Maak me schoon,' siste hij.

Ik stikte zowat in de enorme worst waar ik nu op moest zuigen en kokhalzend pijpte ik de langzaam slapper wordende penis van mijn belager schoon. Ik proefde zijn sperma, dat me misselijk maakte en een braakreflex gaf. Zeker toen Tristan zijn pik tot tegen mijn huig duwde hield ik het niet meer. Met geweld wilde mijn maag zich legen en slechts met de grootste moeite hield ik alles binnen.

Tevreden trok Tristan zich terug uit mijn mond en ik stortte neer op de vloer, nog steeds met mijn polsen achter mijn rug vastgeketend.

Zo verliepen een paar minuten, waarin ik langzaam weer een beetje tot mezelf kwam. Ik lag met mijn rug naar Paula en Rita, maar kon de twee wel horen fluisteren. Verstaan deed ik niets en voorlopig interesseerde het me ook niet. Ik was even een beetje met mezelf gepreoccupeerd.

Toen werd ik aan mijn ellebogen opgetild door de verrassend sterke minnaar van Rita. Schijnbaar zonder enige inspanning tilde hij me op het bed, waar hij me liet zakken. Ik lag nu half op mijn rug en kon weer oogcontact met Paula maken. Zag ik daar een zeer lichte twinkeling in haar blik?

Nog steeds naakt ging Tristan de kamer uit en even later kwam hij terug met een stenen kommetje in de hand. 'Aha!' riep Rita, die haar sissend gefluister met Paula onderbrak.

'Let maar eens goed op, Rufus. Tristan, vertel hem wat je daar hebt.'

Breed grijnzend hield de man het kommetje onder mijn gezicht. Er zat een diep blauwe vloeistof in. 'Dit is printerinkt, Rufus, uit een navulflesje. Als slot van deze eerste dag van vergelding ga ik je helemaal blauw schilderen. En reken maar dat je dit spul er niet een-twee-drie weer afkrijgt.'

Ik wilde overeind komen, maar met een simpele beweging duwde Rita, die naast me op het bed was gaan zitten, me weer terug. Ze propte een oude handdoek onder mijn billen en joeg een boei om mijn rechterenkel. Met enig geweld wist ze die aan de rechter beddenpoot vast te ketenen. Tristan duwde mijn linker dij naar buiten en ging er bovenop zitten. Ik lag moervast en mijn kruis was een onverdedigd doel voor de penseel die Tristan nu tevoorschijn gehaald had. IJverig begon hij te kwasten, eerst mijn halfslappe lul, daarna mijn zak, waar nog steeds een paar veiligheidsspelden doorheen staken, mijn ballen en het stukje tussen pik en anus. Een rijke veeg ging over mijn onderbuik en rondom mijn navel schilderde hij Rita's naam. Tevreden tuitte ze haar lippen, waarna ze opzijschoof om haar dochter mee te laten genieten van de aanblik. 'Wat is hij mooi geworden, hè lieve kind?'

Ik zag aan Paula's ogen dat ze een brutaal antwoord overwoog en schudde nauwelijks merkbaar met mijn hoofd. Ze hield haar mond.

'En nu, ten slotte, is mijn kind aan de beurt,' verklaarde Rita opgewekt. 'Tristan, mag ik je verzoeken?'

Hij zette de schaal neer en liep likkebaardend op Paula af. Hij trok haar, zoals ze daar tegen de radiator zat, met één beweging onderuit, zodat ze plat op het zeil kwam te liggen, met haar armen strak omhoog. Hij trok haar knieën uit elkaar. Daarna duwde hij zelf haar ene been naar buiten. Gewapend met het schaaltje inkt nam Rita vervolgens haar andere been in de tang. Wijd opengesperd lag Paula daar, al net zo hulpeloos als ik was geweest. Zorgvuldig schilderde Rita de grote schaamlippen van haar dochter diepblauw. Vervolgens wurmde ze de penseel naar binnen en waar ze kon, kleurde ze het inwendige van Paula. Ook Paula's schaamheuvel werd grondig beschilderd en zij kreeg eveneens Rita's naam over haar navel heen gepenseeld. Tenslotte doopte ze haar kwast nog twee keer diep in de kleurstof en ook Paula's tepels werden nu vrolijk blauwe vlekken.

Van een afstandje bekeken Rita en Tristan hun werk en ze besloten dat het zo genoeg was.

Eerst werd ik losgemaakt, daarna Paula. We werden naar beneden gedreven en in de woonkamer zei Rita: 'Wil jij nooit meer iets doen, Rufus, dat mij boos of triest maakt? De volgende keer zullen we niet zo zachtaardig zijn, reken daar op.'

Ze gooide de tuindeuren open en snauwde: 'Nu heb ik genoeg van jullie. Oprotten!'

Naakt bereikten we mijn huis, waarvan de tuindeur niet in het slot zat. Als eerste haalde Paula voorzichtig de veiligheidsspelden uit mijn scrotum, daarna lieten we een warm bad vollopen waar we tevergeefs de hardnekkige, blauwe kleurstof trachtten te verwijderen. Het zou weken duren voordat dat weggesleten zou zijn. Eerst maar eens met wrijving proberen: in het bad neukten we onze emoties weg. Terwijl ze klaarkwam, zuchtte Paula dat dit voor haar de spannendste en heerlijkste dag van haar leven geweest was, en overlaadde me met kussen. Voor het eerst was ik het niet met haar eens.

En in mijn achterhoofd wist ik dat er in het huis van Rita nu in de vorm van een onschuldig ogend USB-stickje een tijdbom van jewelste lag. Ik zag geen enkele manier om dat apparaatje terug te krijgen en kon alleen maar hopen dat Rita en Tristan het stickje over het hoofd zouden zien, iets waar ik helemaal niet gerust op was. En volkomen terecht, naar al spoedig zou blijken.

