Een Leven Voor Een Leven

'Pas maar op dat je niet blind wordt.'

'Nee, zo erg is het ook weer niet.'

We praatten over koetjes en kalfjes. Ze had iets op het hart, dat was duidelijk, maar ze durfde er niet over beginnen. Dus nam ik uiteindelijk het initiatief.

'Jouw beurt voor een mededeling. Je wilde me iets vertellen, en dat moest kennelijk spiernaakt gebeuren.'

Ze bloosde. 'Dat was toeval. Maar toen bedacht ik dat het wel een goede verleidingstruc was.' Ze aarzelde. Toen, uitdagend: 'Ik wil een kind van je.'

Ik zette mijn glas neer en keek haar aan. Van de pure schrik kromp mijn half-erecte pik weer ineen.

'Ernie, mijn man, wil niet of kan niet. Morgenavond vlieg ik terug naar Old Blighty, de dag daarop lig ik bij hem in bed. Als ik daarna zwanger blijk... helemaal verklaarbaar.'

Ze zag me weifelend kijken.

'Ik ben toen ik hierheen werd gestuurd gestopt met de pil. Eerlijk gezegd heb ik ze per ongeluk laten liggen in mijn kluisje op de kazerne. Als ik het goed uitreken ben ik vandaag vruchtbaar. Overmorgen is het te laat, zelfs al hij het kàn, wat ik betwijfel.' En toen, veel zachter: 'Je bent mijn held, ik wil een kind van jou.' Daarna weer met meer bravado: 'Trouwens, je bent me wat verschuldigd. Een leven voor een leven.'

Ze viel stil, keek me smekend aan en zei met een klein stemmetje: 'Please?'

'Maar...'

'Je wilt me, beken het maar. Ik heb je wel geobserveerd, de afgelopen week.' Ze stond op, kwam op me af. 'En jij mij, dat weet ik zeker.'

Ik had van alles tegen kunnen werpen, maar vijf maanden celibaat, een week loeren, en vooral dat prachtige lichtbruine lichaam tegenover me verraadden mij. Meer dan dat. Iedere militair weet dat er geen beter afrodisiacum is dan levensgevaar. Het is niet voor niets dat in de hele wereldgeschiedenis na een veldslag de overwonnen niet alleen geplunderd werden, maar dat er verkracht werd (en wordt) tot in het beestachtige. Soldaten die in het moederland keurige heren zijn gaan op missie als bruten te keer. Hoe gevaarlijker de missie, hoe grover de mensenrechtenschendingen. De drang tot voortplanting is enorm. Trouwens, iedereen -- man of vrouw -- die ooit een ernstig auto-ongeluk gehad heeft weet waarover ik het heb.

Tot zover de theorie. De praktijk was dat ik tot dan toe niet beseft had hoe verschrikkelijk, ongelofelijk _geil_ ik eigenlijk was. Ik liet haar maar al te graag begaan toen ze mijn gulp openritste en mij begon af te zuigen. Binnen een paar tellen was ik keihard.

Ze had mijn leven gered, dat is waar. Een leven voor een leven is een heel krachtig argument. Even nog had het verstand de overhand: 'Tanya, stop. Als het uitkomt... Een officier die een ondergeschikte... ' Ik had natuurlijk ook mijn vrouw moeten noemen, maar tot mijn grote schande dacht ik daar op dat moment helemaal niet aan.

'Pfff, waarom zou het uitkomen? Ga je er verslag van uitbrengen aan het hoofdkwartier? Nou dan.'

'Maar...' ik keek naar de openstaande poort van het hotel.

Ze volgde mijn blik. 'Yeah, right.' Ze trok me overeind. 'Ga maar mee. Ik heb de bruidssuite gekraakt.' Met haar ene hand pakte ze de glazen en de fles, met haar andere sleurde ze me mee.

