L'île des femmes: 03 Schoener

Dit verhaal en de schrijver ervan, die een ziekelijke afkeer van vrouwen heeft, zijn volledig uit de duim gezogen.

Wanneer verhalen over respectloosheid jegens vrouwen u tegenstaan en niets voor u zijn, dan adviseer ik u om dit verhaal over te slaan.

Wanneer verhalen over geweld en mishandeling jegens mannen door superieure vrouwen, u tegenstaan en niets voor u zijn, dan adviseer ik u eveneens om dit verhaal over te slaan.

§ 3.0 Voorwoord bij hoofdstuk 3

De naakte kerel uit hoofdstuk 2 en dit hoofdstuk komt ook voor in "De Harem".

Het is voor dit verhaal niet van belang, maar het is wel aardig om te weten dat de kapitein de zuster is van een van de meisjes, die de Saters hebben ontvoerd. Ze komt ook voor in hoofdstuk 7 en 9 van "De Harem".

§ 3.1 Naar de boot

De haremgleuven hadden de Saters zodanig gedrild dat ze op het bevel: "Zakken koppelen", zelf hun scrotums met tie rips aan een lichte doorlopende ketting van ongeveer zes meter koppelden. Daarna staken ze, naast elkaar staand, hun handen achterwaarts door de tralies zodat hun persoonlijke dominagleuf hen kon boeien.

Na enkele weken kwam de nacht dat Appie en z'n vrienden ruw uit hun slaap werden gewekt. Gleuf Maëva gaf "haar penissen" zoals ze de Saters noemde, voor de laatste maal het bevel "zakken koppelen". De naakte man deed de celdeur open en de gleuf riep tegen de achterste in de rij: "penis vijf wijdbeens," waarna de "scrotumstrop" werd aangebracht. De vijf celgenoten kregen een zak over hun hoofd en werden met de ketting tussen hun benen, achteruitlopend door haar afgevoerd. Ze gingen een trap op en boven moesten ze wachten tot nog meer mannen werden aangevoerd. Daarna ging het weer verder. Appie (Abbas Hadid) voelde de buitenlucht en rook de zee. Hij hoorde ook vele lachende sperma emmers. Ze spraken Frans, een taal die Abbas uitstekend begreep.

De Franse sperma emmers lachten hem en z'n maten uit en maakten vernederende grappen. Abbas werd woest, hij had graag wat klappen uitgedeeld, maar kon tot zijn frustratie niets beginnen. Bovendien kon hij zijn opwinding niet onder controle houden. Zijn lul werd knoert hard. Hij wist dat dat link was, maar hij kon er niets aan doen. Hij geneerde zich dood, dat die gleuven zoveel macht over hem hadden. Plotseling kreeg hij een harde pets op zijn lul en nog een op zijn ballen. Hij kermde het uit. De Franse gleuven kwamen niet meer bij van het lachen. Hij hoorde eentje roepen: "Sont ces coqs dangereux?" Waarna het gelach opnieuw losbarstte.

Al vrij snel werd het, aan hun zak gekoppelde groepje mannen van Maëva afgestopt. Abbas, die heel vernederend penis een werd genoemd kreeg opnieuw "wijdbeens" te horen. Met behulp van een scalpel werd de tie wrap om zijn zak doorgesneden. De ketting viel los. Er werd een lus over zijn hoofd gedaan die tot onder zijn armen zakte en vervolgens achter zijn armen langs weer omhoog werd getrokken. Hij werd opgetakeld en weer neergelaten. Hij voelde en rook dat hij nu in het ruim van een schip was.

Hij rook ook parfum. Een Franse gleuf greep zijn piemel en zei hem dat hij moest meekomen. Een eindje verderop werden zijn handboeien afgedaan en voor hij besefte wat er gebeurde werd hij door vier Franse gleuven aan handen en voeten opgetild en in een net gedropt. De zijkanten van het net werden over zijn onderbuik getrokken en aan zijn penisring vastgeklikt. Vervolgens werd de zak van zijn hoofd getrokken. Abbas zag, dat hij in een hangmat lag. Hij had een degelijk hangslot aan zijn penisring hangen, die de zijkanten van de hangmat met zijn lul verbond. De andere Saters werden ook aan boord gebracht en kregen dezelfde behandeling.

Na een half uur werd de motor gestart en twintig minuten later vertrok het schip. Nog een half uur later kwam het schip wat scheef te liggen en ging de motor uit. De tweemastschoener "Léria" was op weg naar een voor de Saters onbekende bestemming. De bemanning van het schip bestond louter uit gleuven. Ze droegen allemaal een smetteloos, hagelwit uniform en zagen er stuk voor stuk uit om door een ringetje te halen. Er mankeerde niets aan.

