Hotel - Café - Restaurant 01

Een meubelstuk verplaatsen voor Bethany, een achteraf maagdelijke tweeëntwintigjarige non van Afrikaanse afkomst.

Ik had altijd al fantasieën over een klooster met nonnen gehad.

In Nederland kom je niet zo gek veel nonnen tegen, maar ik had voor de verandering nu eens een overnachting in een klooster geboekt.

Het complex gebouwen was onopvallend genoeg, divers kleine gebouwtjes van één en twee verdiepingen in een mooie grote, ommuurde, tuin.

Tijdens mijn wandeling over het complex ontmoette ik voor één van de gebouwen een paar nonnen bij een geparkeerde bestelwagen.

Twee nonnen probeerden een bank uit de laadruimte te krijgen.

"Zit die bank vast?" vroeg de oudere, een korte gedrongen non met een bril op. Ze stond op de stoep en hield één kant vast, haar best doende om te voorkomen dat de bank op de grond viel.

"Wacht," zei de tweede non nog in het busje. "Laat mij hem beter vastpakken." Ze had een donkere huid. Ze verplaatst haar handen en probeerde opnieuw de bank op te tillen.

Ik vertraagde mijn tempo om eerst te kijken naar hun onhandige inspanningen.

"Ik heb hem, daar gaan we," zei de non in de wagen.

De oudere gedrongen non probeerde achteruit te bewegen, maar bezweek uiteindelijk onder het gewicht van de bank. Voordat ze haar greep op de bank definitief verloor, stond ik aan haar zijde en verhinderde dat de bank viel. "Wow!" riep de oudere zuster en veegde het zweet van haar voorhoofd. "Waar kom jij vandaan?"

"Ik logeer hier vannacht. Ik was een rondje aan het lopen en kwam net voorbij."

"Goede timing, vind je niet?" zei de negroïde non in de auto, glurend naar mij over de bank.

"Misschien kan ik jullie helpen," stelde ik voor. "Laat mij deze kant nemen en dan kunt u beiden de andere kant pakken."

De nonnen verplaatsten zich op mijn aanwijzing en we manoeuvreerden de bank voorzichtig uit de bestelwagen.

De bank woog aan mijn kant best wel zwaar, terwijl de twee nonnen nu gemakkelijk samen de andere kant leken te tillen.

"Dit is wat we nodig hebben," grapte de oudere non. "Een grote man met sterke spieren."

We naderden het gebouw, stopten kort om de deur te openen. Tegen de tijd dat we halverwege de deuropening waren, stonden vier of vijf nonnen van verschillende leeftijden om mij heen, wachtend om verder te kunnen.

De manier waarop ze naar me, met beleefde nieuwsgierigheid, staarden maakte me iets nerveus.

"Moeder-overste, waar moet de bank staan?" vroeg een van hen. Ze deed me denken aan een meisje dat ik kende van de middelbare school.

"De lounge," antwoordde een korte, gezaghebbend uitziende vrouw. "Maak ruimte alsjeblieft." We vervolgden onze weg en plaatsten de bank voor het raam.

Ik zat op de bank met de Afrikaanse non, face-to-face met portretten van Jezus en Paus Johannes Paulus II op de muur. Ik was de enige man in de kamer en mijn T-shirt en broek waren doorweekt van het zweet. Ik keek naar de Afrikaanse non.

Ze glimlachte en tikte met haar voeten. "Het is goed dat je langs liep," zei ze. "Het zou voor ons samen onmogelijk geweest zijn de bank binnen te brengen."

"Nonnen zijn geen erkende verhuizers," zei ik.

"Doe je vaker lichamelijk werk?" vroeg ze lachend.

"Ja, soms wel" zei ik. Als ze geen non was, zou ik denken dat ze flirtte. Nee, dat was belachelijk.

Ze was gewoon vriendelijk. De Afrikaanse non glimlachte naar me en vroeg aan Moeder Overste: "Mag ik meneer vragen om nog een minuutje met mij mee te gaan? Ik zou mijn dressoir verplaatst willen hebben."

"Je dressoir?" vroeg Moeder Overste. "Wat is er mis met je dressoir Zuster Bethany? "

"Er is niets mis mee," zei Zuster Bethany "Het moet voor het stopcontact weggetrokken worden, dat is alles."

