Jan Ch. 31

Jan wordt wakker tegen 7 uur en denkt er opeens aan dat er straks een niet zo leuke opdracht wacht, maar ja, het is zijn eigen fout en hij zal dit varken zelf moeten wassen. Hij staat op en gaat zich wassen. Terug in zijn kamer doet hij zich aan en gaat dan naar beneden. Zijn moeder staat er al en hij geeft haar een zoen. De tafel wordt gezet en ze beginnen te eten.

Veel wordt er niet gezegd. Als ze gedaan hebben wordt de afwas gedaan. Daarna is het tijd om te vertrekken. Chantal heeft wel een beetje spijt dat zij Jan hard aangepakt heeft en hoopt dat het niet vaak meer zal gebeuren, maar hij is och arme nog maar net 18 jaar en zal nog wel wat flaters maken in zijn leven. Zij grijpt hem vast en geeft hem een stevige zoen op de mond.

Als ze in de wagen plaats genomen hebben en de deuren gesloten, start Chantal de wagen. Ze bemerkt dat Jan nu niet aan haar rok zit, iets wat hij anders zeker zou gedaan hebben, doch zij besluit om dit zo te laten en hem nog even te laten sudderen in zijn vet. Als zij op de parking van het bedrijf stopt en de wagen uitzet is Jan even aan het twijfelen, doch plots staat zijn besluit vast en hij opent het portier en stapt uit. Hij doet het portier dicht en dan volgt hij zijn moeder naar binnen. Zij zijn wel vroeg en Jan vindt het een geluk dat er nog geen collega's aanwezig zijn. Ze gaan het gebouw binnen en Chantal leidt hem naar het heiligdom van de baas.

Zij klopt op de deur en bij "binnen" doet ze de deur open, stapt binnen, onmiddellijk gevolgd door Jan. Jan sluit de deur achter hem. "Zo Chantal, jij hier, en met je zoon, wat schaft mij de eer van je bezoek?" "Wel mevrouw Claes, gisteren hadden wij nog een gesprek en toen vertelde Jan mij iets. Nu ik dit weet kan ik onmogelijk uw voorstel aanvaarden, maar Jan is hier en die zal u wel vertellen waarom."

Jan verontschuldigde zich bij mevrouw Claes en vertelde toen aan al wat hij gedacht had en hoe hij, fout bleek nu, geprobeerd had om zijn moeder te helpen. Toen Jan zijn verhaal gedaan had zei Chantal, "en dat, mevrouw Claes, is de reden waarom ik niet op uw voorstel kan ingaan." Het bleef even stil en opeens begon mevrouw Claes hard te lachen. Zowel Chantal als Jan staarden haar met verwondering aan.

"Inderdaad Chantal, ik begrijp heel goed dat jij op basis hiervan problemen hebt met het feit of ik je wel voor de goede redenen het voorstel gedaan heb om mij te vervangen. Maar ik kan je geruststellen hoor. Ik moet wel toegeven dat jouw zoon mij in begin helemaal ingepalmd heeft, maar hij heeft uiteindelijk twee fouten gemaakt die mij deden inzien wat hij aan het proberen was. Dit heeft er wel voor gezorgd dat de balans in jouw voordeel oversloeg Chantal want toen ik merkte hoe jouw zoon jou probeerde te helpen was ik ervan overtuigd dat jij wel een speciale vrouw moest zijn. Welke jonge knaap van zijn leeftijd, een leeftijd waarop ze eerder egoïstisch zijn en hun ouders maar laten voort ploeteren, zou zijn moeder zo willen helpen. Dit kon alleen maar als jij hem een goede opvoeding gegeven had en er voor zorgde dat hij voor jou door het vuur wil gaan. Als het jou dit thuis lukt, dan moet het je zeker lukken om dit ook in een bedrijf te bewerkstelligen dat iedereen die voor je werkt voor jou in de bres wil springen. Dat jullie dan ook nog gisteren over de zaak gesproken hebben en dat zowel je zoon als jij van oordeel waren dat hetgeen gebeurd was niet door de beugel kon en hier zelfs op dit ogenblik zijn om dit aan mij komen mee te delen sterkt mij om te zeggen dat ik gisteren de juiste beslissing genomen heb en dat jij Chantal hier de juiste vrouw op de juiste plaats zal zijn. Ik wil dan ook geen neen meer horen en hoop dat jij nu wel mijn voorstel zal kunnen aannemen. En wat jou betreft jongeman, wat jij deed was laag bij de grond. Maar ik ben er zeker van dat jij je lesje geleerd hebt en dat je voortaan twee maal zal nadenken voor je nog een dergelijke stunt uithaalt."

