De Harem: 03 Aan de ketting.

Nora was fit, maar het gevaar dreigde toch, dat ze zo uitgeput zou raken, dat een orgasme niet meer mogelijk was. Dat was uiteraard niet de bedoeling. Nora's lichaam was mij nog onbekend, dus ik lette goed op, om het juiste moment te bepalen, waarop ik haar zou toestaan zich over te geven. Beheerst ging ik verder met het kneden en strelen van Nora's heerlijke, zachte en toch stevige borsten en de daarop staande keiharde tepels. Haar woning en deurknop kregen ook ruimschoots aandacht.

We bleven elkaar aankijken. Haar donkerbruine ogen gloeiden. Nora trilde iets. Ze was bijna door haar krachten heen en dat was maar goed ook, want ik was zelf ook aan het eind van mijn Latijn. Nu is het juiste moment dacht ik en trok haar hoofd naar me toe, om haar nog een heel intieme zoen te geven en fluisterde: "Als je wil, mag je je nu wel laten gaan," terwijl ik haar liefdevol over haar billen streek en nog even extra diep door pompte.

Nora kon zich niet meer inhouden en kwam onmiddellijk. En hoe. Stuiptrekkend, schokkend, kronkelend. Het ging maar door. Eindeloos. Ze trad buiten zichzelf. Het was al bijna een uur geleden dat ik zelf was klaar gekomen en mijn tweede orgasme drong enorm aan. Het werd mij te machtig en ik explodeerde ook. Het was super.

Nora wilde het uitschreeuwen, maar er kwam niets uit haar keel. Zoals verwacht, kon ik mijn lans ondanks mijn orgasme, krachtig overeind houden. Nora kronkelde en schokte nog enige tijd door.

"Donders, wat mooi, wat prachtig. Uit de Kunst." hoorde ik een geëmotioneerde Nicole in mijn oortje roepen.

Ons publiek begon te klappen en Linda riep: "Dat zoiets bestaat, ongelooflijk!"

Nora kwam tot rust. Ze had haar ogen gesloten. Na enige tijd hoorde ik een diepe zucht. Ze opende haar ogen en keek me ingelukkig aan. Ze probeerde wat te zeggen. Het lukte niet. Ze kon nog altijd geen woord uitbrengen. We bleven liggen. Zij op mijn borst en ik met mijn liefdeslans in haar paradijs.

We keken vol verliefdheid door elkaars ooglenzen heen, direct in elkaars innerlijk. Onze geesten kronkelden volledig om elkaar heen en vervlochten zich tot een dubbele helix, net zoals bij DNA. We raakten samen in een trance. Haar woorden waren niet meer nodig. We begrepen elkaar zomaar vanzelf.

Na een kwartier werd het Linda te machtig: "Hé Jard, Nora heeft je toch maar mooi klein gekregen. Waar blijf je nou met je praatjes?"

"Niks praatjes," riep Nora onstuimig.

"Hij is geweldig en zijn paal staat nog steeds knoert hard in mijn lichaam. Hij is echt niet klein te krijgen."

Nora keek me weer in mijn ogen en zei: "Ik ben helemaal knetter gek op jou. Wat er zojuist is gebeurd zal ik nooit, maar dan ook helemaal nooit meer vergeten en ik wil je nooit, nooit meer kwijt. Je mag me alles vragen en alles met me doen, ik weet hoe je bent en ik vertrouw je volledig. Ik ben voor altijd van jou."

"Dat wist ik al en ik wil jou ook nooit meer kwijt," zei ik vlak voor onze lippen elkaar raakten.

WORDT VERVOLGD.