De Furieuze Turnster 03

In dit hoofdstuk wordt Sven aangevallen door drie hitsige danseressen. Barbara en Sven vrijen in een openbare doucheruimte. Barbara krijgt een aanval van furieuze gevoelens en ze verteld waarom ze uit het Olympische turnteam is gezet. Sven begint meer en meer te ontdekken dat Barbara het moeilijk heeft met zichzelf.

§3.1 Wat achtergrondinformatie over Barbara.

Barbara's familie was een stuk rijker, dan ik had verwacht. Haar overgrootvader was al op jonge leeftijd vanuit Italië naar Duitsland verhuist om daar een bestaan op te bouwen, hetgeen de naam Bannaloni verklaarde. De man had goed geboerd.

Normale familieverhoudingen had Barbara nooit gekend. Barbara's vader had zijn hele leven verborgen gehouden, dat hij homo was. Onlangs was hij in elkaar geslagen door potenrammers, nadat hij in West-Berlijn stiekem een homobar had bezocht. Hij lag in het ziekenhuis en was nu, door omstandigheden gedwongen, uit de kast gekomen. Bij de nazi's moest je als homo niet wezen en in de DDR kon je het best alles over jezelf geheim houden. Logisch, dat de man zijn geheim nooit verteld had, zelfs niet aan zijn vrouw en kinderen. Barbara's moeder en broers waren gelukkig niet hypocriet. Men had altijd goed met vader kunnen opschieten en niemand dacht er ook maar één ogenblik aan om hem nu te laten vallen. Barbara's vader was kunstschilder en daarmee was hij aardig bekend geworden. Af en toe had hij wat moeten verkopen aan "bevriende" rijke nazi's of DDR partijbonzen. Zijn beste schilderijen had hij echter verborgen gehouden. Die werken waren nu een kapitaal waard.

Dat "bevriende" vraagt om uitleg. Barbara's oma, de moeder van haar moeder, had chemische biologie gestudeerd. Ze had een flink stuk grond, met daarop een vrij groot landhuis en was een overtuigde nazi. Voor de oorlog was ze flink opgeklommen in de nazi partij. Er werden zelfs lokale partijvergaderingen bij haar thuis gehouden. Na de oorlog was ze zonder blikken of blozen overgestapt naar de communisten, maar ze was in haar hart altijd een overtuigde nazi gebleven. Ze had er veel belangrijke relaties aan overgehouden. Ook bij de Stasi.

De rest van het gezin had altijd enorm de pest aan nazi's en comunisten gehad, maar hadden dat nooit openlijk laten blijken. Barbara zei me ooit een keer:

"Je moet nooit iets over jezelf of over je familie vertellen aan een buitenstaander, helemaal nooit! Als je het toch doet krijg je daar altijd spijt van"

Het gezin had zich altijd, heel verstandig, op de vlakte gehouden. Ze verweten de nazi's dat ze Duitsland kapot hadden gemaakt. Aan hun oprechtheid twijfel ik niet. Tegenwoordig was Barbara de enige die nog regelmatig met oma omging. Ze vertelde me dat het een omzettend aardige vrouw was, die echter wel een heel vreemde en foute overtuiging had. Voor haar familie deed oma alles. Barbara en ik zijn een keer bij oma op visite geweest. Als echte ariër viel ik enorm bij haar in de smaak. Ik was een heel geschikt persoon voor haar kleindochter. In mijn ogen waren de nazi's zware criminelen en dat stak ik niet onder stoelen of banken. Volgens oma zag ik dat helemaal fout. Het gebral van Goebbels en Hitler werd aangehaald om mij te overtuigen: de Joden waren schuldig aan de oorlog. We werden het niet eens, maar ik was Barbara's vriend en voor oma was dat het belangrijkste.

Barbara's moeder was farmaceut. Het was een aardig mens en ze zag er nog opvallend goed uit. Als ik op bezoek kwam, kwamen de "Kuchen" meteen op tafel.

Het mooie appartement waar Barbara woonde, was van haar ouders. Het was nog door haar overgrootvader gekocht. De familie had een huis voor Walt geregeld, zodat Barbara het appartement nu voor zichzelf had.

§3.2 DDR, een mooi weekend, juni 1990.

Barbara had mij een sleutel gegeven er een lintje om gedaan. Volgens haar hoorden we nu officieel bij elkaar. Een soort van verloving?