Chantal was blij met hetgeen haar baas gezegd had, want ja, ze was zeker heel graag baas geworden. Ze zei dan ook, "wel mevrouw Claes, op die voorwaarden wil ik zeker ja zeggen tegen uw voorstellen, zeker nu ik ervan overtuigd ben dat u op basis van uw overtuiging beslist hebt en niet op basis van wat deze kwajongen uitgespookt heeft." Chantal lachte en beide vrouwen schudden elkaar de hand. Toen zei mevrouw Claes tegen Jan, "jongen, ik hoop dat dit altijd in jouw geheugen zal gegrift blijven." Jan knikte. "Maar laat mij wel zeggen, jongeman, ik ben je wel dankbaar, want jij bent erin geslaagd om mij de mooiste tijd van mijn leven gegeven te hebben, dank zij jou ben ik dubbel klaargekomen en dat is iets dat geen enkele man mij heeft kunnen bezorgen. Jij hebt er zelfs voor gezorgd dat toen ik thuis kwam en naar bed ging ik mij klaar gevingerd heb en hevig klaargekomen ben, door enkel maar te denken wat jij met mij gedaan had, daarvoor wil ik je danken."

Jan begon hevig te blozen en zonder zich te bedenken ging hij naar mevrouw Claes en zoende haar op haar mond. Iedereen begon nu te lachen en na een tijdje vond Chantal het welletjes en verontschuldigde zich. Zij nam afscheid van mevrouw Claes, die opeens rechtstond. Mevrouw Claes nam ook afscheid van Jan en fluisterde in zijn oor, terwijl zij, zonder dat Chantal het zag, over zijn lul wreef, "lieve jongen, je mag mijn kaartje houden en ik hoop dat je er eens gebruik van zult maken." Jan lachte en gaf haar toen nog een zoen, waarna moeder en zoon naar buiten gingen. Vermits zij nu in de hall stonden waar niemand hen kon zien grepen zij elkaar vast en gaven elkaar een innige tongzoen. "Je zonden zijn je vergeven, mijn lieve engel, maar haal zoiets nooit meer uit".

Hierna twijfelde Chantal even of zij naar de collega's zou gaan, want met Jan bij haar zou dit wel eens lang kunnen duren vreesde zij, terwijl zij ook niet zeker wist of het plotselinge verschijnen van haar zoon wel zo'n goed idee zou zijn vermits zij nog maar amper de toestand aanvaard hadden. Anderzijds, niet binnengaan zou wel wat vragen oproepen, zeker daar iedereen haar wagen had kunnen zien. Zij besloot uiteindelijk maar te proberen en trok Jan mee naar haar werkplek.

Zij opende de deur en werd door iedereen verwelkomd met luide stem, doch opeens was het eventjes stil toen ze bemerkte dat Jan erbij was. Het was net of iedereen terug een beetje schaamte voelde. Nu was het evenwel Jan die de sfeer redde door te zeggen, "maar, zie hier eens, alle lieve dames samen die ervoor gezorgd hebben dat wij, sorry dat ik mijzelf er even bijschaar, nu een grote familie zijn waar niemand zich hoeft te schamen voor het feit dat wij tenminste aangetoond hebben dat wij elkaar graag mogen en dat wij voor elkaar door het vuur zouden willen gaan, zeker nu wij sinds zondag zo'n hechte band gesmeed hebben."

