USB

Zwijgend probeerde hij zijn ratio te hervinden, hij mocht nooit... nooit...

"Voor de liefste oom op aarde"

Hij herkende haar handschrift meteen. Een paar momenten stond hij verbijsterd met de enveloppe in zijn handen.

Er zat wat in voelde hij, meteen besefte hij wat het was.

"godver..." met bevende handen scheurde hij de enveloppe open, hij schudde de inhoud uit op tafel, een USB stick viel kletterend op tafel.

Een tijdje staarde hij naar het stickje, hij voelde zijn hartslag. Hij vroeg zich af wat er op stond, hij had een vermoeden.

Misschien was het zijn verlangen die het vermoeden voedde en twijfelend pakte hij het stickje tussen zijn vingers. Wat als het gewoon een vriendelijke boodschap was, een leuk filmpje om hem te bedanken...

Twijfelend stak hij het stickje in zijn laptop. Er stond één bestand op,

voor de liefste oom.mp4

Een tijdje keek hij naar het bestand en twijfelde hij.

Hij klikte het aan en VLC startte op en begon het filmpje af te spelen.

Het was opgenomen in haar kamer, waarschijnlijk had ze haar telefoon ergens op gezet. Ze zat op haar bed en keek hem met haar felgroene ogen recht aan. Haar blonde sluike haar had ze opgestoken, wilde pieken staken van achter haar eigenwijze hoofd.

Ze slikte even en zwaaide terwijl ze schattig glimlachte.

"Hoi Mars, ehm ik wilde je zeggen dat ik zo blij ben dat je in mijn leven bent."

Ze keek glimlachend in de camera, haar ogen fonkelden. Opgelucht keek hij naar haar sprankelende gezicht.

Natuurlijk was het een normaal filmpje.

Het was zijn eigen perverse verlangen dat zijn verwachting had gedicteerd.

Grinnikend zakte hij achterover en keek hij hoe ze vertelde over hoe hij haar altijd had meegenomen naar de dierentuin, of die vakantie in Venetië.

Na een tijdje kwebbelen grinnikte ze zenuwachtig en keek ze hem recht aan.

"Wat het punt is, Mars, ik hou van je."

Ze slikte en zweeg even "meer dan je denkt..." fluisterde ze verlegen.

Even keek ze weg voor ze opstond van haar bed. De blauwe stof van haar jurkje volgde soepel de vormen van haar ranke lijf en met een glimlach schoof ze haar schouderbandjes omlaag en zakte de blauwe stof langs haar ranke lijf op de grond.

Even stokte zijn adem.

Fracties van momenten verstreken.

Ze was oogverblindend.

Haar blauwe kousen omsloten haar slanke benen en werden door jarretels in sierlijke punten omhoog getrokken.

Haar kleine stevige borsten deinden onbedekt en terwijl ze in de camera keek streelde ze glimlachend over haar kleine roze tepel.

"Godverdomme..." bracht hij wanhopig uit terwijl hij met één woeste beweging de USB stick uit zijn laptop trok.

Verwoede pogingen het ding te breken waren tevergeefs en kwaad keek hij naar de snee die het stickje had gemaakt in het vlees van zijn duim.

Mismoedig gooide hij het ding op tafel, het moest weg, meteen.

Een klap, splinters, erg veel theater voor zo'n kleinood.

Even keek hij naar de mini-ravage op zijn aanrecht.

Voor het eerst dat hij zijn vleeshamer gebruikte, in 20 jaar tijd, handig ding wel. Vleeshamer...

De verknipte ironie drong pas later tot hem door.

Het liep tegen de avond toen zijn bel ging.

Natuurlijk wist hij wie het was, terwijl hij naar de deur liep voelde hij zijn hart bonzen, diepe slagen.

"Hoi" straalde ze in de deuropening, ze had rode wangen en neus van de kou.

