Het Verjaardagsgeschenk 08

Leo stak twee vingers in Paula en begon voorzichtig te draaien. Zijn zuster wiegde met haar heupen en duwde haar onderlichaam omhoog, als om zoveel mogelijk van zijn vingers te kunnen ontvangen. Ik schoot een paar foto's van het tafereel. Even keek Leo met een niets ziende blik op, toen had Paula hem bij zijn licht schokkende, keiharde penis te pakken en was zijn aandacht weer bij de verrukkelijkheden tussen haar benen. Paula schoof een beetje onder Leo's gewicht en had nu zijn pik binnen zuigafstand. En zo klonken de twee familieleden aan elkaar vast in de klassieke vorm van het getal negenenzestig en genoten ze onvoorwaardelijk van elkaar en van de pure, rauwe seks die er tussen hen in hing. Weer drukte ik een paar keer af. Toen boog ik me over het stel heen en fluisterde, suggestief maar met drang in mijn stem: 'Neuk haar dan toch, man.' Paula nam het meteen over.

'Neuk me, lieve Leo. Kom in me, ik wil je in me.'

Dat liet hij zich geen twee keer vertellen. Verdwaasd ging hij op zijn knieën zitten. Met één beweging trok hij zijn T-shirt over zijn hoofd en wierp het terzijde. Hij kroop tussen de benen van Paula en zonder verdere omwegen vulde hij zijn zuster helemaal op. Tot aan zijn ballen stak hij in haar. Slechts één enkele beweging van haar was voldoende om hem aan te sporen en met ongehoord woeste passie begon hij te pistonneren in de nog steeds gekmakend nauwe kut van Paula, die perfect in ritme mee begon te bewegen. Ik liep als een jachtdier om het bed heen en schoot foto op foto, misschien wel veertig ondertussen.

Ten slotte trok ik me terug naar de luie stoel, die ik permanent voor dit doeleinde aan de kant van het voeteneinde had neergezet. Ik hield mijn camera paraat, nu met een zoomlens erin gestoken.

Aan het gezicht van Paula kon ik zien dat ze een orgasme had. Leo had in zijn primitieve oerwoede helemaal niets van haar zacht zuchtende klaarkomen door en beukte als een bezetene door. Het zweet gutste van zijn rug en ik kon me eigenlijk geen reden bedenken waarom Tooske het ooit met hem uitgemaakt kon hebben. Zoals Paula al eens had opgemerkt: Leo was echt goed en ik wilde wedden dat Tooske sedert de scheiding aanzienlijk minder heftige seks had dan voorheen met Leo.

Dit driftige geneuk kon maar heel kort voortduren en na nog eens twee minuten stootte Leo zo ver door als hij maar kon. Huiverend en loeiend kwam hij klaar, diep in de buik van zijn jongere zuster. Het leek maar niet op te houden en met zijn hoofd in Paula's nek spoot hij zich snikkend leeg, totdat zijn billen niet meer stokten en hij bijna bewusteloos neerplofte, nog steeds Paula bedekkend als een deken.

Het was tijd om deze twee jonge mensen met rust te laten en ze de kans te geven op hun manier de middag te verwerken. Ik vermoedde dat er bij Leo, nu de daad eenmaal geschied was, wel het een en ander aan schaamtegevoelens tevoorschijn zouden komen, maar ik vertrouwde op de intelligentie van Paula om daar op de juiste wijze mee om te gaan. Laf van mij, zegt u? Tja, dat is goed mogelijk. Ikzelf was natuurlijk de eindverantwoordelijke voor alles wat er vandaag gebeurd was, maar tegelijk vond ik dat ik mijn positie als amorele leermeester voor de twee genoegzaam duidelijk gemaakt had. Mijn vertrouwen in Paula's geneeskrachtige aanwezigheid was grenzeloos.

Ik ging naar beneden en importeerde mijn foto's op mijn harde schijf. Die zou ik later nog wel eens tevoorschijn halen. Het blijft altijd handig als je een paar aanknopingspunten hebt waar het je medemensen betreft, nietwaar?

Toen ik toch achter mijn computer zat, besloot ik meteen een document te printen dat ik al een tijdje geleden voorbereid had en dat ik vandaag, na Paula's recentste topprestatie eindelijk de moeite van het openbaar maken waard vond.

Enige tijd later hoorde ik wat rumoer op de trap. Het was Paula die naar beneden kwam. Ze was nog steeds naakt.

'Ik kom Leo's broekje halen, dat slingert hier ergens.'

'Hoe voel je je?' Paula haalde haar schouders op. 'Ik? Oh, prima hoor.' Zat er iets in haar stem? Had ik haar nu toch eindelijk in verwarring weten te brengen?

'Mag ik u iets verzoeken, Meester?'

'Natuurlijk!'

'Zou u dan nu een kwartiertje weg willen gaan. Dan kan Leo naar huis zonder dat hij u...'

'Ik kan wel chinees gaan halen, als je dat wilt. Maar is het echt nodig dat ik wegga? Is hij zo aangeslagen?'

'Leo durft u niet onder ogen te komen. Hij is alsnog bang dat u hem in elkaar zult slaan, of zoiets.'

'Je hebt hem toch verzekerd dat daar geen sprake van is?' Paula trok een bleek glimlachje. 'Hij komt er wel overheen. Gaat u nu even weg?'

'Rijsttafel?'

'Jammie. En daarna moet ik me aan u wijden. U hebt nog niets in me gespoten, vandaag!'

