L'île des femmes: 02 Ontvoerd

Dit verhaal en de schrijver, zijn volledig uit de duim gezogen. Wanneer verhalen over geweld en mishandeling van mannen door superieure vrouwen, niets voor u zijn, dan adviseer ik u om dit verhaal over te slaan.

§ 2.0 Voorwoord bij hoofdstuk 2

Als u haatgevoelens hebt overgehouden door de beschrijving van de weerzinwekkende karakters uit hoofdstuk 1, dan kan u dat laten blijken door dat hoofdstuk 1 ster te geven.

Hoofdstuk 2 is door mij opgetekend, zoals het vlak voor hun vertrek, is verteld door een aantal Saters. Vanwege hun lompe visie, minachting voor vrouwen en het vele schelden en vloeken heb ik het taalgebruik wat gekuist.

De naakte kerel uit dit hoofdstuk ben ik zelf. Waarom ik naakt ben en waarom de reuzin mij aan mijn piemel met zich meesleurt is voor dit verhaal niet van belang. Als u desondanks toch nieuwsgierig bent, dan kun u dit lezen in "De Harem".

Hoe de Saters in de cel zijn beland is voor dit verhaal ook niet van belang, maar als het u interesseert kunt u het vinden in hoofdstuk 8 van "De Harem".

Mijn eigen versie van het gebeurde in dit hoofdstuk kunt u desgewenst lezen in hoofdstuk 9 van "De Haren".

Voor alle duidelijkheid: Ik ben het volstrekt oneens met de daden en het gedachtegoed van de Saters, maar desalniettemin wil ik hun verhaal hier wel vertellen.

§ 2.1 Gevangen

Het was koud en de duisternis was totaal. De Sater lag op beton, hij had hoofdpijn, was misselijk, naakt en overal gekneusd en geschaafd. Even dacht hij, dat hij op weg naar de club, een bizar ongeluk met de motor had gehad, maar dat was niet logisch, want hij was geboeid en er lagen nog meer mensen naast hem. Een mannenstem riep: "Godverdomme, kut, wie heeft dit geflikt?"

Langzaamaan kwam de Sater tot het besef, dat er meer Saters waren, die in dezelfde toestand verkeerden als hij. De Mainaden (vrouwelijke leden van de motorclub) waren er ook.

Niemand wist wat er was gebeurd. Een van de meiden beweerde dat ze door een naakte kerel op een motorfiets achterna was gezeten. Dat was natuurlijk een maf waanidee. De Mainaden waren toffe meiden, maar het bleven uiteraard wel wijven en wijven hebben nu eenmaal snel last van hysterie, dat weet iedereen.

Gezamenlijk kwamen de mannen tot de conclusie, dat ze waren gedrogeerd en ontvoerd. Hoe, waarom en door wie, was onduidelijk, maar de Saters waren niet van plan dit op zich te laten zitten. Na geruime tijd ging het licht aan. De Saters zagen dat ze waren opgesloten in een aantal cellen die uit stevige stalen staven waren opgebouwd. De constructie was oud, maar in uitstekende staat. De kameraden herkenden in hun ontvoerders onmiddellijk een aantal van de gestolen gleuven alsmede de twee burgertrutten, die dat hadden gedaan.

"Godverdomme, jullie gemene lage kutwijven, laat ons onmiddellijk vrij," werd er geschreeuwd. Twee gleuven grepen een brandslang. Ze spoten expres op de naakte ballen van de mannen. De Sater besefte nu pas goed en pijnlijk duidelijk, dat hij compleet naakt was. De gleuven lachten hen uit! Hij voelde woede in zich opkomen. Hij werd opzettelijk door die gleuven vernederd en de waterstraal deed gemeen zeer."Stil zijn jullie, anders dan zetten we de kraan vol open en spuiten we die slappe lulletjes van jullie helemaal tot pulp," werd er geroepen.