Hij ging nu alle vrouwen af en ieder van hen gaf hij een tongzoen, terwijl hij tezelfdertijd eventjes zachtjes over de billen wreef. Gaandeweg werd het terug luidruchtiger en iedereen begon te lachen. Als laatste was Els aan de beurt, en zij kreeg uiteraard een dikke tongzoen van hem. "Zo," zei Jan, "maar nu hebben jullie allemaal wel een zoen van mij gekregen, maar jullie zijn schijnbaar iets vergeten, want nog niemand van jullie heeft eraan gedacht om mij haar mooie benen te laten zien." Zonder aarzelen trokken de collega's nu hun rokken naar omhoog zodat Jan weer hel blij was met het mooie dat aangeboden werd.

"Bedankt dames, maar nu moeten moeder en ik spijtig genoeg weg. Ik hoop evenwel dat wij binnenkort onze algemene kennismaking nog eens kunnen herdoen om elkaar nog beter te leren kennen." Jan ging toen bij alle dames langs, streek eerst eens over hun slipje en gaf hen toen een dikke smakkerd op de mond. Chantal nam ook van iedereen afscheid met een zoen op de mond en beiden wuifden nog eens vooraleer weg te gaan. Eens de deur dicht gingen zij gearmd naar buiten, stapten in de wagen en Chantal startte hem, waarna ze vertrok. Jan greep nu haar rok vast en trok deze naar boven. Zij hield hem niet tegen en zag dat hij haar de ganse tijd van de rit met belangstelling bekeek. Toen ze thuis aankwamen werd de rok teruggeslagen.

De motor werd afgezet en ze stapten uit. Jan deed de deur open en zei, "na u, mevrouw de PDG." Zowel Chantal als hij waren nu aan het lachen. Toen ze in de keuken kwamen stelde Chantal voor om even iets kleins te eten, omdat zij grootse plannen had. Jan ging hiermee akkoord. Toen het eten op was en alles aan kant gezet was Jan benieuwd wat er nu zou volgen. Chantal greep toen zijn hand vast en trok hem mee naar boven haar kamer in. "En nu, mijn kleine dekhengst, nu wil ik dat je me tegen de sterren op neukt en waag het niet mij niet laten klaar te komen.

Toen Jan wakker werd, hij was schijnbaar van de inspanningen in slaap gevallen, keek hij in het glimlachend gezicht van zijn moeder. Zij lag op hem zoals enige nachten geleden, met haar hoofd tegen zijn hoofd, terwijl hij voelde dat zijn lul stevig in haar stak en dat zij zachtjes met haar kutspieren zijn lul bewerkte. Hij probeerde nu een beetje weerwerk te geven en spande de spieren rond zijn lul op. Chantal begon te kirren en kneep nog wat harder met haar spieren. Om beurt deden zij dit nu.

"Zo," zei Chantal, "mijn dekhengstje schijnt terug tot de levenden te behoren," terwijl zij zich iets meer naar boven probeerde te verplaatsen zodat hun monden elkaar konden beroeren. Toen begonnen beiden aan een kussenregen. Jan was ondertussen met zijn handen op de zijkanten van haar lichaam gegaan en begon zacht te strelen. Jan zei, "spijtig dat ik geen twee lullen heb, want anders zou ik zo jaren kunnen liggen, één lul in jou en één lul in Els, maar och, dromen zijn bedrog en ik ben zeker heel blij met wat jij voor mij wilt doen". "Ja jongen, en dit alles danken wij aan Claudia, moest zij er niet geweest zijn dan waren wij hier momenteel niet mee bezig, maar nu ik mij heb laten overhalen heb ik er zeker geen spijt van, maar eens zal ik je toch moeten laten gaan."

