Margot - een oudere dame in leer 06

6.

Het enige goede aan hotels van deze klasse is dat de kamers ruim zijn, de bar tot diep in de nacht open is 24/7 room-service. Maar ook al was zijn kamer gezellig, huiselijker of persoonlijker geweest, Brands had het er na het korte telefoongesprek waarin Margot haar komst aankondigde niet langer volgehouden. Hij ging naar beneden in de lounge zitten. De opwinding die zich meester van hem maakte, herkende hij maar al te goed. De enkele keren dat hij tijdens zijn buitenlandverblijven gebruik had gemaakt van escorte-services was hij aan de telefoon al zenuwachtig geweest. Maar moeilijk kon hij dan zijn gedachten orde¬nen. Aan de andere kant van de lijn begrepen ze meestal niet, dat hij echt een oudere vrouw zocht, elegant gekleed, niet hoerig, maar geil. En vaak konden ze niet voldoen aan zijn wens dat de vrouw een lange leren jas moest dragen. Kwam het dan toch tot een afspraak dan haalde de werkelijkheid het dan ook bij lange na niet bij de belofte. Een maal had hij zelfs een meisje terug gestuurd. Ze was hooguit twintig, had enorme tieten en daarmee was dan ook alles gezegd. Dus waarom probeerde hij het dan toch weer om de zoveel tijd? Het was de spanning van het regelen, het voorgenot van het zich voorstellen hoe de vrouw er zou uitzien. De voorpret stimuleerde hem meer dan de daadwerkelijke aanwezigheid van de vrouw.

Met Margot was het volstrekt anders. Deze keer wist wie er komen ging. Het beeld van Margots trotse gestalte in de benedengang van Maison Guisie tegen de muur leunend stond op zijn netvlies gebrand. Één van haar enorme tieten hing zwaar en voor het grijpen uit haar bloes.¬ Nog proefde hij die eerste zoen op het kerkhof. De herinnering aan haar kut leek hem in zijn vingertoppen gegroefd. Zijn buik voelde nog wee van het klaarkomen. Want hij had enorm veel gespoten. Normaal was hij al altijd in staat tot een grote lading klodders. Maar deze keer was het maar blijven komen. Hij zag die ondergespoten rok weer voor zich, de dikke witte stralen sperma die een loom spoor trokken over het rode leer, op de vloer dripten, tot op haar schoenen. Brands zou vol overgave ook Margots tenen schoongelikt hebben.

Margot had gezegd dat het haar kon lukken binnen een uur in het hotel te zijn. Haar stem galmde hem na in zijn oren. Tijdens het korte telefoongesprek had Margot in het begin nogal vlak geklonken. Het irriteerde Brands lichtelijk dat Margot min of meer terloops over de gebeurtenissen in Kaysersberg en Maison Guisie sprak. Hij voelde de drang haar in niet mis te verstane bewoordingen onder de neus te wrijven, hoe geschrokken ze gereageerd had op het kerkhof en hoe ongeremd ze hem in de gang van zijn appartement aangevallen had. Margot kon niet doen alsof dat doodnormaal was. Zo vaak sloeg zij nou toch ook niet een bijna dertig jaar jongere, en vooral hongerige vent aan de haak. Net zo min was Margot een loopse teef, die zich op willekeurig welk moment van de dag op willekeurig welke plaats door de eerste de beste liet te grazen nemen.

Brands besefte weer hoeveel moed het een man kostte om een statige vrouw als Margot te benade¬ren, zoals hij het die middag gedaan had. In haar leren kleding zag ze er eerder ongenaakbaar dan uitdagend uit. Zo'n vrouw sprak je niet zo maar aan met de vraag haar te mogen fotograferen. Vooral niet als je eigenlijk helemaal niet praten wilde, maar je meteen op haar wilde storten, midden op straat. Zijn hart had in zijn keel gebonkt, toen hij de laatste stappen naar haar toe zette. Het was een geluk geweest dat ze met haar rug naar hem toe stond, anders had hij het hoogstwaarschijnlijk niet gedurfd.

