In het licht van de Brandaris

Half acht 's avonds voeren we de haven van West Teschelling binnen, te moe om nog pap te zeggen. Maar geil, geil...! De wind was verder afgezwakt en de avond was zwoel. Chantal had een zwaar parfum, iets met jasmijn. We hadden er de hele week al grapjes over gemaakt als ze het niet hoorde. Raar genoeg rook het nu bere-opwindend. We hadden geen van allen zin om te koken, dus snel onder de douche en daarna aten we een patatje in het dorp. Om tien uur begon de eerste te gapen, om elf uur lagen we allemaal in bed."

"Van slapen kwam niet veel. Er waren drie kajuiten. Voorin was een soort punt met twee bedden, die was ingenomen door Maarten en Chantal. Dan de kajuit zelf, waar Saskia en haar vriendje aan de ene kant sliepen en ik aan de andere kant. Tenslotte de achterkajuit, met een aparte ingang, waar Bastiaan sliep. Dat was al die tijd prima gegaan. Ik neem aan dat er wel wat gebeurd was, maar ik was overal doorheen geslapen, moe en half zeeziek als ik voortdurend geweest was. Nu was ik ook moe, maar tegelijkertijd opgewonden, zodat ik mezelf met wilde fantasieën uit de slaap hield. Maarten, de pik waar ik die ochtend met mijn hand op beland was, de halfstijve van Bastiaan die ochtend, de manier waarop hij later zijn onderlijf tegen mijn billen drukte, de jongens uit het dorp die ons nafloten toen we gingen eten ... Mijn hand zocht mijn onderbroekje.

Uit de voorkajuit kwam gestommel, een paar half-verstane woorden. Toen begon het zuchten. Ik moest luisteren, of ik wilde of niet. Een rits die opengetrokken werd, geknap van elastiek, het schrapen van een sluiting van een beha ... De wind was gaan liggen, het was heel stil. Smekkende geluiden. Lagen ze te zoenen? Of ... zou ze hem pijpen? Zou hij haar likken? Ik stelde me voor hoe Maarten aan Chantals borsten zoog, zachtjes aan haar tepeltjes knabbelde, hoe zijn lippen een weg naar beneden zochten. Weer hoorde ik elastiek. Ik zag weer voor me hoe zijn hand die middag over haar broekje gezworven had, er af en toe in verdween. Een bonk, alsof iemand zich in de nauwe voorpiek oprichtte en zijn hoofd stootte. Of was het Chantal, die haar heupen had opgetild om Maarten de gelegenheid te geven haar slipje af te stropen, en nu met een plofje terugviel op bed? Meer gesmak, een zware kreun. Stond hij soms voor haar, had ze zijn geslacht in haar mond, stootte hij zich tussen haar lippen heen en weer? Ik woelde rond. De zwoele nacht was plotseling te warm voor me. Ik wierp mijn slaapzak van me af, en lag daar in mijn dunne nachthemd met gespitste oren.

Ik keek opzij. Konden Saskia en haar vriendje mij zien? Zouden ze zien hoe hoog mijn nachthemd opgeschort was, hoe mijn vingers begerig in mijn onderbroekje kroelden? Maar het was donker. Misschien nog wel extra donker omdat eens in de zoveel tellen de stralen van de Brandaris over het schip dwaalden, te kort om je ogen te laten wennen, lang genoeg om je nachtzicht te verpesten.

Naast me begonnen nu ook geluidjes op te klinken. Bij de volgende straal van de Brandaris sperde ik mijn ogen wijd open. Zat — hoe heet hij nou toch ook al weer? — rechtop in bed, of leek dat maar zo? Keek hij naar mij, of naar Saskia? Ik sloeg de slaapzak weer over me heen, maar liet mijn vingers waar ze waren. Ja, die twee waren ook aan het vozen. Ik was er één keer eerder bij geweest toen Sas met een jongen bezig was. Ik kende haar kleine-meisjestoontje als ze wilde behagen. 'Hmm-hmm', klonk het naast me. Nog geen meter van me vandaan.

'Lekker?' hoorde ik Dinges duidelijk vragen.

Saskia zuchtte.

'Dit ook?'

'Aahhh.'

Ook in de voorkajuit werd nu hoorbaar gekreund. Een bonk. 'Au!' riep Chantal, maar voordat ik vals kon denken: 'lekker', klonk er een extatisch: 'jaah'. Ik spitste mijn oren, maar wat daar gebeurde werd overstemd door het geritsel naast me.

'Voorzichtig, je scheurt hem nog.' Was het uit de voorkajuit of naast me? Met een plofje viel een kledingstuk bovenop me. Ik betaste het. Saskia's T-shirt. Een scheurend geluid, dit keer uit de voorkajuit. Ook daar werd iemand ontbloot.

'Niet zo diep... ja, zo.' Ik sperde mijn ogen wijd open. De stralen van de vuurtoren — of mijn eigen overspannen verbeelding — toonden hoe Dinges tot aan zijn knokkels in Saskia's groeve zat. Spugende geluiden. Ergens had iemand een haar in zijn mond. Chantals blonde feeënhaartjes dansten voor mijn ogen. Geknap van elastiek, vlak naast me. Geritsel. Weer belandde er iets op mijn bed. Ik betastte het, en wierp het vies van me af: de onderbroek van Dinges. Hij had wel eens een schone mogen aantrekken.

'Hmm, hhmmm.' Saskia's kleine-meisjes stemmetje. Die jongen vingerde kennelijk goed.

'Aaah, aahhh.' Het klonk bijna als een echo uit de voorkajuit.

Gefluister. 'Kom hier stuk, ik wil je voelen.' Voorkajuit of naast me?

Raar genoeg moet ik even ingedommeld zijn, want ik werd wakker van gebonk tegen het tusssenschot. Even lag ik verward te luisteren, toen riep Saskia: 'Hé Maart, mag het wat rustiger?'

'Sorry!' Het gebonk ging door, maar minder intens. Ook naast me werd nu geneukt. De stralen van de Brandaris onthulden een dikke knoedel dekens, die onregelmatig bewoog. Die geluidjes van Saskia kende ik.

Bonk-a-bonk-a-bonk-a-bonk... Er werd iemand ritmisch tegen het schot van de voorkajuit geduwd.

Zucht-steun-zucht-steun-zucht... Naast me werd nu ook op volle toeren gevreeën. Ik besloot te vluchten."

"Huiverend stond ik even later aan dek. Zelfs hier waren het gebonk en de bijbehorende geluidjes hoorbaar. Wat nu? Ik rilde. De dag mocht warm geweest zijn, nu, onder een heldere sterrenhemel, koelde het snel af. Daar stond ik, in mijn dunne satijnen nachthemd met spaghettibandjes. Ik zei toch dat ik de verkeerde kleren bij me had? De rest, de andere twee meisjes sliepen in een T-shirt en een slip. Als ze al sliepen, tenminste. Dat bracht me weer bij mijn eigen probleem. Wat kon ik doen, om twaalf uur 's nachts, in een half-doorschijnend nachthemd aan dek van een vreemd schip, in een vreemde haven? Eens in de 5 seconden speelden de stralen van de Brandaris over me heen. Wat moest ik doen? Een eind wandelen? Dan moest ik eerst terug de kajuit in, om een broek en een trui aan te schieten. Ik kon zelfs aan dek duidelijk horen dat ik op dit moment niet welkom was in de kajuit.

Ik stond nog besluiteloos in de kuip toen het luik van de achterkajuit openschoof. 'Kun je niet slapen?' Bastiaan hoorde zelf het onnozele van zijn vraag en grinnikte jongensachtig. Schattend bekeek hij mijn dunne nachtpon. 'Kom binnen, voor je kou vat.'

Ik aarzelde één tel en ging toen naar binnen. Wat had die blik te betekenen? Had hij gezien dat ik het koud had? Of had had hij gezien hoe dun mijn nachthemd was, dat ik er alleen een slipje onder droeg?

Zelfs in die achterkajuit, met de hele lengte van de kuip en de motorkamer ertussen, waren de geluiden uit de kajuit duidelijk hoorbaar: niet alleen het gebonk, maar zelfs het kreunen en de kreetjes. Ze maakten niet eens zoveel kabaal, maar de geluidsisolatie aan boord van zo'n zeiljacht stelt nu eenmaal niet zoveel voor. We probeerden de luchtige toon van die middag te hervinden, maar het lukte niet goed. Beiden luisterden we met een half oor naar de geluiden die uit de rest van het schip kwamen. En we keken tersluiks naar elkaar. Bastiaan had een lampje aangeklikt toen hij het luik opendeed. Een beetje onzeker acculicht. En altijd eens in de 5 seconden de Brandaris die, heel even maar, alles in een schel licht zette, waarna je halfblind was.

'Ze gaan wel tekeer, hè?'

Ik knikte.

'Heb jij geen vriendje?'

Ik haalde mijn schouders op. Ik zag zijn blik afdwalen. Onder mijn nachthemd droeg ik geen beha, mijn borsten dansten vrolijk met mijn schouders mee. Mijn tepels waren hard. Nog van de kou, daarnet aan dek, maar realiseerde hij zich dat? Het glanzende satijn accentueerde ze alleen maar. Het viel me nu pas op dat hij kennelijk in zijn onderbroek sliep. Tersluiks keek ik ernaar. Hij had in ieder geval geen bobbel.

Bastiaan ging op zijn bed zitten, maakte een uitnodigend gebaar. Ik ging, een beetje stijfjes, een eindje van hem af zitten, maar hij sprong alweer overeind. 'Wil je wat drinken?'

Ik knikte.

Hij draaide zich om, schonk twee borrels in. 'Proost.'

Zonder iets te zeggen hief ik mijn glas. Eén van beide andere meisjes kwam klaar, en stak dat niet onder stoelen of banken. Bastiaan luisterde, met zijn hoofd schuin. 'Dat had jij horen te zijn', grinnikte hij.

'Hoezo?' Ik wist niet of ik dat wel een leuk grapje moest vinden.

'Wat dacht je waar die jongens al die tijd aan denken? In het donker, met hun eigen vriendin, dromen ze van een ander gezichtje, een ander lijf.'

Ik kleurde. Hij verwoordde mijn stille gedachten. Had ìk die jongens niet als eerste opgewonden, vanmorgen? Nu kregen de beide andere meisjes de beurt die voor mij bedoeld was. Het was oneerlijk verdeeld in de wereld.

'Ben je jaloers?'

Weer haalde ik mijn schouders op.

'Ik wel.'

'Jij?' Ik moet heel ongelovig geklonken hebben, want hij grinnikte.

'Ja, ik weet wel dat het niet hoort, maar ik ben ook niet van steen. Drie van die mooie meiden aan boord, de een met nog minder kleren aan dan de ander. Ik mag dan toevallig de vader van Saskia zijn, dat wil nog niet zeggen dat ik niet opgewonden van haar kan raken. En dan Chantal, die ook lang niet lelijk is, en jij...' Dit keer was het zijn beurt om te blozen. Ik kon het niet zien, bij dat onzekere licht, maar hij klonk betrapt.

Weer aarzelde ik een tel. Maar ik had mijn besluit al genomen toen ik op zijn uitnodiging binnen te komen was ingegaan. Tot mijn eigen verbazing nam ik het initiatief. Ik weet nog precies hoe het ging.

'Vind je me mooi dan?' vroeg ik flirterig.

Hij ging er dit keer serieus op in: 'Dat weet je best, kleine plaagkop. Met je gave gezichtje, je wipneusje, je sproetjes, je grijsgroene ogen en dat prachtige rode haar. En dan die lange benen, dat slanke middeltje, die volle borsten. Je bent één van de mooiste meisjes die ik ken.' Hij durfde me niet aan te kijken.

Eerlijk zei ik: 'Ik vind jou ook heel aantrekkelijk.'

Nu was hij echt sprakeloos. Op de achtergrond klonken nog steeds de kreetjes van Saskia en Chantal, afgewisseld met een zwaarder gesteun van een van beide jongens. We registreerden het echter geen van beiden meer. Een flits van de vuurtoren. Bastiaan keek mij nu recht aan. 'Ella, je speelt geen spelletje met me, hè?'

Ik bloosde, en haalde mijn schouders op. 'Dat zou ik jou ook kunnen vragen.'

'Wil je met me naar bed?'

Ik sloeg mijn ogen neer. 'Ja.' "

Het is een tijdje stil.

"En toen?" vraagt Madelon tenslotte.

"Nou ja, toen ben ik met hem naar bed gegaan."

"Hè, doe niet zo flauw."

"Oké dan." Ella is even stil, verzamelt haar gedachten. "Bastiaan dronk zijn glas in één teug leeg, kwam naast me zitten en beet in mijn onderlip."

"Hè?"

"Nou ja, niet meteen, natuurlijk. Hij nam me in zijn armen en begon me te zoenen. Eerst vond ik het eng, zo'n ouwe kerel. Ik was ook als de dood dat ik iets verkeerd zou doen. Ik durfde al helemaal niet in de buurt van zijn pik te komen. Daar zat ik, stijf van de zenuwen. Toen hij probeerde me te zoenen deed ik net mijn gezicht omhoog. Plotseling zat ik met mijn onderlip tussen zijn tanden.

Dat brak het ijs. We moesten allebei vreselijk lachen. Ineens durfde ik hem terug te zoenen, en we lieten onze handen over elkaars lijf dwalen. Ik wilde zijn borst voelen, zijn biceps. Hij streelde op zijn beurt mijn handen, mijn armen, ellebogen, hals, oksels. Zijn lippen volgden zijn handen. Hij deed het heel anders dan de vriendjes die ik tot dan toe gehad had. Hij nam de tijd, raakte me nu eens hier aan, dan weer daar, heel licht, heel ongehaast. Ik was gewend van de jongens die ik kende dat ze niets heerlijker vonden dan als je zo snel mogelijk hun pik uit hun broek trok. Ik liet mijn handen van zijn tepels, door zijn borsthaar — niet teveel, niet te weinig, net goed — naar beneden zakken, naar zijn short. Maar hij duwde me weg. 'Straks', fluisterde hij, en uit zijn mond klonk het als een belofte. Ik hunkerde er bijna naar dat hij mijn borsten zou strelen. Eindelijk raakte hij ze aan, bijna als bij vergissing zoals... jezus, hoe heette hij nou toch ook al weer... nou ja, het vriendje van Saskia die morgen gedaan had.

'Zal ik mijn nachtpon uittrekken?'

'Nog niet, het is opwindender zo... Ga eens liggen?'

Gehoorzaam strekte ik mij op het bed. Ik verwachtte dat hij mijn nachthemd omhoog zou sjorren, maar niets daarvan. Zijn handen schoven over mijn buik. Hij volgde de gladde stof, kuste mijn navel door mijn pon heen. Ik vond het opwindend, erotisch. Hij deed de dingen waar ik van gedroomd had. Meer dan dat, hij deed dingen waarvan ik nooit geweten heb dat je er van dromen kón. In mijn fantasiën waren mannen óf teder, óf ruw, al maar gelang mijn stemming. Bastiaan was teder en — nee, niet ruw, maar ... doortastend. Ik streelde hem ook, maar halfslachtig. Ik wist niet wat ik doen moest. Gelukkig hoefde ik ook niet veel te doen, want Bastiaan nam het initiatief. Hij streelde nu mijn benen, mijn dijen, mijn knieën. Onwillekeurig deed ik mijn benen vaneen en kreunde.

'Vind je 't lekker?' Zijn hand verdween, beneden mijn knie, onder mijn nachtpon. Nu ging het gebeuren!

Maar het gebeurde natuurlijk nog lang niet. Hij bleef me strelen, onder mijn pon, over mijn pon, het satijn tegen mijn lichaam aandrukkend. Zijn lippen waren nu eens op de mijne gedrukt, dan kietelden ze mijn oksel, zodat we allebei moesten giechelen, en eindelijk, eindelijk waren ze op mijn borst. Ik draaide me een beetje, bood hem een tepel aan. Langzaam maar zeker schoof hij mijn nachthemd omhoog. Pas na een eeuw van zalige strelingen raakten zijn vingers mijn kruis. Ik gaf een schokje en deed mijn benen wat verder uiteen.

'Nog niet', fluisterde Bastiaan, en zijn hand was al weer ergens anders. Toen hief hij zijn hoofd op en luisterde. Uit de kajuit kwamen woeste geluiden. Saskia vertelde me later dat ... Dinges te vroeg was klaargekomen, en dat ze hem heen en weer schudde, in de hoop klaar te komen op zijn verslappende lul. Tegelijkertijd kwamen Chantal en Maarten met veel misbaar klaar.

Bastiaan grinnikte. 'Ze hebben een halfuurtje voorsprong, maar wij houden het langer vol,' glimlachte hij. Zachtjes beet hij in mijn tepel. Mijn hemd was hoog opgeschoven, zijn hand verdween in mijn broekje, hij kroelde door mijn schaamhaar. Ik spreidde mijn benen weer wat verder. Ik wilde me oprichten, ik wilde hem voelen, maar hij drukte me met zijn vrije hand op bed. Een vinger gleed, licht als een veertje, over mijn spleet.

'Tjonge, wat ben jij nat', zei hij.

Ik wilde wat zeggen, maar net op dat moment liet hij zijn vinger in me glijden, en tot mijn eigen verbazing kon ik alleen maar kreunen. Bij mijn vriendjes tot dan toe had ik altijd net gedaan alsof. Ik dacht ook dat mijn vriendinnen net deden alsof. Nu was ik, tot mijn verrassing, ineens de beheersing over mijn stem kwijt. Whoep ... op dat moment zette de Brandaris alles op scherp.

Bastiaans vinger was al weer verdwenen. Ik had mijn handen laten dwalen over zijn borst, zijn gespierde benen, zijn billen. Nu was het tijd dat ik ook zijn geslacht aanraakte. Ik stak mijn hand in het elastiek van zijn short en pakte zijn harde beet. Ik trok zijn voorhuid naar achter, gaf een klein tikje met mijn wijsvinger op de top van zijn eikel. Hij schokte, trok zich terug. Helaas verdween daarmee ook zijn vinger uit mijn kutje.

Verder dan dit was ik nooit gegaan. Jongenshanden op mijn borsten, op mijn broekje, ìn mijn broekje, één vinger in mijn grotje: meer had ik niet toegestaan. Andersom had ik al een paar keer een jongenspik beetgehad, de voorhuid naar achter getrokken, een eikeltje aangeraakt... Maar altijd had ik mijn gedachten erbij gehouden, wist precies wat ik wilde en, vooral, wat ik niet wilde. Nu was ik mijn zelfbeheersing kwijt: ik wilde Bastiaan voelen, ik wilde hem zoenen, overal, zijn lijf, zijn strelende handen, zijn benen desnoods, maar vooral zijn piemel, die heerlijke glans. Ik wilde zijn ballen voelen, uit eigen vrije wil, niet omdat hij me er half toe dwong, zoals mijn vrijers tot dan toe. En ik wilde hem in me voelen. Ik wilde dat hij me nam, ik wilde klaarkomen, met hem, door hem.

Hij voelde mijn stemming perfect aan. 'Zullen we nu je nachthemd uittrekken?'

Maar al te graag! Gehoorzaam schoof ik de bandjes van mijn schouder en wilde overeind gaan zitten. Bonk! Natuurlijk stootte ik mijn kop aan het dak.

Bastiaan giechelde. 'Niet zo snel, joh. Ga eens staan?'

Ik ging aan de voet van het bed staan. De kajuit was laag, ik moest me een beetje voorover buigen. Bastiaan strekte zich loom uit op het bed. 'Hmmm, je bent mooier dan ooit. Draai je eens om, alsjeblieft?'

Omdat hij alsjeblieft zei klonk het niet onaardig. Trouwens, ik had op dat moment alles voor hem gedaan! Ik draaide me om. Met mijn rug naar hem toe duwde ik nogmaals de bandjes van mijn schouder en liet mijn nachthemd op de grond vallen. Toen draaide ik me weer om en toonde me aan hem.

Hij keek wel een volle minuut. De Brandaris streelde me elke vijf seconden met zijn harde licht. Bastiaan strekte zijn hand uit, en zei: 'Kom'. Zijn schorre stem en de duidelijk zichtbare stam in zijn short verraadden hem. Toch deed hij weer niet wat ik dacht. Ik was erop voorbereid dat hij me zou uitspreiden op het bed en me zou nemen. In plaats daarvan trok hij me naast zich, vouwde zijn armen om me heen en kuste me. Eerst mijn haar, mijn wangen, hij knabbelde even aan mijn oren, mijn ogen, toen mijn lippen. Ik zoende ook hem waar ik kon, zijn hoofd, zijn schouders, begerig terug op zijn lippen. Onze tongen gleden als vanzelf langs elkaar, in elkaar. Ook iets dat ik tot dan toe vies gevonden had, dat ik gedaan had omdat het zo hoorde. Met Bastiaan deed ik het omdat ik het lekker vond, omdat ik hem wilde proeven, wilde voelden. Ik sloeg me armen om hem heen, hij sloeg de zijne om mij heen. Zo zaten we wel tien minuten te knuffelen. Of te vozen, wat ergens overschreden we een grens. Plotseling grinnikte hij: 'zo zoon, zo vader.' Eén tel vroeg ik me af wat hij bedoelde, toen wist ik het: we zaten in precies dezelfde houding op bed als Maarten en Chantal die middag aan dek gezeten hadden. Ik leunde met mijn rug tegen Bastiaan aan, de bovenzijde van mijn billen tegen zijn duidelijk voelbare geslacht. Hij had één hand om mijn borst geslagen, met zijn andere volgde hij de contouren van mijn slipje en streek hij over mijn venusheuvel. Af en toe en schoof hij zijn hand in mijn broekje en krieuwelde mijn schaamhaar, of verdween met één vinger in mijn kutje. Ik had mijn benen wijd, zat in kleermakerszit op het bed, en ik stond inmiddels zo ver open dat hij geen enkele moeite had om bij me binnen te dringen. 'Klaar om te gijpen', giechelde ik.

'Ik zal je leren gijpen!' Met een brede zwaai wierp hij me van zich af en strekte me plat op mijn buik op bed. 'Hmmm, hier heb ik de hele dag al naar verlangd. Wat zeg ik, de hele reis al!' Zijn handen waren op mijn billen, kneedden ze, schoven ze uiteen en weer naar elkaar toe. 'Met je strakke spijkerbroeken om je heerlijke kontje. Ella, je bent het mooiste meisje van de wereld.' Opnieuw liet hij een vinger in mijn spleetje glijden, dit keer van achteraf en opnieuw moest ik onwillekeurig kreunen. Zijn vinger was al weer weg. Plotseling trok hij mijn broekje omlaag en beet in mijn billen. 'Ik kan het niet helpen,' mompelde hij, 'het is té lekker. Wat een verukkelijke billetjes. En hij begroef zijn neus pardoes tussen mijn kadetten. Ik zweer het je, hij snoof begerig! Even later nam hij weer kleine hapjes uit mijn billen. Weer gleed er een vinger mijn kutje in. Geil kwam ik een stukje omhoog, ik wilde meer van hem voelen. Meteen schoof hij de rest van zijn hand onder mijn venusheuvel. Zijn vinger raakte mijn kittelaar, drong dieper in me. 'Aai,' riep ik uit, zonder het te willen.

Hij was nu ook opgewonden. 'Wat ben je nog nauw, mijn lieve kleine Ella. Wat heb je nog een verukkelijk kleine-meisjeskutje.' Hij trok zijn vinger uit me, bukte en begon me te likken.