L'île des femmes: 06 Walging

Wanneer u niet tegen minachtende uitingen jegens vrouwen kunt, begrijp ik dat helemaal en adviseer ik u om dit verhaal niet te lezen.

Wanneer verhalen over mishandeling van mannen door superieure vrouwen, niets voor u zijn, dan adviseer ik u eveneens om dit verhaal niet te lezen.

§ 6.1 Tegen de kraterwand

De volgende ochtend kregen de Saters al vroeg wat te eten. Het was een stevige ontbijt, een zetmeel-, aardappelachtige kost, die er krokant uitzag. Later bleek het van taro (een soort wortelknollen) gemaakt te worden. De mannen konden ook onrijp geroosterde broodvrucht kiezen. Het was wel wennen, maar niet slecht. Daarna werden de mannen op de bekende wijze aan hun penis meegevoerd naar de kant van het dorp die tegen de kraterwand aanlag. De mijnen waren niet in de krater, dat had iedereen kunnen zien, dus de mannen verwachtten dat ze omhoog de krater uit moesten. Dat kon nog een pittige klim worden.

Bij de kraterwand bleek een lift te zijn die uit twee kooien bestond, wanneer de ene naar beneden ging, ging de andere omhoog. Omdat er continu containers met lithium naar beneden gingen, behoefde de lift die naar boven ging niet getakeld te worden. Het systeem werkte op de zwaartekracht.

Jammer voor de mannen. Er bleek er ook een voetpad te zijn. Het was een stijl en ongemakkelijk pad, waarop je elkaar nauwelijks kon passeren, zonder het gevaar te lopen dat degene die aan de kraterkant passeerde de diepte in zou storten.

Voorop liep de staatsmeesteres, daarna kwam de man die voorheen Penis Ella Drie heette, de man die ziek was en daarna kwamen Abbas en de rest van de Saters. Een eindje achter de groep liep een gleuf met een geweer. Toen de groep al een eindje op weg was en iedereen op het pad stond hield de staatsmeesteres halt.

Abbas zei: "Mannen let op. Boven wacht een aantal dames op ons. Als we onderweg wat proberen dan gooit de staatsmeesteres de eerste man naar beneden. De tweede man, ik dus, kan kiezen. Ook naar beneden of kans op een gescheurde piemel en zo voort. Een walgelijk vooruitzicht. Jullie begrijpen het verder wel hoop ik".

Een klein gleufje voerde de vijftig mannen mee. Hun trots aan de ketting. Rechts was de steile kraterwand en links de diepte. De mannen konden niets anders doen dan het gleufje gehoorzaam volgen. Het gecommandeer van de gleuven was iets dat de mannen nu wel gewend waren, maar het bleef vernederend en een aantal raakte er seksueel opgewonden door. Een ander deel van de mannen vond de gleuven gewoon aantrekkelijk en schaamden zich daar ook niet voor. Het continue heen en weer getrek van de ketting aan hun lul had op den duur een zeer stimulerend effect. Het was een prettig, masserend gevoel. Al met al was er niet aan te ontkomen. De meeste mannen kregen een stijve.

Met je lul aan de ketting meegevoerd worden went nooit. Op blote voeten met je lul aan de ketting meegevoerd worden over een met scherpe stenen bezaaid pad, went al helemaal niet. Halverwege was een keerpunt. Het pad liep verder omhoog, maar de mannen hadden nu de kraterwand aan hun linkerkant.

Uit de hoorn van de Léria klonk een lange stoot die indrukwekkend door de hele krater klonk. Het schip stond op het punt te vertrekken. De mannen zagen, dat er inmiddels al een nieuw schip afgemeerd lag aan de kade. Men was al druk doende, dit schip te laden met lithium containers.

Het voetpad langs de kraterwand komt uit in het gezellige bovendorp. Ook hier was het een drukte van belang, vooral bij de lift, waar de containers met lithium opgestapeld lagen die met de lift naar beneden moesten. Aan de rand van de krater heb je een prachtig uitzicht naar beneden. Het bovendorp ligt niet helemaal boven op de berg. Op enige afstand van de krater waar de mannen net uit waren gekomen, ligt nog een wat ruimere ringvormige wand van ongeveer tien meter hoog. Misschien van een oudere uitbarsting. Hoe dan ook, het bovendorp ligt beschut en is vanaf zee niet te zien. Wat wel was te zien, richting noorden, was een tweede vulkaan en die was veel groter dan de vulkaan waar de Saters op stonden. Er kwam wat rook of damp uit.

De mannen, die niet gewend waren om op blote voeten te lopen, werden door enkele gleuven opgewacht en naar een gebouwtje gebracht, waar hun voeten werden verzorgd, door enkele mannen onder leiding van een medisch geschoolde gleuf. De staatsmeesteres kondigde aan dat ze naar het lithium wingebied moesten, over een smal, moeilijk begaanbare pad, dat op ongeveer zeven kilometer lopen lag. Er was ook een weg die werd gebruikt voor het vervoer van lithium. Die weg is redelijk begaanbaar, maar ook aanzienlijk langer.

§ 6.2 Verkracht

De tocht was niet zonder gevaar. Op het hele eiland, behalve binnen de beide kraterwanden,komen giftige slangen voor. Als je gebeten werd had je nog ongeveer tien uur om bij de dokter te komen voor behandeling met antiserum.

De tocht ging verder. Er liepen nu wat meer gleuven mee en de mannen moesten wat tassen meedragen. Al snel kwamen de mannen boven op de tweede wand. Rondom was overal de azuurblauwe zee zichtbaar, behalve daar waar de grote vulkaan het uitzicht belemmerde. Je kon vlak bij de kust een aantal roeibootjes zien ten behoeve van de parelvisserij.

Hoewel het uitzicht fantastisch was, werden de mannen zich steeds meer bewust van hun situatie. Als ze al konden ontsnappen aan de gleuven, dan nog konden ze niet van het eiland af komen, konden ze het thuisfront niet waarschuwen en moesten ze in de gevaarlijke rimboe zien te overleven. Het zag er niet best uit.

Al snel werd de begroeiing dichter. Voor de stoet uit liepen twee Saters aan een lange ketting. Ze werden door een gleuf gemend. Met lange stokken sloegen ze links en rechts van het pad tegen de struiken om slangen weg te jagen. Het eiland is te rotsig om veel aan akkerbouw of fruitteelt te kunnen doen, maar af en toe kwam de stoet toch langs een klein stukje land waar een poging werd gedaan, om aan wat agrarische producten te komen. De oogst was bescheiden, maar het was ruim voldoende. Het aantal monden op het eiland dat gevuld moest worden was niet groot. Bovendien liepen er overal op het eiland geiten en wilde varkens en leverde de zee voldoende vis.

Bij een van de akkers waar de mannen langs kwamen werd geploegd. Er liepen vier mannen voor de ploeg en een liep er achter. De mannen waren ongeveer veertig a vijftig jaar, maar door het harde bestaan, dag in dag uit naakt in de volle zon, of regen, zagen ze er veel ouder uit. Je kon zien dat hun ledematen niet meer zo soepel waren als ooit.

De vijf mannen werden gemend door een boerin. De boerin was geen gleuf, ze was beslist niet neukwaardig. Abbas kon zich zelfs niet voorstellen dat het afzichtelijke wezen uitgerust kon zijn met een gleuf, dat zou volstrekt zinloos zijn. Ze moest wel gleufloos zijn.

De boerin liet, tegen de regels in, het vierspan met koetsier onbeheerd achter, hetgeen helemaal geen probleem was. De mannen gooiden hun penisketting over hun schouder en gingen gewoon verder met ploegen. Ze deden dit werk al heel lang en ze hadden de boerin echt niet nodig. Integendeel, zonder haar zou het beter gaan. Haar bijdrage aan het werk was onbeduidend, maar de mannen waren met haar getrouwd en waren dus haar eigendom. Ze was het gezinshoofd en hoorde er gewoon bij.

De boerin liep naar de staatsmeesteres en Abbas hoorde haar zeggen dat ze gebruik wilde maken van artikel negen. Haar mietjes, ze wees naar de mannen bij de ploeg, functioneerden niet meer. Abbas begreep dat direct, zo'n weerzinwekkende, lelijke vrouw had Abbas nog nooit eerder gezien. Ze was dik, en haar gebit was half weggerot. Abbas stond op 3 meter afstand en kneep onmiddellijk zijn neus dicht. Ze meurde onvoorstelbaar uit haar bek. Toen ze haar poncho uittrok bleek ze enorm te zweten en onder de puisten te zitten. Een flap buikspek hing voor haar kruis. Toen ze langs Abbas kwam om een slachtoffer uit te kiezen zag hij, dat haar kont ook niet helemaal schoon was.

De staatsmeesteres zei dat ze een exemplaar kon uitzoeken een stuurde twee hulpgleuven mee voor assistentie. Een van de hulpgleuven nam een van de tassen over die de mannen met zich mee hadden moeten dragen. Er stond een label op met een stijve penis. De boerin koos een van de Saters uit, die zelf nog geen idee had van wat er stond te gebeuren. Hij werd afgekoppeld en de hulpgleuf begon zijn pik te bewerken. De man had nog steeds niet door wat de bedoeling was. Zijn jongeheer reageerde enthousiast. De man werd op een stukje grasachtige vegetatie gelegd met een doek over zijn ogen.

De boerin nam plaats op zijn jongeheer, die onmiddellijk verschrompelde. De man had kennelijk geroken wat de bedoeling was. Hij gilde "nee," en kwam omhoog om weg te rennen. De hulpgleuf en de boerin hielden hem tegen en schreeuwden dat hij verplicht was mee te werken. Het slachtoffer kon dit niet verstaan, maar begreep heel goed wat er van hem werd verwacht. Hij bleef zich verzetten. De beide gleuven konden hem niet goed in bedwang houden. Het was een walgelijk schouwspel. Er kwamen nog twee gleuven toegesneld. De eerste greep de onfortuinlijke Sater bij zijn ballen en kneep flink, terwijl het afzichtelijke wezen hem enkele geweldige klappen in zijn gezicht gaf en bleef roepen dat hij moest meewerken en dat weigeren heel onbeleefd was. De man staakte zijn verzet vanwege de misselijkmakende pijn in zijn ballen.

Abbas was benieuwd naar hoe het verder zou lopen. Een onwillige pik is moeilijk stijf te krijgen, zelfs als de eigenaar dat zou willen. Volgens hem hoorde het zo te zijn dat een vrouw je pik niet kon dwingen, maar Abbas wist uit ervaring dat zijn eigen pik niet deed wat hij wilde. De natuur heeft zijn eigen wil. Een van de gleuven begon de lul opnieuw te bewerken. Het duurde meer dan tien minuten, maar uiteindelijk werd er toch resultaat geboekt. Tegen een deskundige gleuf is niets te beginnen. Er werd een veter om de basis van de erectie gestrikt, die de bloedafvoer afknelde.

Bovendien kreeg de man ook nog een pikprik met een injectiespuit, die in de tas had gezeten. De prik was zeer effectief. Er was nu sprake van een serieuze stormram. De gleuven waren zeer professioneel en op alles voorbereid. De man werd opnieuw uitgestrekt op de grond. De prikgleuf trok haar poncho wat omhoog en ging met haar blote kont op het hoofd van het slachtoffer zitten een tweede gleuf hield beide armen van de man gestrekt boven zijn hoofd tegen de grond en de twee ander gleuven hielden zijn benen in bedwang.

De boerin liet zich voor de tweede keer zakken. Abbas kon nu zien dat haar clitoris onder de wratten en puisten zat. Het wijf bevredigde haar noden meerdere keren. Ze genoot enorm en lachte onophoudelijk. Na afloop zat de hele onderbuik van de Sater onder de smerige pus en andere sappen. De veter werd losgehaald, maar zijn vies stinkende pik bleef nog uren keihard. Hij walgde van zichzelf en voelde zich tot in het diepst van zijn ziel vernederd. Er was niets aan te doen, hij bleef smerig totdat er een gelegenheid kwam om zich te wassen. Zijn eigenwaarde kwam nooit weer terug. Hij kon niet bevatten, dat zijn lul hem had verraden. Iedereen zou denken dat hij het leuk had gevonden. Zijn maten zouden altijd lachen als ze hem zagen.