Ze omhelsde hem en drukte haar koude wang tegen de zijne als knuffel. Ze rook fris, naar de winter. Kleine ijskristallen hadden zich op het zwarte bont van haar kraag vastgegrepen als kleine glittertjes

"Hey... Ik moet met je praten El..." hij klonk ongemakkelijk, hij voelde zich ook ongemakkelijk.

Ellen keek hem glimlachend aan "daar kwam ik voor" giechelde ze terwijl ze zich langs hem heen de hal in wurmde.

"En?" Ellen knikte naar de enveloppe.

Marcel slikte "ehm... ja...."

Ze keek hem met grote ogen aan, fonkelende groene smaragden "je hebt het gezien?" ze straalde...

Marcel slikte "ja! ... nee! ... deels!. Ik heb het uitgezet El... ik..." hij wreef even met zijn hand in zijn nek terwijl hij haar streng aankeek " je moet dit nooit meer doen El. ik ben serieus! Je speelt met vuur."

Ellen pruilde "ben ik niet mooi genoeg?"

Hij slikte en zocht naar woorden "Jezus El, dat is helemaal niet de vraag, natuurlijk ben je prachtig, maar dat betekent nog niet dat ik... dat...ik ben je oom!" bracht hij wanhopig uit.

"Maar Mars.." fluisterde Ellen zacht, ze snikte

"Ik meen het!" Zijn stem was streng. Hij moest dit stoppen, nu!

Ellen pruilde, oprecht dit keer, een traan rolde over haar wang "het spijt me Mars.. haat me niet alsjeblieft"

"Ik haat je ook niet El, maar godverdomme... eerst kom je in de problemen door die ongein, en een dag later stuur je dezelfde ongein naar mij...".

Ellen zag dat hij boos was en rende snikkend de deur uit, even wilde hij er achteraan, maar hij besloot dat het beter was om het voorlopig te laten rusten, daarbij was hij kwaad.

Op zichzelf.

Langzaam blies Marleen in haar thee terwijl ze naar Ellen keek. Er was iets met haar, het was al de hele week.

Kleine dampwolkjes ontsnapten aan de warme vloeistof in het witte keramiek terwijl ze naar het ineengedoken hoopje keek.

Ellen speelde met haar telefoon, zich onbewust van haar zorgen.

Normaal ging ze bijna dagelijks naar Marcel... of Mars, zoals ze hem al haar hele leven noemde. Ze waren al vanaf haar geboorte onafscheidelijk, eigenlijk een beetje zoals hij altijd voor haar had gezorgd.

Marcel was lief en ze had het altijd goed gevonden dat Ellen zoveel met hem optrok. Marcel en Ellen hadden een speciale relatie.

Maar het zat haar niet lekker.

Zeker niet in combinatie met het gedrag van Ellen, dat gelijktijdig was veranderd van warm, vrolijk en spontaan naar gedeprimeerd en droevig, verdrietig.

Ze maakte zich zorgen. Ze kon het zich niet voorstellen, in geen duizend jaar, maar toch nam de duistere angst toe dat Marcel iets had gedaan, iets waardoor Ellen compleet was veranderd.

Iets ergs.

Ze ademde diep in en keek even naar het plafond, alsof de heer daar zou verschijnen.... maar ja, en dan?

Ze slikte, hoorbaar.

"El?"

Ellen keek op van haar telefoon.

"hm?" vroeg ze verveeld.

"Is er wat?" vroeg Marleen aarzelend

Ellen snurkte door haar neus "dit is raar ma... ik zit hier gewoon... wat zou er moeten zijn?"

Met opgetrokken wenkbrauwen richtte ze zich weer op haar telefoon.

Nog steeds geen berichtje van Mars... niets...

Marleen schudde haar hoofd. "Nee... ik bedoel, je bent zo.... anders.... en... je gaat niet meer langs bij Mars... hebben jullie ruzie?" Ze nam een slok van haar thee. Uiterlijk was ze rustig maar haar haar hart bonsde voelbaar.

