Sauna bezoek gaat vreemd (04)

De gebeurtenissen in de camper hadden een diepe indruk gemaakt... Op ons beiden...

Het moment dat we terug aangekleed in ons veilige huis waren, voelde ik de geilheid verdwijnen als sneeuw voor de zon. Er kwam een gevoel van misbruik, afschuw en zelfs kwaadheid naar boven... Ik schaamde me ook enorm dat ik had toegelaten dat iemand mijn vrouw zo had gezien... En nog meer dat zij mij zo had gezien.

Ik wou deze gevoelens uiten tegen Katrien, en een poging wagen om te redden wat er nog over was van mijn mannelijke trots... Ik zag in haar blik iets helemaal anders... Ze keek me wel aan maar was ergens anders... Ze leek me niet waar te nemen; keek los door me heen.

"Katrien?"

"Ja?"

"Aan wat zit je te denken, is er iets mis?"

"Euh, nee... niet echt... maar ik hoop dat ik hem niet nogmaals teleurstel"

"Hem?"

"Ja... wie denk je?"

Dat was duidelijk...

"Ben je zeker dat dit allemaal wel goed loopt dan?"

"Ja. Ik wel. Jij niet misschien?" Nu keek ze me wel echt aan.

"Tja... Ik... of... misschien... Maar normaal was het toch niet!? Ik heb me misschien teveel laten gaan... En daar heeft hij misbruik van gemaakt... toch?"

"Jaaaa, zo is het niet gegaan hoor... Stop daar nu maar mee Geert, want dit is pas echt zielig... Dat je toch denkt tegen hem op te kunnen... Vergeet niet dat ik erbij was. Ik weet wat er gebeurd is."

Ze glimlachte, kuchte even alsof ze twijfelde om hierop verder te gaan, maar wandelde richting keuken. Net voor ze de keuken binnenging, draaide ze zich nog even om:

"Of jij nu blijft twijfelen en jezelf heel wat vinden of niet; voor mij was het een openbaring... Je eindelijk eens te zien zoals het hoort. Nu pas besef ik dat jij niet de man bent die ik nodig heb... En dat werd me duidelijk de moment dat je als een klein jongetje op zijn schoot zat, met die erectie duidelijk in je broek... Leer er maar mee leven, want ik wil dit zo, het wond me op."

De deur van de keuken sloeg hard dicht... Ik bleef alleen achter... sprakeloos... maar met een groeiende erectie.

Als ze me met slechts 3 zinnen terug deed zinken naar die totale vernederende gevoelens, was het slurfje dat me duidelijk maakte wie gelijk had.

De rest van die dag gleed voorbij in een waas. Telkens ik Katrien zag, was ze op haar telefoon aan het tikken. Ze negeerde me... gewild of ongewild, maar negeerde me compleet.

Voor het slapen gaan ging ze uitgebreid in de douche. Terwijl ik mijn tanden poetste, zag ik haar in de spiegel zichzelf mooi glad scheren, geen haartje liet ze op haar lichaam. Buiten haar mooi bruine hoofdhaar was ze zo glad als een paling.

Ze kwam uit de douche, droogde haar glimmende borsten af en ging voor de spiegel staan in een gekende houding... De verplichte houding om ons aan te bieden aan Omar.

"Ze is aan het oefenen ..." fluisterde het door mijn hoofd. Ik sloop de badkamer uit en ging in bed liggen, voelde mijn lul kloppen van opwinding.

Katrien kwam de kamer in, keek naar me en glimlachte naar de bobbel onder de lakens.

"Heer Omar had dit voorspeld dat je meer en meer een vies klein jongetje gaat worden, me zelfs gaat begluren en heimelijk rukken."

Ik zette me half recht, te verbaasd om haar direct van antwoord te dienen.

"En nu ik zie dat hij gelijk heeft, moeten we maar ineens doen wat hij me gevraagd heeft: geen vieze jongetjes in mijn bed. We moeten geregeld apart slapen van Mijnheer Omar. Jij vliegt dus naar de gastenkamer. Daar kan je doen wat je wil... Zolang De Heer Omar dit nog toelaat."

"Katrien... komaan... ik vind dit alles inderdaad zeer geil, en ja... ik wil hier ook verder mee maar om nu al zo'n ingrijpende beslissingen te nemen... ons leven helemaal om te gooien... kunnen we niet gewoon blij zijn dat we hier af en toe mee bezig zijn, samen over fantaseren en soms ook eens afspreken met hem en dat dat goed is voor ons seksleven... maar apart slapen, komaan... is dat geen straat te ver????"

