Het Verjaardagsgeschenk 13

Het muntje begon te vallen bij de steeds meer in een staat van opwinding gerakende Christel.

Nadenkend zei ze: 'Che-eck?'

'Mooi,' vervolgde Boris, een half octaaf lager. 'En als Christel nu Rufus beveelt om Paula te bevelen haar kleren uit te trekken, moet zij dat dan doen?'

'Nee!' riep ik.

'Ja!' riepen Christel en Paula tegelijk. 'Oh God,' zuchtte mijn binnenste stem. 'dit wordt een puinhoop.'

Enthousiast ging Christel verder, 'Oh Boris, met jou kan ik zaken doen. Briljant. Laat me denken.' Er viel een nerveuze stilte. Toen klonk, Boris' stem met die plagerige, kwaadaardige ondertoon die ik zo goed kende opnieuw. 'Mag ik iets suggereren?' Christel uhum'de gretig, benieuwd naar wat er nu zou komen. Onverstaanbaar smoezend verdwenen de twee stemmen uit mijn gehoorkring.

'Gaat het een beetje?' klonk de stem van Paula. Ik barstte los: 'Waarom moest je zo nodig ja roepen op Boris' idiote suggesties?'

'Nou simpel, Meester, omdat het precies is zoals hij het vertelde!'

Het geroezemoes kwam terug. Christel snikte van het lachen en zei: 'Rufus, ik wil dat jij Paula beveel om zich poedelnaakt uit te kleden.' Ik zei tegen mijn slaafje dat ze het maar moest doen.

Even later zei Dave met verbazing in zijn stem: 'Laat je je schaamhaar weer groeien, Paula?'

'Uhuh,' klonk het naast me, 'moet van mijn Meester.'

'Rufus, vertel Paula dat ze zich moet laten blinddoeken, net als jij.'

Enzovoort, en zo verder. Paula werd ook achter haar rug geboeid. Ze moest diep bukken om zich grondig in de kut te laten kijken, ze moest de tastende vingers van Boris en Dave op haar lijf toestaan en ten slotte riep Christel: 'Iedereen de auto in!'

Als we allemaal een beetje zouden inschikken zou de grote terreinwagen van Boris, waarin we met z'n drieën naar de camping waren gereden, ruim genoeg zijn voor ons zessen. Ik moest Paula bevelen haar borsten te laten liefkozen door de jongens, die allengs harder begonnen te lachen om de situatie. Daarvan profiteerde vermoedelijk alleen Dave, want Boris zou waarschijnlijk wel rijden.

Het werd zo'n rommelzooitje in de auto dat ik van lieverlee mijn erectie kwijtraakte. Een gedienstige hand hielp me weer overeind. Ik had geen idee van wie die hand was.

Na een tijdje rondgereden te hebben, Paula en ik allebei naakt, maar niet naast elkaar gezeten, stopten we en Boris vroeg: 'Zoiets als dit?' Christel ademde diep in en zuchtte: 'Dit is ideaal. Boris, jongen, je bent geniaal.'

Iedereen moest de auto uit en Christel legde uit: 'Paula, ik doe zo dadelijk je handboeien los en je Meester zal je straks bevelen om je handen op het hekje voor je te leggen en je vervolgens naar voren te bukken.'

'Doe het maar,' zei ik meteen. Ik had alle verzet opgegeven.

Na korte tijd voelde ik weer een paar handen om mijn ballen en mijn pik en in een werkelijk gênant korte tijd was ik weer zo stijf als maar mogelijk was.

'Mooi zo, knappe jongen.' zoemde de schoonheid van de Antillen, 'Nu maak ik ook jouw boeien los en daarna wil ik dat jij ons vieren uitgebreid laat zien hoe jij dat sekspoppetje van jou neukt. Lekker diep, van achteren. Doe het rustig aan.'

Mijn polsen werden losgemaakt en naar de billen van Paula geleid, die gewillig over het hekje stond te wachten. Binnen enkele seconden stond mijn eikel tegen een vochtige opening en na een aanmoedigend klapje op mijn billen schoof ik diep de kletsnatte Paula in. Ik had nog steeds geen idee waar we waren en fluisterde in haar oor of zij iets gemerkt had.

'Nee, Meester. Het is trouwens een balustrade, geen hek. Staan we op een bruggetje, of zo?'

De schrik sloeg me om het hart maar ik besloot er niet te veel over na te denken. Er moest gewerkt worden. Voorzichtig neukte ik mijn Paula en ik probeerde zoveel mogelijk de spottende opmerkingen van mijn vrienden te negeren.

Ik vond het maar moeilijk om me te concentreren. Enerzijds het complete ongewisse waar het onze positie betrof, anderzijds het publiek van twee studievrienden en twee ex-schoolmeisjes, dat alles maakte dat ik niet lekker op gang kwam.

'Je móet klaarkomen, Meester Rufus,' spotte Christel, 'we gaan echt niet weg voordat je Paula volgespoten hebt.' Goed, dat wisten we dan ook weer. Ik zette me wat geconcentreerder aan het werk en daadwerkelijk begon er iets in me te tintelen. Ik tastte langs Paula's lendenen en greep uiteindelijk haar borsten, die zo vertrouwd waren geworden dat ik ze op gevoel uit tienduizenden zou terugherkennen. Geen verwisseling van personen in dit geval, hier voor me stond wel degelijk mijn Paula. Wat was de grap dan, waar Christel en Boris, Melanie en vooral Davy als hyena's om moesten gieren? Ver weg hoorde ik het geroezemoes van auto's.