§ 3.2 Kennismaking

Pas de volgende ochtend ontdekten de mannen dat de Mainaden er niet meer waren. "Waar zijn onze vrouwen?" vroeg Abbas in het Frans aan de eerste van een groep gleuven in uniform die net kwam aanlopen. Niet dat het lot van de vrouwelijke clubleden Abbas echt interesseerde. Het was gewoon nieuwsgierigheid. De Saters hadden toe nu toe geen sprankeltje informatie los kunnen peuteren over wat dan ook.

De gleuf maakte het hangslot dat aan Abbas penisring zat los, zodat de zijkanten van zijn hangmat van zijn onderbuik afgleden en Abbas min of meer vrij was. Dit duurde echter nog geen seconde. Het hangslot werd door zijn penisring en het uiteinde van een stuk ketting gestoken en dichtgeklikt. Het andere uiteinde van de ketting zat vast aan het plafond. "Hee, waar zijn onze clubgleuven, vroeg ik," riep Abbas opnieuw.

Ik ben de bootsman en zo moet je mij aanspreken als je mijn aandacht wilt, maar dat wil je vast niet," zei gleuf die op een knopje drukte van de afstandsbediening die ze bij zich had. Een scheut van pijn trok door Abbas lul en zijn benen. De ketting stond onder stroom en Abbas begon spastisch te stuiptrekken.

Om er voor te zorgen dat de "bewijving" zonder gevaar de ruimte met de Saters in kon, waren er wat speciale voorzieningen aangebracht. Op de ketting kon schrikdraadspanning worden gezet zodat korte stroomstoten toegediend konden worden. Als je wel eens van dichtbij tegen een schrikdraad hebt gepiest, dan heb je enig idee hoe dat voelt. Op die manier konden de gleuven de penissen desgewenst aan de ketting houden. De ketting liet enige bewegingsvrijheid toe. De mannen konden staan of liggen in de hangmat en zelfs wat heen en weer lopen.

Aan dek was de reling voorzien van een extra geleider die eveneens onder stroom kon worden gezet. Ook daar konden kettingen aan vastgeklikt worden. De mannen konden op die manier gelucht worden en eventueel kon de rail ook gebruikt worden om de mannen tijdens het verrichten van uiteenlopende werkzaamheden onder controle te houden.

"Je mag uit je hangmat komen". Abbas stond op. Hij had wat last van stijfheid. Een hangmat ligt in het begin prettig, maar als je het niet gewend bent, dan krijg je na enige tijd pijn in je rug.

"Je spreekt dus Frans," zei het bootsgleuf. "Je bent voortaan onze tolk, dus luister goed naar de dame die net binnenkwam. Dat is onze kapitein en ze gaat een mededeling doen."

De oppergleuf deed haar welkomsttoespraak. "Vertel wie ik ben en wie de kapitein is en vertaal haar boodschap," riep de bootsgleuf.

"Saters luister," riep Abbas, "die achterste gleuf was ..." Een scheut van pijn ging door Abbas heen. "Ik heb een Vlaamse moeder," zei de bootsgleuf.

"Heren," zei Abbas. "Deze dame is de bootsman en de dame achteraan, die daarnet sprak is de kapitein. Ze heet ons welkom op de tweemast schoener "Léria". De boot en alles aan boord moet spic en span blijven. Als we wat kwijt moeten, dan zijn daar twee toiletten," Abbas wees naar de twee typisch Franse toiletbakken die voor in het ruim met de hangmatten waren gemonteerd, vlak bij waar hij stond.

"We worden naar een zeer afgelegen eiland gebracht waar we soms ook geneukt worden. Zo zei de kapitein het echt. De reis is niet gratis. We moeten werken voor de overtocht."

"Ik moet piesen," riep een van de mannen. Abbas wilde dit doorgeven aan de bootsgleuf, maar die had het zelf ook al gehoord. Ze keek hem verstoord aan en zei: "Vertel de penissen nu, dat ze zo van mij het sleuteltje van hun penisslot krijgen. Ze moeten het op mijn bevel opendoen en daarna moeten ze, net zoals ik bij jou heb gedaan, hun penis aan de klaar hangende ketting vastmaken, het slot dichtklikken en daarna het sleuteltje inleveren bij de matroos die het komt ophalen".