Een half uur later kwam ik terug met een grote plastic tas vol dampend eten en zonder al te veel woorden wijdden we ons aan de maaltijd. Nadat Paula de resten in de vuilnisbak gegooid had, trok ik haar naast me op de bank. Nog voordat ik iets kon zeggen, zei ze: 'Heus, Meester, hij herstelt wel. Hij zei dat hij nog nooit zo heerlijk geneukt had. Ik zei dat het daar om ging, en dat al het andere van ondergeschikt belang is. Hij leek maar al te gemakkelijk bereid om dat te accepteren.' Ik grinnikte.

'Als je dan toch met je zus moet neuken, dan het liefst met jou, de mooiste vrouw van het Westelijk Halfrond.' Paula lachte nerveus.

'En wat heeft het voor jou gedaan?' vroeg ik, mijns ondanks toch een beetje bezorgd.

'Ik heb een heel vreemd gevoel overgehouden. Als Leo nu een slechte neuker zou zijn geweest, kon ik dit makkelijk genoeg van me afzetten.' Ik begreep wel wat ze bedoelde.

'Zoals andere dingen die je voor me gedaan hebt. Waarbij jij steeds zonder wil was en ik degene die, als het ware, de actieve persoon verbeeldde.'

'Wat was ook alweer de term die u ooit gebruikte, Meester? "By proxy". Ik was passief, ik verrichtte de handelingen, maar eigenlijk deed u het allemaal, ik was alleen maar betrokken by proxy. Maar vandaag had natuurlijk heel wat meer met mijzelf te maken. Mijn eigen broertje, verdorie!'

'Ik heb je nooit zo horen praten nadat we Rita te grazen genomen hadden.'

'Zij heeft niet met me geneukt, Meester.'

'Dat is zo.'

'En wat zo verwarrend is, Meester, is dat zijn pik zo vreselijk op de uwe lijkt. Het is alsof ik via Leo ook weer by proxy door u geneukt werd.'

'Oh ja? Lijken we zo op elkaar?'

'Dezelfde lengte, bijna even dik. Zelfs de eikels doen aan elkaar denken als ik erop zuig.'

'Vreemd?'

'Vreemd ja. Verwarrend. Maar wat het allemaal pas echt gecompliceerd maakt, is dat ik het zo godverdomde heerlijk vond! Heerlijk, heerlijk, heerlijk, heerlijk!' Paula overspoelde me met natte kussen. 'Ik ben vreselijk door mijn oudere broer geneukt en ik vond het heerlijk, heerlijk, heerlijk!'

Heb ik al eens verteld dat ik niets van dit meisje begreep?

Ik stond op en trok het vel papier uit de printer dat ik een uur eerder had geprepareerd. Ik ondertekende het met mijn fineliner. 'Hier, ik heb wat voor je.' Ik overhandigde het vel plechtig aan Paula, 'dit is voor jou.'

Verbaasd en een beetje op haar hoede nam mijn speeltje het document in ontvangst. Ze las het nauwgezet en keek me vervolgens vragend aan. 'Wat is dit?'

'Lees het maar voor.'

Paula schraapte haar keel en begon: 'Houder dezes heeft het recht om ondertekenaar dezes, Rufus van der... Dat bent u!' Paula keek me met een scheef oog aan en vervolgde: 'Om ondertekenaar dezes op een door haar te bepalen dag, zonder vooraankondiging, gedurende twaalf opeenvolgende uren als haar bezit op te eisen en hem alles te laten uitvoeren wat haar goeddunkt. Ondertekenaar verbindt zich om gedurende die twaalf uren, zonder vragen of protesten, alle bevelen onvoorwaardelijk op te volgen die houder dezes hem zal geven, en alle handelingen te zullen ondergaan die houder dezes met hem zal uitvoeren, zolang deze geen fysiek gevaar op zullen leveren voor ondertekenaar, houder dezes, of enige andere persoon.'

Ik keek haar aan. 'Nou?'

'Meester, wat is dit?'

Ik lachte mijn innigste lach en legde uit: 'Een beloning, niets meer en niets minder. Een beloning voor alles wat je tot nu toe voor mij geweest bent. Een teken van mijn allerdiepste waardering.'

'Maar...'

'Ik weet precies wat je wilt zeggen en ik begrijp je verwarring. Ik was hier degene die de bevelen gaf, hoe kun jij mogelijkerwijs zelf het roer in handen nemen? Ik wil echter graag weten wat je zou doen als je wel degelijk de dienst zou moeten uitmaken, dus voilà: een voucher. Rechtsgeldig tot en met. Ik bied je mezelf aan op een dienblaadje. Onvoorwaardelijk. Eenmalig. Twaalf uur lang. Wanneer je wilt. Wees er maar zuinig mee.'

Paula bleef een beetje tegensputteren en protesteren. Ik zei: 'Je hoeft hem niet te verzilveren. Het is een geschenk, een blijk van waardering. Je mag hem weggooien.' Na een korte stilte ging ik verder: 'Natuurlijk is het erg onbeleefd om een dergelijk geschenk niet te accepteren.'

Inwendig moest ik vreselijk lachen om de verwarring die zichtbaar op Paula's gezicht te lezen stond. Ziezo. Nu eens zien hoe zij met een dergelijke macht om wist te gaan. Als ze de voucher zou weggooien, zou ik haar op een goede dag simpelweg bevelen om mijn Meesteres te zijn. Ik hoopte dat zij dat zelf ook zou inzien, en dus eieren voor haar geld zou kiezen.