Knarsetandend beseften de de mannen dat ze machteloos waren. Na nog wat gevloek werd het stil. De twee burgertrutten stonden met acht van de gestolen gleuven en een naakte kerel in de ruimte voor de cellen. Die gast was kennelijk ook een gevangene. De reuzin trok hem gewoon aan zijn piemel met zich mee. Hij liep gedwee achter haar aan en scheen het niet eens erg te vinden.

§ 2.2 Toespraak

De reuzin riep:

"Stilte en respect voor Nora. Zij gaat jullie toespreken."

Toen het stil was zei de trut: "Jullie wilden de deze jongedames," de trut gebaarde richting gleufjes, "drogeren, onderwerpen en als seksslavinnetjes verkopen en omdat Linda en ik dat wisten te voorkomen wilden jullie ons verkrachten en vermoorden. Jullie waren een gevaar voor ons en vele andere vrouwen, maar dat is nu voorbij. Jullie zijn nu ons eigendom. Wij willen zo min mogelijk werk van jullie hebben. Wie doet wat we vragen krijgt eten en drinken. Wie dat niet doet wordt gedwongen en krijgt geen eten en drinken. Dat is alles."

Een gotspe dacht Appie, een van de Saters. Het moest toch niet gekker worden.

De trut draaide zich om en verdween. Het leek erop dat zij de baas was van de gleuven.

"Kutwijf," riep een van de mannen. Onmiddellijk werd de straal water op zijn kruis gezet.

De reuzin riep: "Respect had ik gezegd. Jullie mogen Nora op geen enkele manier noemen of aanduiden."

Twee van de gleuven liepen rond met blote tieten. Het was een Aziatische tweeling. Hooguit 1,60 meter lang. Appie had al enige tijd naar de topless tweeling geloerd. De gleufjes waren uitgerust met stevige prammen. De zuignoppen staken door hun lange zwarte golvende haar, dat hun bos hout deels bedekte. Ze hadden zwarte leren hotpants aan, die hun kutjes nauwelijks bedekten. De micro broekjes waren voorzien van een zware riem met foedraal en een mes. De gleufjes zagen er likkebaardend lekker uit. Ze waren destijds een enorme aanwinst voor de motorclub geweest. Het gespuit en de aanblik van de topless spleetogen maakten, dat Appies lul recht vooruit stond, hij kon er niets aan doen.

De gleufjes zagen nu, dat hij zich niet kon beheersen en dat hij ontzettend veel zin in ze had, terwijl hij ze niet kon nemen. Ze lachten hem gewoon uit. Juist die vernedering maakte, dat zijn lul nog verder groeide. Hetgeen onmiddellijk door een van de tweelinggleufjes werd opgemerkt. "Viezerik," riep ze, ik zal je wat respect bijbrengen" en ze sloeg hem met de leren flap van haar rijzweep, keihard op zijn eikel. "Smerige kutgleuf," gilde Appie en hij vervolgde met: "Met wat voor smerig spel zijn jullie bezig en wie is die naakte lul?"

"Je mag onze man "geachte beheerder" noemen," zei het gleufje en deelde nogmaals een pets uit met haar zweep. Haar haar vloog wild opzij en haar prammen zwiepten van links naar rechts en weer terug. Appie werd vol op zijn ballen getroffen. Hij kromp ineen en moest even naar lucht happen, maar hij had een antwoord losgepeuterd. Kennelijk moest die lul de boel schoonhouden. Goed dat ik dat weet, misschien dat hij ons kan helpen, dacht hij.

"Hoe heet je?" vroeg de reuzin, die zijn naam kennelijk vergeten was.

"Voor mijn vrienden Appie, maar voor jullie Abbas Hadid. Hier gaan jullie spijt van krijgen."