Ellen schudde zuchtend haar hoofd "nee... gewoon geen zin...." terwijl ze verveeld door de berichtenlijst bladerde.

"El... Je kan alles tegen me zeggen he?" ze keek bezorgd naar haar dochter, ze was zo kwetsbaar

"ik sta altijd aan jouw kant he, dat weet je toch?"

"Mam, waar doel je nou op?" Ze keek kwaad naar haar moeder, waar bemoeide ze zich mee.

"Liefje, ik ken je, ik ben je moeder.... je doet echt raar, er is iets en je wil het niet zeggen, en ik ben bezorgd, liefje... als Marcel... als hij..." ze slikte, ze kon het niet uitspreken.

Ellen snurkte minachtend door haar neus "bedoel je nou dat hij me aangeraakt zou hebben? Nou ma, wees gerust... dat is niet het geval"

Ze zuchtte diep "Helaas" mompelde ze zachtjes, bijna onhoorbaar... bijna

"Helaas?" Marleen keek verwonderd naar Ellen.

Ze slikte en haar stem sloeg over "jezus ma... laat nou maar, geloof me, het ligt aan mij...niet aan hem... of juist wel... "

Tranen rolde over haar wangen en woest keek ze haar moeder aan "waar bemoei je je mee" snikte ze terwijl ze opsprong en kwaad haar telefoon in de hoek van de bank gooide

"laat me gewoon met rust!" Ellen wilde huilend weglopen maar Marleen pakte haar hand en trok haar bij zich.

"Oh meisje" fluisterde Marleen terwijl ze haar armen om haar heen sloeg.

Zachtjes streelde ze haar tranen weg terwijl ze zelf voelde dat ze ook huilde, voorzichtig hield ze haar dochter tegen zich aan en streelde door haar zachte haar.

"Je bent verliefd op hem he?" ze keek haar dochter diep in haar ogen.

Ellen slikte en wendde aarzelend haar blik af "ja...." fluisterde ze wanhopig.

"oh... meisje... wat er is er nou allemaal gebeurd" vroeg Marleen terwijl ze haar.zachtjes knuffelde.

Ademloos hoorde ze over Bruno en de USB stick, hoe hij Marcel kermend had gesmeekt om hem los te laten en hoe Bruno als een klein jongetje was gevlucht.

"Jezus El..." mompelde ze verbijsterd "waarom weet ik dit niet..."

Een tijdje streelde ze haar rug terwijl ze aan haar broer dacht, haar held tot ze zich besefte dat ze nog steeds geen antwoord had op haar vraag..

"Maar er is één ding... ik snap niet waarom je nu... ehm ruzie hebt... " ze keek scherp naar haar dochter.

Ellen boog haar hoofd en keek naar haar handen "ik wilde hem bedanken..." fluisterde ze.

Marleen keek haar vragend aan "ja en, je kocht een doos merci?"

Ellen schudde haar hoofd en bedekte haar gezicht met haar handen "Mam... haat me alsjeblieft niet... ik heb een filmpje voor hem opgenomen, speciaal voor hem... ik dacht... nou ja... dat als het speciaal voor hem was opgenomen... dat hij dan wel zou kijken... dat hij zou snappen wat ik..."

Ze snikte verborgen in haar handen "Maar hij werd boos op me. Echt heel boos" hartstochtelijk huilend kroop ze tegen haar moeder aan.

Zwijgend trok ze Ellen nog dichter tegen zich aan en streelde zachtjes haar rug. Ondanks haar tranen glimlachte ze "natuurlijk haat ik je niet lieverd... nooit zal ik je haten"

Ze dacht even na en keek naar Ellen. "je lijkt meer op mij dan je denk lieverd... ik weet precies, hoeveel pijn het doet." fluisterde Marleen zachtjes

Ellen keek vragend omhoog "hoe bedoel je?"