Moeder Overste keek me aan en vroeg: "Zou u dat willen doen?"

Ik dacht: 'Wat geeft het. Het gebeurt niet elke dag dat je een non kan helpen.' "Geen probleem," zei ik. "Het is maar een dressoir."

"Ja, het zal niet lang duren," zei Zuster Bethany en leidde me naar boven naar een andere gang.

Ik keek achter me en was verrast dat de andere twee nonnen niet volgden.

Tenslotte opende ze een deur.

Binnen was een kleine slaapkamer en het rook er fris. De kamer was eenvoudig: een bed, een boekenplank en pot met planten in de vensterbank. Er kwam muziek uit een kleine radio.

"Soul," merkte ik binnenwandelend op.

"Ja, dat is geweldig," zei ze. "Het dressoir is hier." Ze draaide zich naar een oude eiken dressoir, begon met het verwijderen van snuisterijen en zette die op het bed.

Ik hielp haar. "Hoe lang ben je al een non?" vroeg ik terwijl ik een ingelijste foto van haar familie oppakte.

Ze lachte. "Ik ben al een lange tijd non." Ze liep naar de tegenoverliggende muur. "Hier is de plaats waar ik de kast wil hebben," zei de Afrikaanse. Ze bukte zich en wees op een stopcontact. "Weet je iets van elektriciteit?"

"Een beetje."

"Dit stopcontact is het probleem," legde ze uit. "Er is iets mis met de voeding of de aansluitingen. Maar ik ben geen elektricien. Wat denk jij? "

Ik staarde vergeefs in de mooie ogen Zuster Bethany's.

Ze droeg een blauwe conservatieve blouse en haar lange donkere haren had ik graag tussen mijn vingers gehad.

'Hoe komt het dat je een non behandeld als een non en niet als een vrouw? Hoe overtuig je jezelf dat een vrouw meer is dan haar seksualiteit, dat ze nog de moeite waard is zonder dat er direct seksualiteit aan te pas komt? Hoe scheidt je de vrouw van de seksualiteit die ze uitstraalt?' Of straalde ik mijn seksualiteit op haar uit?

Wie projecteerde wat op wie?

Ze verwachtte mijn mening.

Dus begon ik te prutsen aan het stopcontact. "Ik zie geloof ik niet iets ongewoons," zei ik. "En zonder apparatuur kan ik het niet meten. Je moet een elektricien laten komen."

"We waren al van plan om dat te doen,", zei ze. "Maar tot dan moet ik het stopcontact achter het dressoir gebruiken."

Ik knikte zonder te luisteren.

Ik zag een wit stipje in haar haren.

Hier stond ze, netjes en religieus, al die tijd met een klein wit stipje ingebed in haar haren.

Ik wilde het er uit plukken, maar ik heb geen zin om iets te doen wat ongepaste was of haar in verlegenheid kon brengen.

Ze bleef maar praten.

Hoe meer ik probeerde de witte stip in haar haren te negeren, hoe meer het mij afleidde. "Heb je een verlengkabel?" vroeg ik.

De deur naar de kamer begon langzaam te sluiten.

"Ik kan er een krijgen," zei ze terwijl ze naar de deur liep om deze weer te openen.

"Wacht," zei ik, kwam naar haar toe en wreef mijn hand snel door haar haren. "Er zat een stuk papier je haar."

"Wat? O," zei ze terwijl ik het als een expert verwijderde.

Ik liet haar het papiertje zien als bewijs dat ik niet loog.

"Dat is vreemd," zei ze. "Benieuwd waar dat vandaan kwam." Ze klopte een paar keer op haar hoofd. "Zijn er nog meer?"

"Ik zie er geen meer," zei ik, me realiserend dat haar kamer geen spiegels had.

"Goed, laten we het dressoir verzetten."

We pakten allebei een zijde. Maar het dressoir gaf niet mee, hoe hard we ook duwden. Doordat het vlak tegen de muur stond, was het onmogelijk om goed grip te krijgen.

Ik duwde hem voorover om een betere grip te krijgen, waardoor de bovenste lade open schoof.

Deze was vol met bustehouders en slipje en een ongeopend doos tampons.

"Wacht," zei ze en duwde de lade weer naar binnen.

"Oeps," zei ik.

Zuster Bethany glimlachte in verlegenheid, waardoor ik ook moest lachen.