"Ik vroeg alleen je naam," zei de reuzin. De twee spuitgleuven bespoten Appie opnieuw. Om zijn kruis te beschermen, draaide hij zich om. De reuzin zei dat ze hem als eerste moesten "behandelen". De celdeur werd door de naakte kerel geopend en de reuzin sleurde Appie resoluut aan zijn, op zijn rug geboeide polsen, achteruit naar buiten, waarna de naakte kerel de deur weer sloot. De verhalen klopten, ze was echt gruwelijk sterk. De reuzin trok vervolgens zijn armen krachtig omhoog en schopte zijn benen uit elkaar. Ze was bepaald niet zachtzinnig. Daar zou ze nog spijt van krijgen dacht Appie zonder zijn dreigement uit te spreken. Appie stond nu wijdbeens gebukt en afschuwelijk kwetsbaar, voor de klerewijven.

"Dit is de houding die je moet aannemen als een vrouw wijdbeens roept," zei de reuzin.

De tweede topless gleuf deed een lus van staaldraad om Appie zak. De lus werd strakgetrokken door middel van een mechanisme dat Appie niet kon zien. Appies ballen voorkwamen dat de lus van zijn zak kon losschieten. Er klikte iets vast waarop de reuzin hem eindelijk los liet. De topless gleuf trok hem vervolgens achteruit aan zijn zak met zich mee. Het was maar een klein gleufje, ze kwam nog niet eens tot zijn schouder, maar hij kon niets beginnen. De gleuf had een of andere stang met handvat, die aan zijn zak vastzat. Hij was volledig onder haar controle.

De reuzin en de naakte kerel, die weer aan z'n piemel werd meegesleurd, liepen achter hen aan. Er ging een deur open en Appie werd een kamertje ingetrokken.

§ 2.3 Oude liefde

In het kamertje stond een krukje, dat aan de vloer was verankerd. Het zitvlak bestond uit een smalle plank met een gat in het midden. De reuzin en de naakte kerel draaide Appie om en het gleufje schoof de stang in en trok zijn zak door een gat in een smal bankje. Zijn ballen zaten gekneld. Het meubelstuk was speciaal voor deze gelegenheid gemaakt. Appie zat ongemakkelijk, een been aan elke kant van het smalle bankje. Zijn lul lag voor hem op het vrije deel van het zitvlak. Maëva, de gleuf die op de stoel voor hem zat, kon er goed bij. Appie voelde zich enorm kwetsbaar.

De achterlijke gans op de stoel haatte Appie. Ze had hem ooit in Frankrijk ontmoet toen hij daar met de motor op vakantie was. Appie had haar ontmaagd en mee naar Nederland genomen. Daar had hij haar naar de motorclub mee uit genomen en als speeltje aan de leden cadeau gegeven. De clubleden hadden zich fantastisch met haar vermaakt. Ze was ontzettend kwaad geweest. Dat dat achterlijke kind zich daar zo druk over maakte, was onbegrijpelijk er was haar immers niets onnatuurlijks overkomen. Had ze maar niet mee moeten gaan naar de club. Hoe dom kan je zijn? Omdat ze zo onhandelbaar was had de club haar uiteindelijk willen verkopen aan een groep vrouwenhandelaren.

Het gleufje had Appie volledig vertrouwd. Wat haar en een aantal andere achterlijke hoeren was overkomen was hun eigen schuld, hadden ze maar niet zo stom moeten zijn.

Appie had Maëva onmiddellijk herkent bij binnenkomst van de piercing studio. Nu zijn lul zo kwetsbaar en toegankelijk op een plank gepresenteerd lag, werd Appie ongerust en riep dat het hem speet. Hoki gaf een ferme tik op zijn eikel en zei dat hem niets was gevraagd. "Wat ik nooit heb begrepen is, waarom je mij als een stuk speelgoed hebt weggegeven. Ik was verliefd op jou en we hebben samen toch een paar fijne weken gehad? Hoe kon je dat doen?" Vroeg Maëva. Appie zweeg. Hoki gaf opnieuw een ferme tik op zijn eikel en zei dat hem iets was gevraagd. Appie wilde er liever niet over praten maar zag wel in, dat hij toch iets moest zeggen. "Ik wilde graag lid worden van de motorclub. Ik wilde een Sater worden en de prijs daarvoor was, dat ik een gleuf moest aanleveren. Het was dus logisch om met jou te betalen."