Marleen keek even naar het plafond en zuchtte ".... ik had nooit verwacht dit ooit tegen iemand te vertellen, zeker niet tegen jou, maar lieverd, ik begrijp je beter dan je denkt."

Onbegrijpend keek Ellen haar aan "mam?"

Marleen slikte en keek weg

"Ik denk dat je net vier was.

Ik zou gaan stappen, opa en oma zouden op jou passen. Marcel woonde net op zichzelf en ik had aan hem gevraagd of ik bij hem kon overnachten na het stappen, hij woonde toen in Delft en ik had mijn ouders wijsgemaakt dat ik op zoek was naar een man, een vader voor jou...

Natuurlijk mocht ik overnachten, hij zou de slaapbank, die hij speciaal gekocht had voor als ik een keer zou komen logeren, opmaken."

Ze zweeg en keek naar Ellen, onzeker zuchtte ze en streek met haar hand door haar haar.

"Ik heb die avond eerst in de bibliotheek gezeten en daarna in het bushokje vlakbij zijn huis zitten wachten. Ik had een klein flesje witte wijn waar ik steeds een slok van nam en heel lang in mijn mond hield voor ik het uitspuugde, ik haatte wijn, ik vond het smerig.

Toen het eindelijk laat genoeg was deed ik net of ik heel dronken was... en ik.. Ik ben bij hem in bed gekropen en..."

Ellen slikte en keek hulpeloos naar Ellen

"Jezus... ma!" grijnsde ze ondeugend, haar eigen moeder met Marcel, dat was een heel nieuw concept, opwindend.

"Heb je.. Heb je seks gehad met Mars?" Ellens ogen waren groot en haar interesse was bijna voelbaar

Marleen schudde droevig grinnikend haar hoofd "nee... nee natuurlijk deed hij niets, alsof Marcel ooit zoiets zou doen, nooit... hij zei dat ik dronken was... en... nou ja..."

Ze veegde een traan weg "hij sliep die nacht op de slaapbank en ik.. Ik schaamde me zo... El... ik was bang dat hij me raar vond, dat hij me nooit meer wilde zien... ik weet precies hoe je je voelt en je hoeft je niet te schamen, ik ben erger, ik snap je. En geloof me, Mars snapt je ook... hij houdt van je, misschien nog zelfs meer dan van mij, het is... alleen anders..."

Snikkend kroop Ellen tegen haar aan "er is iets mis met ons he?"

Marleen schoot in de lach "nee gek, het is die Marcel, die is zo belachelijk leuk... de eikel!"

Ellen grinnikte "echt he, de eikel!"

Even keek Marleen glimlachend naar haar dochter "maar nu, nu wil je hem nooit meer zien? Wat was je idee? Hij kan er ook niks aan doen he..."

Ellen schudde haar hoofd "Ik had helemaal geen idee mamma... ik mis hem ontzettend, maar hij is boos op me en ik durf hem eigenlijk ook nooit meer onder ogen te komen. Ik schaam me dood."

Marleen schoot in de lach en streelde Ellen "awh meisje, je weet toch dat hij van je houdt, een stomme actie doet daar niets aan af hoor, gekkie. Logisch dat hij boos op je werd, maar dat is hij vast al lang niet meer hoor."

"Natuurlijk vind ik dat gezellig, ik ben er over een uurtje ok?"

Glimlachend hing Marcel de telefoon op.

Het was zijn zusje, ze had gevraagd of hij kwam eten. Op zich geen zeldzaamheid, maar hij wist zeker dat ze het van Ellen had moeten vragen, hij had haar al ruim een week niet gezien. Natuurlijk snapte hij dat ze zich gegeneerd voelde maar juist daarom had hij rustig afgewacht.

Snel liep hij naar boven om zich te douchen en om te kleden, het was dan wel zijn zusje, maar om nou in zijn joggingbroek te gaan.

