Ramp

18-12-2016

Beetje vroeg, maar goed, een gelukkig nieuwjaarsverhaaltje.

Voor de liefhebbers veel leesplezier hoop ik

Laat het me weten en geef een beoordeling aub :^)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Erik, kun je even helpen?"

Ik zette mijn soldeerbout in zijn houder en draaide de knop van het soldeerstation om zodat hij kon afkoelen.

Ik keek naar mijn breadboard, een klein projectje, ik was bezig met het ontwerp van een versterker. Niet dat ik die niet kon kopen, maar ik wilde kijken of ik van losse elementen een betere kon bouwen dan wat ik nu had.

Snel borg ik alles weg.

"Erik? Joehoe"

"Ja, mam ik kom al... ik kan niet heksen he"

Toen ik beneden kwam stond mijn moeder rood aangelopen en luid puffend met een tas in haar handen, ze gebaarde naar de voordeur terwijl ze de tas naar de keuken sleepte.

"Er staan er nog twee in de auto, als je even wil helpen" hijgde ze terwijl ze een plukje haar uit haar gezicht blies.

Ik pakte haar tas snel over en tilde hem op de keukentafel. Ik draaide me om en sloeg mijn armen om haar heen en kuste haar wangen. Ik knuffelde haar een tijdje.

"Tuurlijk mam..."

Ok, ze had haar best gedaan, god allemachtig, dat die tassen niet gescheurd waren onderweg.

Met moeite tilde ik de tassen in de keuken en schonk puffend een glas melk in voor mezelf.

"Leuke dag gehad?" vroeg ze terwijl ze druk bezig was met het wegruimen van de boodschappen.

Ik knikte "ja, redelijk, jij?"

Mijn moeder zuchtte "ach... het gaat, het was zwaar"

Mijn moeder is verpleegster, ze werkt op de afdeling kinderoncologie. Heel zwaar, maar het is mijn moeder op het lijf geschreven.

Mijn moeder is lief, een zachte ronde vrouw die pure liefde uitstraalt. Perfect voor die afdeling.

Ik had ongelofelijk respect voor wat ze deed, haar toewijding. Het leek me vreselijk, sowieso met mensen werken, maar wat zij deed, dat kan alleen als het je roeping is.

"Maaike heeft het niet gered" zei ze terwijl ze even met een fles frisdrank in haar handen stond en voor zich uitkeek. Ze haalde diep adem, veegde een traan weg en ging verder met haar werk.

Ze had het vaak over het kleine meisje gehad de afgelopen weken, hoe hard ze vocht.

"Jeetje... wat rot..." mompelde ik, ik voelde een knoop in mijn buik, ik kende het kind niet eens, ik vroeg me af hoe ma het volhield.

Ik liep naar haar toe en sloeg mijn armen om haar heen. Ik hield van haar, ze was één brok pure liefde, altijd voor iedereen bezig.

Mijn moeder zuchtte diep en smolt tegen me aan, ze snikte even "het is zo zwaar, Erik... zo zwaar". Ik streelde haar rug en hield haar zwijgend in mijn armen.

Na een tijdje maakte ze zich los en streek haar haar achter haar oren, ze keek me even aan en glimlachte "dank je jongen, je bent lief" en ze streek met haar hand langs mijn wang.

Ik glimlachte terug naar haar "Zal ik koken ma?"

Mijn moeder leunde even tegen het aanrecht, ze kneep in haar neusbrug en ze lachte naar me.

"Als je zou willen heel graag, ik ben versleten... vind je het erg als ik even douche dan?"

Ik grinnikte "nee natuurlijk niet, wat had je voor vanavond?"

Mijn moeder liep naar de trap "oh, sperzieboontjes met een balletje gehakt en aardappels, er is nog jus in de diepvries"

"Oh ok, ik begin meteen"

"Je bent een schat, jongen" riep ze halverwege de trap

***

"Mag ik de aardappels?" mijn vader keek me vragend aan.

"hier pa, druk op je werk?"

Mijn vader knikte terwijl hij opschepte.

"Eind van het jaar, altijd een gekkenhuis, ik snap niet dat mensen wachten tot deze periode met het betegelen van een badkamer, maar ok, extra uren, extra geld. Hoe was jouw dag?"

"Oh.. gewoon, college tot vanmiddag en daarna gewerkt aan mijn project"

"Ah goed zo jongen, doe goed je best en eindig niet zoals je ouwe in de bouw"

Ik knikte en keek naar hem.

Mijn vader was een grote man, sterk als een beer. Hij zat al sinds zijn zestiende in de bouw en dat was aan hem te merken, aan alles, zeker nu hij ouder werd. Het was zwaar ondankbaar werk.