"Lap"... zei ze, "Ook dit heeft hij voorspeld... je bent blijkbaar een boekvoorbeeld van een beta twijfelaartje".

"De reden dat je piemel staat te dansen is De Heer Omar, besef dat goed! En nu weg, naar je kamer!!"

"Katrien meende het, ze verhief haar stem en leek echt kwaad te worden..."

"Als een dief in de nacht sloop ik weg... naar de gastenkamer... alwaar ik mijn geilheid niet meer kon in houden... na 2 keer rukken, 2 zakdoeken vol te spuiten, viel ik met een half harde in een diepe slaap...

De volgende ochtend moest ik vroeg op om naar een job in Nederland te rijden. De job duurde 3 dagen, ik verbleef 2 dagen in een hotel. Iets wat ik geregeld deed, maar in het licht van de voorbije gebeurtenissen, leek het alsof ik de aftocht blies en met een koffertje afdroop...

Het was stil in het huis toen ik de voordeur achter me dichttrok. Ik had een briefje op de keuken achtergelaten: "zie je graag, ik doe alles wat je wil XXX".

Zelfs dit schrijven deed iets kriebelen in mijn broek. Van de stoere hetero, dominant in het leven en de baas thuis... naar een slaafs berichtje...

Ik startte de auto en begon aan de rit van, volgens waze, een kleine 2 uur.

Nog maar net op de snelweg pingde mijn telefoon het bekende whatsapp geluid.

Een berichtje van Katrien zag ik in het pop up schermpje. Ik nam de eerste afrit, een benzinestation, zette me aan de kant, en opende het berichtje".

KATRIEN: Hoi ventje, ik wou je nog laten weten dat ik goed geslapen heb zonder jou en dat ik me daar niet slecht bij voel. Ik heb gisteren veel contact gehad met heer Omar. Hij raakt de juiste snaar bij me... Hij krijgt me instant geil en nat, maakt me volledig zot... Laat me dingen voelen die ik niet voor mogelijk achtte... Een hele nieuwe wereld gaat open voor mij... en misschien voor ons beiden. Maar dat hangt volledig van jezelf af, jongen.

Ook heeft De Heer Omar een hoop voorwaarden gesteld als ik het contact met hem niet wil verliezen.

Om hem niet opnieuw teleur te stellen ga ik hem gehoorzamen. In alles wat hij me vraagt, niet enkel nu... Maar altijd!

Dat is zijn eerste eis trouwens. Volledige gehoorzaamheid. Hij is zeer veeleisend en streng.

Net wat ik nodig heb, besef ik nu.

Ik vraag je toestemming of goedkeuring niet, enkel of je beseft wat er staat te gebeuren, en dat je me dit gunt. Ik hoef dus geen antwoord. Fijne job schat X"

Ik las het bericht opnieuw... en opnieuw.

Ik had duizend vragen, duizend gevoelens...

Ik begon te typen :

IK :"Katrien, welke eisen stelt hij dan aan je?"

Ik zag dat ze het bericht direct las.

Maar er kwam geen antwoord...

Ik typte opnieuw:

IK : "je moet me wel op de hoogte houden hoor"

...

..

.

Nu las ze het zelfs niet...

Ik besloot verder te rijden om niet teveel tijd te verliezen.

Zonder het te beseffen was ik ondertussen met mijn vrije linkerhand door mijn jeans heen mijn stijf lulletje aan het masseren...

Beelden van mijn vrouw en Omar schoten door mijn hoofd... Omar die haar dwong hem te pijpen, Omar die haar vastbond en ruw afneukte... Omar die haar over de knie legde en haar mooie volle kont rood sloeg... Zij die alles deed wat hij haar opdroeg, van haar eiste..

Ik besefte te laat dat het masseren van mijn lul overgegaan was is in ritmisch wrijven... Ik zat mezelf klaar te wrijven achter het stuur...

"Ping", als een halve zot zette ik me op de pechstrook en opende het berichtje... Het was een foto... een selfie van Katrien die haar hand naar de camera hield... Waar haar trouwring vroeger had gezeten, was niets meer...

Een volgende foto opende zich: haar trouwring in een envelop, duidelijk zichtbaar het adres, een postbox in Brussel.

KATRIEN: "Dit is eis 1: ik ben geen bezit meer van jou, er mogen geen uiterlijke tekenen zijn dat ik een gebonden vrouw ben. Ik moet volledig van hem worden. De ring moet ik als bewijs naar hem sturen."

