Pech

Verhaal Info
Je zal maar stil komen te staan in the middle of nowhere!
2k woorden
3.92
38.5k
00
Verhaal heeft geen tags
Deel dit Verhaal

Lettertypegrootte

Standaard Lettergrootte

Lettertypeafstand

Standaard Lettertypeafstand

Lettertype Gezicht

Standaard Lettertype

Thema Lezen

Standaardthema (Wit)
Je moet Inloggen of Aanmelden om uw aanpassingen in uw Literotica-profiel op te slaan.
PUBLIEKE BÈTA

Opmerking: u kunt de lettergrootte en het lettertype wijzigen en de donkere modus inschakelen door op het pictogramtabblad "A" in de Story Info Box te klikken.

Je kunt tijdelijk terugschakelen naar een Classic Literotica® ervaring tijdens onze lopende openbare bètatests. Overweeg om feedback te geven over problemen die u ervaart of om verbeteringen voor te stellen.

Klik hier

Feedback wordt erg op prijs gesteld! Niet verlegen zijn!

****

Wat had ze nou toch weer gedaan.. Renée ploft in de grote oranje kuipstoel in haar woonkamer. In haar linkerhand haar strandtas. Haar rechterhand tegen haar voorhoofd alsof ze zo de verklaring, te weten koorts, voor haar gedrag kan vinden. Ze sluit haar ogen en een stoutmoedig gelach komt over haar.

Het is twee uur in de nacht, het licht van de lantarenpaal voor haar deur is het enige licht wat haar huiskamer verlicht. Haar hand opent en de tas valt met een plof op de grond.

Met een diepe, voldane zucht legt ze beide armen op de armleuningen. Ze voelt zich als een koningin op haar troon, met het gevoel alsof ze hele wereld aankan. Vanavond had ze iets gedaan wat haar stoutste dromen had overtroffen.

Het is één van de eerste warme lente dagen. Mensen komen uit hun schulp, ogen fonkelen en de zon speelt hierin een cruciale rol. Renée belt een vriendin uit Den Haag met het lumineuze idee om lekker naar het strand te gaan. Ze snelt zich naar de supermarkt waar ze de nodige versnaperingen inslaat, trekt haar bikini aan, zomerjurkje eroverheen en begeeft zich met haar oude, trouwe veel-de-handse Renaultje vanuit Rotterdam naar Den Haag. Daar pikt ze haar vriendin Grace op en ze rijden door naar het rustige strandje Monster.

Het is pas twee uur in de middag als de twee vriendinnen de fles gekoelde witte wijn aanbreken. Ze laten hun praktisch naakte lichamen tot ver in de namiddag strelen door zon, wind en water. Ze strelen hun kelen met de drank en hun oren met sterke verhalen.

Na al deze zinnenstrelende ervaringen, slepen de twee vierentwintig jarige vriendinnen hun broeierige lichamen naar de dichtstbijzijnde strandtent waar ze zich tegoeddoen aan een eenvoudige doch bevredigende maaltijd.

Het is halfelf als Renée Grace bij haar huis afzet. Al heeft ze niet het gevoel dat ze teveel gedronken heeft, besluit ze toch maar om de binnendoor route naar huis te nemen. Daar komt nauwelijks verkeer.

De muziek staat hard en Renée gloeit van tevredenheid, van de zon en de wijn. Het feit dat ze haar natte bikini heeft uitgetrokken en nu slechts de dunne stof van haar zomerjurkje tegen haar huid voelt, prikkelt haar fantasie.

Ze wordt dan ook uit haar dagdromen gerukt wanneer de auto sputtert en het uiteindelijk begeeft.. "oh nee, dat kán niet waar zijn".

De benzine kan niet op zijn, ze had nog voldoende in haar tank. Overmoedig stapt ze de auto uit en trekt de klep open.. "hm".

Na vijf minuten alles aandachtig bestudeert te hebben legt ze zich neer bij het feit dat ze geen verstand heeft van auto's.

Haar mobiele telefoon laat ze praktisch altijd thuis bij privé aangelegenheden en ze zweert dan ook ter plekke om dat nooit meer te doen. Maar daar heeft ze nu erg weinig aan.

Ze duwt de klep omlaag terwijl ze, voorbij het licht van de koplampen, het donker in tuurt om te kijken of ze een licht kan onderscheiden wat op leven duidt. "Damn" roept ze nu hardop.

Ze kan zich herinneren net langs een boerderij te zijn gereden en ze weet bijna zeker dat het puntje licht in de verte diezelfde boerderij is.

Ze pakt haar sleutels en, uit de achterbak, haar strandtas. Ze giet het beetje wijn dat nog in de fles zit in haar keel, draait alles op slot en begint te lopen richting het licht.

