Zomaar Een Dag Na De Diplomering

Vanaf groep één tot en met zes-vwo vielen de schoolcarrières van Nout en mij samen. In het begin speelden we voornamelijk, maar geleidelijk raakten we meer op elkaar betrokken. Ideaal voor een liefde, maar we waren het er over eens dat er iets ontbrak om dat mogelijk te maken. We waren maatjes, hele goede zelfs, maar meer ook niet.

Ik had, of ik moet eigenlijk zeggen we hadden, net ons vwo-diploma. De tijd van de examenfeesten en -reizen was voorbij en ik, we, wachten tot de studie zou beginnen. In het weekend had ik een baantje en omdat mijn vader en moeder doordeweeks werkten, had ik op weekdagen overdag het huis voor me zelf, en zij in de weekenden nauwelijks last van mij. Dat ik op de weekdagen de enige thuis was, gebruikte ik om deze en gene uit te nodigen.

De dag die in mijn geheugen gebeiteld staat, was een zomerse. Ik had met Nout en een oud-klasgenote bij mij thuis afgesproken.

We keken een serie, kletsten ondertussen over de autorijlessen waar we net mee bezig waren, wat we mochten verwachten van het leven als student maar ook over stomme dingen als ouders en school, en we bespraken natuurlijk de laatste roddels. Op een gegeven moment ging het over onszelf en vertelden we over recente mislukkingen op het gebied van de liefde. We lachten, grinnikten, en hadden veel lol.

Hij was het geloof ik die voorstelde om te gaan kaarten. Sara, mijn klasgenote, en ik vonden dat een goed idee, en ik liep naar de hobbykamer om een spel te halen.

Toen ik terug was, vroeg ik wat ze wilden spelen. Hij noemde een spel waar zij en ik nooit van gehoord hadden en ik één die zij niet kenden. Nadat een tijdje spellen geopperd en afgewezen waren, zei ze "waarom geen strippoker?" Ze overviel me. Hij keek op, en zei vragend "strippoker?" Ik zou dat eerder van hem dan van haar, de degelijke dame, verwachten. Ik voelde me kleuren, zag dat hij dat ook deed, en wist niet wat te zeggen.

Vrienden waren vrienden, geen geliefden, en dus waren er harde grenzen. Het was niet dat ik niet uit de kleren wilde gaan, maar niet bij hen. Daarvoor moest er iets zijn. Noem het een vonk of een vlinder, maar bij hem en zeker bij haar was zoiets er niet.

Aan de andere kant was ik ook wel nieuwsgierig. Blote meiden had ik genoeg in de kleedkamer bij gym of zwemmen gezien en zo vaak dat ik het niet meer zag. Bij jongens was dat anders: ze hadden piemels en dat had iets mysterieus. Ik had er op internet gezien, had er in handen gehad, het had niets betekend, maar in het donker had ik niet kunnen zien wat ik vasthad. Ik wilde wel eens een echte bij daglicht zien.

Natuurlijk liep ik wel het risico zelf met de billen bloot te moeten. Zat ik niet op te wachten, maar bekeken worden was nou eenmaal de andere kant van bekijken. Voor wat, hoort wat, en zo. En was het zo erg? Er was weer overheen te komen. Alles zou van mijn en hun reactie afhangen: zou ik me generen of als ze me niet in mijn waarde lieten, dan was het kastje gauw dicht. Hoe ik zou reageren als het zover was, kon ik niet voorspellen. Hoe dan ook, was het was geen kleine stap.

Ik was er niet bang voor dat ze het aan de grote klok zouden hangen, want zo waren ze niet. Ik keek naar haar gezicht. Naar dat van hem. 'We gaan je piemel zien, Nout,' dacht ik.