Met mij ging het goed. Een van mijn opdrachten had veel aandacht getrokken en is uitgebreid in de publiciteit geweest. Het leverde mij meer en betere opdrachten op. De inkomsten stegen navenant. Er bleef zelfs voldoende geld over, om aan rijlessen en een auto te gaan denken. De scheiding van mijn vrouw was in gang gezet. Zij is voorlopig bij haar ouders ingetrokken.

Barbara en ik hadden zowel in Nederland als in de DDR een goed verblijf en aan geld hadden we geen gebrek. Samenwonen was vooralsnog lastig. Voor mij was het onmogelijk om een redelijk inkomen in de DDR op te bouwen en de DDR diploma's van Barbara werden niet in Nederland erkend. We zagen elkaar minder vaak dan we zouden willen.

Barbara was, uit liefhebberij, altijd blijven turnen. Werner en oma hadden haar daarbij geholpen. Haar vroegere olympische niveau had ze natuurlijk niet meer, maar ze was nog altijd ongelooflijk goed. Een tijdje geleden was Barbara lid geworden van een dansgroep bestaande uit tien geweldige meiden van tussen de 20 en 30 jaar. De dames hadden ambitie en dat was volkomen terecht.

De staat had wat mogelijkheden gecreëerd om cultuuruitingen te stimuleren in het kader van: geef het volk brood en spelen, dan blijft het rustig. Er waren "Kulturscheunen," "Kulturhäuser" en "Kulturpaläste." Een Kulturpaläst was een imponerend Stalinistisch multifunctioneel gebouw voor uiteenlopende evenementen. Vaak met veel marmer, statige trappen en grote zalen. Een Kulturhäus was te vergelijken met een provinciaal theater in Nederland.

De dames hadden een optreden geregeld in een "Kulturscheune". De zaal lag aan de rand van een dorp en was omringd door een goed onderhouden erf met gras. Het ging om een omgebouwde boerenschuur, met een houten vloer, klapstoeltjes, podium en een gastenverblijf. In die tijd gingen de Oost-Duitsers heel wat luchtiger met naaktheid om, dan tegenwoordig in Nederland. Het gastenverblijf was één ruimte voor zowel mannen als vrouwen, met wat eenpersoons bedden, kapstokken om je om te kleden en een open doucheruimte.

De dames hadden lokale bobo's, journalisten, vrienden en kennissen uitgenodigd. Er waren zelfs wat kaartjes verkocht. Barbara had mij ook uitgenodigd. Ze wilde dat ik in een keurig pak kwam opdraven en zou doen alsof ik een buitenlandse journalist was die wel wat zag in het optreden. Niemand mocht weten dat ik haar vriend was. Het leek dan net, alsof er zelfs belangstelling was vanuit het Westen.

Vanuit Nederland ging ik rechtstreeks naar de Kulturscheune. Bij binnenkomst zag ik Barbara meteen :-) Haar woest erotiserende geur meende ik ook waar te nemen. Mijn jongeheer reageerde direct. Het was lastig, heel lastig om net te doen alsof ik haar niet kende. Meike en Werner waren er ook. We hadden even oogcontact, maar verder lieten ze niet blijken dat ze me kenden. Ze waren kennelijk ingelicht door Barbara. Aan de perskaart op mijn jasje kon iedereen zien, dat ik de westerse journalist was.

De voorstelling was fantastisch. Echt grote klasse, ondanks dat het podium wat aan de kleine kant was. Goede choreografie met een paar geweldige acrobatische toeren. De dames waren beresterk, ze wierpen elkaar zonder problemen meters door de lucht en de stunts van Barbara waren ronduit spectaculair. Op een gegeven moment danste Barbara over de schouders van haar mede danseressen, die zelf ook aan het dansen waren. Een samenvloeiing van pure kracht en schoonheid. Wonderlijk mooi. Zoiets had ik nog nooit eerder gezien. Na afloop had ik een ruime hoeveelheid foto's. Samen met een interview van de dames, zou dit een mooi verslag opleveren voor de Nederlandse persbureaus. Een gesigneerd exemplaar van dat verslag werd later ingelijst en in de repetitieruimte van de dames opgehangen. Ze waren er trots op dat hun allereerste persbericht was geschreven door een journalist uit het Westen.

Een van de dames was tijdens het interview een beetje aan het flirten met mij. Barbara vond dat duidelijk niet leuk. Om haar een beetje te plagen ging ik in op het geflirt. Barbara moest vooral niet gaan denken, dat ik haar schoothondje was. Dat zou niet goed zijn voor onze relatie.