Een paar dagen later reed ik met mijn auto onze wijk in. Ik had boodschappen gedaan en we konden er weer een week tegenaan. Ik reed juist de laan in, toen mijn telefoontje afging. Het was Rita.

"Rufus, je bent dood! Jij gaat er helemaal aan, gore, vuile, smerige...'

Ik verbrak de verbinding en leverde een voorbeeldige demonstratie af van straatje keren. Na drie keer insteken reed ik de andere kant weer uit, zo snel mogelijk bij mijn huis vandaan.

Waar ik al een tijdje bang voor was geweest, was nu dus gebeurd: de USB-bom was gebarsten. Tussen de door haar en Tristan in beslag genomen spullen had Rita uiteindelijk de stick gevonden, waarop ik de zwaar belastende foto's bewaarde van haar geblinddoekte neukpartij met haar eigen zoon. Al die tijd had zij gedacht het met mij gedaan te hebben en al die tijd had Leo gedacht het met Paula's schoolvriendin Christel gedaan te hebben. Achteraf was ik bereid toe te geven dat het wel allemaal een beetje erg grof van mij geweest was, maar godallemachtig, het was zo hilarisch geweest! Ondertussen had Paula trouwens met haar manipulaties wel het een en ander rechtgezet. Op linke wijze, zonder dat de twee er zelf iets van gemerkt hadden, had ze van Leo en Christel een echt stelletje gemaakt, dat zich de hele godganse dag lens neukte.

Terwijl ik de snelweg opdraaide en naar het zuidwesten reed, ging mijn telefoon weer. Ik had Paula ook willen bellen, maar ze was me net een paar seconden te snel af.

'U moet niet thuiskomen, Meester. Rita en Tristan zitten u op te wachten.'

'Wist ik al. Maar hoe weet jij het? Zijn ze bij je geweest?'

'Ja, Rita was hier net. Er is geen land met haar te bezeilen. Ze wilde mij ook aan flarden scheuren, zo woedend is ze, maar eerst wilde ze u hebben.'

'Jij moet zo snel mogelijk het huis uit. Als je de kans krijgt moet je proberen plan A in werking te stellen.'

Wat een paar dagen eerder als een soort ziek grapje begonnen was, bleek nu bittere ernst geworden te zijn. "Plan A" hield in dat Paula, met medeneming van mijn laptop en de grote harde schijf -- mijn twee meest waardevolle bezittingen -- zou proberen zo ver mogelijk weg te komen. Daartoe had ik in het geheim een autootje voor haar gekocht. Vol ernst was ze de afgelopen dagen de achterbak gaan vullen met een compleet noodpakket aan kleding en boeken en ik was ervan overtuigd dat ze binnen anderhalve minuut weg kon zijn.

Ik parkeerde mijn auto op een plaatsje naast de snelweg en maakte via mijn telefoon duizend euro over naar Paula's rekening, zodat ze het minstens twee weken uit zou kunnen houden.

Toen alles geregeld was ging ik diep undercover. Ik wilde dat zelfs Paula voorlopig niet wist waar ik was. Het was niet dat ik haar niet vertrouwde, maar ik achtte Tristan tot veel staat. Ik wilde minstens een week volledig uit beeld verdwijnen. En ja, diep in mijn hart bleef er steeds een klein restant twijfel bestaan over Paula's betrokkenheid.

Ik wist op heel korte termijn een exorbitant duur appartementje te huren, waar ik anoniem kon wonen. De huisbaas had mijn naam niet eens willen weten. Ik kocht een nieuwe telefoon met een nieuw nummer zodat ik ook niet meer via de satelliet opgespoord kon worden. De ene keer dat ik Paula gebeld heb, deed ik dat vanaf een openbare telefoon in een hotellobby zeventig kilometer verderop. Laat Tristan daar zijn tanden maar eens in zetten. Ik was er vrij zeker van dat hij me niet zo eenvoudig zou hebben kunnen terugvinden.

En zo, lieve lezer, is de situatie op dit moment. De afgelopen vier dagen heb ik mijn verveling in dit appartementje bestreden door mijn avonturen zo nauwkeurig mogelijk op te schrijven.

Naar huis terug is in meer dan één opzicht geen optie meer: ik las net in de online versie van de Krant van het Oosten dat een felle, uitslaande brand in mijn straat een woning in de as heeft gelegd die wel heel sprekend op de mijne lijkt en dat de politie naarstig op zoek is naar de twee bewoners, die beide sedert een ruime week spoorloos zijn.

De komende dagen zullen spannend worden. Er zal hoe dan ook een moment komen van duidelijkheid en ik hoop intens dat ik een paranoïde dwaas geweest ben waar het Paula betrof. Omdat ik besloten heb dat ik niet zonder haar kan, heb ik zojuist voor de tweede keer contact gezocht en ze komt hierheen. Ik heb haar het adres opgegeven van een hotel, vijftig kilometer van mijn huidige woonplaats vandaan, waar ik haar zal oppikken. Ik verlang intens naar haar, en leg dus mijn lot in haar handen. Als blijkt dat zij gevolgd wordt door Tristan of, erger nog, onder één hoedje speelt met Rita, al dan niet daartoe gedwongen, nu ja, dan moet dat maar. Zonder Paula wordt het in ieder geval niks.

Ik heb haar gevraagd om te proberen Melanie mee te nemen, want zij is toch uiteindelijk medeverantwoordelijk voor de recentste ontwikkelingen en na mijn escapades met Rita en Tristan, heb ik met haar nog een appeltje of twee te schillen. Ik loop alweer met een keiharde stijve rond bij het vooruitzicht.

Onverbeterlijk? U zegt het.

EINDE