"Och moeder," zei Jan, "dat kan nog heel lang duren, zeker nu Els er geen probleem mee heeft dat wij dit doen en voor de aftakeling van ja lichaam moet je zeker niet inzetten, kijk maar eens wat een prachtig lichaam oma nog heeft, je moet dus zeker niet wanhopen, als het van mij afhangt zal dit zeker nog duren tot wij er niet meer zijn. Ik kan enkel maar hopen dat als ik ooit trouw en er komen kinderen, dat er minstens één jongen bij zal zijn die, eens hij de leeftijd ervoor heeft zal merken dat zijn oma de moeite meer dan waard is en jouw ook de liefde zal willen geven die jij verdient."

Chantal begon nu te glimlachen en voelde zich warm worden, want, alhoewel het momenteel nog de ver van mijn bed show was, je kon nooit weten, zeker als zij aan haar moeder dacht die op korte tijd er terug jeugdig begon uit te zien en er opnieuw pap van lustte. "Spijtig jongen," zei Chantal, "maar wij zullen er stilaan een einde aan moeten maken en iets kleins gaan eten, anders vrees ik dat de mensen heel vreemd zouden kijken als ze hoorden hoe onze uitgedroogde lichamen zouden gevonden worden." Jan knikte en Chantal zette zich nu recht. Traag richtte zij zich op zodat de lul uit haar schoof. Toen zijn lul uit haar plofte legde Chantal zich op haar rug. Jan keek nu naar haar liefdesgrotje en merkte dat dit helemaal opengesperd stond en hij goed kon zien hij zijn lul haar helemaal open gerekt had. Toen stonden zij beiden op, deden hun kleren aan en gingen, de vingers in elkaar gestrengeld, naar beneden. Chantal zette enige koekjes op tafel terwijl Jan de koffie uitschonk. Beiden aten enige koekjes, dronken koffie en keken elkaar glimlachend aan.

Opeens ging de bel. Beiden keken elkaar verwonderd aan en Jan ging de deur opendoen. Daar stonden Els en Dolly. Hij vroeg hun beiden binnen en eens de deur dicht was greep hij Els vast en gaf haar een tongzoen. Toen hij haar losliet zag hij dat Dolly hen beiden glimlachend aankeek. Hij hielp hen nu beiden uit hun jas en hing deze weg. Jan wou nu zeker Dolly niet zo maar laten staan. Els had ondertussen de plant genomen die Dolly vast had en Jan ging nu naar Dolly. Deze greep hem opeens vast, perste haar lichaam tegen het zijne en gaf hem een tongzoen, net of haar leven ervan af hing. Toen ze hem losliet plaatste zij vlug haar hand op zijn kruis en begon zijn lul te kneden. Jan was overdonderd door deze aanpak, maar vermits hij zag dat Els glimlachte, glimlachte hij ook. Toen Dolly hem los liet nam zij terug de plant in haar handen en Jan ging hen voor naar de keuken.

Chantal glimlachte toen zij zag wie het was en keek toen verwonderd naar de plant. Zei kreeg van beide vrouwen ene dikke klapzoen op de mond. "Proficiat Chantal," zeiden Els en Dolly, "de grote baas heeft ons vandaag het goede nieuws gebracht dat jij haar weldra zal vervangen, vandaar dat wij hier nu al zijn met dit kleine presentje, maar wij hebben verder nog goed nieuws. Is er door jullie al iets gepland voor morgen?" Zowel Chantal als Jan schudden van neen, waarop Dolly zei, "oké, dat komt goed uit, dank zij mevrouw Claes, en ik zal eerlijk zeggen dat dit mij verwonderde, het is precies of er iets met haar gebeurd is, gaf zij ons morgen allemaal een dag vrijaf om te vieren dat jij haar zal opvolgen. Het was voor ons dan ook moeilijk om iets geschikt te vinden, maar uiteindelijk hebben wij het gevonden. Morgen gaan wij met z'n allen, maar Jan is uiteraard ook uitgenodigd, naar Evy thuis. Een barbecue zal het wel niet meer kunnen worden, maar er is al eten besteld en voor de rest zullen wij proberen er een gezellige boel van te maken."