Ik keek naar mijn bord en voelde me een beetje opgelaten, met mijn halve dag college en wat gehobby.

Ik wist dat mijn ouders krom lagen voor mijn studie. Alleen tja, hoe zeg je dat je dat weet en waardeert.

Ik vorkte even door mijn eten.

"Ehm... als ik een bijbaantje neem, kan je misschien wat rustiger aan doen... ik bedoel"

"Niets daarvan, je moet studeren jongen en vooral ook lol maken, je bent maar één keer jong" bromde mijn vader

"Maar... ik weet dat het zwaar is voor jullie"

Mijn vader schoot in de lach.

"ja, kinderen hebben is zwaar, ik zei ook tegen Marjolein dat we beter een hond konden nemen, maar ze wilde persé een kind en toen kwam jij"

Mijn moeder schopte mijn vader onder de tafel

"Sjoerd!"

Ik schoot in de lach "ongelofelijke hork ben je ook he pa"

Hij knipoogde naar me en hield zijn glas op "proost jongen"

***

"Ga je dit jaar mee?"

Mijn moeder vroeg het met terughoudendheid, ze stond in de deuropening van de kamer en wreef zenuwachtig in haar handen.

"Je bedoelt oud en nieuw bij opa en oma?"

Mijn moeder knikte

"ja, ik heb heel graag dat je komt"

Ik zuchtte "ik weet niet, ik denk dat het beter is van niet na vorig jaar"

Mijn moeder liep zuchtend naar de keuken om koffie voor mijn vader te zetten.

Mijn vader keek me aan "je moet het achter je laten, je had iets te veel gedronken, en laat ik eerlijk zijn, die griet vroeg er bijna om. Niemand neemt je iets kwalijk, tenminste wij niet"

ik keek hem aan "ik weet niet pa, ik heb er echt totaal geen zin in"

Hij boog zich voorover en kneep zacht in mijn been "jongen, kom gewoon mee, doe het voor je moeder en voor jezelf, recht je rug en laat nooit merken dat je bent beschadigd, je bent 25, wees een man"

Ik keek naar mijn vader en schudde mijn hoofd "het was zo gênant"

Mijn vader grinnikte "best wel ja"

Ik schoot in de lach "aan jou heb ik ook niets he"

Mijn vader grinnikte "ach, als je een badkamer betegeld wil hebben wel hoor"

***

Grommend draaide ik op mijn zij, de dekens verward als een kluwe, verstikkend.

Over twee weken was het al zo ver, oud en nieuw.

Het hele jaar was het een eeuwigheid weggeweest, veilig in de toekomst.

Maar nu kon ik er niet meer omheen. Ik moest mee, ik kon het niet maken, niet tegenover opa en oma, en ook niet tegenover mijn ouders.

Vorig jaar was een ramp geweest, echt een ramp.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

"Iemand een oliebol?"

Ik keek naar mijn trotse oma die met een schaal vol zelfgebakken oliebollen rondging. Zoals gewoonlijk nam ik er twee.

Ik luisterde naar oom Bert die opgaf over zijn nieuwe Audi A weet ik veel.

Oom Bert was getrouwd met Annet, de zus van mijn moeder.

Annet was het tegenovergestelde van mijn moeder, in alles, Annet was een slanke lange vrouw, sierlijk. Annet hield van goud, van glamour.

In alles deed ze zich voor als een beroemdheid.

Ik was ervan overtuigd dat ze alleen met Bert was getrouwd om zijn geld, en Bert met haar om haar uiterlijk.

Een prima deal natuurlijk, als je zo in het leven staat.

Ik vond het een protserig en arrogant stel, continu bezig met zichzelf. Niet persé onaardig hoor, helemaal niet, maar zo oppervlakkig en egoïstisch.

Ik was ervan overtuigd dat ze niet eens doorhadden dat het tonen van hun rijkdom kwetsend was voor mensen die ook hard werkten maar er gewoon minder voor kregen.

Een soort blindheid die je vaak ziet bij rijke mensen viel me op.

Tante Annet had net haar ring aan iedereen laten zien, de zoveelste. Een echte diamant! een echte diamant! had ze luid geroepen. Honderd keer had ze het gezegd, ze had duizend keer zijn prijs genoemd.

Mijn ouders hadden bewonderend gekeken naar het kleinood dat het equivalent van mijn moeders jaarsalaris had gekost.

Het zal wel, ik wist dat die klote diamant niets was bij alle kindertranen die mijn moeder had weggestreeld.

Mijn moeder was het echte sieraad.