Ruim voordat we bij die suite waren nam mijn lichaam de besturing over. Ik trok haar naar me toe, betastte haar borsten, haar buik, haar schaamstreek. Ik drukte mijn lul, die nog omhoog stak uit mijn gulp, tussen haar prachtige billen. Ik trok haar achterover en kuste haar, vol op de mond.

Zelfs als ze dat al gewild had kon ze zich niet verweren, met maar één hand vrij. Maar het was al lang duidelijk dat geen haar op haar hoofd erover dacht mij af te weren. Ze was een kop kleiner dan ik, ik moest ervoor door de knieën, zij rekte zich uit en gretig kuste ze terug. Zij had óók een week lang iedere nacht haar leven gewaagd! Nu was het mijn beurt om haar borstjes op te tillen, ze op mijn handen te wegen, ze te schudden, haar tepels te zoeken.

Strompelend, vrijend, zoenend, tongend, bereikten we de suite en vielen neer op het grote bed. Ze zette richtte zich meteen weer op, zorgvuldig de fles en de glazen op een tafeltje, ging toen tussen mijn benen zitten en nam mijn lul weer in haar mond.

Ik streelde haar hoofd, maar kon haar lichaam niet bereiken. Ik schoof onder haar vandaan, draaide haar om. Nu lagen we in positie soixant-neuf, ik kon haar beffen terwijl ze mij pijpte. Eindelijk kon ik me uitleven op die prachtige kut! Ik kuste haar dijen, haar grote schaamlippen, zoog haar vlezige kleine lippen naar binnen. En natuurlijk haar kittelaar, de plooi boven haar kutje. Ik liet mijn handen over haar harde ronde billen glijden, kneedde haar, trok haar billen wijd, streelde haar rug. Terug naar haar benen, maar nu met mijn tanden. Ik beet zachtjes in de binnenkant van haar dijen, likte een paar tellen haar clit, zoog opnieuw aan haar lipjes. Ze kwam dan misschien net uit het zwembad, toch rook ik haar opwinding. Ja, ze stond al een beetje open. Ik begroef mijn tong diep in haar, likte en beet haar waar ik kon. Spuugde haartjes uit, dat wel.

Zij had mijn pik inmiddels een bad gegeven, mijn ballen gelikt en in mijn dijen gebeten. Nu begon ze me af te trekken.

'Tanya, stop. Anders kom ik...' hoe zeg je in hemelsnaam in het Engels dat je niet te vroeg klaar wilt komen?

Ze schoof onder me vandaan. 'Uitkleden!'

'Aye aye, Chief.'

Ze kon er niet om lachen. Ik trok mijn overhemd uit, maar het ging haar niet snel genoeg. Ze sjorde mijn broek en mijn onderbroek tegelijk omlaag. Mijn lul bleef steken in mijn onderbroek. Met een boze grom bevrijdde ze hem. Volgende halte waren mijn schoenen, stevige soldatenkisten. Ongeduldig trok ze de veters los, wurmde ze met sokken en al van mijn voeten, smeet ze weg. Mijn broek ging er achter aan. Nu waren we beiden naakt. Ze stond voor me zoals ze een kwartier eerder in de lobby voor me gestaan had, sexy en uitdagend. Nu beheerste ik me absoluut niet meer. Ik tilde haar op alsof ze niets woog, kuste haar, lebberde aan haar borsten, zoog aan haar tepels, zoog aan haar hals. Zij hield het hoofd er beter bij dan ik en duwde me weg: 'Geen zuigzoenen, geen blauwe plekken daar. Ernie is niet helemaal gek.'

Ik gooide haar met een zwaai op het bed. Ik ging schuin naast haar liggen en liet mijn handen gaan. Strelen, aaien, knijpen, en weer strelen. Borsten. Hals. Haren. Weer borsten. Tepels. Weer borsten, die heerlijke harde borstjes, die zo vrolijk wipten als ze in het water dook. Tepels, inmiddels stijf en gevoelig. Buik, navel. Verder omlaag, schaamhaar, dijen. Anticiperend, ik denk onbewust, opende ze haar benen. Kittelaar. Met een vinger erlangs, rondjes draaien. Buitenste schaamlippen. Binnenste schaamlippen. Even aandringen... ik had een vinger in haar. Ze gromde van geilheid.

