Spiegelingen

Je verliest nu alle controle en, met je mond open stoot je willekeurige klanken uit, klaarkomend, schokkend en zonder enige remming.

Het duurt enige tijd voor je weer bij zinnen komt. Het water is nu aanmerkelijk koeler, het omgevingslicht weer wat gedimd en je huid voelt aan alsof je uren in het water hebt gelegen, gerimpeld en gedehydreerd.

In je ooghoeken zie je twee heel slanke vrouwen dichterbij komen, net zo naakt als jij, ook met een stalen oog ingevlochten in hun lange haar. Hun lijven zitten onder de sporen van wat jij herkent als een pittig spel; canemarks en andere zwellingen die wel eens van meer zweep achtige voorwerpen zouden kunnen komen. Zachtjes halen ze de vibrator uit je, helpen je overeind en uit het bad; blijkbaar zijn de boeien voor hen eenvoudig los te maken.

Zwijgend drogen ze je af, net iets te grondig om fijn te zijn; zodra je aanstalten maakt om iets te gaan zeggen sussen ze dat met een sssss en een vinger op hun lippen. Je gehoorzaamt.

Inmiddels wat gewend aan de routine ga je mee, een paar gangen door, gangen die met het omgaan van iedere bocht of doorstappen van iedere deur steeds simpelere vloerbedekking krijgen, en tenslotte een kamer in met een koude linoleum vloer, met aan 1 kant een bed.

Je wordt toegedekt, vastgeketend en beide vrouwen geven je een tedere zoen op je mond. Het is duidelijk de bedoeling dat je gaat slapen.

Dat is niet jouw plan.

Niet veel later moet je dat idee toch laten varen; met polsen en hoofd vastgemaakt aan het bed is verzet volledig zinloos. Je valt langzaam in een wilde slaap.

Vier handen op je naakte huid maken je wakker. Met een washandje wordt je, nog liggend in bed, opgefrist. Zodra je helemaal bij je positieven gekomen bent wordt er zachtjes door een stem bij je oor uitgelegd dat er een keuze is . Zelf je mond houden, of een gag in. Je krijgt hem te zien. Groot, zwart en dicht.

Het is aan jou.

Na een korte wachttijd begrijpt de dame van de stem jouw keuze. Je zult stil zijn.

De handen helpen je overeind en naar een tafeltje, waar een ontbijt al klaarstaat. Je kunt nu zien dat er vier vrouwen zijn, allen naakt, allen met een stalen ring in hun haar. De twee die je gisteren al hebt gezien, slank, met een witte huid, een dame met een Zuid Europees uiterlijk en een intens donker gekleurde vrouw met een enorme buste en de mooiste, meest vriendelijke blik die je in tijden gezien hebt . Je kunt je ogen niet makkelijk losmaken van haar enorme, langzaam swingende borsten en goed gevulde kont. Een lichte opwinding ontstaat , zelfs in deze situatie, tussen je benen.

Met het ontbijt achter de rug worden je verwondingen onderzocht en behandeld daar waar nodig, een prikkende crème op je slaap, heup en voeten desinfecteert prikkend, daarna nemen de vier vrouwen de tijd je met bodylotion in te smeren. Overal. Extra grondig.

Ze lijken er plezier in te hebben en smeren ook elkaar in, spelen wat met elkaars borsten en giechelen onderling tot een zoemer gaat.

Direct verstrakkende gezichten, worden je handen weer achter je rug geboeid en dimt het licht tot een bijna volkomen duister. Je wordt weer meegenomen, een aantal gangen door waarbij het tapijt weer stapsgewijs dikker en zachter wordt, een trap op, waarschijnlijk een andere als de dag ervoor, en een donkere ruimte in.

Haartjes op je hele lichaam komen overeind, alsof er stroom op je is gezet. Je zintuigen slaan totaal alarm. Overal om je heen neem je een lichte schittering waar, eenzelfde schittering als die je de dag ervoor voor van de spiegel hebt kunnen zien.

Weer wordt de ring in je haar vastgezet, je handen gespreid, nog iets strakker als de dag ervoor. Langzaam komt er licht in de ruimte, tergend langzaam.

Voor je zie je, onder verschillende hoeken, dezelfde spiegellijsten als gister. Twee liggen er op de vloer. Met 1 groot verschil. Ze spiegelen niet. Het blijken ramen te zijn. In her raam rechts zie je hetzelfde bed als die in de kamer waar je de avond ervoor bevuild was door die kansloze kerel.

Uiterst links op de vloer kijk je in het nu lege bad, het bad waar je uren in had gelegen.

Doorkijkspiegels.

Gekleed in een leren broek komt een mooie vrouw je blikveld ingelopen, een zweep opgerold in haar hand. Haar bovenlijf gehuld in een zachte zwarte stof, haar witte gezicht en haar grote ogen steken er sterk bij af. Ze lacht, en begint te praten...

------

Met een rinkelend geluid viel de thee om. Je keek verschrikt om je heen, de nog warme thee over je rokje lopend, in je kruis druppend. Je voelde aan je gezicht een zachte substantie, het broodje kip-kerrie voor je zag er samengedrukt uit.

Bij het tafeltje naast je staat een vrouw op, de drie andere vrouwen, allen met een kinderwagen bij zich, kijken verschrikt.

De mooie donkere vrouw, gekleed in Afrikaanse gewaden vraagt of het goed met je gaat, of je je hebt bezeerd en of ze je kan helpen.

Van het tafeltje recht tegenover je staat een in een superstrakke zwarte legging geklede vrouw op, pakt haar telefoon en vraagt of ze een dokter moet bellen. Ze kijkt je aan met schitterend donkere ogen, afstekend tegen haar bleke huid. De man, gekleed in een keurig pak, maakt aanstalten om de spullen van je tafeltje aan de kant te leggen.

Je weet niet meer waar je bent, kijkt om je heen. Begripvol zegt de Afrikaanse vrouw "In de Hema schat, je bent in de Hema.

Zullen we je even opknappen? Dan lopen we met zijn vieren wel even met je mee, naar huis. Je woont toch daar in die smalle straat even verderop?"