Het ging nu lekker en ik voelde een orgasme naderen. Op dat moment trok een hand mijn blinddoek weg en ik keek in de diepte. Eerst duizelig en verblind door een felle lamp, stelden mijn ogen zich maar langzaam in. We stonden inderdaad op een brug, pal onder een lantarenpaal. De auto van Boris was enkele meters terug geparkeerd en de vier mannen en meisjes stonden in een wijde cirkel om ons heen. In de diepte keek ik neer op een vierbaans autoweg! En in de verte naderde een set koplampen. Jezus, jezus, jezus nog aan toe. Daarachter, heel klein, naderde een tweede set! Ik wilde meteen ophouden, maar een harde klap met een volle hand deed het vlees van mijn billen schudden. 'Doorgaan!' siste Christel, 'Waag het niet te stoppen! En nu haal je ook de blinddoek van Paula weg.'

Een seconde lang weifelde ik nog. Weer een tik op mijn billen. 'Nu!' snauwde Christel.

Ik deed wat me gezegd was en tot mijn verbijstering begon mijn speeltje meteen te zoemen als een dynamo. Ook zij zag de naderende auto's, maar het leek wel of het haar opwinding alleen maar verdubbelde. Schaterlachend liet ze zich neuken op het verkeersbruggetje en toen de eerste auto na een tiental seconden toeterend passeerde, zwaaide ze uitgelaten naar het asfalt. Kraaiend van de vreugde kwam ze vervolgens klaar. Het samenknijpen van haar kutwand agiteerde mijn pik zodanig dat ook ik het niet meer hield en kreunend spoot ik de laatste voorraad sperma die ik nog in mijn ballen had mijn slaafje in, alles en iedereen in dit deel van Frankrijk grondig vervloekend.

Het liep nu tegen vieren en met deze vertoning was effectief mijn tijd als Christels bezit voorbij. We reden terug naar huis en slopen naar de mannententen. Eindelijk zou ik kunnen gaan slapen. Met angst en beven vroeg ik me af of ik morgen ten prooi zou vallen aan de tweede tegoedbonbezitster. Een gedachte die telepathisch door Paula leek te worden opgevangen, want enthousiast riep ze: 'Nu Melanie nog! Ik ben toch zo benieuwd wat zij met u gaan doen, Meester.'

Ik was dat ook wel, maar voor het eerst verheugde me er niet zo vreselijk op, niet met het duivelse talent voor onheil van Boris in de buurt.

Christel lachte gierend en riep uitgelaten: 'Mel's voucher, ha! Daar hebben jullie geen idee van, lieve kinderen! Maar vergeet alles wat jullie je ervan voorstellen. Die dingen zullen zeker niet gebeuren. Neem maar van mij aan dat het een totale verrassing zal zijn. Ha, ha!'

Melanie werd vuurrood en weigerde ook maar één enkel detail van haar plannen te onthullen.

'Het is duidelijk dat jij iets weet, Chris' concludeerde ik. Christel kon haar lachen niet inhouden. 'Dat kun je wel zeggen. My lips are sealed. Laat ik zeggen dat het wel eens heel intens kan worden. Je zult het je nog heel lang gaan heugen!'

Dat klonk me een beetje als grootspraak in de oren. En als Melanie het echt te bar zou maken, zou ik ronduit weigeren, desnoods onder verwijzing naar de diverse veiligheidsclausules in het contract.

Ondanks Boris' aanwezigheid, maakte ik me voorlopig niet al te veel zorgen, maar de lezer begrijpt dat mijn nieuwsgierigheid wel grondig gewekt was en de volgende dagen bracht ik door in een afwisselend angstig en prettig soort anticipatie. Maar op die Franse camping gebeurde verder niets bijzonders. Boris, Dave en ik bleven met Paula, Christel en Melanie optrekken en we hadden op zoveel mogelijk manieren seks met elkaar, in tenten, in meren op bergflanken, onder de sterrenhemel en in de brandende zon. Aan het eind van de tien dagen was iedereen totaal sufgeneukt en uitgeput. Doodmoe reden we naar onze respectievelijke huizen, waar ieder van ons elf uur doorsliep om weer een beetje te herstellen. Boris stuurde me de volgende middag een onderkoeld mailtje: 'Gedenkwaardig weekje. Moeten we vaker doen. Niet weer vijftien jaar wachten.'

Ik bleef me op halfhartige wijze geestelijk voorbereiden op wat Melanie mogelijkerwijs voor snode plannetjes met mij kon hebben. Nog steeds maakte ik me er niet vreselijk druk om, ik achtte haar eenvoudig niet in staat tot vreselijk originele en gewaagde dingen. Het zou wel neerkomen op een dagje beffen, dacht ik, want het was me die week in Frankrijk gebleken dat dat zonder meer haar favoriete vrijetijdsbesteding was.

Ik had me in mijn leven nog nooit zo vergist.