Maëva was niet tevreden met het antwoord.

"Je hebt na mij nog wel meer meisjes afgeleverd bij de club. Je had in plaats van mij toch wel kunnen kiezen voor een van je andere slachtoffers? Waarom koos je mij?"

"Tsja," zei Appie peinzend. "Hoe leg je dat uit?" Als je in een winkel iets koop en je moet €50 betalen, dan maakt het toch niet uit met welk bankbriefje je betaald? Als het maar €50 is. Ik had je niet meer nodig want als Sater kon ik immers mijn pik kwijt in alle gleuven van de club. Ik weet dat je de slimste niet bent, maar dit moet voor jouw hersentjes toch wel te begrijpen zijn?"

De gleuf was perplex geweest. Appie had gewoon gedaan wat het meeste profijt op leverde. Dat is toch heel logisch? Die domme gleuf begreep er niets van en vond hem gevoelloos. Ze zei, dat ze had gedacht, dat hij alleen kwaadaardig was, maar het was nog veel slechter met hem gesteld: De gleuf wist zeker dat hij het concept "liefde" niet kende en begreep. Hij was een gevoelloze gluiperd.

§ 2.4 De "deep shaft apadravya-piercing"

Buiten haar ontsteltenis over de opmerkelijke antwoorden van Appie liet het gleufje geen andere emoties blijken. Ze greep zijn penis en begon deze te masseren. Ze wilde graag een erectie hebben. Ze zei, dat het dan makkelijker was om precies te voelen waar de naald naar binnen moest en waar hij weer naar buiten moest. Het was belangrijk om dat precies goed te doen om bloeden zoveel mogelijk te voorkomen. Appie zou in zijn broek hebben gescheten als hij er een aan had gehad.

"Kan je geen stijve krijgen? Je bent de clubnaam onwaardig. Dan maar door jouw slappe lul," zei Maëva. Appies lul werd ontsmet en de piercing naald werd iets achter de eikel bovenop de penis geplaatst. Maëva keek Appie strak in zijn ogen en vervolgens stak ze de naald met een sadistische grijns, langzaam met de speciale tang door de penis. De vernedering was enorm en de pijn bijna ondraaglijk. Appie gilde het uit en zijn pik begon flink te bloeden.

Maëva bleef Appie aankijken tot hij zijn blik naar beneden richtte. De naald werd van de tang gehaald en er werd een grote opengebogen ring aan vast geschroefd. Deze werd door de eikel getrokken en vervolgens de werd de naald losgeschroefd. Er werd een mooi geëmailleerd plaatje aan gehangen en de ring werd dichtgeknepen. Door middel van een puntlas, werd de ring definitief gesloten. Nog wat koud water erover om af te koelen. Bijkomende voordelen van het lassen waren, dat het de wond steriliseerde en de open bloedvaten dicht schroeide. Een en ander had wat subtieler gekund, maar alle hygiënemaatregelen waren getroffen. De gleuf vertelde nog dat volgende eigenaresse van de penis het plaatje eenvoudig kon verwijderen en haar naam op de ring kon graveren. Eventueel kon ze de ring open zagen om de penis van een nieuw label te voorzien.

Op het geëmailleerd naamplaatje stond: "Maëva 01".