Het was een test. De bootsgleuf wist heel goed wat ze deed. Nadat ze een paar sleuteltjes had uitgedeeld bleek dat de getergde Saters niet wachtten op het bevel om het slot te openen en dat ze hun penis ook niet aan de ketting verbonden. De kerels, incluis Abbas, kwamen dreigend op het bootswijf af om haar de rest van de sleutels te ontfutselen. Ze wisten niet wat hen overkwam toen de bootsgleuf op het tweede knopje van haar afstandsbediening drukte.

Heeft u weleens aan een 230 Volt stopcontact gehangen? De vloerroosters, waar de mannen met hun blote voeten op stonden werden onder bijna 100 Volt spanning gezet. De mannen stonden trillend op hun plaats en konden niets uitrichten. Ze leken geëxecuteerd te worden. De hulpgleuven (matrozen), die schoenen droegen, hadden nergens last van. De bootsgleuf gaf de mannen enkele goed gerichte trappen in hun kruis en zette de stoom af. "Terug in jullie hangmat en wachten op mijn bevel." De tweede poging verliep vlekkeloos, maar het was de bootsgleuf duidelijk, dat er nog wat aan de opvoeding van de mannen moest worden gedaan. Vooral de onderdelen gehoorzaamheid en respect lieten te wensen over.

§ 3.3 Hoge nood

"Ik moet nog altijd piesen," schreeuwde de man die in hoge nood verkeerde. Hij had nu enige bewegingsvrijheid en spoot zijn urine bij gebrek aan een boom, tegen de benen van de hulpgleuf die het sleuteltje van zijn penisslot kwam ophalen. Haar sneeuwwitte uniformbroek kleurde geel op de geraakte plekken. Het hulpgleufje keek even naar de bootsgleuf en daarna met een glimlach naar de man. Ze inde het sleuteltje en ging verder met haar collecte. "Maëva 01," riep de bootsgleuf, zeg tegen de mannen dat ze "Noble dame, je voudrais aller aux toilettes," moeten roepen tegen een van mijn matrozen als ze wat kwijt willen. Abbas baalde ervan dat hij werd aangesproken als "Maëva 01" maar hij was slim en laf genoeg om de opdracht niet te negeren. Meteen na zijn woorden riepen meerdere mannen, dat ze graag naar de toilet zouden gaan, waarop de bootsgleuf liet weten dat ze de toiletten zou klaarmaken voor gebruik.

Het bootswijf riep vijf hulpgleuven bij zich, die de "wildplasser" vlak boven de beide toiletbakken, aan handen en voeten ophingen. De eerste zes mannen kregen hun penisslotsleutel en mochten hun behoefte doen. Natuurlijk probeerden ze hun hangende collega zoveel mogelijk opzij te duwen en te ontwijken, maar het piesen met een penispiercing en ring is een serieus ingewikkelde zaak en verliep niet zonder ongelukjes. De hangende wildplasser droop tenslotte van de zeik en werd te vies om nog opzij te duwen. En toen kwam de eerste man die zeeziek was. Hij moest kotsen ...

Bij de toilet was een waterpunt met wasbak dat gebruikt kon worden om je billen en handen te wassen. De wasbak kon nu echter tijdelijk niet worden gebruikt, zodat de mannen elkaar moesten schoonspuiten met de brandslang, die om zoet water te besparen, zeewater spoot. De mannen baalden stuk voor stuk van de enorm smerige bende bij de toilet, maar de wildplasser bleef de hele dag hangen en stinken.

§ 3.4 Ninon

Ninon was nogal klein, atletisch en had kort blond haar en hemelsblauwe ogen. Ze was achtentwintig en zag er fantastisch uit: een echte sperma emmer. Ze had een goede baan, maar vroeger had ze in haar levensonderhoud voorzien door op kermissen en showavonden tegen betaling met mannen te vechten. Op de reclameposters stond dat de man die haar kon verslaan zijn toegangskaartje terug kreeg plus vijftig Euro en vrij drinken. De shows trokken altijd veel publiek.

Vooraf waren er demonstraties van plaatselijke sport- en vechtscholen of moddergevechten tussen spleetjes uit de omgeving, om de boel wat op te warmen en de drank te laten vloeien. De aanwezige mannen werden vanzelf wat moediger en er waren altijd wel vriendengroepen die een lefgozer uit hun midden naar voren schoven om eens te laten zien, dat zo'n klein emmertje echt geen kans maakte. De showmaster lootte dan drie mannen uit die mochten laten zien wat ze konden.