"Iemand nog wat drinken?" vroeg oma terwijl ze haar handen droogde aan de vaatdoek die altijd in het ceintuur van haar schort hing.

Ze liep de benen uit haar lijf, ik keek naar Bert en haalde mijn schouders op "leuke auto hoor oom Bert maar ik ga oma helpen" en ik stond op om het arme mens te ontzetten.

"Oma ga lekker zitten, ik ga rond met drinken" zei ik terwijl ik mijn armen om haar heen sloeg en haar knuffelde.

Ze legde haar hand op mijn wang en glimlachte naar me "dank je jongen, je bent een schat"

Omdat ik weet dat ik geen goed geheugen heb voor dit soort dingen pakte ik mijn notitieboekje en een pen uit mijn borstzak en noteerde van iedereen wat ze wilde drinken.

Berend, de zoon van Bert was net 21 geworden. Hij was in gedrag als twee druppels water zijn vader, een arrogante kwal.

Hij had alles mee, dat wel, qua uiterlijk dan, zongebruind, gespierd.

Ik denk dat de meeste vrouwen op hem zouden vallen, brede kaaklijn, hoekig. Ik ben absoluut niet gay, maar ik kan zien als mannen mooi zijn, en ja, hij viel in die categorie, hij wel.

"Doe mij maar een whiskey van minimaal 20 jaar oud."

Ik knikte en noteerde één appelsap.

Ellen, zijn zus van 19, wilde rode wijn.

Ellen was oogverblindend.

Ze had voor de gelegenheid een strakke cocktailjurk van rood fluweel aan die perfect stond op haar ranke figuurtje. Ze had haar blonde krullen opgestoken in een hoge knot.

Ik kon het niet helpen en liet mijn ogen over haar lijf meanderen.

Druk noterend in mijn notitieboekje liep ik naar mijn oom Michael, een vriendelijke vent, grappig, een man met pretoogjes die in alles wel wat grappigs zag.

"Doe mij maar een lekker koud biertje jongen, alles goed met je?"

Ik knikte "ja, goed hoor, met u?"

Michael lachte breed "slechte mensen he, gaat altijd goed" en hij gaf een klap op mijn schouder.

Naast hem zat zijn vrouw, Hyun, een prachtige Koreaanse, ze was al jaren met Michael getrouwd, een hele slimme vrouw, lief en aardig en een fantastische kok, die keren dat ik bij hen had gegeten was hemels geweest.

Oom Michael had het getroffen.

Ik keek naar haar en lachte vriendelijk "Hoi tante Hyun, leuk je te zien"

Hyun lachte terug "insgelijks Erik, je wordt groot, jongen"

Michael schoot in de lach "bij jou vergeleken wel ja"

Hyun sloeg lachend op zijn schouder en keek mij weer aan "doe mij ook maar een rode wijn"

Naomi keek me lachend aan "hoi Erik, ik loop meteen met je mee, ik help je wel".

Ik lachte naar haar, Naomi was een lief meisje, ze was net 17 geworden. Naomi was de dochter van Hyun en Michael, een halfbloed Koreaanse, slank en leuk om te zien, maar minuscuul klein.

Ze was razend slim, ze had op haar veertiende haar vwo afgerond en was inmiddels aan haar zoveelste doctoraal bezig, ze was de jongste hier, maar veruit de slimste.

Ik mocht haar heel erg graag, al zag ik haar zelden. Ondanks ons leeftijdsverschil hadden we altijd al een klik gehad, twee nerds op één buik.

Toen ze twaalf was had ik een keer een hele discussie met haar over welke weerstand je het best kon gebruiken bij een bepaalde schakeling en uiteindelijk.. ja... ze had gelijk.

Sta je daar als negentienjarige, ik vond het echter niet eens erg, integendeel, ik had diep respect dat je op die leeftijd al zo'n inzicht kunt hebben.

Het leuke aan Naomi was ook dat ze nooit betweterig was, ze probeerde je altijd de juiste kant op te sturen zonder het antwoord te geven, ze bleef altijd netjes en bewust van zichzelf.

Naomi en ik hingen eigenlijk altijd samen rond op dit soort gelegenheden, en ja, ik was de oudste van het stel en zij de jongste, maar qua verstand was Naomi de meest ontwikkelde.

Ik voelde me altijd minuscuul bij haar.

Achteraf gezien snap ik niet dat ik niet meer met haar rondhing die avond. Had ik het maar gedaan.

Naomi was lief en begripvol, zelfs als ik bij haar zo'n fout had gemaakt had het niet zo'n ramp geworden als nu.