Chantal en Jan keken elkaar aan en wisten niet goed wat te zeggen. Jan bekeek Chantal intenser en zag toen dat het idee haar wel aanlokte. Jan zei, "oké, mijn moeder zal zeker komen, maar ik begrijp niet goed wat ik er moet komen doen, jullie willen toch zeker wel onder collega's zijn, zonder dat er derden bij moeten zijn." "Malle jongen," zei Els, "jij begrijpt het nog steeds niet, alle collega's, zonder uitzondering, hebben bijna geëist dat jij er ook zou bij zijn, ik dank wel dat sinds zondag en vandaag zij je allemaal tot het meubilair rekenen, maar, lieve schat, ik vrees er voor dat je er niet onderuit zal komen en dat jij mee moet."

Uiteindelijk knikte Jan dat het goed voor hem was. Zowel Els als Dolly glimlachten nu. "Oké," zei Els, "dat is dan afgesproken, maar er is nog iets". Dolly ging nu naar Chantal en fluisterde iets in haar oor. Chantal keek haar toen verwonderd aan en fluisterde toen iets terug. Dolby knikte en kwam toen naar Jan. "Zo jongen, jouw moeder en Els moeten nog even iets bespreken, maar jij kan mij misschien even je kamer laten zien," zei Dolly. Jan was wel verwonderd, maar ja, hij moest toch niet overal bij zijn zodat hij, "oké," zei en Dolly mee naar boven nam.

Hij maakte er een toer van en liet Dolly de kamer van zijn moeder zien, daarna de badkamer, toen de logeerkamer om uiteindelijk zijn kamer binnen te gaan. Hij ging naar het venster en zei, "van hier heb ik een goed uitzicht op de tuin, kijk maar." Dolly kwam naast hem staan en bewonderde even het uitzicht. Toen draaide ze zich naar hem en zei, "zo jongen, en nu even tussen ons. Ik moet toegeven dat jij op ons allen, en dan bedoel ik uiteraard alle collega's, een blijvende indruk gemaakt hebt. Niet alleen jouw prachtige lichaam met daaraan een kanjer van een lul, heeft indruk gemaakt, maar ook dat jij ons allen zondag klaar gelikt hebt en voornamelijk dat jij ons daarstraks duidelijk gemaakt hebt dat wij ons niet moeten schamen voor wat er zondag gebeurd is, integendeel zelfs. Verder zijn wij vandaag allen na jouw bezoek naar het toilet geweest en iedereen heeft zich klaar gevingerd, je had de geluiden in de toiletruimte eens moeten horen. Wij weten wel dat Els en jij samen zijn, maar wij weten ook dat Els heel ruimdenkend is en alles met haar collega's wil delen. Tijdens het naar hier rijden heb ik haar toestemming gevraagd om mij met jou terug te trekken en zij heeft ja gezegd. Je moeder had daarjuist ook geen bezwaar, maar ik weet wel dat wij alles kunnen regelen, maar dat uiteindelijk jij de beslissing zal moeten nemen of je mijn voorstel aanvaardt. Ik weet wel dat ik geen meisje meer ben en dat mijn lichaam zeker niet meer in perfecte staat is, maar ik kan alleen maar hopen dat jij, niettegenstaande dit, wilt ingaan op mijn vraag."