Zonder zich te beseffen hoe ideaal het is dat men in dit tijdsgewricht gewoon boodschappen kan doen na het tanken had hij nog snel een flesje wijn gepakt. Terwijl hij binnenliep groette het meisje achter de kassa hem vriendelijk lachend.

"Goedenavond" glimlachte hij verstrooid terwijl hij rondkeek waar de wijn stond. Al snel zag hij de afdeling die hij zocht en zocht hij een redelijke wijn uit.

In het rek naast de wijn stonden rode geschenkdozen met een hart van chocolade. Het was een flink hart van melkchocolade, in het midden gedecoreerd met een rode satijnen roos. Het was een echt vrouwengeschenk.

De magie tussen chocolade en vrouwen is immers sterk, het perfecte zoenoffer voor Ellen, en zijn lieve zusje kon hij natuurlijk niet overslaan.

"Pomp 12 en deze graag" glimlachend keek hij naar de cassiere.

Het was een knap meisje, eind twintig misschien. Prachtige jukbeenderen, snel keek hij weg.

Ze glimlachte wel leuk, ondeugend.

Ze scande één voor één de artikelen en terwijl Marcel afrekende stopte ze alles glimlachend in een tasje die ze hem met een ondeugende knipoog aangaf.

"Prettige avond" groette hij haar, lichtelijk verbijsterd over haar knipoog

"U ook mijnheer, een hele prettige avond" grijnsde ze ondeugend terug..

Verwonderd knikte Mark en terwijl hij terugliep naar zijn auto vroeg hij zich af of hij nu sjans had of niet.

Ze had ook al zo lief gelachen toen hij binnenkwam.

In zijn fantasie liep hij terug en gaf hij haar zijn telefoonnummer, uiteraard met de nodige bravoure, en, uiteraard succes.

In plaats daarvan liep hij echter bijna zijn auto voorbij.

Dom grinnikend stapte hij in en nadat hij het tasje op de bijrijdersstoel had gezet reed hij met een grijns weg.

Sjans is altijd leuk.

Breed lachend opende Marleen de deur en na drie kussen en een knuffel liep hij achter haar aan de woonkamer in waar Ellen timide op de bank zat. Marleen liep glimlachend door naar de keuken terwijl ze in haar richting knikte en knipoogde.

Marcel knikte en liep rustig naar Ellen "hoi" glimlachte hij terwijl hij het tasje op de tafel zette.

"Hoi ome Mars" mompelde Ellen schor, ze keek verlegen op van de bank.

Marcel grinnikte en ging naast haar zitten "hey pop, ik heb je gemist".

Voorzichtig sloeg hij zijn arm om haar schouder en trok haar naar zich toe. Ze gaf meteen toen en smolt snikkend tegen hem aan.

."ik jou ook Mars" snikte ze zachtjes

Marcel grinnikte "wat is er nou allemaal aan de hand meisje?"

Ellen snikte "niets... gewoon...ik schaam me zo... en je haat me"

Mars schoot in de lach terwijl hij zacht door haar haar streelde

"ik haat je helemaal niet en je hoeft je helemaal niet te schamen gek, je bent het allerbelangrijkste op de wereld voor me, dat weet je toch? Gekke bokkesprongen is jullie handelsmerk. Ik hou toch van je?"

Ellen knikte glimlachend door haar tranen "ja dat weet ik... ik ben gewoon soms zo stom en dan verpest ik alles."

Marcel grinnikte en haalde zijn schouders op "ach, het is wel altijd wat ja, is toch levendig?"

Ellen knikte en keek naar haar moeder die glimlachend naast Marcel op de bank plofte.

"Ik dacht iedereen een wijntje en dan zo eten?" ze gaf Marcel en Ellen een glas aan en hield het haar in de lucht

"Proost" klonk het gezamenlijk

"Oh, nou ik eraan denk, ik had nog wat meegebracht... even kijken" Marcel pakt het tasje en gaf Marleen de fles wijn.