Dat loten ging natuurlijk niet eerlijk. De showmaster deed dat met beleid. Als hij meende dat een man duidelijk te sterk was, dan werd die niet uitgeloot. De show moest echter wel publiek trekken. Ninon kreeg daarom steevast tegenstanders die niet voor de poes waren en die van plan waren om zich ten koste van haar eens flink te amuseren.

Het vechtspleetje had geen zin om in elkaar geslagen te worden. Dat is op den duur niet vol te houden. Wanneer het haar duidelijk werd dat ze niet kon winnen, gaf ze direct op, zodat ze aan het volgende, meer kansrijke gevecht kon beginnen. De lolbroeken die zo graag wilden vechten waren vaak mannen die een grote minachting voor gleuven hadden. Het vechtspleetje had maar weinig mededogen met hen.

Meestal wist het vechtspleetje vrij snel hoe ze haar tegenstander moest aanpakken om te winnen. Daarna bracht ze snel wat schade toe aan zijn armen en benen om het risico dat ze zelf harde slagen of trappen zou krijgen te beperken. Het gevecht kon nu, zo lang als nodig was, worden gerekt om het publiek te vermaken. Het spleetje vocht altijd in een kort sportbroekje. Verder had ze niets aan. Dit alles had haar bij het publiek heel populair gemaakt. Haar tegenstanders kregen een broek van de organisatie en hadden verder ook niets aan. Als het spleetje de kans kreeg om de broek van haar tegenstander naar beneden te trekken, dan deed ze dat. Het publiek vond dat schitterend en bijkomend voordeel was natuurlijk de bewegingsbeperking. Het beste wat een man dan kan doen is de broek uittrappen, maar meestal buigt hij voorover om z'n broek weer op te trekken en dat is niet erg slim ...

§ 3.5Afstraffing

De bootsgleuf was pissig dat de eerste groep mannen niet meteen naar haar orders had geluisterd toen ze voor de eerste maal uit hun hangmat mochten. Ze was het incident nog niet vergeten. Er waren redenen genoeg om de mannen wat respect voor de bemanning bij te brengen. Ze keek even rond en zag al snel de man die ze zocht. Het was penis "Ella drie". In zijn dossier stond, dat de man aan een spierziekte leed en dat hij niet zoveel meer kon. Evengoed bleef het een crimineel, die had meegedaan aan vrouwenhandel. De bootsgleuf had geen medelijden met hem. Ze liep op hem af en sloeg hem keihard in zijn gezicht en daarna nog eens en nog eens.

"Hé kutgleuf, kun je wel tegen een zieke, dat moet je eens met mij proberen als ik vrij ben, maar dat durf je zeker niet," riep een van de Saters.

"Jij bent precies het type grote mond, waar ik eigenlijk op zoek naar was," zei de bootsgleuf. Ze liep naar de enorm stevige man en greep zijn lul om te zien wie hij was. Op zijn penislabel stond "Léria 01". Dat komt mooi uit dacht de bootsgleuf. Het ging om de commandant van de Saters. Hij was het, die destijds de zus van de oppergleuf cadeau had gekregen. Een rasechte sadist.

De bootsgleuf deed haar schoenen en sokken uit en trok daarna ook haar smetteloos witte, kreukvrije uniform uit en gaf het aan een van de hulpgleuven. Ze had nu alleen nog haar slipje aan en stapte opnieuw op penis "Léria 01" af. Ze greep de man met een hand bij zijn ballen en kneep flink. "Doodstil blijven staan," zei ze. Dat deed de man met grote tegenzin, maar hij begreep dat dit bevel beter niet genegeerd kon worden. De bootsgleuf maakte het hangslot open en haalde het, samen met de ketting van zijn penis. Ze liet zijn ballen los en gaf de man snel met open handen een paar felle klappen op zijn beide oren, waardoor hij even wat versuft raakte. Daarna stompte ze met al haar kracht op de bovenarmen van de man om zo zijn spieren te beschadigen. Het kleine lichte gleufje van nog geen 50 kilo was natuurlijk niet in staat om met een flinke dreun in een keer een forse man, van meer dan het dubbele van haar eigen gewicht, uit te schakelen. Daarentegen kon de man haar wel met een flinke stoot buiten westen slaan en dat probeerde hij ook.

Woedend haalde hij uit. Het nare gleufje was echter razend snel verdwenen. Zijn pijnlijke arm maaide doelloos door de lucht. Net toen hij zich wilde omdraaien om te kijken waar ze was, kreeg hij een vuistje van de gleuf op zijn oogkas. Er liep wat bloed in zijn oog waardoor hij niet zo goed meer kon zien. Hij wist echter waar het gleufje was en haalde opnieuw uit. Weer mis. De man begon te begrijpen dat hij voorzichtiger moest worden.