Na de eerste toenadering was het echter allemaal heel simpel geweest. Margots glimlach was vriendelijk en uitnodigend. Ze moedigde hem aan door de kokette houding die ze tijdens het fotograferen aannam. Eigenlijk had hij, Brands, aan haar voeten willen liggen. Maar zijn instinct vertelde hem dat deze vrouw misschien wel heel andere dingen van hem verwachtte. In elk geval geen slaaf die haar op handen droeg. Ze wilde een kerel die haar veroverde en haar dan over een aantal grenzen heen dwong. De leren kleding, de koele blik, de hautaine houding waren kunstmatig opgeworpen hindernissen. Wie Margot wilde, moest van goede huize komen. Maar wie slaagde, kon wat verwachten.

En zo was het geweest. Margots reactie had hem versteld doen staan. Brands was zelfs teruggeschrok¬ken van de vulkaan die in Margot rommelde, toen hij het deksel van haar beschaafd gedrag had gelicht. Daarom vroeg de licht afstandelijke houding die Margot aan de telefoon probeerde te bewaren om een straffe hand. En wel meteen. Hij vroeg haar of ze de rok van die middag nog aanhad. Ze antwoordde van 'nee.'

'Waarom niet?'

Het was even stil. Toen hoorde hij: 'Maar hij zit nog helemaal onder de vlekken. Ik weet niet of dat er nog ooit uitgaat.'

'Goed zo. Dan bewaar je in elk geval een goede herinnering aan mij. Wat heb je nu dan aan?'

Margot was nog gekleed in de zalmkleurige leren rok en de blauwe angoratrui die ze gedragen had tijdens de reis terug naar Aken.

`Alweer leer', had Brands gegromd. `Je draagt altijd leer, hè? En je tieten steken natuurlijk weer zo schandalig door die trui heen.'

Hij hoorde Margots ademhaling.

'Is dat zo? Steken ze hoerig uit in dat truitje?

Margot gaf een twijfelend en zacht 'ja' ten antwoord.

`Wat ja? vroeg Brands streng.

Weer een stilte. Brands vroeg nogmaals, maar nu ongeduldiger: `Wat ja?' Margot antwoordde braaf, maar aarzelend: `Mijn borsten kun je ...'

Brands viel haar in de reden: `Je wat? Doe niet zo tuttig? Zeg gewoon tieten.'

Margot zuchtte diep, maar gehoorzaamde daarna vrij vlot: `Mijn tieten steken heel erg omhoog in mijn truitje.'

Margot was over een grens heen. Het woord tieten klonk Brands als een bekentenis in de oren. Ze bekende hiermee, dat hij grof met haar moest zijn. Hij moest haar laten merken dat hij haar wilde, dat hij echt zo op haar geilde, zoals hij die middag gedaan had.

Na het telefoongesprek was Brands dus zo opgewonden dat hij het in zijn kamer niet meer uithield. Beneden in de bar bestelde hij een bier en ging aan een tafeltje zitten dat hem zicht bood op de receptie, maar waar hij zelf niet zo snel gezien zou worden.

Tergend langzaam ging het uur voorbij. Het duurde Brands veel te lang. Na vijftig minuten ging hij de receptionist inseinen, dat wanneer hij damesbezoek kreeg of hij haar naar boven wilde doorverwijzen. Brands had niet echt het idee of de man hem begreep. Ook wanneer mijnheer nog in de bar zat? Natuurlijk.

Hij schoof een briefje van twintig naar voren. Het kwam allemaal goed.

Het uur was nog niet helemaal voorbij toen hij hoorde hoe iemand door de draaideur kwamHet was zijn schoonheid. Margot zag hem niet zien zitten. Het hart klopte Brands nu heftig in de keel. Wat zag ze er uit, zoals ze op elegante, blanke laarzen de ontvangsthal binnenstapte. De lange zwarte leren jas miste werkelijk zijn uitwerking niet. Hij benadrukte op een bijna plechtstatige manier Margots leeftijd, vergoelijkte, of beter gezegd, maakte de tekenen van die leeftijd des te aantrekkelijker. Margots door de jaren iets te zwaar geworden lijf leek door het ruime vallen van de panden des te aanlokkelijker en verleidelijker. Zeker wanneer hij haar tieten en achterwerk bekeek. Maar ook de schouders mochten er zijn. En wat hem in Kaysersberg al zo was opgevallen, was dat Margots kleding, en met name deze jas, ook wat haar gezicht betrof over haar ware leeftijd niets te raden overliet. En toch was hij juist daarom zo weg van haar gezicht. Brands zou willen dat ze wel een kwartier zo aan de receptie bleef staan, zo streng en verleidelijk zag haar verschijning uit. En die knielaarzen maakten het plaatje werkelijk helemaal af.