De dame, ze heette Henrike, kreeg van mij een paar prikkelende vragen, waardoor ze begon te blozen. Barbara liep witheet aan. Ze balde haar vuisten en haar ogen vuurde bliksemstralen op mij af. Dit was de Barbara zoals ik haar had leren kennen. Onstuimig, warmbloedig en een beetje driftig. Die furieuze blik van haar, waarachter haar wilde hartstochtelijke liefde voor mij schuilging, zette mijn hele lichaam in vuur en vlam.

§3.3 Stoeien met drie beresterke danseressen.

Barbara en ik zouden blijven overnachten, evenals Meike en Werner. Barbara was met hen meegereden. Werner kende de bedrijfsleider en wilde nog wat bepraten. Na afloop van het optreden vertrokken de meeste mensen al snel naar huis. Een aantal mensen bleef hangen. De danseressen, inclusief een drietal vrienden hadden net als wij besloten om in het gastenverblijf te overnachten. Er ontstond een gezellig feestje, waarbij de drank ruim vloeide. Veel jonge Oost-Duitsers waren in die tijd tot het hippiedom bekeerd. Wat er bij ons in de tweede helft van de jaren zestig ontstond, leefde nu voort in de DDR, maar wel op een Duitse manier. Wat harder, wat meer Techno ook. Kortom, alles kon, als het maar gezellig was. Jammer dat die sfeer na de Duitse eenwording weer is verdwenen.

Barbara en ik waren van plan om niet al te laat naar het gastenverblijf te vertrekken, omdat onze lichamen broodnodig aan een hernieuwde kennismaking toe waren. Drie danseressen van het clubje van Barbara, waaronder Henrike, zeiden iedereen welterusten en ik zag dat Barbara hen volgde naar het gastenverblijf. Ze zei niets tegen mij. Nog een beetje boos misschien? Toen ik in het gastenverblijf binnenkwam hadden de dames hun schoenen en balletmaillots al uit. Nadat ik mijn jasje op het bed van Barbara had gegooid, trok ik het mooie zijden overhemd, dat ik van haar had gekregen uit. Henrike keek even verbaast, maar toen ging er bij haar een lampje branden.

"Je hebt ons de hele avond voor de gek gehouden. Jij bent Sven, de vriend van Barbara. Die met dat heerlijke orgaan," riep Henrike en begon met een kussen op me in te slaan.

Henrike was het type vrouw waar ik wel op viel en ik weet nu, dat zij destijds ook als een blok voor mij viel. Barbara was bijzonder sensitief. Vermoedelijk had ze direct doorgehad dat het klikte tussen Henrike en mij. Natuurlijk had ik zelf weer niets in de gaten.

Nu kan ik best van twee of meer vrouwen tegelijk houden, maar ik weet zeker dat het Barbara op een onaangename manier zou hebben gekwetst. Zelf zou ik het ook niet prettig hebben gevonden als Barbara wat met een ander zou beginnen. Natuurlijk moest ze dat zelf weten, maar toch. Kortom: Henrike had geen schijn van kans en ik weet nu, dat Henrike dat zelf meteen al door had. Dit gezegd hebbende, was beetje plezier maken met elkaar, natuurlijk niet verboden.

"Laat zien," riep Henrike opgewonden.

De andere dames begonnen me ook te belagen. Het was duidelijk dat de "Amazones" de zaak in eigen hand wilde nemen. Nu was ik al bezig om mij uit te kleden, dus de dames hadden helemaal niet hoeven aan te vallen. Als ik geprotesteerd had, dan waren de dames vast wel gestopt, maar een lekkere stoeipartij met de meiden leek mij wel wat en daarom zei ik, dat ik ze compleet bloot zou strippen als ze doorgingen. Natuurlijk was dat olie op het vuur en het gaf de dames meteen een excuus om mij te ontkleden. Het waren ontzettend sterke meiden, getraind en met een uitstekend uithoudingsvermogen. Ze waren er rotsvast van overtuigd, dat ze mij een-twee-drie in m'n nakie zouden hebben.

Normaal gesproken zou ik een serieus gevecht binnen de kortste keren hebben gewonnen, maar ik kon de dames natuurlijk niet echt pijn doen of bewusteloos slaan. Het was nog niet zo gemakkelijk om me staande te houden. Het lukte de Amazones zelfs om me op bed te duwen en een schoen te ontfutselen, waarna er onmiddellijk een triomfantelijke gejuich uitbarstte.

