Luierweekend met Nurse Lisa

Ik bel aan en de deur gaat open. Ik krijg een hartelijke knuffel. De zenuwen gieren door mijn lijf, en ze nodigt me uit om binnen te komen. Lisa vraagt wat ik wil drinken en we kletsen wat aan de keukentafel. Ze vraagt me welke luier ik heb omgedaan, want die opdracht had ze mij gegeven. Ik vertel haar dat ik de dikste luier uit mijn voorraad heb gepakt, een Betterdry en daarin zelfs nog een inlegger heb gedaan. Ze vermoedde al zoiets, want ze had een duidelijke luierkont gezien toen ik mijn jas had uitgedaan. Ik voel me al meer op mijn gemak en na een tijdje vraagt ze me, 'weet je het zeker? Er is straks geen weg meer terug, dan ben je het hele weekend van mij.' Ik kijk haar aan en haar lach doet me tegelijk vrezen en verlangen. Ik zeg ja, en ze antwoord 'dat dacht ik wel', ik zie haar ogen glinsteren en dan doet ze me een blinddoek om.

Ze vraagt me te gaan staan en neemt me aan de hand een andere kamer in. Daar sta ik stil en ze zegt me dat ik me moet omdraaien en voorzichtig weer moet gaan zitten. Ik word op een of andere stoel gezet, deze is zacht maar stevig en comfortabel. Mijn armen kan ik op de leuningen leggen en ze helpt mijn voeten iets uit elkaar op plateaus te plaatsen. Ik voel dat ze tussen mijn benen komt staan en voordat ik er erg in heb voel ik 2 banden over mijn schouders gelegd worden. Met een beetje gefriemel tussen mijn benen worden deze 2 banden met een simpele klik vastgezet, het moet een soort veiligheidsriem zijn. Dan worden mijn bovenbenen nog iets verder uit elkaar geduwd en krijg ik een stevig zacht blok tussen mijn benen geplaatst. Deze klikt eenvoudig vast aan de zitting. Het blok dwingt mijn benen uit elkaar en drukt net tegen mijn geluierde kruis aan. Nu kan ik mijn benen niet meer naar elkaar toe, en ook niet verder naar buiten bewegen. Ze zitten klem tussen de leuning en het dikke blok tussen mijn benen. Dan vraagt ze me om mijn armen omhoog te houden en wordt er iets op de leuningen en tegen mijn buik aangelegd. Het sluit rondom mijn middel aan en ze pakt een hand. Ze drukt mijn pols in een soort houder op het blad en mijn pols zit direct vast. Direct pakt ze mijn andere pols en klikt die ook vast. Ik zit roerloos vast en voel dat ook mijn voeten worden vastgemaakt aan de stoel, een band over de wreef van elke voet, en een brede band over elk van mijn onderbenen .

Dan doet ze mij de blinddoek af, ik moet even wennen aan het licht, en dan weet ik niet wat ik zie. In de kamer staan nog 2 dezelfde soort zetels. Maar deze zijn nog onbezet. Als ik omlaag kijk zie ik mijn polsen vast zitten op een, naar mijn lichaam gevormd soort mini tafelblad, en ik kan bij de andere stoelen precies de riemen zien waarmee mijn lichaam zit vastgesnoerd in deze stoel.

Lang krijg ik niet de tijd om dit alles in me op te nemen, want ze staat alweer voor me met een rubber masker. Ik kan zien dat het een masker met open ogen en open mond is, maar ik zie ook drukknoppen zitten. Ze trekt het masker over mijn gezicht en ritst hem achter mijn hoofd dicht. Dan knijpt ze mijn neus dicht, ik hap naar adem en direct krijg ik een gag in mijn mond geduwd. Het is een penisvormige gag, maar ik kan hem hebben. Hij is van een stevig soort rubber gemaakt en ik kan er zelfs iets in bijten. Ook voel ik dat er in het midden een gaatje zit. Daardoor kan ik weer door mijn mond ademen. Dan laat ze mijn neus los en voel ik hoe ze de gag aan de zijflappen vastdrukt op de knoopjes die ik had gezien. Ze drukt ook een rubberen oogmasker op het masker en dan is het volledig donker. Ik voel nog hoe een brede band over mijn voorhoofd wordt gelegd en hoor dat hij met klittenband wordt vastgemaakt. Nu zit ook mijn hoofd tegen de achterzijde van de stoel bewegingsloos vast.