Ondertussen deed zij ongeveer hetzelfde bij mij. Mijn borst, mijn hals, mijn hoofd. Mijn pik. Ze richtte zich op en probeerde me weer te pijpen, maar ik drukte haar terug op het bed. Bedelend om kusjes. Kusjes? Haar tong wurmde zich bij mij naar binnen, ze beet in mijn onderlip. Ze was korter dan ik, kroop tegen me op. Zo kon ik nog makkelijker bij haar kutje. Eén vinger, twee vingers, ik masturbeerde haar. Grommend reed ze op mijn hand. Ik richtte me op, probeerde haar klaar te vingeren. Maar nu drukte zij mij omlaag. Ze ging op haar knieën zitten, sloeg een been over mij heen, spreidde met wijs- en middelvinger haar schaamlippen, pakte met haar andere hand mijn pik, geleidde me in zich. Een prachtig gezicht, dat bruine lichaam met die zwaar behaarde buik waarin de felroze spleet, die langzaam, langzaam, om mijn piemel naar beneden gleed. Ze was van fluweel, ze was van zijde, haar honingdauw gleed langs mijn pik. Maar ze had sterke spieren. Ze bereed me. Drie, vier keer schokte ze op en neer, toen zat ik tot aan mijn schaambeen in haar. Schaambeen tegen venusheuvel, haar kittelaar schurend in mijn schaamhaar. Ik nam haar tempo over. Haar borsten dansten boven mij. Ik klauwde ernaar, hapte ernaar, kneedde ze, kuste ze, probeerde een tepel te vangen. Maar ze bewoog nu wild, ik kon haar deinende borsten niet langer volgen. Mijn zaad schoot omhoog, ik moest me beheersen. Denk aan die Commander op HQ. Denk aan de reactie van mijn aflossing als ze die beschoten jeep zien. Repeteer de commando's om het geweer te presenteren. Denk aan...

Ze kwam klaar. Ze beheerste zich niet, goed dat er geen mensen in het gebouw waren. Ik denk dat ze het tot op de markt konden horen: 'yes, yes, yes, Oh God yes, yes, I am coming, I come, Oh Christ I come, fuck, fuuck, fuuuuck... yes, YES YES!' Ze gleed half van me af, maar ik had mijn handen op haar heupen, bestuurde haar, bewoog haar op en neer tot ik haar voelde verkrampen. Nog drie, vier diepe slagen, en ze viel van me af. Nu liet ik haar gaan, ving haar op, drapeerde haar op bed. Ze was zo slap als een lappenpop.

Ze lag zeker een minuut uit te hijgen terwijl ik haar bezweette lichaam streelde. 'Christ, that was good. I needed that.'

Ja, dat was me inmiddels wel duidelijk.

'Ben jij klaargekomen?'

'Nog niet.'

'Nou. Waar wacht je op dan?' Ze spreidde haar benen. 'Vooruit. Ik wil je zaad, ik wil je kind.'

Nu rolde ik op haar. Ik stak mijn pik diep in haar, in één machtige stoot. Als ze ooit al enige schroom had gehad, die was nu geheel verdwenen. Ze bewoog haar onderlichaam op en neer in het zelfde tempo als ik het mijne, ervoor zorgend dat haar clit met iedere stoot mijn schaambeen raakte. We neukten als apen, als beesten, als een machine. Ze stond inmiddels zo ver open en ze was zo nat dat ik haar nauwelijks meer voelde. Al neukend, al stotend, trok ik haar mee naar het voeteneind van het bed, tilde haar op en ging staan. Ze begreep precies wat de bedoeling was en zonder een slag te missen sloeg ze haar armen om mijn hals, haar benen om mijn heupen. Ik legde mijn handen onder haar billen en al knijpend, al knedend bestuurde ik haar tempo. Ik moet bekennen dat ik haar als een groot masturbatie-speeltje behandelde.