"Eigenlijk geeft me dat een idee. Laten we de laden er uit halen voordat we het dressoir verplaatsen."

"Oké," zei ze met een opgewonden, maar coöperatieve stem.

Ik verwijderde de bovenste twee laden en legde ze op het bed.

Zij nam de onderste twee en plaatste ze voorzichtig boven op de andere twee, zodat de lade met ondergoed volledig bedekt was. Een lade was vol jeans, de andere bevatte briefpapier en foto's.

Het dressoir zonder laden was gemakkelijk te tillen en ik verplaatste het in enkele seconden naar de tegenoverliggende muur.

Zuster Bethany plaatste de laden terug.

"Pleasure Bound," zei ik terwijl ik keek naar de boeken op haar plank. "Vreemd boek voor een non om te lezen."

"Ken je het?"

"Uit het Victoriaanse tijdperk, over het trotseren van de obsessie met fatsoen, het testen van de grenzen van de seksuele decorum in het leven. Een handleiding over seks posities en erotiek in het Midden-Oosten. Bezoeken aan bordelen."

"Het is ons toegestaan om boeken te lezen," zei ze in met een iets plagende stem. "Waarom noemde je het vreemd? Er is niets mis mee."

"Er is ook niets mis Het is gewoon .........." Ik had moeite het tactvol uit te leggen. "Het verbaast me dat een non boeken leest met veel seksueel getinte passages."

"Ook dat is interessant op een religieus niveau", zei ze, "zo leer ik over de mensheid, met al zijn hartstochten, verlangens, dominantie, onderdanigheid en gebreken. Ik ben er nog niet aan begonnen. Ik kocht hem vorige week tweedehands via internet."

"Je koopt ook via internet?" vroeg ik met verbazing. "Ik dacht dat nonnen kuis waren en in armoede leefden."

"Ja, maar dat betekent niet dat verondersteld wordt dat we onwetend zijn. Trouwens, het is soms zo saai hier."

"Het is goed dat ze je soms naar buiten laten gaan."

"Doe niet zo mal. Dit is geen gevangenis. Ik kwam hier van mijn eigen vrije wil. Een nonnen leven is gewijd aan de dienst en brengt hoop voor onze medemens. Mannen en vrouwen, bedoel ik."

Ik wou dat ik nooit die opmerkingen had gemaakt. Het is best moeilijk om met een non te praten zonder iets verkeerds te zeggen.

Maar ze leek het niet erg te vinden, was zelfs verheugd over mijn aanwezigheid.

Ik pakte de lamp op het nachtkastje en trok de stekker uit het stopcontact. "Laten we er zeker van zijn dit stopcontact echt werkt voordat ik wegga." Ik stak de lamp erin en de kamer werd verlicht.

"Goed gedaan," zei ze, "ik waardeer je hulp."

"Graag gedaan," zei ik.

"Bedankt voor je hulp," zei ze een beetje nerveus. "Nu zit er iets in jouw haar."

"Waar?"

Ze wees naar de zijkant van mijn nek.

Ik wreef op de overeenkomstige plaats: "Is het weg?"

"Nee, laat mij het pakken." Zonder omhalen ging haar hand naar mijn nek en trok mijn hoofd naar haar toe.

We verspilden geen tijd en kwamen beide op de grond terrecht.

Ik wist wat ik wilde doen met de negerin, maar wachtte een moment om mijn zenuwen te bedwingen. Ik lag op haar trillende lichaam en luisterde of er iemand reageerde op ons spel.

Zuster Bethany's lichaam was onder de mijne, haar borst ging omhoog en omlaag terwijl ze hijgde van opwinding.

Ik weet niet waarom ik het deed, maar ik likte haar oor, waardoor de non naar adem snakte. Ik trok haar jurk omhoog en staarde naar haar naakte zwarte lichaam.

Wat was hier aan de hand?

Ze droeg niet eens ondergoed onder haar gewaad, behalve lange witte nylons.

Ik kon mijn ogen niet geloven.

En wat had de Congolese een perfect lichaam!

Ik bedoel, ze had zo in een mannenblad of zoiets kunnen staan.

De negerin zag er echt geil uit met die witte nylon kousen.