De receptionist verscheen. Even keek hij zo onopvallend mogelijk langs langs Margots rug heen richting Brands die met een vinger richting trap wees. Een knikje van de receptionist, een paar woorden en Margot begaf zich naar de trap.

Zodra ze uit het zicht was, verliet Brands de lounge en haastte zich zo zachtjes mogelijk achter Margot aan de trap op. Nog net kon hij haar op de rug zien, toen ze bij zijn gang aankwam en rechtsaf sloeg. Met twee, drie katachtige sprongen was hij nu boven aan de trap en met één twee stappen stond hij¬ vlak achter haar. Tijd om zich om te draaien gunde hij haar niet. Meteen greep hij haar van achter beet. De linkerarm klemde hij om haar middel, de rechterhand legde hij over haar mond.

`Stil', hijgde Brands.

`En niet om kijken. Begre¬pen? Laat me mijn gang gaan. We spelen het spel zoals ik het wil.'

Nauwelijks merkbaar knikte Margot van ja. Geleidelijk aan versoepelde Brands zijn greep op Margot, hij nam de hand voor haar mond weg. Braaf bleef Margot voor zich kijken. Aan haar heftige ademhaling merkte Brands dat haar dit spel opwond. Blijkbaar vond ze het heerlijk om zo op een hotelgang door hem quasi overvallen te worden. Om haar op zijn gemak te kunnen betasten, duwde hij haar een beetje van zich af. Ondanks zijn opwinding wilde hij zich alle tijd gunnen voor een gedegen verkenningstocht over dat heerlijke leren vrouwenlichaam.

Hij bracht beide handen naar haar keel, waardoor de situatie aan dreiging won. Hij kon het niet laten zijn handen in een worggreep rond haar keel te laten sluiten. Margots adamsappel schokte onrustig onder zijn vingers op en neer. Maar in plaats van in haar keel te knijpen, drukte hij een zoen in Margots nek en begon hij haar hals te strelen. Plagend liet hij zijn vingers naar haar onderlip trippelen en haar mond aftasten. Hij verheugde zich al op het beeld van hoe haar sensuele lippen zich rond zijn gezwollen eikel zouden sluiten

'Lik mijn vingers', beval hij haar. Maar dat was eigenlijk al niet nodig geweest. Brands vrije hand was ondertussen over het leer naar Margots buik afgedaald.

Vreemd. Ze voelde veel minder compact aan als vanochtend. Bij de verkenning van Margots mollige heupen en omvangrijke achterwerk meende hij het zeker te weten: ze draagt bijna niets onder de jas. Haar lijf voelde door het leer heen ineens zo soepel en zacht aan. Om echt zeker te zijn wreef hij over haar kont. Geen spoor van een rok, wel van een jarretelgordel. Duidelijk werd hij de ronding van haar billen gewaar. Hij drukte zijn hand in de bilnaad. De jas plooide zonder weerstand mee.

`Spreid je benen.'

Margot gehoorzaamde, terwijl ze doorging met aan zijn vingers te zuigen. Door het leer heen kon Brands nu zelfs haar kontgat aftasten. Hij drukte zijn gestrekte middelvinger hard tegen haar kringspier aan. Margot verstijfde. Zij wist het nu ook, dat hij het doorhad dat ze bloot onder de jas was.

`Ontspannen', fluisterde Brands. Margot ademde diep uit en waarachtig, hij slaagde er in zijn door de leren jas dik omzwachtelde vinger een klein eindje in haar aarsopening te brengen. Brands' lul werd barstens¬hard, toen hij besefte dat Margot zo over straat was gegaan. Nog iets dieper drukte hij zijn vinger bij haar naar binnen.