De topless gleuf trok de ballenstang met de strop omhoog uit het gat, zodat Appie gedwongen werd om op te staan. Ze bevestigde een ketting aan de penisring en trok deze tussen Appie z'n benen door naar de handboeien waar hij werd vastgemaakt. Ze trok de ketting niet al te strak aan. De gleuf had niet de bedoeling om het genezingsproces te bemoeilijken. Aan de handboeien werd nog een extra ketting bevestigd. Deze bleek later te dienen om Appie aan de kapstok in de gang te bevestigen. Appie was schijtens benauwd dat zijn piemel zou uitscheuren, hij kon maar beter geen erectie meer krijgen.

§ 2.5 Beroofd

Toen dit alles achter de rug was werd Appie opnieuw achteruit aan zijn ballen naar de volgende kamer getrokken. De reuzin drukte Appie met kracht naar beneden op een klaarstaande kruk. Zijn ballen verdwenen opnieuw in een gat en werden weer vastgeklemd. Hij kon geen kant op. Tegenover hem zat Nora, de burgertrut die kennelijk de schuld was van alles. Hoe ze dit allemaal had kunnen organiseren was hem een raadsel. Ergens had hij daar wel bewondering voor. Sterke intelligente vrouwen waren een bedreiging voor hem. Ze konden zijn elitaire positie aantasten en dat was vernederend. Hij kon er niets aan doen, maar dat wond hem op. Zij lul groeide iets en hij voelde meteen een scheut van pijn.

De reuzin drukte Appies eigen mobiel tegen zijn vingers, die daardoor ontgrendeld werd. Hij had het niet zien aankomen en baalde als een stekker. Al zijn geld incluis dat van zijn spaarrekening, werd omgezet in Bitcoins, die daarna met onbekende bestemming in de cloud verdwenen. Hij werd gewoon op een ordinaire manier van zijn geld beroofd. Hij stond er bij en kon er niets aan doen. De burgertrut begon hem te ondervragen. Aan wie werden de gleuven verkocht? Hoe ging dat precies enz. Appie bleek een schijtlijster, hij poepte zowat in zijn broek van angst. Nou ja, bij wijze van spreken dan. De kloothommel vertelde alles direct. Later beweerde hij, dat hoopte, dat de gleuven de confrontatie met de vrouwenhandelaren aan zouden gaan, want dat zouden ze zeker verliezen en dan zou hij vanzelf weer vrij komen. Gewoon een slappe drogreden. Appie was niet alleen. Alle Saters werden beroofd en ondervraagd.

Pas toen de burgertrut tevreden was werd Appie opnieuw achteruit aan zijn ballen meegetrokken. Het topless gleufje was deze keer alleen, maar Appie had geen schijn van kans tegen haar, dus hij probeerde heel wijselijk niets. Ze ging naar een lange gang met zwaar uitgevoerde kapstokken daar werd een ketting aan zijn handboeien gedaan en aan de kapstok gehaakt. De ketting stond nogal aardig strak zodat Appie een klein beetje voorovergebogen moest staan. Een paar andere mannen volgden en werden ook een voor een aan de kapstok "gehangen". Toen ze met z'n vijven waren, werden ze opgehaald en teruggebracht naar een van de cellen. Deze was inmiddels leeg en schoongemaakt. Er hing een penetrante Lysollucht.

§ 2.6 Vernederingen

Toen alle Saters weer opgesloten zaten, mochten de mannen een voor een hun polsen en vervolgens hun lul door de tralies steken om de handboeien en kettingen te verwijderen. De burgertrut deelde hen mee dat ze verkocht zouden worden en dat ze nu voorlopig het eigendom waren van de dame die op hun penislabel stond. "Jullie moeten de boel goed schoon houden," zei ze nog voor ze verdween en het licht op de nachtstand zette. Op het mooie geëmailleerde naamplaatje dat aan Appie penis hing stond, nog net zichtbaar: "Maëva 01".

