Reünie

Tijdens het eten was ik Julia ontvlucht, wanhopig had ik me in een gesprek gewerkt met mijn oom, we spraken zelden eigenlijk, maar die avond realiseerde ik me dat die man heel veel wist. Hij was expert op het gebied van vleermuizen en had een grappig verhaal over een observatie.

Tijdens een expeditie in in de binnenlanden van zuid-amerika had hij een tijd een aantal jongen gevolgd van een soort die hij had ontdekt. Bij die bepaalde soort hebben de vrouwelijke jongen later een voorkeur voor hun oudere mannelijke nestgenoten. Hij vond het een grappig detail, ik dacht meteen weer aan hoe het zat tussen neefjes en nichtjes.

Julia bleef mijn brein binnensijpelen.

Die avond deden we met de hele familie een bordspel. Normaal was dit regelmatig terugkerende onderdeel van de reünie het hoogtepunt voor ons. Het was traditie om Mike zo subtiel in de war te brengen dat alleen wij het door hadden.

Dit jaar had ik de missie om Julia zo veel mogelijk te negeren.

's Avonds nadat iedereen elkaar welterusten had gewenst nam ze me, net voor ik mijn kamer in wilde lopen, apart

"Wat is er Jeroen? Je doet zo raar ineens"

Ze was gekwetst, ik wilde vanalles uitleggen over mijn redenen om te doen zoals ik deed en plotseling realiseerde ik me iets anders.

Ze had gelijk, ik kon haar niet zo behandelen, we waren vrienden, dat ik ineens iets meer zag was mijn probleem, maar zo kwetste ik haar.

Ik keek haar aan "Het spijt me Juul, ik doe raar tegen je, ik zal proberen erop te letten, ik zit met iets wat ik recht moet zetten en dat reageer ik af op jou, het spijt me"

Ik sloeg mijn armen om haar heen en knuffelde haar. Een poging om het genieten van haar lijf tegen het mijne te negeren sneuvelde een dappere maar roemloze dood.

Tijdens het ontbijt piekte ze een hagelslagje tegen mijn neus, ze grijnsde

"Ik wil vandaag naar het dorp, winkelen"

Ik keek haar aan, ik wilde weigeren, maar bedacht me dat we dat al jaren deden, al sinds ik mijn auto had nam ik haar af en toe mee op stap, zeker tijdens de reünie week.

"Natuurlijk hoogheid"

Julia schoot in de lach om haar eigen dwingende toon maar glunderde en stuiterde desalniettemin als een blij kind de trap op om zich om te kleden.

Ik wachtte op haar terwijl ik op de stenen rand van het terras zat. Ik stuiterde een klein uurtje platte keitjes over het water terwijl ik nadacht over Julia.

Ik hield mijn deur voor haar open, mijn god. Ik twijfelde of ze het erom deed of gewoon echt niet doorhad wat voor prachtige vrouw ze geworden was. Haar kleding was zo sensueel, aanlokkelijk.

Witte glanzende kousen tot net boven haar knie lieten een deel van haar prachtige dij onbedekt. Een heel dun kort zomerjurkje van hemelsblauwe soepele stof die rond haar vormen viel en bewoog alsof de zwaartekracht extra werking had rond haar borsten en billen begrensde de bovenkant van het zicht op haar heerlijke dijen.

Bruine krullen, opgestoken in een rol met langs haar sober opgemaakte gezichtje twee pijpenkrullen.

Tijdens het rijden keek ik regelmatig vluchtig opzij, haar rokje zat opgekropen, meer huid was zichtbaar.

Ik weet het, in een zwembad zie je meer, maar dat stukje huid van mijn nichtje, die verboden pracht deed iets met me. Daarnaast weet ik zeker dat Julia het mooiste wezen op aarde is.

Ik was verliefd, ik wist het zeker.

Het dorpje was een klein, één winkelstraat en wat cafeetjes. Ik vroeg me af wat Julia moest, ik bedoel, er was echt niets te vinden hier.