"Ik mag en wil je nu verder nog niets vertellen over de andere eisen, maar als je beseft dat dit ook voor jou beste is, en je geeft eraan toe... misschien dat De Heer Omar dan zo lief is om jou af en toe te betrekken". "Groetjes, Katrien X"

Ik was tijdens het lezen van haar bericht sneller en sneller op mijn lul blijven wrijven... Voluit masturberend door de broek heen begon ik klaar te komen... dikke stralen sperma spoten in mijn onderbroek... Ik bleef als een achterlijke naar het bericht en de foto kijken.

"Het gaat allemaal zo snel..."

Ik was zo geil... zo enorm geil... dat ik mijn trouwring uitdeed, mijn broek opende, de boxers een stuk omlaag trok en de ring naast mijn nog steeds harde lul legde, midden in de door sperma doorweekte boxershort... Ik nam er een foto van en stuurde die terug.

IK :"Ik besef dat dit ook voor mij het beste is, ik geef toe".

Een spontane tweede golf sperma begon uit mijn lul te druipen...

Ping!

KATRIEN : "" Goed zo. De Heer Omar gaat goed voor ons zorgen als we doen wat hij eist. X"

Ik las de woorden door een plotse gloed van blauw flikkerlicht...

SHIT.

Ik zag in de achteruitkijkspiegel een zware politie Volvo achter me, zijn zwaailichten aan. Het portier ging open en een grote politieman stapte uit en kwam traag richting mijn auto gestapt.

Met spoed ritste ik mijn broek dicht, het heel natte zaakje erin, mijn trouwring ergens mee ertussen geplakt, hemd erover; mijn gsm smeet ik snel onder de passagierszetel.

Net als hij erop ging tikken, draaide ik mijn raampje omlaag.

Een zware diepe stem : "Wat zijn we aan het doen?"

"Oh sorry, ik dacht iets vreemds te horen aan de motor, maar ik kan niets verkeerds vinden". Ik stamelde maar wat... Mijn hoofd vuurrood... Ik hoopte dat hij de weeë geur van mijn spermabroek niet rook... De snel groter wordende donkere vlek op mijn jeans probeerde ik wat te verbergen.

"Mijnheer, niet liegen. Je was op je gsm bezig."

Ik werd zo mogelijk nog roder.. "euh ja mijnheer de officier."

"Waarom liegt u dan eerst? Ik vraag het nog één keer: wat zijn we aan het doen?"

Deze officier had er blijkbaar plezier in om me te kleineren...

Ik begon me op te winden en ging hem van antwoord dienen...Ik ging hier niet over me laten lopen en me laten behandelen als een klein kind. Dat zou ik hem wel even duidelijk maken...

Maar toen fluisterde Katriens stem flarden van haar berichten mijn hoofd...

"Jezelf heel wat vinden of niet... een openbaring... je eindelijk eens te zien zoals het hoort... jij niet de man die ik nodig heb... als een klein jongetje op zijn schoot zat, met die erectie... dat wond me op."

Mijn penis begon te groeien...

Slurfje duwde tegen de natte boxershort.

"Laat je gaan, en herken een Alfa als je er één ziet... Dit is er één..." Nu leek het Omars stem...

Ik voelde mijn paal kloppen van ongeduld... Mijn trouwring duwde tegen mijn blote eikel. Hoe mijn eigen penis me zo de waarheid kon vertellen... alsof hij een eigen leven leidde...

Ik deed toen de allereerste keer wat ik de rest van mijn leven als normaal zou leren te aanvaarden: Ik sloeg mijn ogen neer en antwoordde op zachte, beleefde en respectvolle toon:

"Excuses mijnheer de officier, u heeft volledig gelijk. Ik was met mijn GSM bezig achter het stuur mijnheer. Ik hoop dat u me kunt vergeven mijnheer, alstublieft? Zo niet aanvaard ik elke straf mijnheer... het spijt me echt mijnheer."

Mezelf zo neerhalen en overgeven om een conflictsituatie uit de weg te gaan was volledig nieuw voor me. Vanuit mijn zittende positie, lager letterlijk en figuurlijk, richtte ik mijn blik op de officier, in afwachting van zijn antwoord.

Hij keek me streng aan, recht in de ogen... een flauw glimlachje begon om zijn lippen te spelen. Hij wist dat hij met mij geen problemen meer zou hebben... Hij voelde de onderdanigheid uit de auto walmen...

Al glimlachend zei hij: jij kent je wereld jongen, goed zo. Leg je telefoon weg en lucht je auto. Het stinkt hier. De volgende keer als iemand je iets vraagt, vertel je braaf de waarheid. Onmiddellijk en beleefd; zoals je net deed. Gesnopen jongen?"