Niet dat ze het erg vond! Zij masturbeerde zich ook vrolijk, ze reed tegen me op, haar sterke benen om mijn middel, één hand om mijn nek geslagen, de andere nu eens knijpend in haar eigen tietjes, dan weer vrijend met haar eigen kittelaar. Het verbod op zuigzoenen gold kennelijk niet voor haar, ze zoog en ze beet in mijn borst, krabde mijn rug, trok me met die zwemmersarmen naar zich toe en kuste mijn kin, mijn lippen, mijn neus. Zo klein als ze was!

Ik had de besturing nu zelf in de hand. Een klein deel van mijn hersens -- het rationele brein -- observeerde haar en lette op tekenen dat ze weer klaar zou komen. Dit keer zou ze me niet te snel af zijn. Maar ook, romantisch als ik ben, probeerde ik tegelijk met haar klaar te komen. Hoewel: het grootste deel van mijn hersens -- het reptielenbrein -- observeerde niets en was bezig met neuken, met naaien, met stoten als een baviaan, met voortplanten, met de pure ontlading van de doodsangst die ik nu pas voelde. Is het extra opwindend als een vrouw je vertelt dat ze zwanger wil worden? Is het extra opwindend als ze zich aan je overgeeft met een primitieve lust die ik tot dan toe niet kende -- maar instinctief herkende? En beantwoordde! Ik weet wel dat ik die middag zo ongelofelijk, zo rete-bere-klote _geil_ was, dat het een wonder is dat ik haar niet van mijn pik af de lucht in spoot toen ik klaar kwam. Haar vagina was bij deze staande neukpartij gekromd om mijn pik, ik voelde nu haar grot goed -- dat gladde, gesmeerde, meegevende, heerlijk verende vrouwelijk orgaan. Ik hield geen rekening meer met haar, mijn handen onder haar billen tilden haar hoog op en lieten haar met een klets weer neervallen. We sopten, we geilden, we kwijlden -- neuken is lichaamssappen uitwisselen. Alle sappen: mijn hoofdwond was weer open, er stroomde een straaltje bloed langs mijn wang, druppelde op haar borstjes. Zij smeerde het uit, op haar tepels, haar navel, haar onderbuik. En de mijne, natuurlijk.

En we kwamen klaar. En hoe! Eerst het zuchten en kreunen, dan de tekst, onverstaanbaar, maar met een of twee keer een duidelijk hoorbaar 'Vincent' erin. Haar kut krampte om mijn lul tot het schrijnde, ze begon onbeheerst te bewegen, haar benen schokten, ze viel bijna van me af. Maar ik klampte haar stevig vast, pompte haar nog vier, vijf slagen op mijn keiharde pik op en neer en kwam ook. Nu maakte ìk de herrie, blazend en brullend als de eerder genoemde baviaan. Wat ze die dag op het marktje voor ons hotel gedacht zullen hebben... ach, ze herkenden het waarschijnlijk wel.

Ik ben niet zo'n enorme spuiter, maar die keer voelde het alsof het nooit zou stoppen. Keer na keer krampte mijn lul en spoot ik een straal bij haar naar binnen.

'Niet terugtrekken hoor! Doorgaan, ja, ja, jaahhh.'

Alsof er een haar op mijn hoofd was dat dacht aan terugtrekken. Als zij al een kind wilde, ik op dat moment ook, dierlijke voortplantingsdrift had mij in zijn greep.

Nahijgend, strelend, nog steeds geilend lieten we ons op het bed vallen. Natuurlijk verslapte mijn pik en met een plofje schoot ik uit haar. Meteen liep er een straaltje zaad -- ongetwijfeld vermengd met haar eigen geil -- uit haar kutje, haar bilspleet in. Met een hand probeerde ze het stroompje in te dammen, terug te geleiden haar vagina in. Met de andere pakte ze een kussen, legde dat onder haar billen. Zo instinctief als ik alles wat ik aan zaad had in haar gespoten had, probeerde zij geen druppel te vermorsen. Dat lukte natuurlijk niet, binnen de kortste keren zat het kussen onder de vlekken. En onder mijn bloed. Ze trok het onder zich uit en giechelde: 'Bruidssuite, hè? Het kamermeisje zal zich morgen wel wat afvragen.'