Terwijl zij dit zei trok Dolly haar rok naar omhoog om Jan een blik op haar lichaam te gunnen. Jan twijfelde even, niet voor haar lichaam, vermits deze blondharige er zeker nog redelijk goed uitzag, maar meer omdat binnenkort iedereen zo zou kunnen afkomen en hij weinig zin had om zo maar het neukslaafje te worden. "Lieve Dolly," zei hij toen, "het is zeker niet je lichaam dat mij doet twijfelen, want uiteindelijk is iedere vrouw mooi, maar ik wil zeker niet de speelbal worden van een groep vrouwen en mij als een hondje voelen dat op bevel zijn kunstjes opvoert. Zondag heb ik je inderdaad gelikt, maar dat was uit mijn volle zin, mede om het samenhorigheidsgevoel te vergroten. Maar, spijtig genoeg moet ik wel zeggen dat ik vandaag al twee keer gen...," en nu hield Jan op vermits hij besefte dat mocht hij verder praten hij iets op de helling zetten. Dolly greep hem vast en fluisterde, "wat jongen, heb jij al twee keer geneukt en dat met je lieve moeder, en dan?"

Jan was even sprakeloos. "Jij moet je zeker niet schamen jongen, en Chantal zal hierover zeker niets van mij horen, maar sinds vandaag wist ik het zeker dat er iets tussen jullie was. Ik had al kunnen merken dat Chantal de laatste dagen open gebloeid was en dat dit niet door een andere man in haar leven was, anders had ik daarover wel iets van haar gehoord, maar toen ik jullie zondag bezig zag, ook al moet ik toegeven dat dit heel subtiel was, begon ik te twijfelen. Zekerheid kreeg ik vandaag. Ik was op weg naar mevrouw Claes toen ik jullie twee bezig zag. En zoals ik jullie daarstraks naar elkaar zag kijken, kon ik er niet naast kijken dat jullie iets hebben, uiteraard niet zoals jij en Els, maar toch iets dat er kort bij komt. Ik kan alleen maar blij zijn voor Chantal want ik ben er zeker van dat deze lieve vrouw het verdiend en zich nu in de hemel waant."

Terwijl zij dit alles zei was Dolly de ganse tijd over de lul van Jan aan het wrijven, met resultaat, want in zijn broek stond al een dikke bult. Dolly boog zich nu voorover naar de mond van Jan en gaf hem voorzicht een tongzoen. Nadien begon zij steeds heviger te zoenen. Jan had ondertussen tijd gehad en had door dat deze vrouw haar mond wel zou houden. Opeens begon hij haar zoen te beantwoorden, tot zij elkaar opeens moesten loslaten uit ademsnood. Zij bekeken elkaar nu en de laatste tegenstand bij Jan smolt weg. Hij trok Dolly mee naar zijn bed en begon haar uit te kleden, enkel haar gordeltje en kousen liet hij aan. Hij deed zich uit en haalde nog vlug een pakje met een condoom uit zijn broekzak. Hij opende het pakje en gaf het condoom aan Dolly.

Die begon met haar hand het velletje van zijn lul heen en weer te halen tot zijn lul volledig stijf stond. Zij zette het condoom toen op zijn kop en trok het over zijn lul. "Dank je jongen, en dank maar niet dat niet iedereen een geheim heeft. Straks moet jij bij mij niet voorzichtig zijn, je lul zal wel in mijn kut passen. Dit zal je misschien vreemd voor komen dat ik dit zo zeg, maar ik zal je mijn geheimpje vertellen waardoor je er zeker van overtuigd zal zijn dat ik niet degene ben die geheimen uitbrengt. Zelfs je moeder weet hier niets van, eigenlijk schaam ik mij een beetje, maar om je vertrouwen te winnen wil ik het volgende zeggen. Thuis ben ik alleen, ik heb zowel mijn man als mijn dochter verloren. Ik heb wel enige dieren waarvoor ik zorg. Mijn grootste trots is echter mijn paard. Regelmatig ga ik met deze zwarte hengst ritjes maken. Wel, ik weet dat het verkeerd is, maar ik trek het mij niet aan, feit is wel dat ik mij regelmatig laat neuken door mijn hengst."