Samen liepen we naar opa, maar die zat traditiegetrouw voor de tv, in diepe slaap. Ik aaide even over zijn hand en grinnikte naar Naomi.

***

Naomi had giechelend toegekeken hoe ik een scheutje appelsap in een whiskeyglas gooide, netjes met twee ijsblokjes.

Ik grinnikte "ja kom, met zijn whiskey van minimaal 20 jaar oud, het is zo'n kwal" zuchtte ik.

Naomi knikte en pakte het glas van me over "ik geef het wel"

Berend pakte zijn appelsap aan van haar en vouwde zijn handen samen, hij knikte, alsof hij een Japanse groet deed.

Hij trok met zijn vingers zijn ogen tot spleetjes en in een nep Chinees accent zei hij "Dank oe wel, sambal bai?", hij vond zichzelf zo grappig dat hij bulderde van het lachen om zijn eigen grap.

Tante Hyun had het aangekeken en keek afkeurend weg.

Naomi zei niets, ze lachte vriendelijk naar hem en draaide zich weg, Naomi was verstandig en vredelievend.

Ze keek naar me en draaide met haar ogen. Ik haalde mijn schouders op, verder deed ik niets, domme domme lul die ik ben.

Ik zat een tijd bij Naomi en praatte met haar over de ontaarding van materie, de krachten die vrijkomen als een zware ster ineenstort tot neutronenster, de kwantumeffecten in het vacuüm door de enorme zwaartekrachtsvelden.

Naomi was briljant, haar inzicht en kunde om het op een voor mij begrijpelijk niveau samen te vatten schokte me telkens weer. Naomi was in alles briljant.

Naarmate de avond vorderde vond ik mezelf steeds weer in gesprek met haar.

Met haar praten was alsof wikipedia zich als een intraveneuze verbinding met je hersenstam verbond.

Uiteindelijk werd ze weggeroepen door haar moeder om haar te helpen met hapjes en op de één of andere manier kwam ik naast Ellen terecht.

Ik raakte met haar in gesprek, een hersendodend gesprek over Paris Hilton en hoe fantastisch ze was.

Dat het het beste was als Justin Bieber kinderen met haar zou krijgen want dan zou een wereldartiest ontstaan.

Ik wilde beginnen over Lou Reed, of Iggy Pop, maar ik liet haar. Want ik ben een man, een zwakke man. Haar gedraai met haar vinger in haar krullen, haar tong die regelmatig langs haar volle glimmende lippen streek, haar volle decolleté... ik was betoverd.

Ik hoorde echt geen woord van het volkomen debiele geratel, ik zag alleen een pakket porno, pure seks. En ja, ik was een maagd, ik had zelfs nog nooit een meisje aangeraakt en dit zat voor mij, binnen bereik, zo dicht was ik nog nooit bij een aantrekkelijke vrouw geweest in mijn leven.

Nou goed, achteraf gezien wel, maar dat had ik toen niet door.

Had ik al vermeld dat ik een domme lul ben? Nee? Dan alsnog, ik ben een domme domme lul.

Een paar keer trok Naomi mijn aandacht toen ze terug was, maar ik had alleen oog voor Ellen. Ik was gebiologeerd. Mijn bewustzijn was vernauwd, ik zag alleen nog maar een paar schuddende tieten en een paar glimmende lippen, vol en smachtend. Ik was me zelfs niet echt bewust meer dat het mijn nichtje was.

Ik vergeet snel, ik had het moeten noteren in mijn notitieboekje Ellen = nichtje -> niet aankomen

Maar god... domme lul die ik ben.

Toen iedereen aftelde naar het nieuwe jaar zorgde ik dat ik in de buurt was van Ellen.

Alle signalen waren daar dacht ik. Haar lach, het gespeel met haar haar, de kijkjes die ze me regelmatig gunde op haar borsten.

Maar ook het bier dat ik inmiddels op had droeg niet echt bij aan mijn beslissingsvaardigheid.

***

56, 57, 58, 59... "GELUKKIG NIEUWJAAR" riep oom Bert hard en ontkurkte een achterlijk dure fles champagne terwijl de rest van de familie elkaar gelukkig nieuwjaar wenste.

Ik keek naar Ellen, ze sloeg haar armen om mijn nek en lachte verleidelijk naar me.

Ze likte langs haar lippen en knipoogde. Ze duwde haar onderlijf tegen me aan en streelde met haar handen door mijn haar en over mijn nek.

Ik keek naar haar lippen, vol en glimmend, getuit, vragend, smekend...

Ik kuste haar.