De officier was zeker 10 jaar jonger dan mezelf, maar dat weerhield hem er niet van om me te kleineren door me als "jongen" aan te spreken.

"Ja Mijnheer de officier, dank u Mijnheer, ik sloeg mijn ogen neer en voelde voor de zoveelste keer mijn lul opstijven...

"Rij maar braaf door nu. Goeiedag verder". En zonder me nog een blik waardig te gunnen liep de officier terug naar zijn zware wagen.

De natuur had me hier een mooi lesje gegeven in conflictoplossing.

Ik herinnerde me een documentaire die ik onlangs gezien had.

Bij leeuwen, en vele andere roofdieren, lossen 2 alfa mannetjes een conflict op door te vechten... De sterkste wint... Maar als een alfa een conflict heeft met een onderdanig mannetje, gaat deze laatste op zijn rug liggen, 4 poten omhoog en laat zijn blaas lopen als teken van volledige overgave.

Twee manieren van conflictoplossing... vechten of overgave... werken feilloos in het dierenrijk. Hier had de natuur me net bewezen dat het bij de mens niet heel anders is.

Even belangrijk was dat ik me er vreemd goed bij voelde; een raar gevoel in maag en onderbuik, maar eerder van positieve opwinding... Alsof er net iets gelukt was wat je voor de eerste keer probeerde en eigenlijk nooit voor mogelijk hield...

Waar ik vroeger gestresseerd en gefrustreerd uit onopgeloste, of kunstmatig opgeloste, conflicten kwam; was er nu een gevoel van complete rust.

Gezagsdragers waren een artificiële manier, door de maatschappij bedacht en in stand gehouden, om de wet van de sterkste toe te passen. Zonder echte confrontatie. De maatschappij had deze mensen 'kunstmatige macht' verleend zodat ze altijd de alfa kunnen zijn.

Maar aan deze officier was niets kunstmatigs aan... Deze man had zijn uniform of wapen niet nodig, hij was een echte alfa, één die zonet een onderdanig mannetje op zijn natuurlijke plaats heeft gezet.

Eéns je de juiste plaats in de hiërarchie kent, en bekleedt, verdwijnen er een hoop frustraties; lopen de dingen vlot zoals het hoort.

De prijs om niet beboet te worden voor een vrij zware overtreding was mezelf te aanvaarden als lager op de ladder dan deze man. Conflict opgelost.

Wat voelde dit goed om mezelf zo over te geven aan deze donkere, diepe ingewortelde verlangens. Wat voelde dit goed om een onderdrukt, maar sterk aanwezig oerinstinct het te laten overnemen.

Wat voelde dit goed...

"WIEEEEEEW"

Met een korte puls van zijn sirene maakte de politieman me duidelijk dat het tijd was om van de pechstrook af te gaan. Ik startte mijn auto, en voegde in op de snelweg.

Eens terug goed op de baan, veranderde ik mijn plannen: eerst zou ik naar het hotel gaan om van boxershort en broek te wisselen. Het voelde koud en kleverig. Herinnerde me heel de tijd aan hoe ik mezelf verlaagd had. Niet bepaald ideaal om als leidinggevende een hoop arbeiders aan te sturen.

Na een verder rustige rit kwam ik aan in het hotel. Ik liep de modern verlichte grote lobby in en ging recht naar de lange, marmeren balie.

Achter de balie stond een jong, knap ding. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden: "Wat een pracht van een vrouw."

Ik schatte ze rond de 23 à 24 jaar.. Lang, blond haar dat in een staart over haar schouder hing, een mooi naturel gezichtje en de vormen van een Griekse godin.

Haar donkerblauw hotelhemdje stond net ver genoeg open om de zwarte, kanten bh te zien en tussen een weelderige aanzet van haar boezem kon je een hint van een tattoo zien. Plots keek ze me recht aan met een paar felgroene ogen, alsof ze plots doorhad dat ik naar haar stond te gapen...

"Kan ik iets voor u doen Mijnheer?"

"Eeuh.." Ik voelde me betrapt... ik stond er al een tijdje te zwijgen, haar enkel aangapend als een verlegen tiener.

Ik schraapte mijn keel ..

"Er zou hier een kamer op mijn naam staan voor deze en volgende nacht Mevrouw.."

"En uw naam is ..?"

Ze lachte me vriendelijk toe en hield haar prachtogen op me gericht. Wat een ogen..

"Hallo, Mijnheer?"

Ik had zelf niet door dat ik haar weer zwijgend stond aan te gapen..