Ze haalt diep adem.. "Regen" denkt ze "ik ruik regen" en ze is inderdaad nog geen twee kilometer van haar auto verwijderd als het langzaam begint te druppelen. Weinig druppels, maar wel groot. Steeds meer druppels. Renée begint hardop te lachen om haar situatie. Niets kan haar meer deren vandaag, bovendien is het een welkome verkoeling op haar broeierige lichaam.

Ze hoort de auto al van verre aankomen en ze overweegt de mogelijkheden; auto aanhouden en een lift vragen tot het eerste benzinestation of gewoon doorlopen tot aan de boerderij. Ze stapt van de smalle asfaltweg de berm in wanneer de auto nadert.

Ze heeft de beste optie nog niet bepaald wanneer het vehikel vaart vermindert zodra Renée in de koplampen opdoemt. Ze kijkt naar beneden en bekijkt zichzelf bij al dat licht.

Haar jurkje zit tegen haar lichaam aangeplakt, ze ziet hoe haar normaal krullende blonde haren nu in pieken tegen haar blote schouders aangeplakt zitten.

Als de auto een stukje verderop tot stilstand komt, schikt ze zich met de beslissing die voor haar genomen is en loopt naar de stilstaande auto toe.

De bestuurder heeft inmiddels het raam van de bijrijderplaats een stuk opengedraaid. Renée blikt naar binnen. "Kan ik u misschien helpen" vraagt de man achter het stuur zo beleefd mogelijk.

Renée vertelt haar verhaal terwijl ze haar strandhanddoek uit haar tas haalt en deze uitschudt. De vriendelijke man biedt haar aan om haar naar Rotterdam te brengen aangezien hij toch die kant op gaat. Renée is een moment stil waarin ze de man goed bekijkt voordat ze instemt met zijn voorstel. Zijn argument dat ze hier wel eens heel de nacht kon staan voordat de ANWB haar verder kan helpen geeft de doorslag. Ze opent de deur, legt de handdoek over de stoel en neemt plaats. "U heeft gelijk. Dank u vriendelijk" zegt ze eenvoudigweg, "ik ben Renée". De man knikt en glimlacht beleefd.

"Daar staat ie" meldt Renée nog even wanneer ze haar auto passeren. "Had u nog iets nodig uit uw auto?" is zijn attente response daarop. "Nee hoor" en daarmee zijn ze zo'n beetje door de gesprekstof heen. Zelf had ze er weinig behoefte aan om een gekunsteld gesprek op gang te brengen en hij scheen er ook weinig interesse in te hebben. "Des te beter" besluit ze.

Wanneer de stilte aangenaam wordt, zakt ze een beetje onderuit en tuurt naar de sterren.

Al snel keert ze terug in de sluimertoestand waarin ze heel de middag heeft verkeerd, mede door het eentonige geluid van de motor, de klamme warmte die van binnen en buiten schijnt te komen en zachte, rustige muziek op de achtergrond.

Ze draait haar hoofd een beetje en kijkt stiekem naar de man. Hij is zo net in de veertig denkt ze en onderscheidt het beginnende grijs bij zijn slapen. Hij heeft lichtkleurige ogen, grijs of blauw die afsteken bij zijn getinte huid. Even wordt al haar aandacht getrokken door zijn borstkas en hoe deze licht op en neer gaat met zijn ademhaling. Haar blik dwaalt af naar beneden, stevige benen. Ze ontwaakt als ze bemerkt dat haar mond is opengevallen.

Ze haalt diep adem. "Afleiding! Afleiding!" galmt het in haar gedachten. Ze strekt haar arm uit naar het dashboard en zet de ventilatoren verder open.

De lauwe luchtstroom blaast tegen haar borsten en haar hals. "Verkoeling, dat helpt" denkt ze, maar hoe meer ze op deze verkoelende luchtstroom let, hoe meer ze de streling ervan voelt en voor ze het in de gaten heeft, heeft ze zich overgegeven aan deze strelingen en beweegt ze haar hoofd om de lucht afwisselend langs beide zijden van haar hals te voelen stromen. Het voelt als zeer zachte, strelende lippen langs haar hals en tepels.

Ze kan haar nieuwsgierigheid toch niet onderdrukken en spiekt door haar oogharen naar de man die zijn ogen strak op de weg heeft gericht. Haar blik blijft deze keer steken bij zijn handen, grote stevige handen. Licht behaard met lange, stevige vingers.

Haar fantasie neemt een loopje met haar wanneer ze ziet hoe zijn gebruinde handen haar borsten omvatten. Fantasie of niet.. haar tepels worden hard en de luchtstroom kietelt de gevoelige knopjes. De stof van haar jurkje begint te drogen en, zachtjes wapperend op de lauwe lucht, streelt haar huid.

Ze likt haar lippen en ademt diep. Renée is zo enorm opgewonden dat ze zich wel bewust is van haar vertoning maar niet bij machte om zichzelf te stoppen.