Zelf maakte ik ook vorderingen. Al snel had ik twee T-shirts en twee bh's veroverd. Nadat bij een van de dames een rokje uitging, riep Henrike dat ik onverwacht sterk was. Wat de andere meiden meteen beaamden. Ze begonnen zich te realiseren, dat ze een goed gecoördineerd aanvalsplan moesten uitvoeren, omdat ze het anders niet zouden redden. Inmiddels had ik een van de strijdsters met een geweldige krachtsinspanning op een bed verderop geworpen. Daar stonden de Amazones even beduusd van te kijken.

De dame in kwestie was slechts even uit het veld geslagen en kwam al weer op me af. Het leek me het beste om ze alle drie zo snel mogelijk van hun kleding te ontdoen om ze vervolgens onder controle te brengen. Een doortastende aanpak was vereist. Er ging een shirt uit en er vlogen nog twee rokjes weg. Een derde bh en twee slipjes volgde. Nu had ik twee Amazones naakt en de derde had alleen nog een slipje aan. Bij mij ging de tweede schoen uit. Barbara zat geboeid toe te kijken. De dames riepen dat ze moest komen helpen. Ze aarzelde, ze wist kennelijk niet voor wie ze partij moest kiezen.

Op dat moment zag ik mijn kans. De arm van de strijdster met het slipje trok ik tussen twee bedspijlen door. Met mijn linkerhand hield ik haar pols vast. Ze zat nu ongemakkelijk op haar hurken naast het bed en was voorlopig onder controle. Dat koste me wel het gebruik van mijn linker arm. Zelf ging ik op het bed zitten en trok met mijn rechterarm de naakte Henrike naar mij toe. Vervolgens sloeg ik mijn rechter arm om haar nek en ik greep met mijn rechterhand de pols van de strijdster in het slipje. Mijn linkerhand was nu weer vrij en daarmee ik greep het laatste naakte meisje. Met mijn voeten duwde ik haar benen onder haar uit en klemde mijn dijen om haar nek.

Drie blote Amazones onder controle en ik had zelfs nog een hand vrij. De strijdsters bevonden zich alle drie in een vrij ongemakkelijke houding, terwijl de situatie voor mij prima was vol te houden.

Barbara zat me in stomme verbazing aan te kijken en riep: "Wie ist das möglich."

Henrike schreeuwde gefrustreerd: "Mist."

De Amazones waren vernederd en zaten er wat schaapachtig bij. Nadat ik even had gewacht vroeg ik lachend: "Zijn jullie uit gestoeid of moet ik jullie naar de zaal brengen en hier de deur op slot doen? Als het jullie behaagt zou ik me nu eindelijk wel eens willen uitkleden om te kunnen douchen."

Ze voelden er niets voor om naakt in de groep gezellige mensen te worden gedropt. Bovendien wilden ze nog altijd zien waarmee de natuur mij had uitgerust. De keuze was eenvoudig en ik liet de Amazones vrij. Op mijn vraag of ik iemand pijn had gedaan, werd ontkennend geantwoord zodat Barbara daar gelukkig niet naar hoefde te kijken. Mijn overhemd, hemd, beide sokken en mijn pantalon trok ik uit. Een onderbroek had ik, zoals ik een paar weken eerder had beloofd, niet aan.

De drie blote Amazones hadden geïnteresseerd toegekeken. Ze waren uitermate nieuwsgierig naar datgene waar Barbara zo over had opgegeven.

"Hij is inderdaad schattig," zei Henrike. Ze leek een beetje teleurgesteld. Na Barbara's enthousiaste verhalen had ze zich er meer van voorgesteld.

Ze kwam op me aflopen om mijn leuter ter had te nemen voor een nadere inspectie. Dat werd Barbara te veel. Ze sprong op ons af en duwde Henrike opzij.

"Dat is mijn piemel! Jullie moeten er vanaf blijven!" riep Barbara jaloers terwijl ze mijn slurf greep.

§3.4 Douchen.

"Als je dat niet te gevaarlijk voor mijn jongeheer vindt, zou ik me graag even douchen," zei ik provocerend.

"Dat is goed. Wacht even op mij," zei Barbara en liet los.

Ze trok haar kleren uit en greep een handdoek. Vervolgens werd ik aan mijn handvat naar de doucheruimte getrokken en onder een van de douchekoppen geplaatst. De drie blote Amazones volgden en kozen ook elk een douchekop. Een van de dames opende de kraan en alle douchekoppen begonnen water te regenen. Barbara pakte de zeep en we zeepten elkaar in. Mijn jonge heer profiteerde daar ook van en begon onmiddellijk te groeien. De drie Amazones zagen dit natuurlijk. Door het gespetter heen hoorde ik, dat een van hen vol bewondering riep:

"Kijk nou eens hoe dat schattige ding aan het groeien is. Niet normaal."

