De envelop 04

Ze sloot haar ogen en begon. Eerst wreef ze zacht over haar buik en bovendijen. Een hand gleed omhoog en omvatte een borst, waarvan de tepel die ochtend nooit meer zacht geworden was. Ze rolde de tepel voorzichtig tussen haar vingers en een reusachtige elektrische stroom schoot er door haar lijf. Ze kon op deze manier klaarkomen.

'Zet de telefoon maar op luid, dan heb je je andere hand ook vrij,' zei Donatien behulpzaam. Esther deed wat haar gezegd was en wierp het toestelletje naast zich op het dekbed. Haar bevrijde hand gleed naar haar schaamhaar, dat er niet meer was. Het was een heerlijk geil gevoel, moest ze toegeven, die gladde venusheuvel. Ze had er, direct na de openbare scheerpartij van een paar dagen terug, een gewoonte van gemaakt haar schaamstreek tijdens het douchen 's ochtends bij te houden.

Met haar middelvinger gleed ze over haar clitoris en als ze al niet drijfnat was geweest, zou ze het nu wel geworden zijn. Aarzelend legde ze de grote, groene vrucht tegen de naar adem happende opening van haar schoot. Ze schoof de komkommer over haar spleet zodat hij nat werd van haar geurige lichaamssappen. Onderwijl was haar andere hand gestopt met het strelen van haar tepel en hield haar grote schaamlippen open. Daarna kantelde ze de komkommer negentig graden en heel voorzichtig duwde ze het dunste uiteinde langzaam een paar centimeter naar binnen. Wow! Dit was strak. Uit het telefoontje klonk enthousiast: 'Goed zo! Nu niet forceren.'

'Bedankt voor je advies. Wat zou ik zonder je goede raad moeten!' Het was sarcastisch bedoeld, maar klonk alleen maar vertwijfeld.

In en uit, telkens een half centimetertje dieper, werkte ze de groene staaf, totdat plotseling iets meegaf en de koele vrucht een centimeter of tien naar binnen gleed. 'Haoempf!' kreunde Esther: ze was van haar leven nog nooit zo gevuld geweest.

Vond ze het prettig? In ieder geval wond het haar lichaam verschrikkelijk op: allerlei rillinkjes en miertjes kropen door haar lijf. Voorzichtig begon ze zich nu met deze reusachtige groentedildo te neuken, terwijl ze met haar andere hand aanviel op haar kittelaar, en zo duurde het niet al te lang tot ze haar orgasme aan voelde komen. Met een kreet wierp ze haar onderlichaam naar voren, bijna alsof ze het Donatien in het gezicht wilde duwen, en golvend en met haar bekken rollend kwam ze schreeuwend klaar. Haar hele lichaam was nat van het zweet, en de komkommer voelde ineens als een ongewenste, opdringerige gast. Ze schoof hem uit haar lichaam, wierp hem terzijde en zonk weg in een kortstondige halfslaap. Donatien had het fatsoen haar niet te storen en verbrak discreet de verbinding.

Na een paar minuten kwam Esther bij. Ze greep de komkommer en het telefoontje en liep naar de badkamer. Na een verkwikkende douche trok ze een lang hemd aan en in de keuken wierp ze de komkommer in de groenbak.

Het mobieltje ging af.

'Had ik gezegd dat je je weer aan mocht kleden? Uit, dat vod!'

Esther werd het een beetje moe, maar met een zucht deed ze wat haar gezegd was.

'Weet je dat je het meest begerenswaardige wezen op de wereld bent wanneer je zo intens klaarkomt? Ik raak er zelf helemaal in de war van.' Esther zei niets, wachtte op wat er verder zou komen. Er was nog de kwestie van het pakje.

'Zou je kunnen omschrijven hoe anders het is voor jou om zo tot een orgasme te komen?'

'Het is allemaal heel intens,' gaf Esther toe, terwijl ze naakt door haar huis liep op zoek naar haar koffiekopje.

'Hoe komt dat: wat maakt het zo intens?'

'Dat je weet dat iemand zit toe te kijken, zelfs foto's zit te maken. Ik moet enorm veel overwinnen, maar als dat gebeurd is, is het net alsof je door een sterkere macht meegevoerd wordt.'

'Prettig of naar?'

'Als ik eenmaal door mijn barrières heen ben, is het van een ongelofelijke intensiteit, zoals ik nog nooit gevoeld heb.' Ze schonk zich een espresso in. 'Heel opwindend,' gaf ze toe. 'Prettig of naar omschrijft het niet goed. Het is een heel ander kleurenpalet, als het ware.'

'Ik ben blij te horen dat je er in ieder geval zelf ook iets uit haalt. Het zou me op den duur niet lekker zitten als het alleen maar ellende voor jou zou betekenen.'

Op dat moment realiseerde Esther zich dat ze misschien iets te openhartig geweest was. Ze veranderde van onderwerp. 'Wat zit er in dat pakje?'

'Maak maar open.'

Het was een klein pakje, niet veel groter dan een pillendoosje. Het was zonder al te veel omhaal gewikkeld in een velletje printerpapier en moeiteloos kreeg Esther het uitgepakt.

Erin zat een zwart juwelendoosje. Toen ze het opende, vond ze tussen een paar watten een gouden ringetje. Het had een doorsnede van ongeveer een centimeter.

'Dit, lieverd, is een tepelring. Ik heb voor jou morgen een afspraak gemaakt bij een specialist om hem aan te brengen. Zie dit maar als mijn eigendomsbewijs. Zolang je deze ring draagt, behoor je volledig mij toe.'

Het was Esther alsof haar wereld uit elkaar knalde.

'Dit... Nee, nee, NEE! Nee, dit kun je niet doen!'

'Nu niet weer dwarsliggen, je hebt al zo'n lange straflijst dat ik bijna door mijn ideeën heen ben. Ik geef je morgen een adres en jij gaat daar naartoe en je laat dat ringetje aanbrengen als teken dat je van mij bent, dat ik met je mag doen wat ik wil, dat je het heerlijk vindt om door mij door je geestelijke grenzen heen gedwongen te worden, dat je nog nooit zulke goede, volledige, extatische seks hebt gehad als nu, door mijn toedoen en dat ik in alle opzichten je erotische eigenaar ben. Het fotodossier dat ik van je heb opgebouwd garandeert dat je me in alles zult gehoorzamen, want mijn dreigement van openbaarmaking blijft kaarsrecht overeind staan. Net als, vanaf morgen, je linkertepel!'

Huilend keek Esther naar het kleine, dreigende sieraad in haar hand.

'Door die ring te dragen beloof je om voortaan zonder enig voorbehoud onmiddellijk datgene te doen wat ik je zeg. Elk weerwoord zal resulteren in een straf die vernederender zal zijn dan wat je in eerste instantie weigerde te doen. Ik van mijn kant beloof plechtig dat ik op geen enkele manier misbruik zal maken van je erotische lijfeigenschap. Dat ik geen eigendommen van je zal stelen, dat ik je geen misdaden zal laten begaan en je niet in fysiek gevaar zal brengen. Het moet ten slotte een spannend spelletje blijven, maar niet meer dan dat. Hebben we een overeenkomst?'

Geconfronteerd met de consequenties knikte Esther snikkend. 'Ja.'

'Goed. Morgenochtend zal ik je verdere instructies geven.' Na een korte pauze vervolgde Donatien: 'Je had allerlei deadlines, vertelde je? Smeer jezelf goed in en ga op het balkon aan het werk.'

Als een a propos klonk het ten slotte: 'Overigens: dat bezoekje aan de piercingwinkel geldt natuurlijk absoluut niet als de zware straf wegens koppigheid die je morgen ook nog zult ontvangen. Die komt later nog.'