`Mijn jas', kreunde Margot, waarop Brands haar een beetje voorover drukte om zo nog meer ruimte voor zijn borende vinger te krijgen.

`Lekkere teef', grinnikte hij. `Misschien laat ik je wel als straf dat je zo in je blote kont naar me toe gekomen bent straks de voering weer schoonlikken.'

Hij begon nu haar onderlijf te betasten, terwijl hij haar in haar nek zoende en zachtjes beet. Margot gaf geen antwoord, maar hing zwaar ademend tegen zijn buik en borst aan en bewoog haar benen nog een beetje verder uit elkaar. Wanneer hij nu op de juiste plaats een knoop van haar jas zou openen, dan zou hij zo bij haar kut kunnen.

`Of heb je die dikke memmen van je toch weer in zo'n te kleine bh geperst?'

Margot voelde aan dat hij geen antwoord van haar verwachtte. Ze kreunde slechts een beetje en begon heel lichtjes, aanstellerig tegen te stribbelen toen hij met de linkerarm haar middel weer omklemde. De vingers van zijn rechterhand verlieten haar mond en begonnen aan de knoop van haar mantel te friemelen, die precies tussen haar tieten in zat. Brands wist verduiveld goed, dat hij haar jas niet zomaar moest opentrekken. Margot wilde dat hij met haar speelde, zoals een kat met een muis speelt. Daarom speelde ze het spel van bang juffertje mee en fluisterde ze zo hees `niet doen.'

Traag liet hij zijn vrije hand onder de jas glijden. Ja hoor, ze was bloot. Hij voelde de welving van de grote borst. Maar in plaats verder op verkenningstocht onder de jas uit te gaan, trok hij de hand onder de jas vandaan en maakte de knoop weer dicht. Hij bewoog beide handen naar haar in leer verpakte borsten. Keurend verkenden zijn vingers de omvang van die ronde, zachte vleesheuvels, plagend kneep hij zachtjes in de tepels, die direct reageerden en stijf hun kopjes door het leer heen prikten. Toen hij Margots borsten omhoog duwde, voelden ze zwaar en log aan in de holtes van zijn handpal¬men. Brands besefte dat hij om zulke borsten te wegen veel en veel te kleine handen had.

Zacht en dwingend plette hij haar tieten tegen elkaar, terwijl hij haar in haar nek likte. Zacht en dwingend verstevigde hij zijn greep op haar dikke hangers, terwijl hij Margot krachtiger tegen zich aanklemde. Met zijn onderbuik reed hij tegen haar kont op. Gulzig zoog hij zich vast in haar nek. Hij kneedde de borsten aldoor steviger. Het kraken van het leer klonk enorm opwindend. Margots gesteun begon door de gang te weerklinken. Brands' vingers zochten haar onderhand keiharde tepels op. Gezwollen en duidelijk voelbaar staken ze door het leer van haar jas. Met duim en wijsvinger trok hij er vals aan. Bij elke stoot die hij met zijn buik tegen Margots kont gaf, bij elke lik in haar nek kneep hij hard om meteen daarna zacht over de welvingen van haar tieten te strelen. Hard en zacht, et werkte. Margot ontsnapte de ene luide zucht na de andere.

Plotseling had Margot genoeg had van alleen maar geknijp in haar tieten. Met een forse ruk keerde ze zich om en drukte haar lippen op Brands zijn mond.¬¬ In de zoen die daarop volgde had Brands willen verdrinken. Gulzig slurpte hij aan haar vochtige mond. Net als in de gang in de Kaysersberg begonnen hun handen wild en onstuimig naar elkaar te graaien. Margot vrat zijn tong bijna op, terwijl hij nu de knopen vanaf haar nek losmaakte.

`Ik wil ze zien, die grote hoerenmemmen van je', fluisterde Brands hees. Maar net als op het kerkhof van die middag stootte ze hem achteruit.

`Niet hier. Geef me de kamersleutel, lieverd.'

Brands gaf haar de sleutel.

'Wacht hier even op me, lieverd.'

Nog een snelle zoen op zijn mond, een plagerige kneep in zijn keiharde lul en Margot liep op de kamer toe.

`Ik roep je zo.'