Vervolgens blijft het stil. Ik hoor haar voetstappen en het lijkt of ze de kamer uitloopt. Ik probeer mezelf te bewegen maar ik zit echt muurvast. Ik beeld me in hoe ik er zelf bij zit. Het is namelijk best comfortabel maar als ik me probeer te bewegen merk ik dat ik echt muurvast zit. Ik merk ook dat ik moet plassen en besluit het gelijk maar te laten lopen. De warmte verspreid zich over mijn kruis. Dat voelt best fijn en is op een bepaalde manier ook erg rustgevend, en ik probeer me over te geven aan de situatie.

Na een tijdje hoor ik weer haar voetstappen de kamer inkomen en ze legt haar hand op mijn hoofd om me gerust te stellen. Ze vertelt me dat alles goed is en dat ik zo maar even moet blijven zitten. Alsof ik nu nog een keuze heb. En dan hoor ik plotseling de deurbel. Ik schrik er van, maar dan denk ik al dat ik het begrijp. Ik krijg het idee dat de andere 2 stoelen niet lang leeg zullen blijven. Ik krijg kriebels in mijn buik en dan voel ik dat ze mij een zware koptelefoon op doet en wordt het naast donker ook nog volkomen stil.

——

Hoofdstuk 2

Daar zit ik, zoals in mijn fantasieën. Vast, geluierd, machteloos. Ik sprak wel vaker af met Lisa af voor een sessie van een paar uur. Daarvoor kwam ik naar haar studio, ze was een meesteres, maar in ons spel was ze voor mij meer een kinky nurse dan een strenge meesteres.

Het was telkens een welkome ontsnapping aan de dagelijkse realiteit, en het voelde altijd prettig om tijdens die momenten vrijuit te kunnen praten over alles wat zich in mijn hoofd afspeelde. Zonder belemmeringen vanuit mij, zonder oordeel vanuit haar. Ze was begripvol en stelde me gerust dat ik heus niet de enige was met zulke verlangens. Het zou me verbazen hoeveel klanten ze had met soortgelijke fantasieën zei ze. Dat was echt bijzonder om te horen, en tegelijkertijd moeilijk te geloven. Ik voelde me hier eigenlijk altijd alleen in staan. Ik merkte wel dat het spel haar altijd makkelijk af ging. Het leek er zelfs op dat ze er zelf ook echt plezier in had.

Het was dan ook haar idee. Op een keer stelde ze voor; 'wat nou als de sessie wat langer zou duren?'. Het was niet zelden dat we door de tijdsdruk een intense sessie versneld moesten afronden. Ik had daar wel oren naar en zo besloten we om een weekend te prikken. Verder hoefde ik niets te weten zei ze. Ik moest het hele weekend vrijhouden en ze zou later contact me me opnemen over waar ik me die vrijdagmiddag zou moeten melden.

De week naderde en op de maandagochtend voorafgaand ontving ik van haar een mail. Mijn hart sloeg over toen ik de mail zag binnenkomen, en ik las hem snel. Het was een officiële uitnodiging voor het afgesproken weekend, met adres en routebeschrijving. Ook zaten er nog wat opdrachten bij.

Ze schreef dat ik vanaf het lezen van de mail continu geluierd zou moeten zijn. En uiteraard was het ook niet meer toegestaan met mijzelf te spelen. Ook stond in de mail dat ik moest zorgen voor Metamucil of iets vergelijkbaars, om een regelmatige stoelgang op gang te brengen. Hiervan zou ik 3x per dag een zakje vermengd met water moeten opdrinken. Ik mailde haar terug dat ik de mail in goede orde had ontvangen en dat ik me strikt aan haar opdrachten zou houden.

Ik zocht het adres op en het bleek een leuk boerderijtje te zijn, met flink wat grond eromheen. Mijn hart bonkte in mijn keel en aangezien ik nu op mijn werk was, moest ik nog tot de avond wachten om mezelf een luier om te doen. Gedurende de dag maakte mijn hoofd overuren en kwam er nog maar weinig uit mijn handen.

Op de terugweg reed ik langs de drogist voor een doosje met zakjes Metamucil, en bij thuiskomst liep ik direct naar boven om mezelf volgens opdracht te luieren. Het werd een dikke Betterdry met nog 2 inleggers waarmee ik verwachtte wel tot de volgende ochtend zonder verschoning door te komen. Mijn normale broek paste me niet meer dus koos ik voor een ruim zittende trainingsbroek, en liep, of eigenlijk waggelde, weer naar beneden. In de keuken pakte ik een groot glas en gooide een zakje poeder in het glas, ik vulde het glas met wat sap, roerde het door en dronk het op. De smaak was niet al te best maar ook niet echt slecht. Dit was wel te doen in de komende dagen dacht ik, en elke dag bij het ontbijt dronk ik mijn 'medicijn', maakte ik een Dopper met sap en poeder klaar voor tijdens de lunch op het werk en in de avond nam ik mijn 3e dosis.