Ik ging rechtop zitten, salueerde en zei: 'Mission accomplished, Chief?' Dat was volstrekt ongepast, een meerdere salueert nooit als eerste.

Ze giechelde weer en gaf in dezelfde geest het bevel: 'Let's mop up the victims, Lieutenant.' Dus de rest van die nacht hebben we vrijend en neukend doorgebracht. Pure lust, nodig was het niet meer, maar die eerste neukpartij was ons beiden prima bevallen.

Om acht uur kwam het kamermeisje en bijna tegelijkertijd onze aflossing, dus vanaf dat moment was het weer formeel 'Chief Llandrig' en 'Sir' -- en zonder giechelen.

Toen we terugkwamen op het hoofdkwartier werden we meteen van elkaar gescheiden en onafhankelijk van elkaar verhoord door de Militaire Inlichtingendienst. Iedereen vermoedde dat mijn officiële rapport waarschijnlijk gelogen was, maar wat Tanya al voorspeld had kwam uit: Mission Control was al lang blij dat we het gebied gepacificeerd hadden, er waren geen klachten van de bevolking en de verhalen die Tanya en ik opdisten kwamen kennelijk voldoende met elkaar overeen, dus liep het allemaal met een sisser af. Ik verdween de ziekenboeg in, Tanya werd de volgende dag gerepatrieerd. De laatste keer dat ik haar zag was toen we uit de helikopter stapten. Op het platform liep ze een meter of wat voor mij uit. Ze draaide zich om, sprong in de houding en salueerde: 'Thank you, Sir.'

Ik beantwoorde haar saluut, op de Britse manier, open hand naar haar toe, stram als een parade-soldaat. Ik mepte tegen het verband, maar het kon me niet schelen. 'At ease, Chief. And thank _you_.'

Ze draaide zich om en pakte haar plunjezak. Nog één keer keek ze over haar schouder, zwaaide met haar vrije arm. Een inlichtingenofficier kwam naar mij toe: 'A word with you please, Lieutenant.' Hij nam mij mee de andere kant op. Ik heb Tanya nooit meer gezien.

Negen maanden later kreeg ik via de Verenigde Naties en de NAVO het geboortekaartje van ene Vincent Llandrig. Mijn zoon, of toch van haar man? Ik zal het nooit weten. Wat ik wel weet is dat ze, zoals die Commander daar in Noord-Afrika al liet doorschemeren, een lintje heeft gekregen. De Conspicuous Gallantry Medal, best een hoge decoratie. Ik heb haar -- weer via de NAVO en de VN -- een briefje geschreven waarin ik haar feliciteerde met de geboorte van haar zoon en met haar medaille. Een zorgvuldig neutraal gehouden tekst, zodat de militaire censor geen argwaan zou krijgen. En haar man, want die zou het ook wel lezen.

En mijn vrouw? Haar zwangerschap verliep dit keer vlekkeloos. Vier maanden later werd mijn oudste geboren, een dochtertje. Ik had verteld dat Tanya mijn leven gered had, en hoe het op die berg werkelijk gegaan was, dus mijn dochter heet ook Tanya. Maar ik heb nooit iets verteld over die ene nacht overspel daarna. Of mijn vrouw iets vermoedde? Ik denk het niet. Hoewel, toen onze Tanya opgroeide keek mijn vrouw me af en toe schattend aan als ze hoorde hoe ik de naam van mijn dochter uitsprak. Ja, dat was niet altijd eerlijke liefde voor het kind, maar soms ook de overspelige herinnering aan de Chief die van mij een leven voor een leven verlangde.