Blijkbaar dacht Julia er anders over. Gearmd liepen we winkel in winkel uit. Ik snap vrouwen niet, ik zie niet in wat ik bij een Blokker moet als ik geen brooddoos nodig heb, maar ok, Julia aan mijn zij was wel iets dat me kon bekoren dus zonder te klagen liet ik me meevoeren.

Op de hoek waar vroeger een grote doe het zelf winkel had gezeten zat tegenwoordig een restaurant, het was een luxe restaurant, tenminste zo zag het eruit. Ik dacht even na en keek op mijn horloge, het was tegen twaalven.

"Heb je trek?"'

Ze keek me aan en knikte stralend.

"Zullen we hier wat eten? Ziet er sjiek uit."

Het etentje voelde als een date met de liefde van mijn leven. Ik heb in mijn leven weinig dates gehad, dus weinig vergelijkingsmateriaal, maar als ik een perfecte date moest omschrijven dan was die middag met haar in dat restaurant. Er was niets meer over van de aap, het jongensachtige meisje dat altijd mijn nichtje was geweest, ik zat daar met een volwassen, aantrekkelijke en heel gezellige vrouw.

Op de terugweg keek ze me een paar keer aan, een brede lach.

"Ik vond het echt heel gezellig Jer, we moeten elkaar echt vaker gaan zien, ik heb zo'n leuke tijd met je".

Ik was het met haar eens, het was gewoon gezellig en ondanks mijn gevoelens was ze nog steeds een goede vriend van me, nu volwassen en ongelofelijk sexy. Maar vooral een goede vriend.

"ja ik denk ook dat we wat vaker moeten gaan afspreken"

Ik keek naast me en zag haar lach en twinkeling in haar ogen. Natuurlijk interpreteerde ik het weer compleet verkeerd, maar ik dacht echt iets te zien van verliefdheid.

Die avond en de dag erna waren vol momenten waarop ik de indruk kreeg dat Julia een vrouw was die interesse in mij toonde. Ik liet me steeds vaker verleiden om haar net wat langer beet te houden dan wenselijk was en Julia liet tot overmaat van ramp niet merken dat ze het vervelend vond.

Mijn hoofd sloeg op hol, ik was werkelijk verliefd aan het worden, op mijn eigen nichtje. Een recept voor een ramp natuurlijk, maar zoals gezegd, soms denkt mijn lul voor me, helaas. Julia dacht echter gewoon lol te hebben met haar neef, uiteindelijk bleek alles in mijn hoofd te zitten, ik had me vergist, pijnlijk vergist.

De dag dat mijn oma jarig zou zijn geweest is alles finaal uit de hand gelopen.

Julia was 's ochtends aanhankelijk. Niet anders of meer dan andere jaren trouwens, maar toen was het geen vrouw maar een meisje met haar als touw. Mijn beste vriendje, die toevallig een ander geslacht had. Nu was ze zomaar een pracht van een vrouw geworden, ik weet dat ik in superlatieven praat, maar Julia is echt fotomodel knap.

Ik zat net weer weg te dromen bij het ontbijt, het gebeurde steeds vaker, ik had het niet in de hand. Ik keek naar haar en de wereld verdween, pure magie.

"Jeroen, zullen we zo even een duik nemen? Even wakker worden?" ze keek me aan, een brede lach van achter haar glas verse sinaasappelsap.

Het bos waar het huisje van mijn grootouders staat kent een groot aantal vennen. Er was een groot ven met een mooie zandverstuiving in de buurt. Het kleine strandje, veroorzaakt door de zandverstuiving, en het verkoelende water maakten deze plek al jaren favoriet bij mij en Julia.

Julia was snel klaar dit keer, ze droeg een korte spijkerbroek en een shirt. Haar haar zat rommelig, een explosie van bruine glanzende krullen met een ongelofelijk knap gezichtje eronder.

Onderweg liep ze weer een paar keer voorop, mijn ogen gefixeerd op haar heerlijke kont, het punt waar haar ronde billen overgingen in haar slanke dijen wiegden in een hypnotiserend ritme.

Mijn fantasie sloeg op hol. In mijn hoofd zwom ze naakt in het ven en vroeg ze me, nee ze smeekte me, om haar daar te nemen. Mijn hart ging als een razende tekeer.

Bij het ven was mijn teleurstelling dan ook eerst groot toen ik zag dat Julia nog steeds hetzelfde zwempak had als het jaar ervoor, tot ik goed keek.

Het was dan wel een zwempak uit één stuk maar door de verandering van het lijf van Julia in dat jaar was het hopeloos te klein geworden. Haar heupen en borsten barsten bijna uit de stof. Ik zag geen nichtje meer maar één brok lust, vleesgeworden seks.

Julia hield angstvallig haar armen voor zich.

Beschaamd keek ik naar de grond. Dat had het teken voor mij moeten zijn dat Julia niet doorhad dat ze een pracht van een vrouw was. In haar hoofd was ze nog steeds Juul, mijn kleine nichtje, mijn vriendje. In mijn hoofd was ze dat echter niet meer, verre van zelfs.

Tijdens het zwemmen was het als vanouds een hoop geklier en gestoei, zo was het altijd geweest als we samen zwommen.

Voor Julia was er dan ook niets veranderd. Voor mij echter, ja je voelt hem al aankomen, voor mij was het heel erotisch. Ik voelde elke stoeipartij als een bevestiging van mijn gevoelens die inmiddels vrij sterk waren.

Ik had een stijve, en niet zomaar één, nee ik stond op barsten.

Op een gegeven moment hing Julia tijdens het zoveelste stoeipartijtje rond mijn nek, ik voelde haar borsten en haar tepels, erect en hard, tegen me aan. Ze sloeg haar benen rond mijn middel. En ik zweer dat ik haar tegen me aan voelde rijden. Ze gleed met haar kruis over mijn erectie.

Ze sloeg haar armen om me heen en met haar handen hield ze mijn achterhoofd beet, ze trok me naar zich toe terwijl ik haar onderlijf hard tegen mijn erectie voelde duwen. Ze keek me vragend, nee ik dacht zelfs smekend, in mijn ogen.

Ik keek naar haar volle lippen, zwoel, aanlokkelijk, haar tong gleed langs haar volle lippen. Ze keek me diep in mijn ogen en opende haar mond iets. Ik streelde haar wang, mijn duim op haar jukbeen.

Mijn andere hand gleed over haar lijf, naar haar heerlijke billen. Ik schoof de stof van haar badpak iets opzij, ik wilde haar, ik voelde haar warmte, mijn vingers gleden langs haar bron, waar ik naar verlangde.

Ik drukte haar hoofd naar me toe en kuste haar, mijn lippen op de hare, ze ontspande haar mond, ik voelde haar lippen, voorzichtig likte ik langs haar lippen, voelde haar textuur, proefde haar smaak. Onderzoekend, nieuwsgierig. Ze opende haar mond verder voor me. Ik likte zachtjes over haar tong.

Ik streelde haar zachtjes tussen haar benen. Liefdevol, teder, dit was wat ik al dagen wilde, Julia was wat ik wilde, nu, hier, ik ging haar de mijne maken..

Echt bij god, ik denk dat al mijn bloed in mijn lul zat en mijn brein te weinig zuurstof kreeg op dat moment. Ik weet werkelijk niet wat me bezielde, of ja eigenlijk wel, ik wilde haar gewoon, ik wilde haar met heel mijn hart.

Ik opende mijn ogen en ik keek naar Julia maar ik zag geen liefde of lust maar angst, pure schok. Ik realiseerde me mijn fout, maar nog voor ik kon reageren of mijn excuses kon aanbieden voelde ik een enorme arm rond mijn nek.

Net toen ik mijn nichtje, zijn kleine zusje, aanrandde kwam Mike aan bij het ven. Hij was snel bij me en sleepte me met zijn gigantische arm rond mijn nek uit het water.

Ik lag op het strandje en Mike zat boven op mij, zijn vuist zweefde boven mijn gezicht en hij keek me woest in mijn ogen, ik dacht dat hij uit ging halen, ik wist het zeker en ik sloot mijn ogen en wachtte op de klap.