Na 2 dagen kreeg ik wel door dat ik meer en vaker moest poepen dan normaal. Mijn normale routine was dat ik in de ochtend na mijn eerste kop koffie al snel moest. Nu ik verplicht continu geluierd was zorgde ik er voor dat ik mijn nachtluier tot het ontbijt, en die kop koffie, omhield. Zo kon ik het in mijn nachtluier doen en direct daarna gaan douchen. Voor het werk moest ik toch een discretere luier om dan de dikke luiers die ik thuis droeg. Vaak moet ik gedurende de dag ook nog wel een keer, maar dat kan ik normaal gesproken wel ophouden tot ik thuis was. De toiletten op het werk wilde ik liever niet op zitten.

Dat ik nu al een paar dagen aan dit speciale dieet van haar zat merkte ik pas echt die donderdagochtend. Ik had namelijk halverwege woensdagavond al een flinke poepbroek gehad, waarna ik mezelf gelukkig direct weer kon douchen. Maar na mijn ontbijt had ik weer een enorme lading die ik haast als vanzelf in mijn luier perste. Ik hoefde amper moeite te doen, nadat ik een klein beetje aandrang had gevoeld en daaraan toegaf, liep het zacht mijn toch al goed volgeplaste luier in, welke nu tot het maximale getest werd. Ik dacht er op dat moment niet teveel over na en was vooral blij dat ik mezelf direct weer kon gaan douchen.

Gedurende de dag echter werd me duidelijk dat me wat te wachten stond. Het was rond lunchtijd en ik voelde al wel dat ik eigenlijk wat aandrang kreeg. Niets ernstigs dat ik niet kon handelen, maar toch zeker wel ongebruikelijk voor mij op dit tijdstip. Ik at mijn lunch en dronk mijn Dopper leeg. Na de lunch trok ik me even terug in de toiletten om mezelf een droge luier om te doen. Ik speelde met de gedachten om op de wc te gaan zitten, maar dat was me uitdrukkelijk verboden. Ik zette dit idee snel uit mijn hoofd en plakte de plakkers van mijn schone luier vast, fatsoeneerde mijn shirt en broek en liep pico bello het toilet weer uit. Ik had er totaal geen probleem mee om geluierd op mijn werk te zijn. Deze dunne luiers vallen niemand op en met de juiste kledingkeuze is het ook eigenlijk helemaal niet te zien.

Een uurtje verder kwam weer de aandrang naar boven en ditmaal kostte het me erg veel moeite om het op te houden. Ik besefte me dat ik dit niet tot het einde van de dag op kantoor binnen zou kunnen houden en verzon snel een afspraak buiten de deur, waardoor ik echt naar huis moest.

Niemand deed moeilijk, ik zat in een rustige periode en daarbij, ik had de hele vrijdag toch al vrijgenomen voor datgene waarin ik inmiddels middenin verzeild ben geraakt. Ik wenste iedereen vast een prettig weekend en opgelucht liep ik de deur uit.

Het was een goede beslissing geweest want de wandeling het kantoor uit en over de parkeerplaats maakte het allemaal nog veel urgenter. Het lopen leek alles in mijn darmen los te maken en alles in mijn lijf wilde mij duidelijk maken dat er iets dringend uit moest wat zich had opgehoopt in mijn darmen. Ik opende mijn auto en ging zitten. Ik had krampen en mijn buik deed pijn, ik wist dat het zo niet veilig was om te gaan rijden. Een klein beetje probeerde ik te drukken om de ergste aandrang kwijt te raken, maar daar ging het. Mijn darmen grepen de kans en begonnen zich helemaal te legen. Ik was bang mijn luier het niet aankon en deed met mijn achterste iets omhoog. Daar had ik niet al te goed over nagedacht, want er kwam daardoor nog wat extra achteraan. Maar vooral, ik moest ook weer gaan zitten. Zodra ik dat deed voelde ik hoe het zich verspreidde, zowel naar voren als naar achteren. Ik wilde alleen nog maar snel naar huis, startte de auto en deed een raampje open. Eenmaal thuis begreep ik de werking van het middeltje ten volste en prees me gelukkig dat ik verder geen verplichtingen meer had.

Dat allemaal was nog maar gisteren geweest besefte ik mij, verzonken in mijn gedachten. Nu zit ik door haar machteloos vastgesnoerd op mijn stoel, en droomde ik misschien zelfs even weg. Ik had door de stilte en het donker geen idee meer hoe lang ik al in mijn nieuwe zetel zat. In dit huis in de middle of nowhere. Ik begon me ook af te vragen of de andere stoelen inmiddels al bezet zouden zijn.

Ik weet echt niet hoe lang ik daar had gezeten, maar plotseling voelde ik dat iemand mijn hoofd aanraakte en mijn koptelefoon af deed en ook mijn oogmasker werd losgemaakt. De felheid van het licht liet mijn ogen knipperen maar ik zag al snel waar ik zat. In de kamer stonden inderdaad nog steeds dezelfde 2 stoelen, maar ditmaal waren ze bezet. Op dezelfde manier zaten daar 2 personen, net zo vast gezet als ik, anoniem met een rubber masker op. Ik schrok want ik voelde me enorm te kijk gezet, ondanks dat de 2 anderen nog steeds hun oogmaskers voor hadden. Maar ik besefte me ook snel dat ik zelf dat masker nog op had, waardoor in ieder geval niemand mij kon herkennen. Ik wachtte tot mijn gag ook werd uitgedaan maar die bleef op zijn plaats. Ze liep naar de 2 anderen en haalde ook hun oogmaskers los.

———-

Hoofdstuk 3

We keken elkaar aan maar konden verder niets. Lisa begon rustig te vertellen. Hoe ze het idee had gekregen, nadat ze een aantal regelmatige bezoekers had met dezelfde wensen, het wel aardig vond om deze mensen eens bij elkaar te zetten. Om elk van ons te laten zien dat we niet de enige waren met deze fantasieën. Ze vertelde ons ook waar we waren. Het was een aangepaste vakantieboerderij welke, zoals ze zei, van alle gemakken voorzien was, wat we ook snel zelf wel zouden ontdekken. Ze vertelde ons ook dat het moment om nog te stoppen voorbij was en we maar beter ons best moesten gaan doen, want ze had wat competitieve elementen bedacht.

Ze lachte hardop en ging verder met 'welkom in jullie fantasie. Als eerste wil ik zeggen dat ik trots op jullie ben. Als ik jullie moet geloven hebben jullie je allemaal strikt aan de opdrachten gehouden. Jullie zijn al de hele week geluierd en ik kan jullie vertellen dat jullie ook hier geen gebruik zullen gaan maken van de wc. Als het goed is hebben jullie ook allemaal mijn speciale dieet gevolgd en daarom lijkt het me leuk om een wedstrijdje te beginnen.'

Ik vroeg me af welke wedstrijd we in hemelsnaam zouden kunnen doen in de situatie waarin wij ons bevonden. Ze liep even de kamer uit en kwam terug met 3 spuiten. 2 kleine en 1 iets grotere. 'Ik heb hier een heerlijk goedje, voor ieder één. Het is een spuit gevuld met wonderolie. Waarschijnlijk kennen jullie het wel. Normaal gesproken neem je 2-3 grote eetlepels om je darmen te legen. Ik heb voor de zekerheid maar de spuitjes met een dubbele dosis gevuld, twee spuiten met 4 eetlepels, en deze, ze hield de grotere spuit vast, zelfs met 6 eetlepels. Ik heb de smaak proberen te veraangenamen met wat sap, en ik zal jullie dit straks door jullie gag heen voeren. En dan gaan we afwachten.'

'En dan vragen jullie je natuurlijk af voor wie de grote spuit is, en ze draaide naar de man met het rode shirt. Ik had jullie opdracht gegeven om dik geluierd te arriveren, en jullie hebben daar inderdaad allemaal goed gehoor aan gegeven. Jullie hebben allemaal verteld wat je hebt omgedaan en uiteraard heb ik jullie luierkonten bekeken. En degene van jullie die de minst dikke luier aan heeft, zal als straf wat extra krijgen, als geheugensteuntje voor een volgende keer dat je bij me langs komt.'

'Het gaat als volgt, ik spuit de wonderolie via jullie gag in jullie monden. Dan gaan we wachten en is het eenvoudig. Wie als eerst de controle verliest en zijn broek vol poept, heeft verloren. Degene die het langst zijn luier kan schoonhouden is de winnaar. De verliezer zal de rest van de avond in zijn stoel moeten blijven zitten. De prijs voor de winnaar zal later duidelijk worden.'

Ze liep als eerste op mij af en ik hoopte zo dat de extra dosis niet voor mij bestemd was. Ze pakte gelukkig een van de kleine spuiten en spoot hem in een vloeiende beweging leeg in mijn gag. Ze had de wonderolie inderdaad nog iets vermengd met sap proefde ik, maar de ranzige smaak bleef. De man op de volgende stoel was minder gelukkig, hij kreeg de grootste spuit in zijn gag gespoten. De laatste spuit verdween met een soepele beweging rap in de laatste gag. En iedereen wist wat er vanaf nu onvermijdelijk zou gaan gebeuren. Het was nog enigszins een troost dat ik niet degene was die het grootste spuitje had toegediend gekregen. Ik vond alles best nu, zolang ik maar niet als eerste de controle zou verliezen. Ik had er geen zin in om de hele avond nog in mijn vieze poepluier te moeten zitten.

Ze liep de kamer uit en liet ons zo achter. Ik had nog nooit wonderolie gebruikt maar ik wist wel dat het een snelwerkende werking had. Ook van de vieze smaak had ik gehoord, en daar kon ik het vanaf nu alleen maar mee eens zijn. Hoe snel het precies zou werken wist ik eigenlijk niet en dat maakte me ook niet uit, zelf had ik vooralsnog nergens last van. En zolang iemand anders maar als eerste de controle zou verliezen was het mij best. Nu ik had gezien dat de man op de 2e stoel een extra dosis had gehad, had ik goede hoop om in ieder geval 2e te worden in deze 'wedstrijd'.

We werden dus zo achter gelaten, we konden elkaar zien, maar niets zeggen en we konden ook geen kant op. Ik keek naar de anderen en ik zag dat ik ook werd aangekeken. Het was best bijzonder om zo bij elkaar gezet te worden, wetende dat de anderen dezelfde fantasieën hadden, en zich net als ik hier vrijwillig hadden gemeld. En nu zaten we hier gedrieën, als speelbal van de vrouw die ons allemaal wel goed kende, maar wij elkaar niet.

En ik val totaal niet op mannen maar de aanblik van deze personen, strak vastgesnoerd, benen uit elkaar gedrukt en wetende dat ze dik geluierd waren maakte me toch opgewonden. Niet dat ik een erectie kon krijgen met de dikke luier om en door het stevige blok dat niet alleen mijn benen spreidde, maar ook strak tegen mijn kruis aandrukte.

Net toen ik mij afvroeg wat ons verder nog stond te wachten, sprong plotseling de televisie die aan de wand hing aan. De stoelen waren zo geplaatst dat iedereen de tv kon zien. De meesteres kwam binnen gelopen en sprak ons toe. Ze vertelde dat ze wat van haar eigen favoriete materiaal, en beelden van onze afzonderlijke laatste sessies had gemonteerd tot een, zoals zij dat zo mooi noemde, 'opwindend filmpje'. Zo konden we onszelf en de anderen zien, en een idee krijgen hoe dicht onze verlangens bij elkaar lagen. Ook zei ze dat ze straks een kleine verrassing voor ons had.

Ze had niet gelogen, de film begon te spelen en het waren prachtige beelden, van mezelf en van de anderen, die me herinnerden me aan mijn eigen momenten in die studio, en ze brachten weer nieuwe ideeen bij me naar boven die ik bij anderen zag uitgevoerd worden. Af en toe zagen we tussendoor heerlijke fragmenten van in latex gehulde vrouwen die strak vastgebonden gedwongen werden keer op keer klaar te komen. Het was heerlijk om te zien maar tegelijkertijd zo enorm frustrerend, om zo opgewonden te raken helemaal maar er niets aan te kunnen doen.

We hadden het amper door maar Lisa kwam weer binnen en pauzeerde de film. Ze had 3 hoge standaarden op wielen bij zich en aan elke standaard hing een grote zak met vloeistof. Van onder die zak liep een dun slangetje en een kabeltje naar omlaag. En wat we dachten gebeurde natuurlijk ook, deze slangen werden allemaal aangesloten op onze gags. De kabeltjes werden ergens achter elke stoel aangesloten.

'Zo' zei ze. 'Dat zit. Hier is de verrassing waar ik het over had. Dit is jullie diner voor vanavond, het is een gezond vloeibaar diner, vol goede vezels, die jullie vast goed kunnen gebruiken'. Ze draaide van elke vloeistof zak het kraantje open, maar er gebeurde niets. Ik had verwacht dat mijn mond zou volstromen met het 'vloeibare diner', maar dat gebeurde dus niet. Ze daagde ons vervolgens uit om aan de penisvormige gag te zuigen om te zien wat er zou gebeuren. Ik deed dat en voelde een klein straaltje vocht binnenkomen. Het had een bijzondere smaak, maar het was te doen.