Opnieuw reikt ze naar het dashboard en richt een van de ventilatoren naar beneden.. als ze de lucht langs haar benen voelt strijken laat ze deze vormeloze, onzichtbare hand steeds verder toe. Haar benen steeds verder van elkaar tot het haar schaamharen doet bewegen.

De zachte kreun heeft haar lippen gepasseerd voor ze er erg in heeft.

Het kan haar dan ook weinig meer schelen dat haar vertoning niet onopgemerkt aan de man naast haar voorbijgaat. Vanuit zijn ooghoeken probeert hij te bepalen of hij het zich inbeeldt. Zijn lid groeit met dezelfde snelheid als waarmee zijn vermoeden wordt bevestigd.

Renée, inmiddels licht kronkelend in haar stoel, kijkt naar de man, haar ogen half geopend als een slaperige kat.. haar handen glijden langs haar dijbenen, haar mond licht geopend. In haar ogen bijna een smeekbede als ze haar arm uitstrekt en haar vingers over de hand van de man laat glijden.. deze van het stuur aftilt en naar haar dijbeen brengt.

Met haar vingers tussen die van hem dwingt ze hem steeds dieper richting de plek die zo om aandacht schreeuwt.

Even dreigt hij terug te trekken, aarzelend, zelfs geschrokken kijkt hij haar aan. Maar Renée is erg vastbesloten alsof ze wil zeggen "voel dan, voel dan toch hoe groot mijn behoefte is".

Als zijn vingers dan eindelijk haar vochtige gezwollen lippen raken, kreunen ze beiden. Zij ongegeneerd, hij ingehouden. Ze drukt het vingertopje van zijn middelvinger tegen haar kloppende clitoris en drukt haar bekken gretig tegen de hand die zij stuurt.

Al snel brengt de man de auto tot stilstand, zich realiserend dat hij handen tekort komt nu zijn erectie tot pijnlijke proporties is gegroeid.

Onverwacht stapt hij uit, trekt zijn stropdas af, gooit deze op de achterbank en loopt om de auto heen. Renée kijkt toe hoe de al snel doordrenkte man door het licht van de koplampen loopt, zijn riem losmakend.

Zonder ook maar een woord te zeggen trekt hij het portier aan haar kant open en pakt haar arm. Gewillig laat ze zich met de zachte dwang uit de auto trekken. Zodra ze op haar benen staat drukt de man zijn lippen tegen haar decolleté.. zich tegoed doend aan de regendruppels die tussen de beginnende heuvels van haar borsten verdwijnen.

Met de grote handen omvat hij haar billen, tilt haar op en draagt haar de berm in. Daar legt hij haar, in het donker, in het natte gras en knielt tussen haar gespreide benen.

Terwijl hij het spaghettibandje van haar jurkje naar beneden schuift zoeken zijn lippen haar harde tepels en omsluiten deze met gepassioneerde liefkozing.

Nog even strijken zijn vinger langs binnenkant van de warme, natte schaamlippen voordat hij zich ontdoet van de belemmerende kledij en, met zijn keiharde lid in de hand, zijn eikel de streling voorzet.

Als het dieprode glimmende hoofd tegen haar zuigende opening drukt kreunt ze diep en met gemak vindt zijn penis een weg naar haar diepten tot hij haar compleet vult. Steunend gaan haar spieren een eigen weg en kneden het warme vlees dat haar zoveel genot verschaft.

Haar heupen bewegend, tilt Renée zijn hoofd op en tast zijn lippen af met haar tong, de regendruppels van zijn lippen proevend.

Samen bepalen ze al snel een ritme dat hun beider behoefte kan bevredigen, elke stoot gaat gepaard met een kreun, overstemt door het naderende gerommel.

Ze kijken elkaar strak en verwilderd aan wanneer het orgasme nadert. Met een verbeten blik drijft hij zijn kloppende erectie diep in haar, keer op keer op keer..

Haar nagels drijven zich in zijn billen in een poging om hem nog dieper in haar te trekken.

"Oh ik kom" kreunt ze en met die woorden spuit de vreemdeling haar, met kracht, vol. Zijn ontlading gaat gepaard met een aantal laatste, krachtige stoten en elk van deze met een diepe kreun. Haar spieren knijpen alles uit hem en een licht schokken maakt zich van haar meester, in golvende bewegingen verspreidt de beving zich langzaam over haar onderlichaam. Vogels vliegen krijsend weg als een diepe kreet haar keel ontsnapt.

Hijgend legt de man zich over haar heen, Renée streelt zijn rug en met gesloten ogen geniet ze van de druppels die op haar gezicht vallen...

Gelieve dit een score te geven verhaal
De auteur zou je feedback appreciëren.
Deel dit Verhaal