Lot

"Prachtig Lot... ga je uit?"

"Nee, ik mag me toch wel mooi maken voor mijn lieve vader?"

"Ik ben vereerd"

Lotte lachte en ging aan tafel zitten.

"Ziet er goed uit, pa, ik heb je kookkunsten gemist"

Lotte prikte een biefstukje aan haar vork en schepte de broccoli op. Ik had krieltjes in de schil gekookt voor erbij. Ik keek even toe hoe ze van haar eten genoot, ik had dit zo gemist. Het leek gisteren dat Lotte hier elke dag was.

"Wil je wat drinken erbij?"

"Lekker, ik zou wel rode wijn lusten, heb je dat?"

"Natuurlijk"

Ik schonk Lotte een glas in en nam zelf ook. Na het eten namen we nog een glas en zaten nog even aan tafel te praten over van alles en nog wat. Ik keek naar Lotte, hoe de kleine spiertjes bij haar mond zich aanspanden als ze glimlachte, de kuiltjes in haar wangen...

Ik stond op om de tafel af te ruimen en Lotte hielp me. We deden samen de afwas en Lotte begon de afgedroogde spullen weg te bergen. Ze strekte zich om de borden in de kast te zetten. Langs de zijkant kon ik haar jurk in kijken, ik zag haar prachtige ronde borsten. Beschaamd draaide ik mijn hoofd.

We keken samen wat tv en Lotte zat zoals vroeger tegen me aan en graaide in een bakje met nootjes. Het programma was waardeloos, maar het gezelschap maakte een hoop goed. Tegen elven stond ik op en gaf haar een kus op haar voorhoofd "welterusten Lotte, ik ga slapen, zet je zelf de tv uit?" Lotte lachte naar me "natuurlijk, welterusten pa"

***

Ik was vroeg wakker die zaterdag. Ik had me snel gedouched en aangekleed. Ik dekte de ontbijttafel, net iets uitbundiger dan toen ze nog thuis woonde, het was tenslotte een klein feestje nu ze er weer was.

Net toen ik de eitjes liet schrikken hoorde ik Lotte achter me "mogge pa" ik draaide me om "mogge lieverd, lekker geslapen?" Lotte rekte zich uit en geeuwde, "heerlijk, fijn om weer thuis te zijn" en ze liep op me af en gaf me een knuffel "fijn om je weer thuis te hebben ook, lieverd".

We aten ons ontbijt en zoals altijd hadden we genoeg om over te praten. Lotte en ik, we waren net een stel af en toe, er was een klik die verder ging dan een vader dochter klik. Waarschijnlijk door ons verleden waar we altijd op elkaar waren aangewezen. Ik was blij met Lotte, en nu ze ouder werd had ik er naast een dochter een vriend aan.

Ze ging zoals vroeger gewoonlijk was gezellig mee de wekelijks boodschappen doen, en natuurlijk kocht ik als vader meteen ook boodschappen voor haar die ze mee kon nemen als ze weer naar huis zou gaan. 's Avonds aten we weer samen en het was gezellig.

Het weekend vloog om en zondagavond zat ik zoals altijd weer in mijn eentje op de bank, ik miste Lotte en baalde dat ze niet meer thuis woonde. Ik bedoel, dat voelde ik altijd, maar nu ze net weer weg was was het gevoel sterker dan gewoonlijk. Ik kroop vroeg in bed en viel uiteindelijk in slaap.

***

Weken gingen voorbij, ik werkte, Lotte belde wekelijks, soms belde ik haar. De dagelijkse sleur had me zoals gewoonlijk in zijn ijzeren greep, en heel eerlijk, ik vond het niet erg. Ik had weinig anders in mijn leven dan mijn werk en ik had er vrede mee.

12 juni belde Lotte me, het was een dinsdag, ik zat net in een vergadering maar, als Lotte op dit tijdstip belde moest er wat aan de hand zijn, dus ik liep uit de vergadering en nam op.

"Hoi pa"

"Hey Lotte, alles goed?"

Haar stem brak en ze huilde ineens, ik wist niet wat ik moest doen, ze kwam niet uit haar woorden. "Lotte, ik kom nu naar je toe" Ik excuseerde me en vertrok meteen naar Lotte.

Ik belde aan en ze opende de deur, haar ogen waren opgezet en rood doorlopen en ze huilde. Ik nam haar in mijn armen en hield haar tegen me aan. "Wat is er lieverd, zeg het me" Lotte huilde zo hartstochtelijk dat ik niets anders kon doen dan haar strelen en gerustellende woorden fluisteren.

We zaten samen op de bank en toen vertelde ze me dat ze die ochtend in het ziekenhuis te horen had gekregen dat ze een hersentumor had, haar therapie moest deze week beginnen, de kans op genezing was klein.

Ik voelde mijn hele wereld onder mij wegzakken, alles wat ik altijd voor lief had genomen viel weg. Mijn hart was een klomp ijs, splinters snijdend in mijn ziel. Mijn lieve Lotte, dit kon niet waar zijn. Ik belde meteen mijn werk en nam mijn verlof op. Lotte was één brok zenuwen, en ik wist niet wat ik moest doen dus ik heb haar in mijn auto gedragen en nam haar mee naar mijn huis.

Beiden verdoofd zaten we bij mij op de bank. "Ik ben zo bang pappa". Ik keek haar aan, ik had geen antwoorden, alleen maar tranen en angst. Ik deed het enige wat ik kon doen en dat was haar beethouden. Ik hield Lotte in mijn armen tot het diep in de nacht was, ik streelde haar rug en hield van haar, een onmetelijke liefde en angst om het enige dat mijn leven zin gaf kwijt te raken.

Ik droeg haar om een uur of drie naar haar kamer maar ze klampte zich aan me vast "pappa, mag ik alsjeblieft bij jou slapen, ik wil niet alleen zijn" en ik knikte. Ik droeg haar naar mijn kamer en ik hield haar in mijn armen. Ik weet niet meer of ik geslapen heb, en of zij geslapen heeft. Ik weet alleen nog dat ik haar niet los heb gelaten en de hele nacht haar rug streelde.

Die dag zaten we bij de oncoloog en bespraken de opties. Die woensdag werd ze meteen opgenomen en 's avonds zou ze geopereerd worden. Het was riskant, de tumor zat diep, maar niet onbereikbaar. De kans op blijvende schade was groot, en kans op genezing was klein. Ik was elk moment bij haar en we bespraken samen wat wijs was, ik had geen antwoorden. Maar ze besloot dat ze wilde leven en stemde in met de operatie.

De operatie duurde totaal 14 uur en toen hoorde ik van de artsen dat de tumor was verwijderd maar dat aanvullende therapie noodzakelijk was. Die donderdag mocht ik niet bij haar, ze was sowieso onder narcose.

Samen met Cynthia en Albert haalde ik haar appartement leeg en verhuisde haar weer terug naar mij. Cynthia had minstens zoveel verdriet als ik en ik kon niet anders dan haar troosten en beloven dat ik haar op de hoogte zou houden.

's Avonds kwam ze langzaam bij, en ik had aangedrongen dat Cynthia erbij was. Mijn Lotte, het was vreselijk, ze hadden haar prachtige haar afgeschoren, een groot litteken op de plek waar ze een deel van haar schedel hadden moeten lichten. Ze was bont en blauw.

Langzaam kwam ze bij en ze keek me aan "pappa" zei ze zwak en ik kuste haar zachtjes "ja lieverd ik ben bij je, alles is goed" ze keek naar Cynthia "mamma?" Cynthia brak en ze huilde hartstochtelijk "nee kindje, ik ben niet je mamma, maar ik hou zo veel van je" Ik knuffelde Cynthia en langzaam zakte Lotte weer weg. Ik kuste haar en nam Cynthia mee naar het cafetaria.

"Ik bid dat alles goed komt" zei ze huilend. Ik keek naar haar "ik ook, dank je dat je erbij was" Cynthia keek me aan "je weet dat dat meisje alles voor me is, ik brak toen ze mamma zei, en ik hoop echt bij god dat het de verdoving was en dat ze geen schade heeft, maar god weet dat ze mijn hart brak door me zo te noemen" ik knikte en begreep wat ze bedoelde, Cynthia had nooit kinderen gehad, Lotte was haar kind. Vanaf de dag dat ik haar meenam naar mijn werk had ze zich over ontfermd als een moeder.

Cynthia ging naar huis en ik ging terug naar Lotte, ik sliep in haar kamer in een stoel. Lotte ademde en was stabiel, meer was op dat moment niet zeker en ik dacht na over haar, over ons. Hoe ik haar had gezien, de gevoelens die ik had. Ik walgde van mezelf, hoe kon ik. Mijn kleine lieve Lotte. Ik wist dat ik er moest zijn voor haar, maar mijn mentale staat was suïcidaal, de zelfhaat en minachting waren immens, en terecht.

De eerste weken lag Lotte in het ziekenhuis, ze kwam steeds meer bij kennis en het leek erop dat ze in principe weinig schade had overgehouden. De bestralingen en chemotherapie maakten echter een wrak van haar, ze was volledig kapot.

Ze was altijd al tenger en klein maar die weken was ze zo breekbaar, zo ziek. Ik huilde in stilte, als ze sliep. Voor haar bleef ik sterk en lachte ik, ik deed alsof alles goed kwam en dat ze het prima deed. Maar ik zag haar sterven, ik wist zeker dat ik haar nooit meer om me heen zou hebben.

Als er een god had bestaan had ik hem gesmeekt haar te ruilen voor mij, om mijn leven te nemen, maar er is geen god en er bestaat geen ruil. Lotte was op zichzelf aangewezen in dit koude eenzame universum waar we ons bevinden. Liefde is iets dat we elkaar kunnen geven en dat is dan ook meteen de enige bron. De rest is koud, leeg en hard.

De vierde week mocht ze naar huis, ik had er geen hoop meer op, maar zelfs ik moest toegeven dat het de laatste week steeds beter met haar ging, de bestralingen waren achter ons en de eerste kuur van haar chemotherapie was voorbij.

Cynthia haalde ons op, ze huilde toen ik mijn kleine breekbare Lotte in mijn armen had om haar in de auto te tillen, ze woog niets meer.

Eindelijk had ik haar bij me, ik had de hoop verloren, maar artsen niet en hadden haar goed genoeg geacht om thuis op sterkte te komen. De therapie was nog niet voorbij en we moesten nog talloze keren terug, maar ik bleek ongelijk te hebben gehad toen ik dacht haar voorgoed kwijt te zijn.

Ik heb die dag elke bestaande en niet bestaande god bedankt, gebeden naar ze in dankbaarheid. En ja dat is hypocriet, want ik weet dat atheïsten alleen bidden in een neerstortend vliegtuig, nou dat spreekwoord klopt, ik heb in mijn leven niet zoveel gebeden als die weken.

Ik had met mijn werk overeengekomen dat ik drie maanden verlof opnam, ik moest voor Lotte zorgen, en ik kreeg alle begrip, maar met Lotte thuis wist ik wat echt telde. Ik nam ontslag en verkocht mijn aandeel in het vennootschap, wat 33% was. Ik had voldoende spaargeld opgebouwd en met de opbrengst van mijn vennootschap kon ik meer dan normaal leven. Mijn prioriteiten waren gewoon niet meer bij carrière maar bij Lotte.

Die eerste maanden waren een hel, ik zat bij haar als ze moest overgeven. Ik trooste haar en ik hield haar tegen me aan als ze sliep. Elk moment was ik bij haar en hield ik haar tegen me aan. Ik verzorgde haar, voedde haar en waste haar.

En ja, ik weet wat jullie denken, gezien mijn ontboezemingen over mijn gevoelens, ik kan jullie verzekeren dat daar nu geen sprake van was, Lotte was ineens weer mijn baby die zorg, liefde en toewijding nodig had. Sterker, ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld over mezelf als tijdens die zwarte periode.

Ergens tegen kerst ging het echt beter met Lotte, ze was genezen verklaard en ze knapte elke dag wat op. Langzaam kreeg ik Lotte terug, ze was nog heel zwak en breekbaar maar langzaamaan, beetje bij beetje kwam ze terug, geen therapie meer. Geen ziekenhuizen meer, gewoon wij samen.

Het was de avond voor kerst, we zaten samen op de bank en ze zat tegen me aan toen ze me aankeek. "Papa, dank je, dank je dat je er voor me bent" ik keek naar haar en ik omhelsde haar, teder en zacht "lieverd, je bent alles voor me, ik zou mijn ziel opofferen voor jou" ze keek naar me en ik kon haar blik niet lezen, ze vleide zich weer tegen me aan.

Tegen februari was Lotte helemaal hersteld. Haar haar begon weer te groeien en ze nam eindelijk weer in gewicht toe. Ik zorgde nog steeds voor haar als een baby en elke avond sliep ze bij me, tegen me aangeklemd, bang en wanhopig, maar ik wist dat het goed ging komen.

We zaten op een vrijdagavond samen op de bank en we keken naar een kwalitatief uitermate teleurstellend programma toen ze me aankeek. "Pa, mag ik hier blijven wonen?" ik schoot in de lach "natuurlijk, is dat wat je wil dan?" ze knikte en keek verder naar het programma.

De dag erna vroeg ik of ze het zeker wist en ze knikte, ze wilde weer thuis komen wonen. In de week erna vroeg ik het nog een keer en toen besloten we haar appartement te verkopen. Uiteindelijk had ik nog winst gemaakt ook. Ik zette de opbrengst in depot voor haar, zodat ze er beschikking over had wanneer ze het nodig achtte. Haar depot was sowieso rijk gevuld, ik stortte daar altijd het geld in dat ik over had, maar dat is tussen jou en mij.

Eind februari had Lotte weer een controle en toen we na een tijdje de uitslag binnenkregen vierden we het in ons restaurant. Lotte had zich mooi aangekleed, een prachtige jurk, zwart en lang. Haar korte haar in een hoofdband. Lotte was prachtig, vrouwelijk en zelfverzekerd.

Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest als die avond, ik had mijn Lotte terug, vanaf hier zou alles beter worden.

Lotte deed alles om haar haar en haar littekens te verbergen die avond, ze wilde zo graag zoals anderen zijn en checkte steeds haar hoofdband. Ik keek naar haar en legde mijn hand op haar hand "je bent prachtig Lotte, je bent de mooiste vrouw hier" ik pakte haar hand en hield hem tegen mijn wang. Lotte snikte en keek me aan "oh pappa, ik hou van je" ik slikte "ik ook van jou, met heel mijn ziel".

's Avonds zaten we samen op de bank, ik hield Lotte tegen me aan. Ze rommelde in haar tasje en pakte een stapeltje foto's, de foto's die ik ooit, lang geleden vond toen ik een doosje liet vallen.

Snikkend keek ze ze door "ik was mooi he papa". Mijn hart brak en ik knuffelde haar "je bent minstens nog net zo mooi". Ze huilde en kroop tegen me aan "het is zo oneerlijk pappa" ik streelde haar haar "ik weet het schatje, ik weet het". Ik hield haar tegen me aan, uren, en streelde haar rug.

"Lotte?"

"Ja?" fluisterde ze zachtjes

"Ik heb een verrassing voor je, je moet zeggen als je het niet wil of niet aankan, maar ik heb een reis voor ons geboekt, twee weken naar Italië, wij samen, om te vieren dat het voorbij is"

Lotte keek me aan en viel me snikkend in mijn armen "oh pappa, wat lief, ja natuurlijk wil ik dat"

***

We landden 's ochtends op Rome en we namen meteen een taxi naar ons hotel. We checkten in en kregen de sleutels van onze kamers. In de lift keek Lotte naar haar sleutel, ze keek naar mij "ik heb een eigen kamer?" ik lachte en keek naar haar "ja leek me logisch toch?" Lotte slikte en knikte.

We hadden twee aangrenzende kamers en Lotte keek naar me toen ze haar deur open deed maar zei niets. Ik keek rond in mijn kamer, een mooie suite. Ik zette mijn koffer neer, friste me op en stuurde een whatsapp berichtje naar Lotte dat ik beneden koffie ging drinken.

Na een kwartiertje nam Lotte tegenover mij plaats en bestelde ook een koffie. Ze keek me even aan maar zei weer niets.

Rond tien uur liepen we in Rome, arm in arm. We bekeken zoveel mogelijk en, tja, een vrouw blijft een vrouw, we bekeken ook een hoop winkeltjes.

We liepen in de Sixtijnse Kapel toen ze mijn hand pakte, ze keek me in mijn ogen en snikte "ik hou van je" fluisterde ze. Ik omarmde haar en knuffelde haar. "Ik ook van jou" en wilde haar loslaten maar ze liet me niet los. Ze bracht haar gezicht voor mijn gezicht en kuste me op mijn lippen. Ik liet haar los en keek haar aan, ik was verrast, verwonderd.

Zwijgend liepen we door en ik merkte dat ze af en toe naar me keek, maar ze zei niets. Het enige dat anders was was haar lichaam, ze drukte zich tegen me aan bij elke kans die ze kreeg. En ik? Ja, ik beantwoorde haar stille betuigingen van liefde. Ik voelde dat dit dieper ging dan zomaar een gekke bui en ik wachtte af tot ik met haar kon praten..

's Avonds aten we in een klein restaurant, we hadden een tafeltje achteraf. Na het nagerecht pakte ze mijn hand.

"pa, ik moet je wat vertellen, beloof me dat je me niet veroordeelt of boos wordt"

Ik knikte en kneep in haar hand. Ze zuchtte en keek me aan. "Papa, ik hou van je, meer dan je denkt. Ik heb geprobeerd het weg te laten gaan. Ik ben destijds uit huis gegaan omdat ik constant aan je dacht, ik wilde dat je naar me keek. Ik dacht dat het over zou gaan als ik je niet meer elke dag zag.

Het ging niet over, en toen die keer, maanden geleden, en je naar mijn foto's keek dacht ik even dat je ook wat voor mij voelde. Ik was zo gelukkig, dat weekend was ik bij je, ik had sexy kleren aan zodat je me zag voor wie ik wilde zijn, jou liefde, jouw vrouw.

Maar je deed niets en ik was zo ongelukkig, ik heb avonden gehoopt dat je me wilde, dat je me zou bellen om te zeggen dat ik bij je moest komen om te zijn wie ik wilde zijn, jouw vrouw, ik was zo eenzaam.

Toen werd ik ziek en was je er voor me. Niet zomaar even, maar volledig. Ik ben er zeker van, jij bent mijn liefde, ik hou van je.

Ik snap dat je niet van mij houdt zoals ik van jou, maar ik wil gewoon bij je zijn, bij jou in de buurt zijn is het enige dat ik wil.

Ik weet dat je me wat ik echt wil niet kan bieden en dat snap ik, maar ik wil dat je het weet, ik hou van je, zoals een vrouw van een man houdt, ik smeek je, wees niet boos om wat ik voel, want ik kan mezelf niet helpen"

Lotte snikte en ik wist niet wat ik moest doen, mijn hart bonzend in mijn keel, mijn oren bulderden. Ik stond op en liep naar haar toe, ik knuffelde haar, hield haar huilende lijf tegen me aan en ik streelde haar zachtjes.

"Oh god Lotte, ik... ik weet niet wat ik moet zeggen... ik voel al zo lang dingen voor jou die ik wegstop, ik weet dat ik pervers ben om te verlangen naar jou, maar ik verlang naar jou, al zo lang, jij bent alles voor mij, letterlijk alles"

Lotte keek me aan, haar ogen zo diep en ik weet dat ik zal branden in de hel voor wat ik deed, maar ik kuste haar. Ik drukte mijn mond op haar lippen en ik kuste mijn dochter, mijn tong over haar lippen, haar tong tegen de mijne, ik kuste haar in dat restaurant en ik had haar lief, ik toonde mijn liefde voor mijn Lotte, de liefde van mijn leven, mijn dochter.

We stonden minutenlang zo, omarmd in een vagevuur van incest, van slechtheid, van dingen die niet mogen gebeuren, maar ik wilde het, zij wilde het, wij wilde het, met onze ziel. Het was onze zonde, die we omarmden en de onze maakte.

We haastten ons naar ons hotel en we tuimelden de deur van mijn kamer binnen, ze duwde me op de grond en knoopte bevend mijn hemd open, ik trok haar blouse over haar hoofd en keek naar haar, naar haar perfecte ronde borsten, ze keek naar me "raak me aan pappa" en ik omvatte haar borsten, teder, mijn Lotte, mijn kleine Lotte en ik kuste haar, mijn handen over haar rug, op haar billen.

Haastig ontkleedde we elkaar en ik keek naar het mooiste schepsel op aarde, mijn Lotte. Kussend en elkaar betastend vonden we het bed en daar nam ik haar, ik nam mijn Lotte, Ze opende haar benen voor me en ontving me, mijn lul schoof in haar, ze kreunde, gilde toen ik haar ontmaagde, ik haar de mijne maakte in een daad van liefde, mijn liefde voor haar.

Ik neukte haar, ik voelde haar strakke kut rond mijn lul, ze schokte, huilde en kuste me terwijl ze klaarkwam onder mij. Haar lijf schokkend en kronkelend, ze trok me naar zich toe, dwong me in zich en voelde hoe ik haar vol spoot met mijn zaad terwijl ik haar naam kreunde.

Hijgend keek ik haar aan, ze huilde en lachte naar me "oh god pappa, dit was wat ik wilde, hier wilde ik voor leven, ik hou van je".

Die nacht nam ik mijn Lotte meerdere keren, het was liefde, liefde waar we beiden naar hadden verlangd, onwetend van elkaar. Ze viel uiteindelijk uitgeput in mijn armen in slaap.

Mijn lieve Lotte lag in mijn armen en ze sliep, zo vredig en voldaan. Ik keek naar haar en ik accepteer elke straf die mij toekomt, ik zal branden in de hel, maar ik zal glimlachen, want deze herinnering van onze liefde maakt het waard.

's Morgens werd ik wakker, ik lag tegen Lotte aan, ze was tegen me aan genesteld. Ik voelde mijn erectie tegen haar aandrukken. Ze sliep nog en ik wist niet of ze spijt had dus ik probeerde weg te rollen. "Papa, blijf liggen" ze was wakker, ik verstijfde even maar ik wist dat ze geen spijt had gehad, ze had mijn erectie gevoeld.

Ik kroop weer tegen haar aan en ze verwelkomde me door met haar heerlijke billen langs mijn erectie te wrijven. Ik streelde haar taille en gleed met mijn hand over haar buik naar haar borsten. Ik kneedde haar, zachtjes. Ze kreunde en liet me, haar stijve tepels tussen mijn vingers. Ze opende haar benen iets en mijn lul gleed tussen haar benen. Ik voelde haar vochtige kut rond mijn lul en ik schoof heen en weer langs haar klitje. Ze kreunde zachtjes.