Ik had niet voorzien in dit schuitje te komen. Voordat ik mijn gedachten op orde had, zei hij: "okay, ik doe mee." Jongens waren daar makkelijk in maar ik was een meisje. Als ik nu nee zou zeggen, zou ik de enige zijn. Ik hinkte nog op twee gedachten, toen ik me hoorde zeggen: "ik ook." Ik wilde geen spelbreker zijn.

Hij schudde de kaarten en deelde uit. Daarna telden we kledingstukken. Hij had er meer dan mijn vriendin en ik zodat we afspraken dat zijn schoenen en sokken als één telden. Vervolgens spraken we af waar we wat uit was, zouden laten (het midden van de kamer), en begonnen te spelen. De eerste ronde won hij. Ietwat teleurgesteld keek ik mijn vriendin aan en trok mijn flipflops uit. Zij deed blozend hetzelfde. Eén-nul voor hem.

De volgende ronde won ik. Daar gingen zijn schoenen en sokken, en haar jurk. Ze keek niet blij. Verborg haar beha achter en d'r kruis met kussens.

Daarna won zij. Ze keek opgelucht uit de ogen en keek toe hoe hij zijn shirt en ik mijn jurk uittrok. Als ik dit geweten had, had ik geen strapless maar een gewone beha aangetrokken. Bandjes, hoe dun ook, hadden me zekerheid gegeven. Toch verborg ik niets; het kon me niets schelen. Terwijl ik aan de stof frutselde, zag ik ook iets anders. Er speelde een lachje om haar mond. Ze zou toch niet? Ik had haar daar nooit over gehoord.

Daarna won ik weer. Dat was niet gunstig voor die twee en ze begonnen te bekvechten dat de ander als eerste iets naar de stapel moest gooien.

Ik werd er een beetje kriegelig van en zei dat ze tegelijk iets uit moesten doen, of moesten stoppen. De boodschap kwam bij hem over en hij trok zijn korte broek uit. Hoewel ik hem nog nooit zo gezien had, viel het me gelijk op dat hij een stijve had. Twee meiden in ondergoed wond hem blijkbaar op. Ik voelde iets in mijn onderbuik dat ik niet eerder bij hem gehad had.

Ze keek naar zijn kruis, zette de handen in de zij, en zei "zo, heb je een stijve? Hoe komt dat? Komt dat door ons?" Het was vast niet zo bedoeld, maar het kwam bij mij niet leuk over. Aan zijn lichaamshouding was te zien dat hij zich er ongemakkelijk bij voelde. Ik begon te lachen, maar stopte daar mee omdat ik me realiseerde dat hij kon denken dat ik hem uitlachte. Zij nam de lach over en zette hem door. Ze had nog niets uitgedaan deze ronde en hij confronteerde haar daarmee: "Jij moet nog."

Het werd stil.

Ze stond op en zei "bekijk het maar" en begon haar jurk aan te trekken. "Jullie denken toch niet dat ik gek ben" zeggend deed ze haar flipflops aan de voeten. Ik kon het niet geloven. We speelden het spel waarmee zij was gekomen, Nout en ik hadden gedaan wat we moesten doen toen we verloren, en nu dit. Ze liep weg, mij en hem in ondergoed met een stel kaarten achterlatend.

"Wat mankeert die?" Even filosofeerden we over wat het geweest kon zijn.

"Koudwatervrees," concludeerde ik kaarten in het doosje stoppend. Als ze op iets uit was geweest, dan was de kans daarop nu verkeken. Ik zei dat ik om het ongemak was gaan lachen en niet om hem.

Hij zei dat hij het ook zo begrepen had en vroeg wat ik aan het doen was.

"Hoe bedoel je?"

"Waarom stop je de kaarten terug?"

"Ik dacht dat het spel voorbij was."

"Dacht het niet. We hebben allebei nog wat aan en hoewel ik er één heb en jij twee, ben ik niet van plan te gaan verliezen."

"Echt? Je wilt echt doorgaan?"

"Ja."

'Waarom ook nu afhaken,' zei ik tegen me zelf. ' Ik had besloten het risico te nemen en waarom nu stoppen nu ik er beter voor stond. Ik was geen angsthaas als zij die op het laatste moment wegholde van wat ze zelf in gang had gezet.'

Ik zei dat het goed was maar dat ik liever aan tafel zat omdat de vloer nogal hard was.

Hij zei dat dat okay was, mits we de kledingstukken die we verloren naar het midden van de kamer bij de rest bleven gooien. Hij wou natuurlijk mijn tieten zien, maar ik was er zeker van dat dat niet ging gebeuren.

Hij deelde uit.

Help! Kon het nog slechter? Ik kreeg het warm en voelde me kleuren.

"Geen goede kaarten?"

Nee, schudde ik.

Grijnzend en verlekkerd keek hij naar mijn bovenlichaam. Ik voelde me een prooi maar ook dat het fijn was om iets te hebben wat een ander wilde en zo macht over iemand te hebben. Zo rustig mogelijk speelde ik verder. Het onvermijdelijke gebeurde en hij likte zijn lippen. Niet echt natuurlijk, maar hij zat er op te wachten dat ik mijn vingers achter de rug zou doen en mijn beha zou los haken. In plaats van hem die voldoening te geven deed ik of ik er naar reikte maar verplaatste mijn handen naar beneden en trok mijn slip uit. Nu was ik het die grijnsde. Grinnikend hield ik het kledingstuk boven het tafelblad en gooide het met boog naar het midden van de kamer.

Aan zijn gezicht zag ik dat hij dit niet verwacht had. Hij had gewonnen, maar niet de beloning gekregen die hij wilde hebben. Er was een beloning, maar die kon hij niet zien omdat het blad hem het zicht ontnam. Arme Nout! "Had je niet verwacht, niet?"

"Wacht maar," zei hij met een teleurgestelde blik in zijn ogen. De blik van iemand die waar hij op rekende, op het laatste moment zijn neus voorbij had zien gaan.

Ik lachte.

"Waarom lach je?"

"Je kijkt zo leuk."

"Mijn tijd komt."

Ik lachte nog meer. Dat was grappig. "Wat komt er dan?"

"Nou gewoon ... "

Het was duidelijk dat hij het wist maar het niet durfde te zeggen. Ik besloot hem te helpen. "Dat je mijn tieten ziet? Daar hoop je toch op?"

Hij kreeg een kop als vuur, en hoefde van mij niet meer te antwoorden want het antwoord was er al. Ik kon hem om mijn vinger winden. Opeens vond ik het niet erg als het zou gebeuren.

Die tijd kwam inderdaad. Mijn geluk kon niet doorgaan. Ik zag wat ik in de hand had, en zei "Jij hebt gewonnen." Een ronde beëindigen omdat winst niet meer mogelijk was, was wat anders dan een spel beëindigen omdat je je doel niet kan bereiken. Ik was geen Sara. Ik stond op het punt om mijn hele hebben en houwen aan hem te laten zien.

Plotseling werd ik door twijfel overvallen. Misschien zat hij er helemaal niet op te wachten om mij zo te zien en zou ik hem in verlegenheid brengen. Okay, hij had er in toegestemd en zelfs als eerste, dus misschien greep hij gewoon de gelegenheid aan om zijn piemel te laten zien. Onder mijn vriendinnen gingen verhalen rond dat jongens dat deden en er zelfs onder elkaar mee speelden, maar dat waren geruchten. Naar meisjes toe zou het grof zijn, behalve als het een spel was.

Er gingen ook verhalen de ronde dat elke jongen een naakte vrouw, ongeacht wie, wou zien. Weinig geruststellend want dan zou ik één uit velen en niet Mijnie zijn. Wat kon het me eigenlijk schelen.

Ik reikte met een hand achter mijn rug, haakte de strapless los, en hield, terwijl de flappen langs mijn zij vielen, met de andere het textiel tegen me aangedrukt. Mijn god! Ik stond op het punt in het volle daglicht mijn borsten te tonen aan mijn maatje, niet eens aan een geliefde. Ik zag de lust in zijn ogen. Zou het kloppen dat jongens opgewonden werden door iedere tiet die ze zagen, ongeacht van wie? Hier stond hij te kijken alsof het de eerste waren die hij zou zien en misschien was dat ook wel zo. Wist niet wat te doen.

Opeens drong geluid van buiten door: auto's die langs reden, vogels in de bomen, kinderstemmen in de speelplaats vlakbij.

Hij was het die de stilte tussen ons verbrak. Met die glimlach van hem me aankijkend, vroeg hij of alles in orde was. Ik sloeg mijn ogen neer, en stamelde "jazeker, uh, ik ben okay." Hij zei dat mijn gezicht zei dat ik niet op mijn gemak was en dat hij dat ook niet zou zijn totdat het voorbij was. Hij liep naar het midden van de kamer, schoof zijn vingers onder het elastiek van zijn onderbroek door, en deed die omlaag. Hij moest zich net zo voelen staan als ik voelde dat ik er bij zat. Alleen had ik een tafel voor me. Ik liet mijn armen zakken.

Terwijl de beha op de tafel voor me belandde, giechelde ik. Het was zeker dat hij een stijve had. Als een kanon schuin omhoog gericht, met een klein knikje er in. Ik kon er niets aan doen dat ik er naar keek, nee staarde, tot hij ging zitten en het ding uit mijn zicht verdween.

Mijn strapless naar de stapel in het midden van de kamer gooiend, zei ik dat ik hem niet uitlachte. Het was het onverwachte van het moment. Hij wuifde het weg en zei dat ik er mocht zijn. Hij had mijn dikke kont en mijn forse dijen en mijn buik in aanleg niet gezien maar hij zou het wel gemeend hebben.

Hij begon ook te lachen en de spanning was plots weg. Een tijdje giechelden we met elkaar.

Toen we uit gegiebeld waren, verwachtte ik dat hij op zou staan en naar de stapel zou lopen. Dat deed hij niet. Hij ging staan en vroeg of hij aan mijn borsten mocht zitten. Ik schudde mijn hoofd en zei nee. Geen gefriemel aan mijn lijf. Hij pakte de kaarten op en begon ze met een teleurgestelde blik op zijn gezicht te schudden.

Ik zou zeker niet naar de stapel lopen. Tot nu toe had hij alleen mijn borsten gezien en ik wou dat zo laten.

Toen hij de kaarten verdeelde, zei ik dat er niet veel was om om te spelen. Moesten we niet eerst kleren aantrekken om opnieuw te kunnen beginnen?

"Ik vind het leuk om in m'n blootje te zitten. Heb ik nooit eerder gedaan, en het voelt heerlijk. Heel bevrijdend en zo."

Hij had een punt. Het was heerlijk om zo te zitten maar mijn hoofd zei dat ik kleren aan moest doen, maar ook dat ik niet de eerste moest zijn om naar er naar toe te gaan. Als ik even geen kaarten had, frunnikte ik aan mijn borsten. Hij straalde een rust uit die rustgevend was; alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat we er zo bij zaten. En misschien was dat ook wel zo. Waarom ook niet. Als ik bevrijd moest worden, dan moest het maar.

Een tijdje waren we aan het kaarten, toen mijn telefoon geluid begon te maken. Het was de ringtone die aankondigde dat mijn moeder belde. Ik versteende. Ik moest opnemen, maar o god ik zat in mijn nakie en ik moest opstaan en door de kamer om dat te doen. Terwijl die stomme melodie doorging keek ik hem aan alsof hij er wat aan kon doen. Hij zei dat hij zich zou omdraaien, maar kwam daardoor te kijken richting de kast waar de mobiel op lag. Ik kwam overeind, bedekte mijn edele delen zo veel mogelijk en rende naar de kast. Onderweg naar de telefoon zag ik een verlekkerde grijns op zijn gezicht. Weinig meer aan te doen. Vlak voor ik het gesprek aannam gebaarde ik hem om te draaien.

Mijn moeder was in de praatmode. Terwijl ik haar zoveelste vraag aan het beantwoorden was, keek ik om en zag inderdaad zijn rug. Plotseling realiseerde ik me dat hij in het zelfde schuitje als ik zat. Maar waarom had hij zijn kleren niet aangetrokken of was hij dat niet aan het doen? Omdat hij van mijn situatie geen misbruik wilde maken, bedacht ik. Mijn gedachten glipten weg. "Mij, luister je?" Ze gingen terug naar het gesprek. "Ja, mam, er is alleen iets spannends op teevee," loog ik. Gelukkig vroeg ze niet door want dan was ik door de mand gevallen. Na wat een eeuwigheid leek zei ze dat ze weer aan het werk moest, en beëindigde het gesprek.

Ik legde de telefoon terug en zei op de zelfde manier terughollend "bedankt dat je niet gekeken hebt."

"Heb jij dat dan?"

"Nee," loog ik, maar voelde me kleuren. "Je wou voelen?" Ik weet niet wat me mankeerde, maar het was er uit. Ik kon de woorden niet meer inslikken.

Hij antwoordde door over de tafel te leunen en naar mijn tieten te tasten.

Eigenlijk kon het me niets meer schelen.

Ik keek naar de tastende handen, en naar zijn ogen die gebiologeerd toekeken. Ze hadden gelijk, mijn vriendinnen, dat een paar borsten een man het hoofd op hol kon brengen. Hij liep om de tafel, ik schoof er dichter naar toe tot het blad in mijn buik duwde, hij kneep, ik zei "au," hij "sorry," zette er kusjes op. Toen zijn hoofd ertegen duwde, streelde ik zijn haar. Onverwacht hield hij op.

Achter hem de stapel. Ik zou er alsof het de gewoonste zaak was heen kunnen lopen en nonchalant kledingstukken kunnen pakken. Misschien kon ik mijn jurk aandoen. Toen ik voorover boog om iets op te rapen, pakte hij me bij de bovenarm en zei "nee."

Dat had ik niet van hem verwacht. Het was al erg genoeg dat ik naakt in zijn aanwezigheid was en nu dit. Verhalen van vriendinnen over mannen die zich hadden opgedrongen, speelden door mijn hoofd. Meestal sprongen ze niet uit de bosjes, maar waren het bekenden. Was ik nu aan de beurt? "Wat wil je, Nout?" vroeg ik zo rustig mogelijk.

Ik betrapte me er op dat ik naar zijn kruis keek. Hij had geen stijve meer, maar ook geen slappe. Al die tijd keek hij naar mijn gezicht. "Een beetje spelen."

Een deel van mij wilde dat er een gat in de vloer was waardoor ik zou kunnen verdwijnen. Opgebeamt worden uit deze kamer. Er niet zijn. Ik had niet gedacht dat hij dat zou zeggen.

Maar de rest van me had een andere reactie: voelde zich op seksuele manier gewild. Dat had ik nooit bij hem gehad.

Me loslatend zei hij dat we konden spelen en plezier maken.

"Plezier maken, zoals in plezier?"

"Alleen wat je wil. Gewoon wat tasten, voelen, ontdekken en een hoop plezier maken en dan zouden we wel zien wat er van komt."

"Hoe bedoel je?" vroeg ik omdat ik niet zeker was waar de grens was, en of die flexibel was.

"Je kan ontdekken wat het is om naakt te zijn en dat met iemand te delen die dat ook is. Ik ben nooit in de gelegenheid geweest en het zou zonde zijn als deze voorbij zou gaan." Hij pauzeerde een ogenblik, en keek me in de ogen. "Ik ben er heus niet op uit om te neuken, dat doe je met een specialer iemand, alleen om te leren door te spelen in een vertrouwde omgeving. Ik wil weten hoe het voelt om door het andere geslacht betast te worden en wat er in jou omgaat als je dat doet. Je mag altijd ophouden."

Het was me ongeveer duidelijk. Ik was niet speciaal, maar dat wist ik al. Was wel goed genoeg om te experimenteren. Eigenlijk trok ontdekken en vragen stellen me aan en ik moest bekennen dat een flink deel van me dat ook wel wou. Het andere deel was er bang voor. Maar hij had gelijk: zo'n mogelijkheid voorbij laten gaan was zonde. En hij was tenslotte iemand die ik kon vertrouwen.

Ik antwoordde door zijn hand op te pakken en hem naar mijn slaapkamer te leiden. Daar kroop ik op het bed en nodigde hem uit dat ook te doen. We gingen op de zij met de gezichten naar elkaar toe en een arm onder het hoofd liggen. Zijn piemel was aan het opzwellen. Ik keek er naar en vroeg of hij er controle over had. Dat had hij niet, maar hij had er wel invloed op door naar iets leuks te kijken of aan te denken.

"Zoals?"

"Iets lekkers."

"Eten of zo?"

Hij grinnikte. "Nee, de vier b's."

"Vier b's?"

"Benen, billen, buik, borsten."

Daar gaan we. De vrouw als lustobject. "Zie je als je naar mij kijkt die b's of Mijnie?"

"Jou met vier b's."

Hij zag mij als lustobject. Normaal had ik afgehaakt, maar nu deed ik dat niet. Ik aaide hem over zijn hoofd en wangen, en vroeg of ik hem mocht aanraken. Hij knikte instemmend, zei "voel maar," en ik strekte een hand uit naar zijn nu weer stijve. "Hoe vaak is'ie zo?"

"Vaak, ik hou het niet bij," zei hij kleurend. "Als ik ga slapen, wakker wordt, een paar keer overdag."

"Ook als ik in de buurt ben?"

"Ook." Hij werd roder.

"Je hoeft geen antwoord te geven." Ik kon mijn vingers er net niet om sluiten. "Je hebt een lekkere dikke."

"Hij is niet zo lang."

"Daar gaat het niet om. Ik zal je wat vertellen. Meiden praten onderling over jongens, maar niet daarover." Toen ik hem stevig vast had, ademde hij diep in. Hij leek het lekker te vinden en dat vond ik leuk. Hij zette een voet op een been en vroeg of ik aan zijn ballen wou zitten. Dat deed ik, en hij had het hoorbaar naar de zin. Ik glimlachte en zei "dat vind je lekker, niet?"

"Nog lekkerder is als je hem nat maakt."

Ik spuwde een paar keer in mijn handen en bevochtigde zijn stijve. Daarna ging ik zo liggen dat ik met een hand kon masseren en met de andere met zijn ballen kon spelen. Er verscheen vocht en ik vroeg wat dat was.

"Voorvocht," zei hij, "dat aan een zaadlozing vooraf ging en een teken was dat het hoogtepunt naderde."

Gemene ikke gunde hem de climax niet. Nog niet. Zo speelde ik een tijdje, verhoogde en verlaagde het tempo naar mijn inzicht. Hij genoot en ik vond het leuk dat ik zoveel controle had.

Na een tijdje begon het me te vervelen. Ook lag ik niet lekker en een hand en een arm gingen zeer doen. Het was zijn beurt om iets te doen, want inmiddels tintelde mijn onderlijf en ik wilde daar betast worden.

Ik liet los. Terwijl ik een paar kussens pakte, hoorde ik "dank je," en "het was lekker" toen ik ruggelings ging liggen. Langzaam deed ik de benen wijd. Ik had geen geheimen meer voor hem.