"Oh.. sorry .. euh .. Op naam van :

Geert Verstraeten

Terwijl ik mijn naam begon te spellen, zag ik haar blik over mijn lichaam gaan, alsof ze mijn maten opnam. Het leek me vreemd en ik voelde me ongemakkelijk worden. tot haar blik bleef hangen op mijn handen... Waar normaal mijn trouwring zat was nu enkel de vorm ervan zichtbaar bleek uitgetekend tegen de omringende bruinere huid.

Haar glimlach werd wat smalend, als van iemand die zojuist een man betrapt had op een zielige poging om als vrijgezel op vrouwenjacht te gaan, terwijl de onwetende echtgenote thuis zit in de veronderstelling dat haar man aan het werk is.

Of als van iemand die zo'n spelletje wel wou meespelen, want terwijl ze mijn gegevens begon in te voeren op het keyboard voor haar, leek het alsof ze dieper voorover boog dan nodig en gaf me hierdoor een mooie inkijk... Ik probeerde de tattoo beter te zien, leunde een beetje verder over de balie, bestudeerde de donkere lijntjes die diep tussen haar borsten verdwenen... Kon ik die lijntjes maar volgen...

Weer betrapte ze me al starend... En nu expliciet naar haar borsten... Maar ze bleef even vriendelijk, of werd zelfs nog wat vriendelijker leek me... Of maakte ik mezelf iets wijs?

"Oké mijnheer.. wij hebben voor u een kamer voor 2 nachten op verdieping 5, kamer 567. Als u even hier wil tekenen?"

Ze schoof een registratieformulier mijn kant op en legde haar gemanicuurde slanke vinger op het punt waar ik geacht werd te tekenen. Ondertussen ging ze professioneel vriendelijk verder: "Ontbijt wordt vanaf 8u geserveerd in het restaurant op de eerste verdieping. U kan met dit pasje ook vrij gebruik maken van ons wellness gedeelte en hiernaast is onze gezellige hotelbar, die is 24 op 24 uur open, mijnheer."

"Oh, dat is leuk een bar die altijd open is, en mag ik je complementeren met de manier waarop u uw job uitoefent juffrouw." Ik probeerde zo vlot mogelijk over te komen, om al het gestaar en gegaap weg te charmeren.

"Dank u mijnheer, ik doe mijn best en inderdaad onze bar is een leuke plek om t..."

"HMM..HMM"

Klonk het achter mij, veel te luid en duidelijk.

Het baliemeisje werd abrupt onderbroken en ik zag haar houding helemaal veranderen toen ze de persoon achter me herkende.

"Ik wil niet storen of zo, maar ik zou dringend even een paar dingen aan de juffrouw moeten voorleggen."

Achter me stond een grote man. Strak in het pak, net geknipt en zongebruind. Hij was zeker een kop groter dan mezelf en volledig in controle: de ruimte bestond rond hem... Niet andersom.

Ik zette een klein stapje opzij om hem aan de balie te laten al was het een nutteloos gebaar, hij had ondertussen al een imposante, mooi gebruinde hand langs me op de toog gelegd... zo mijn plek opeisend.

Zonder me aan te kijken ging hij verder "ik denk dat je toch net klaar bent hier, en ik heb echt wel haast.."

Ondertussen zijn blik heel de tijd op het baliemeisje gericht.

"Euuh ja...maar we waren nog net even bezig over de faciliteiten van het hotel".

Ik wou het aangenaam gesprek met dit meisje niet zomaar opgeven, zeker niet nu ze net over de hotelbar ging beginnen... maar daar besliste zij zelf anders over.

"Die hebben we zonet overlopen toch mijnheer Verstraeten?" Korte blik op mij, dan direct volle aandacht aan de man: " Mijnheer Debakker, ik sta tot uw dienst," ze straalde terwijl ze haar blik van mij verschoof naar hem.."

Ik nam mijn kamerkaart en het wellnesspasje van de balie en zette een paar stappen achteruit. Ik deed ondertussen alsof ik iets in mijn zakken aan het zoeken was maar eigenlijk wou ik afwachten, zou ze na deze interventie nog terug aandacht voor mij hebben of had ik het me verbeel... hoe ze toch over die bar begon...?

Ik wist ook wel dat ik zo'n knap jong ding zoals haar niet meer kon versieren, laat staan in mijn bed krijgen. Ik wou het eigenlijk zelfs niet. Ik was getrouwd en hield van mijn vrouw. Maar soms was het toch leuk om te zien of het eventueel nog zou kunnen lukken... Die spanning...