Ik kon het vocht op haar kut spleet zelfs zien, het zag eruit alsof ze klaar was om gebruikt te worden. Ik trok mijn broek naar beneden en drukte mijn meer dan gemiddelde pik tegen haar kutje. Mijn pik was zo nat van het voorvocht dat ik dacht dat niets een gemakkelijk penetratie in de weg zou staan. Zoals verwacht schoof en gleed mijn stijve pik recht in haar onbeschermde kut.

Bij een non heb je toch geen behoefte aan een condoom?

Terwijl ik mijn pik naar binnen drukte, voelde ik een lichte beperking. Ik dacht dat het haar maagdenvlies was. "Mmm, dat is lekker geil," fluisterde ik in haar oor terwijl ik het dieptepunt van haar kut bereikte.

Zuster Bethany deed alleen maar van genot kreunen. Haar strakke kut voelde zo fantastisch en waarschijnlijk was mijn pik haar eerste.

Ik wilde in haar zeker laten klaarkomen, dat is waarvoor ik het altijd doe. Ik neukte haar kut met harde en diepe stoten.

De negerin kwam bijna gillende klaar en haar strakke kutje kneep hard in mijn pik.

Dat was voor mij het sein om het Congolese kutje met een enorme lading sperma te vullen. Ik hijgde in extase terwijl ik klaarkwam en mijn pik verslapte niet eens.

Bethany liet zich door mij door neuken naar een volgend orgasme.

Al snel liep mijn sperma uit haar kutje, hijgde ik als een hond, maar bleef ik haar wel neuken.

Nadat de tweeëntwintigjarige Congolese nog een keer was klaargekomen, pompte ik alle sperma die ik nog in mijn ballen had, diep in haar kutje.

Hijgend naar adem zakte ik op haar neer.

Zuster Bethany kreunde zachtjes terwijl we daar lagen met mijn pik nog steeds stevig in haar strakke, natte kut. Dan, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, kuste ze mij op de lippen, waarna ze haar tong in mijn mond stopte.

Mijn pik groeide weer hard bij het gevoel van haar pluche lippen tegen de mijne en ik begon haar opnieuw te neuken, dit keer langzamer en nog dieper.

Bethany kreunde iedere keer dat ik mijn meer dan gemiddelde pik diep in haar begroef.

Het werd een ritme, stoten, hijgen, stoten, hijgen, etc.

Ik genoot enorm terwijl ik Zuster Bethany's soppende kut neukte.

Tot mijn verbazing smeekte ze mij vervolgens om op handen en knieën te mogen zitten.

Dit was zo onverwacht, ik trok mijn pik uit haar draaide haar van haar rug.

Ze zat nu met opgetrokken habijt en de knieën gespreid terwijl mijn zaad tussen haar vuurrood schaamlippen vandaan sijpelde.

Ik wilde nog wel een keer klaarkomen in Zuster Bethany.

Toen strekte ze een arm onder zich uit naar mijn ballen toe.

Dat was alles wat ik nodig had om mijn grote pik terug in haar nauwe kut te duwen.

Onze lichamen waren alweer op weg naar een volgend orgasme.

Ik neukte haar kutje diep terwijl ze mijn ballen masseerde.

De negerin kwam opnieuw klaar en dat was voor mij een teken.

Alsof ik al weken niet geneukt had, spoot ik mijn ballen leeg in het Congolese kutje.

We stortten naast elkaar neer, hijgend naar adem.

"Ah, dat was lekker zo." De negerin kuste mij op de lippen. Het was een lange intense kus waarbij haar handen mijn ballen en mijn handen haar kleine tieten masseerden.

Helaas moesten we ons nu haasten, zij om het eten voor te bereiden en ik om enigszins fris weer aan het diner te verschijnen.

Na de avondmaaltijd neukten we nog een derde keer, misschien volgt dit verhaal nog.

Zuster Bethany was een hele geile minnaar.

Ik vroeg me vluchtig af waarom ze zo lang gewacht had om haar maagdelijkheid te laten nemen, terwijl ze er erg van genoten had.

Het was jammer dat ik hier maar een nacht zouden blijven.

Of de tweeëntwintigjarige Congolese aan anticonceptie deed wist ik niet, maar ja, katholieken en geboortebeperking is als water en vuur.

Dus misschien had ik haar in die ene nacht wel zwanger gemaakt.

(Bethany22negerinzwartkort haarAA-cupslank postuuralleengaandinterieurverzorgsterCongolesekousen)