Ik kuste haar op haar lippen en opende mijn mond iets terwijl mijn hand over haar kont gleed, zachtjes kneep ik in haar zachte vlees en duwde mijn tong in haar mond.

Waar ik in jezusnaam het lef vandaan haalde om überhaupt zoiets te doen is me nog steeds een raadsel en reden voor vele slapeloze nachten nadien, maar ik deed het.

Ellen gilde toen ze mijn tong in haar mond voelde en mijn hand onder haar jurkje. "Gadverdamme... vieze griezel... hou je handen thuis!" krijste ze en ze duwde me van zich af.

Geschrokken stapte ik naar achter, iedereen keek naar me. Meteen stapte Berend naar voren en pakte me bij mijn keel.

"handen thuis he, achterlijke nerd"

Ik knikte en wilde wat zeggen maar de vuist van Berend landde vol tussen mijn ogen en ik kantelde achterover in de schaal met oliebollen.

Een wolk van poedersuiker, een berg gegil en paniek, mijn moeder die me overeind hielp en naar me siste "wat doe je in godsnaam man?".

Mijn vader die de boel suste en oom Bert die gilde dat hij aangifte ging doen.

De enige die in volle rust was en bleef was Opa Anton.

Verbijsterd keek ik naar een snikkende Ellen in de armen van tante Annet terwijl het bloed uit mijn neus over de oliebollen op de grond gutste, ik weet nog dat ik me realiseerde dat poedersuiker en bloed mooi roze kleurt, het zijn van die weetjes, misschien komt het ooit van pas he...

Naomi kwam geschrokken aanrennen met een theedoek om het bloeden te stelpen terwijl oom Michael bulderde van het lachen "wat een show... wauw"

Hyun trok aan zijn arm en zei dat het niet grappig was en keek naar me, ik kon haar niet peilen, ik schaamde me zo diep.

Met de doek tegen mijn neus bood ik publiekelijk mijn excuses aan en wenste ik iedereen nog een prettige voortzetting.

Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen.

Ik hoorde mijn moeder en Naomi mijn naam nog roepen toen ik gehaast mijn jas pakte en mijn schoenen aanschoot maar ik kon het niet aan, de vernedering.

Ik rende het huis van mijn grootouders uit, de nachtelijke kou in, op weg naar huis.

Lopend... daar had ik qua kledingkeuze niet echt rekening mee gehouden.

Gelukkig woonden mijn opa en oma slechts op een kilometer of 8 afstand en voor 2 uur 's nachts lag ik half onderkoeld in mijn bed met mijn dekens ver over mijn hoofd getrokken.

Gelukkig Nieuwjaar!

Godverdomme, wat een bende.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Die laatste weken van het jaar vlogen sneller voorbij dan andere weken.

Kerst was al voorbij voor ik goed en wel de boom had bekeken en naarmate de decembermaand verouderde sloegen de zenuwen toe.

Die 31e werd ik wakker, met een hoofdpijntje en ik meende ook een klein steekje in mijn keel te voelen, mooi!

Dik aangezet kwam ik kermend beneden, ik keek alsof mijn laatste uur had geslagen en zakte kreunend in de stoel bij de keukentafel.

Mijn moeder keek me aan "ziek?"

Ik knikte "dood en doodziek ma... echt... tunnels van licht, alles, ik hoor engelen bazuinen, weet dat ik altijd van je heb gehouden, ma"

Mijn moeder schoot in de lach "komediant..."

Ik zuchtte en grijnsde even "ah kom ma... ik wil echt niet mee"

Mijn moeder grinnikte "recht je rug jongen, je zal er ooit overheen moeten stappen"

Ik knikte en roerde zuchtend in mijn Brinta. Ik ging hier niet onderuit komen.

***

"Iemand een oliebol?"

Ik keek naar mijn trotse oma die met een schaal vol zelfgebakken oliebollen rondging. Zoals gewoonlijk nam ik er twee.

Oom Bert had weer alle aandacht en gaf op over hun wereldreis van zes maanden.

Tante Annet liet haar nieuwe ketting aan iedereen zien, echte parels, echte parels! Wel 60 echte parels!

Iedereen had bewonderend geknikt en toen tante Annet voor de twintigste keer tot op de cent nauwkeurige vermeldde hoe duur hij wel niet was geweest had mijn oma met haar ogen gerold.

"kindje, het is fantastisch, maar nu weten we het wel".

Verongelijkt was Annet weer gaan zitten. Ze mompelde iets over dat we jaloers waren dat wij nooit zoiets konden betalen toen tante Hyun naar haar keek.

"er is geen parel zoveel waard als de liefde die een kindertraan doet omslaan in een lach" en ze keek naar mijn moeder.