De gevangenen kregen normaal te eten en te drinken. Ze konden kaarten, dobbelen of een ander spelletje spelen, er was genoeg. Buiten de cellen stond een tv waarop meestal een sportzender te zien was. De cellen waren voorzien van matrassen en dekens. Je kon plassen en poepen in het gat dat in de bodem zat bij de betonnen wand. Het was een soort van Frans toilet, maar zonder doorspoel mogelijkheid. Privacy was er niet en het plassen was bepaald geen pretje. Bovendien konden de mannen niet goed meer richten. Het werd al snel een smerige bende.

Gelukkig werd drie keer per dag schoongemaakt. Daartoe werden de Mainaden door de naakte man en de topless tweeling uit hun cel gehaald. Ze hadden corvee, hetgeen inhield dat ze alle cellen en mannen moesten reinigen.

De naakte man deed de deur van een van de mannencellen open en een van de topless gleuven riep: "Wijdbeens," tegen de mannen en vervolgens: "Poetssloerie start met poetsen." Het bevel betekende, dat de te reinigen mannen voorover moesten gaan staan met hun benen ver uit elkaar en dat de poetsvrouwen hun kont en kruis moesten schoonpoetsen met behulp van toiletpapier, zeep, een doek en een emmer water.

De mannen zorgden ervoor dat ze niet te lang voor de vernederende schoonmaak acties hun ontlasting deden. Zo hoefden ze niet de godganse dag met een smerige kont rond te lopen. Wanneer een van de mannen niet onmiddellijk deed wat hem gezegd werd, dan zette de topless tweeling de brandslang er op. Desnoods werd de hele cel incluis alle mannen schoongespoten. De mannen hadden daar een ontiegelijke hekel aan, dus na enkele keren was die maatregel niet meer nodig.

§ 2.7 Onbegrepen liefde

Appie en zijn celgenoten hadden een keer afgesproken om, zodra de deur openging, naar buiten te stormen om de topless tweeling te grazen te nemen. Dat was jammerlijk mislukt. De tweeling had bliksemsnel hun zwaard getrokken en de naakte man had de deur dichtgeduwd nog voor een van de mannen die had kunnen bereiken. Appie vond de naakte man een ongelooflijk domme druiloor. Dit was zijn kans geweest om vrij te komen en hij had het verprutst.

Twee keer was het voorgekomen, dat de reuzin ook bij de reiniging was. De naakte man werd beide keren plotseling door haar en de topless gleufjes aangevallen. Ze knepen hem onverwachts in z'n ballen en daarna kreeg hij er verschrikkelijk van langs. Toen de wijven hem eenmaal goed onder controle hadden werd hij meedogenloos door de reuzin verkracht. Appie prees zichzelf gelukkig dat hij niet haar slachtoffer was. Hij zou de vernedering nooit te boven komen. De reuzin en de topless gleufjes waren verschrikkelijke wijven.

Eén keer was de naakte kerel de reuzin te snel af. Een geweldige prestatie. Hij heeft haar totaal gekrikt, ze kon niets beginnen. Helaas kon hij niet ontsnappen aan de gleuven. Hij probeerde het niet eens. Enkele Saters dachten, dat er mogelijk liefde in het spel was en dat de naakte man helemaal niet verkracht werd of zelfs maar gevangen was. Appie had dat als onzin afgedaan. Het probleem van Appie was, dat hij het concept liefde niet begreep. Hij kende het woord wel, maar de werkelijke betekenis ontging hem totaal. Dat zijn moeder hem had opgevoed en verzorgd uit liefde was iets dat Appie niet begreep. Zijn moeder had dat volgens hem gedaan, omdat dat zo hoorde en omdat zijn vader dat wilde. Zijn vader had een goede zoon nodig. Eentje waar hij trots op kon zijn. Dat was logisch. Liefde tussen man en vrouw was iets dat hij ook niet begreep, laat staan liefde tussen homo's. Appie wist echter wel hoe hij zich moest gedragen om alles van een gleuf gedaan te krijgen. Dat was een macht die de natuur hem had geschonken. Wijven kunnen zoiets niet.