Barbara keek me trots aan. Ze showde me graag, maar o wee als iemand te dicht in de buurt kwam.

Barbara wilde mij ook nog met doucheolie inmasseren. Ze vond dat, ik dan zo lekker aanvoelde en rook als we straks in bed lagen. Mijn hoofd werd als eerste onder handen genomen, daarna mijn armen, benen en voeten. Mijn lichaam kwam als laatste aan de beurt. Ze begon met mijn schouders en van daar langzaam naar beneden.

Barbara kwam achter me staan en masseerde ongegeneerd mijn kruis. Ze wilde mijn apparaat demonstreren, bovendien was ze hitsig en kon ze zich echt niet langer inhouden. Met ferme hand werd mijn inmiddels forse paal gegrepen, om af te trekken. Het was duidelijk dat ik van haar was.

De natuur moet zijn loop hebben. Onontkoombaar. Alleen aftrekken is iets dat Barbara eigenlijk zonde vindt. Een erectie moet beter worden benut. Zonder enige schaamte besprong ze me dan ook met haar beide benen wijd uit elkaar. Ze sloeg haar armen om mijn nek en liet haar paradijs over mijn knots zakken. Onze lippen vonden elkaar en zogen zich vast in een intieme zoen. De benodigde verbindingen waren tot stand gebracht, we waren klaar voor onze paringsdans. Het was de tweede keer dat we het staand deden. De wereld om ons heen verdween.

"Eindelijk," zuchtte Barbara. "Wat heb ik hier naar verlangt."

"Ik ook," fluisterde ik in haar oor. Onze lippen zogen zich onmiddellijk opnieuw vast.

Innig zwierend in de warme regen greep ik naar Barbara's oorlelletjes. Ze raakte direct in hevige stuiptrekkingen. Zo'n intieme tango is best lastig op een natte, gladde tegeltjes vloer. We raakten wat uit balans en om niet te vallen, liet ik ons snel op de vloer zakken. Gelukkig liep dat goed af. Voor de seks maakte het niet uit. Wij zweefden samen in het volstrekte niets. Het heelal zou pas weer ontstaan na de oerknal, zodat er dus niets was dat ons kon stoppen.

Voor de toekijkende Amazones was het net of we op warm ijs bezig waren. We kronkelden alle kanten uit. Voor ons was het een bijzonder aparte sensatie. We waren aan het seksolieworstelen. De daad werd flink bemoeilijkt, omdat alles glad was. We kregen maar weinig grip op elkaar. Uiteindelijk vonden we een geschikte positie. Barbara lag met haar buik op mijn buik, dubbel geknikt met haar benen langs mijn buik en borst. Voeten bij mijn en haar schouders. Nu kon ik beletten dat Barbara wegschoof, door haar vast te houden bij haar schouders. Dit werkte goed en Barbara was zelfs zo lenig dat we nog konden zoenen ook. Mijn seksstaaf was extra hard en lang. Het was alweer enige tijd geleden, dat we hem hadden gebruikt. Voorzichtig schoof ik mijn lans verder het paradijs in. Helemaal tot het einde. Door de manier waarop we lagen was Barbara's hemelpoort goed bereikbaar. De penetratie was dan ook heel diep. Mijn eikel raakte iets. Barbara voelde het ook. We keken elkaar aan.

"Doet dit pijn?" vroeg ik.

"Nee," zei Barbara. "Het voelt zelfs wel prettig. Het is net als met gewoon aanraken. Strelen is fijn en slaan doet pijn. Als je niet te hard stoot is er niets aan de hand. Het is iets waar ik zelf ook om moet denken."

Onze lippen zogen zich weer vast. Nu we precies wisten waar we aan toe waren konden we onze gang gaan, zonder dat Barbara straks buikpijn zou krijgen. We leefden ons helemaal uit. Steeds sneller, woester, nog sneller en dan even heel rustig, waarna we de spanning opnieuw opvoerden. Nog een keer en nog een keer, totdat... totdat Barbara hevig en oncontroleerbaar begon te schokken en te trillen. De warme regen kletterde onophoudelijk door en had geen weet van alles wat er met de lichamen gebeurde waarop haar druppels terecht kwamen. Barbara keek me even later met een diep gelukkige, kletsnatte glimlach aan en zei: