Jeanie: Een naief meisje 01

Er waren er dan ook maar weinig die geen relatie met hem wilden. Daar had hij, omdat de meeste vrouwen van het type "berekening" waren, zelden oren naar. Hij had het niet zo op dat soort begrepen en had liever vrouwen met weinig of geen ervaring, een beetje timide, die hij kon omvormen en kneden tot diegene zoals hij ze graag had.

Het probleem was echter dat dit een bijna uitgestorven soort leek te zijn, met een lantaarn te zoeken en steeds jonger werden. Jan had daar, toevalligerwijs, echter wat op gevonden. Na gebruikelijke snelle inventarisaties, tijdens een paar achtereenvolgende weekeinden, door hem persoonlijk gedaan in verschillende van zijn zaken, was hij tot de ontdekking gekomen dat zijn tellingen niet klopten met de computeruitdraaien en dat er verschillende totale "outfits" ontbraken welke duidelijk niet over de toonbank verkocht waren. Zonder de betreffende verkoopsters te alarmeren voerde Jan verschillende onderzoeken naar hen uit, waaruit al snel bleek dat verschillende meisjes het niet zo nauw namen met de eerlijkheid en kleding uit de zaak meenamen om in het weekeinde aan te trekken.

Sommigen hingen het na het weekeinde weer netjes in het rek maar anderen stalen het gewoon en breidden zo hun garderobe danig uit. Jan zag hierin een prachtige gelegenheid om zijn bed gevuld te houden, gaf een paar van de minst knappe meiden hun ontslag en chanteerde vervolgens de mooisten. Eerst dreigde hij hen aan te geven en een aanklacht tegen hen in te dienen wegens herhaalde diefstal. Onveranderlijk eindigde dit bij het desbetreffende verkoopstertje in een hevige huilbui en een smeken om dat vooral maar niet te doen.

Vervolgens boden ze dan aan om alles terug te brengen, maar wat moest Jan met gedragen kleding?

Betalen dan?

Sommigen hadden wat gespaard en konden dat, maar de meeste gaven hun geld al uit voordat zij het ontvangen hadden. Een voorzichtige suggestie daarna was over het algemeen voldoende om hen ervan te overtuigen dat er maar één oplossing was, afbetalen in bed.

Eenmaal daar en gewend aan zijn formidabel formaat, verbaasde het Jan voortdurend hoe gewillig die meiden gevolg gaven aan zijn meest bizarre seksuele eisen.

Toen hij die leeftijd had was dat wel anders, wist hij nog. Jan had er ook een gewoonte van gemaakt om de bedprestaties van elk van zijn partners op video op te nemen, deels uit voorzorg en deels uit verzamelaarswoedde.

Meestal begon hij, na zo'n sessie of zes, zeven, genoeg van zo'n meid te krijgen en aangezien er altijd wel een volgend slachtoffer was, was het voor hem niet moeilijk om de vorige te dumpen. Onder vermelding dat hun schuld was afbetaald en met de bedreiging dat hij alsnog maatregelen zou nemen wanneer zij ook maar één keer haar mond voorbij praatte, konden de "minst aantrekkelijken" dan gaan.

De "meest aantrekkelijken" beval hij gewoon om met zijn vrienden en relaties het bed in te duiken. Bij de meeste lukte dit ook wel, meestal weliswaar pas na enige "zachte" aandrang. In het zeldzame geval dat het niet volstond hoefde hij alleen maar te dreigen de gemaakte video-opnamen naar vriend, echtgenoot en/of bekenden te sturen en het meisje liep netjes in het gareel en sierde gedurende enige tijd zijn vele feesten en partijen. Diegene die afvielen namen na korte tijd hun ontslag. Hij moest dan ook regelmatig nieuw personeel aantrekken, wat hem alleen maar goed uitkwam omdat er dan altijd weer nieuwe slachtoffertjes beschikbaar waren.

Dat zijn minnares van dit moment hem smeekte om hun relatie te mogen beëindigen kwam Jan eigenlijk wel goed uit. Sinds een dag of veertien werkte er in dezelfde zaak als zijn "vriendin", een achttienjarige waar hij, vanaf het moment dat zij bij hem binnenstapte en om een baan vroeg, zijn zinnen op had gezet. Alleen, ondanks dat hij haar nauwlettend in de gaten had gehouden, had hij haar tot op dit moment niet kunnen betrappen op een misstap.

"Jezus, dat mokkel is goudeerlijk!"

Vanaf dat moment had hij besloten haar een duwtje in de "goede" richting te laten geven.

*****

Met knarsende remmen parkeerde Jan de volgende dag zijn Porsche voor de deur van zijn boetiek aan de Buitenweg waar hij tegelijk zijn kantoor had. Voor de ingang bleef hij even staan en, terwijl hij de gevel bekeek bedacht hij voor de zoveelste keer hoe zijn eerste boetiek in grootte en aanzien was veranderd sinds dat hij zich hier vestigde. Hij was terecht trots op hetgeen hij in die betrekkelijk korte tijd had bereikt.

Het was nog niet druk in de zaak. Langs haar lopend zei hij tegen zijn eerste verkoopster:

" Susan, kom je even mee? Ik heb wat nieuwe ideeën die we moeten bespreken!"

Een paar van de andere verkoopsters hoorden wat hij zei en keken elkaar veelbetekenend aan. Ze hadden allang, echter zonder de oorzaak te weten, in de gaten wat er tussen hen beiden aan de gang was.

Susan liep gewillig, maar inwendig trillend, achter hem aan zijn kantoor binnen. Omdat zij, na haar voorbije ervaringen, niet met hem alleen in het vertrek wilde zijn liet zij met opzet de deur open staan.

"Doe de deur achter je dicht en op slot, schatje," zei hij op bevelende toon, "Dat wat wij te bespreken hebben gaat niemand wat aan."

Zuchtend, omdat zij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vermoedde dat er, bij datgene wat komen ging, maar weinig te bespreken was en zij geen weg wist om daar onderuit te komen, deed zij wat hij zei.

Hij zat nauwelijks in zijn riante bureaustoel of hij begon: "Susan, ik heb eens goed nagedacht over hetgeen je mij gisteren vroeg. Ik vind het verdomd jammer dat jij onze afspraak wilt verbreken. Je bent de beste die ik sinds tijden heb genaaid, .... dat zei hij tegen al zijn vrouwen wanneer hij er een eind aan maakte, maar dit keer was het voor het grootste deel de waarheid....

"En," vervolgde hij, "Ik ben ervan overtuigd dat jij er in je hart net zo over denkt. Ik betwijfel of je vriend je net zo bevredigd als ik dat kan. Enfin, dat is je eigen keus..! Ik ben echter tot de conclusie gekomen dat ik, nu je iemand gevonden hebt waar je gelukkig mee bent, je niet langer aan me mag binden."

Er ontsnapte een zucht van opluchting aan Susan's lippen: "Oh, dank u wel! Dank U!! Ik weet niet wat ik zeggen moet. Oh, Jezus, dank u wel!"

"Er is echter één maar!" vervolgde hij, en zag dat de vreugde uit haar gezicht verdween en de spanning terug kwam.

"Ik laat je pas gaan wanneer je mij aan vervanging hebt geholpen."

"Ik..? Vervanging....? Hoe??"

"Dat is vrij gemakkelijk. Ik heb al iemand op het oog. Je kent dat donkerblondje dat er pas nieuw is bijgekomen? Jezus, wat een heerlijk lijf heeft die meid. Dat is degene die je mij gaat aanbieden. Ik zal je vertellen wat en hoe je dat gaat doen. Het is heel eenvoudig. Je gaat haar vertellen hoe gemakkelijk het is om truitjes, rokken, afijn de hele rataplan, mee te nemen zonder dat er een haan naar kraait. Dat moet voor jou niet moeilijk zijn gezien de ervaringen die je daar zelf mee hebt. Wanneer je haar zover hebt kom je het mij vertellen, dan tref ik mijn maatregelen en ben jij van mij af."

"Ik..? U bedoelt Jeanie? Jeanie Schaap?"

"Ja, precies die bedoel ik!"

"Jeanie....? Dat arme schaap? Maar...?? Jezus,... die is nog zo groen?!"

"Dat geeft niet, schatje, dat was jij ook, weet je nog? Dat zijn de lekkerste. En dan..., ze is toch getrouwd?"

"Ja, één maand pas! Maar in de huwelijksnacht was het pas voor het eerst dat ze met een man naar bed ging, heeft zij verteld. Ze doen het hoogstens één keer per week!"

"Nou dan is een beetje ervaring voor haar bitter noodzakelijk. Die kerel van haar zal mij er dankbaar voor zijn. Jezus, stel je voor, één keer per week!!"

"Ik weet niet of ik dat wel kan doen...! Een ander, ja, maar Jeanie,...? Nee!"

"Moet ik hieruit concluderen dat je toch maar NIET van mij af wilt...? Zo, a..., dan doe je precies wat ik zeg, begrepen! Jeanie in ruil voor jezelf! Dat is de voorwaarde, en niet anders!"

"Ik..? Nou goed, ik zal het proberen."

"Goed zo, meisje, nu ken ik je weer! Dat is dus geregeld."

Tevreden schoof hij zijn stoel achteruit en wenkte haar: "Kom nu maar hier en verwen mij nog maar eens lekker."

Zuchtend liep zij om het bureau heen, knielde zonder tegenwerping onderdanig tussen zijn benen, ritste zijn gulp open en boog zich gewillig over zijn formidabele lid.

*****

Het kostte haar drie weken en dubbel zo vele seks-sessies voordat zij het meisje zover had dat zij de eerste keer iets meenam uit de winkel.

*****

Nu Jan wist dat zij regelmatig met haar vriend neukte, schepte hij er een kennelijk behagen in om haar, uitgebreid, alles te laten vertellen wat haar vriend met haar deed om vervolgens hetzelfde, maar met oneindig veel meer variatie, bij haar te herhalen, met als gevolg dat zij, onveranderlijk, heftig, veel heviger en in veelvoud dan bij haar vriend, klaar kwam. Vervolgens liet hij haar dan uitgebreid bekennen dat het met hem veel lekkerder was dan met haar vriend en dat hij stukken beter was in bed. Ondanks haar groeiende tegenzin leek het haar of zij steeds gretiger op 's mans "attenties" reageerde, en haar lijf maar geen genoeg van hem kon krijgen.

Inwendig jaloers maar uiterlijk opgelucht stapte zij dan ook zijn kantoor binnen om hem het "goede" nieuws te vertellen.

"Keurig gedaan, lieverd. Ik wist het wel! Geen enkel wijf kan de verleiding weerstaan wanneer ze maar een leuk truitje zien. Laat de rest nu maar aan mij over. Ik geef haar een paar weken om er aan te wennen en de indruk te geven dat zij niet gesnapt wordt en dan....., Bingo!"

Vervolgens liet hij zijn broek zakken en beval haar: "Dit wordt dan ons fscheid, schatje! Voor de laatste keer! Kom hier en leun voorover op het bureau."

Haastig voldeed zij aan zijn " verzoek".

"De bastaard!" dacht zij ondertussen.

"Nee, ik weet wat beters! Kleed je uit, ik wil je voor deze laatste keer naakt voor me zien kronkelen."

En toen zij daarmee klaar was, en zich voorover gebogen aan hem aanbood:

"Goed zo, meisje, je weet het nog! Trek nu je billen uit elkaar. Oké, houen zo!!"

Jan bracht zijn harde gezwollen penis in stelling en boorde hem in één keer, ........gelukkig voor haar niet voor het eerst ........, diep in haar aars.

Wordt vervolgt.