Het gleufje en de iets te zware commandant begonnen om elkaar heen te draaien en te dansen. Dit duurde meerdere minuten en de man haalde regelmatig uit, maar het bleef onmogelijk om het gleufje te raken. Het gevecht ging nog enige tijd verder en de man had nog enkele malen geprobeerd om de kutgleuf uit te schakelen, maar het ging aldoor mis. Elke keer dat hij missloeg raakte hij meer opgewonden. De tietjes van het kutgleufje boebelden heel aantrekkelijk heen en weer. Zijn lul was in een flinke paal veranderd. Heel vernederend.

Het werd steeds lastiger om de aandacht bij het gevecht te houden. Bij de laatste slag had hij gedacht dat het deze keer raak zou zijn, maar net toen hij uithaalde sprong het gleufje op en werd hij vol op zijn borst getroffen door haar voeten. Hij hapte naar lucht en ging neer, waarop het gleufje nog eens naar zijn hoofd trapte. Gelukkig kon hij nog wat wegdraaien. Het zweet droop van zijn hele lichaam, maar hij kwam, bijna aan het eind van zijn latijn, toch nog weer overeind, om vervolgens een enorme klap op zijn stijve pik te krijgen.

In het begin hadden zijn mannen hem luidkeels aangemoedigd, maar het was nu stil bij de Saters. Ze waren met afgrijzen vervuld en begrepen niet hoe dit kon. De hulpgleuven leken er ook niets van te begrijpen. Ze waren stuk voor stuk goed getraind en konden uitstekend vechten, maar een man die een beetje kon vechten was altijd een tegenstander waar je voorzichtig mee moest zijn. Toch vocht hier het kleinste gleufje van het schip tegen een verschrikkelijke kerel en ze ging winnen. Met gemak. De hulpgleuven riepen in koor haar naam. Ninon, Ninon, Ninon ...

Ninon was blij dat ze nu een respectabele baan had. Voor geld vechten was een hard bestaan geweest. Soms had ze echter wel heimwee naar de reuring van vroeger. Ze was dan ook heel opgetogen, dat ze zich nog eens lekker kon uitleven op een zware crimineel, die de afstraffing dubbel en dwars verdiende.

De Satercommandant begreep heel goed dat hij snel een eind aan de situatie moest maken want anders dan was het afgelopen met hem. Hij vatte het plan op om naar het slipje van de bootsgleuf te duiken, om het zo naar haar enkels te trekken. Als ze dan probeerde om snel weg te komen zou ze haar evenwicht verliezen, zodat hij haar dan bij de keel zou kunnen grijpen.

Ninon had op de kermis veel ervaring opgedaan met kerels die met een snoekduik haar broekje wilden bemachtigen. Daar was een heel goede remedie tegen. Ze trok haar knie op. De Sater werd vol op zijn kin getroffen en raakte het bewustzijn kwijt. Ninon riep naar een van de hulpgleuven, dat ze een armloze stoel moest brengen.

§ 3.6 Nog een pak slaag

De Satercommandant werd door twee hulpgleuven op zijn rug gekeerd, terwijl de bootsgleuf, nog altijd topless, wijdbeens op haar stoel ging zitten. De man werd zodanig neergelegd, dat hij met zijn onderrug tegen de rand van het zitvlak van de stoel lag. Zijn kont stak tussen de benen van de bootsgleuf door en zijn enkels werden door twee hulpgleuven naar beneden geduwd. Met zijn nek en hoofd lag hij op de vloer en zijn schouders werden door de voeten van de bootsgleuf gefixeerd. Toen de commandant bijkwam en zijn ogen weer opende, keek hij recht tegen zijn eigen lul aan.

De bootsgleuf begon te slaan. Met beide handen. Om en om, op beide billen. Zo hard als ze kon. Soms raakte ze zijn ballen. Dat was geen opzet, maar het gebeurde gewoon. Ninon sloeg niet hard genoeg om de man te laten kermen van de pijn, maar wel zo hard dat ze hem een stijve bezorgde. Als de commandant zijn tong zou uitsteken, dan zou hij aan zijn eigen eikel kunnen likken. Af en toe sloeg de bootsgleuf tussen de benen van de commandant door, rechtstreeks op zijn lul. Na drie minuten begon de man duidelijk in de problemen te raken en na nog wat klappen ejaculeerde hij op zijn eigen gezicht.