Tijdens de verkrachting waren er twee Saters ontsnapt. De mannen hadden tijdens hun tocht op het pad in de krater de lichte peniskettingen met twee gevonden stenen kapot geslagen en hadden nu hun kans schoon gezien. Ze zaten nog wel aan elkaar vast, maar dat was makkelijk op te lossen. De Saters in de rij hadden de stukken ketting weer aan elkaar gehaakt. De breuk viel nauwelijks op.

De wandeling ging verder. De natuur was fantastisch Elk half uur werd er even stil gehouden om voeten te verzorgen. Splinters werden verwijderd en de wonden werden schoongemaakt. Dat laatste leek de Saters vrij zinloos omdat ze daarna toch weer verder liepen op hun blote voeten. Het was veel slimmer om schoenen te dragen, maar dat mocht niet vanwege artikel 1.

§ 6.3 Etat 3917 wordt gebeten

Koos, (met label Etat 3917) die als vierde in de rij liep, zag tot zijn grote ontsteltenis opeens vlak bij zijn blote voet een geel gestreepte zwarte slang op het pad liggen. Hij schrok enorm, trok zijn voet weg en werd omvergeduwd door de man achter hem, die niet doorhad dat er wat aan de hand was. Koos kwam op zijn knieën terecht en werd, door de eveneens geschrokken slang, vol in zijn pik gebeten. Het duurde even voor de extreme pijn tot Koos doordrong. Inmiddels was er een gleuf toegesneld die de slang met haar stok doodsloeg en in haar tas stopte. Koos begon te gillen van de pijn, hij kreeg een gigantische erectie en zijn pik werd donkerrood. De gleuf probeerde Koos te kalmeren, wat maar gedeeltelijk lukte. De staatsmeesteres pakte haar walkietalkie en sprak met de dokter.

De gleuf greep de tas en haalde daar een klos met stevig garen uit. De penis van Koos werd bij de wortel strak afgebonden zodat de bloeddoorstroming volledig geblokkeerd werd. Etat 3917 moest binnen 5 uur bij de dokter in het benedendorp zijn, anders was de kans groot dat hij de slangenbeet niet zou overleven. De mogelijkheden van de dokter waren beperkt. Het eiland had geen ziekenhuis met moderne faciliteiten. De ketting van Koos werd van de groep afgekoppeld. Hij moest door twee gleuven ondersteund worden. De staatsgleuf gaf opdracht om hem zo snel mogelijke naar de dokterspraktijk te brengen.

Toen Koos weer wat tot rust was gekomen gingen ze met hun drieën op pad. Koos kon in het begin nog redelijk goed lopen. Zijn pik leek wel een rotte aardappel, maar de gleuven maakten de ketting niet los. Aan het gebod van artikel 5 viel niet te tornen.

De dokter sneed meteen de piemel van Koos open. Van binnen was het een blubberige massa. De pin en het oog met ketting vielen er vanzelf er uit. Het was een gruwelijk gezicht. Het bloed was dik en pikzwart.

"Jammer," zei de dokter. "Dit ziet er heel slecht uit. Hij zal er af moeten. Je bent niet meer geschikt om mee te trouwen" en ze sneed z'n pik met één haal van haar mes af. Vervolgens pakte ze een gloeiend heet stuk gereedschap dat al klaar lag en daar kennelijk voor bedoeld was en brandde de wond dicht. Koos viel flauw. De dokter was echter nog niet klaar, want Koos voldeed nu niet meer aan artikel 8 en artikel 9.

De mannengeboden boden geen oplossing voor dit probleem, maar de dokter was geen ambtenaar. Ze stuurde Koos op een brancard naar de smederij, waar zijn zak van een ring met een oog werd voorzien, zodat hij in ieder geval wel aangelijnd kon worden. Koos bleef nog een dag in de ziekenboeg, waarna hij weer werd verenigd met de andere Saters, die inmiddels waren aangekomen op hun voorlopige eindbestemming.

WORDT VERVOLGD.