"Oh en chocolade, ik dacht dat lusten jullie altijd"

"Ahw Mars.. wat lief" lachte Ellen breed terwijl ze haar cadeau aanpakte.

Marleen knikte glimlachend terwijl ze de doos verwonderd bekeek "is toch niet nodig joh"

Marcel haalde zijn schouders op en grijnsde een beetje terwijl hij keek hoe Ellen het deksel opende en het chocolade hart uit de doos tilde.

"En wat is dit?"

"Waar haal je die nou vandaan?" stamelde Marcel verbouwereerd terwijl ze met een scheve grijns een setje dieprode satijnen kousen en een bijpassende jarretelgordel omhooghield.

Ellen proestte het uit "ja, dat zat in die doos... neem je me in de maling ofzo? Heel flauw Mars"

Verbijsterd keek Marcel naar zijn zusje die een zelfde setje uit de doos viste, ze giechelde "er zit niet eens een slipje bij... ondeugende jongen!"

Marcel liep rood aan "ik... ik dacht dat het een roos was... met satijnen linten... ik... jezus..." zweetdruppels vormden zich op zijn lip en voorhoofd.

Marleen en Ellen kregen de slappe lach en hij keek verongelijkt om zich heen.

"ik wist het echt niet... eerlijk niet" mompelde hij wanhopig terwijl Marleen gillend van het lachen tegen hem aan kroop

"het geeft ook niet lieverd... je hoofd alleen al... oh god... ooow god Mars.... ik ga stuk... waarhaaliedienouvandaan?' ooow Ellen.. die kop...".

Rood aangelopen en ongemakkelijk grijnzend keek hij naar zijn zusje die half paars hysterisch tegen hem aan lag te hikken. "Jezus" mompelde hij gegeneerd. Terwijl hij met beide handen over zijn gezicht wreef ging Ellen naast hem zitten en giechelend streelde ze langs zijn wang

"Awh Mars... ik vind het lief hoor, het is best mooie kwaliteit...."

Marcel haalde dommig zijn schouders op "ik vond het ook al zo duur"

Ellen grijnsde "en de naam EroTicChoc vergezeld van een dame in lingerie" deed je ook geen belletje rinkelen?

Marcel schudde zijn hoofd "nee... euh.... nee.. ik dacht leuke vrouw... jeetje ik schaam me dood!"

Marleen kuste hem grinnikend op zijn wang "ahw niet doen... ik ben er nog blij mee ook."

Ellen knikte "ik ook, het is nog onze maat ook" grijnsde ze ondeugend.

Marcel zuchtte wanhopig en grinnikte onbeholpen terwijl hij het zweet op zijn hoofd voelde druppelen. Wat een ramp... precies nu.

Grinnikend keek Marleen hem aan "stukje EroChoc loverboy?" vroeg ze met een poeslief stemmetje terwijl ze verleidelijk knipperde met haar ogen.

Marcel grinnikte "ach... pestkop" en stak het stukje grijnzend in zijn mond

Het was best lekkere chocolade en terwijl hij langzaam op het stukje chocolade kauwde dacht hij terug aan de cassiere...

Niks sjans...

Ach ja, de dingen gaan zoals ze gaan.

Het eten was, zoals gewoonlijk, bijzonder goed. Marleen had haar best gedaan en toen Ellen met haar zelfgemaakte toetje uiteindelijk de show stal straalde ze.

"Het was heerlijk Lin, vooral het toetje was hemels" glimlachte Marcel voldaan terwijl hij zijn glas hief.

Marleen glimlachte en knikte naar Ellen die zoals vanouds weer tegen haar oom aangesmolten op de bank zak "daarvoor moet je bij je nichtje zijn".

Zachtjes streelde hij over Ellens rug en terwijl ze naar zijn hartslag luisterde en zijn van zijn geur genoot viel ze langzaam tegen hem aan in slaap.