"Als ik jou nog één keer in de buurt van mijn zusje zie vermoord ik je, hoor je me?"

Ik opende mijn ogen en ik knikte angstig, ik voelde mijn kruis warm worden. Ik piste mezelf onder waar Julia bij was.

Mijn vernedering en mijn schaamte over wat ik had gedaan, golf na golf beukten ze afwisselend in op mijn ziel.

Mike merkte dat ik mezelf had onder gepist en sleurde me lachend naar mijn hoopje kleding. Nadat ik ze trillend en half huilend van vernedering aan had getrokken gaf hij me elke stap die ik nam een schop onder mijn kont tot ik een laatste harde trap kreeg en ik over het pad buitelde.

"En nu oplazeren huilebalk, laffe broek pisser. Laat ik je zelfs niet meer zien kijken naar haar, ik heb je gewaarschuwd" schreeuwde hij me na terwijl ik wankelend op mijn benen weg probeerde te rennen.

Ik hoorde terwijl ik weg probeerde te strompelen Mike roepen "zag je dat Julia, hij piste zichzelf helemaal onder, die huilebalk. Hahahaha die raakt je nooit meer aan zus, vertrouw maar op mij, ik zal je altijd beschermen"

Julia huilde hysterisch hoorde ik. Ik had zo'n spijt, ik had haar aangerand en nu had ze verdriet om wat ik had gedaan.

Ik kon haar niet troosten want ik was de aanrander, de viespeuk, ik had zo'n spijt, ik was zo stom geweest. Met tranen in mijn ogen maakte ik dat ik wegkwam.

Mijn maag kneep samen, ik had me zo laten kennen, ik had mijn nichtje aangerand. Mezelf onder gepist en was als een wezel jankend weggevlucht. Tot op het bot vernederd liep ik vol zelfhaat terug naar het huisje, ik had mijn nichtje aangerand, ik had haar aan het huilen gebracht.

Wat een rampweek, wat had ik in godsnaam gedaan.

Ik wist zeker dat Julia en Mike mijn vernedering bespraken terwijl hij haar troostte. Zou ze ondanks haar verdriet, ondanks wat ik haar had aangedaan, moeten lachen? Trots zijn op haar broer die haar had gered, mij volledig had vernederd?

Zou ik ons verbond zo ver hebben gesloopt?

Ik achtte het aannemelijk, ik had ons voorgoed beschadigd. Nooit zou ze me meer kunnen zien als haar vriend, ik had haar aangerand, betast.

Onderweg gaf ik over, mijn maag kneep samen, alleen gal spuwde ik op een gegeven moment nog op, huilend zat ik op mijn knieën in de struiken.

Eindelijk zag ik het huisje, normaal was het maar een half uurtje lopen maar nu leek de tijd een stroperige val en fixeerde mij in mijn ellende.

Ik liep naar binnen en mijn moeder zag meteen dat er wat was, ik mompelde dat ik ziek was geworden en dook in mijn kamer. Ik trok de dekens over me heen en wenste dat ik kon verdwijnen.

Na een tijdje werd er op mijn deur geklopt "Jeroen?" een zachte stem, het was Julia. Ik zei niets en sloot mijn ogen, ik was zo vernederd, zo bang voor haar terechte beschuldigingen. Ik had haar verkracht. Ik hoopte zo dat ze niet mijn ouders zou inlichten of de politie. Ik was een verkrachter.

Mijn deur ging open "Jeroen? alsjeblieft" ik hield me slapend en na een tijdje ging ze weg. Ik zuchtte van verlichting. Ik kon de confrontatie niet aan.

Na een uurtje kwam mijn moeder mijn kamer in "we gaan zo eten, voel je je al beter?" Ik schudde mijn hoofd en trok de deken over me heen, waarschijnlijk had Mike het aan iedereen verteld.

Een paar keer hoorde ik iedereen beneden lachen, om mij natuurlijk, de aanrander, ik verwachtte elk moment de politie in mijn kamer, de nichtjes verkrachter ligt hier jongens.

De politie kwam niet en die avond pakte ik mijn tas. Ik gooide alles gehaast in mijn kofferbak en liep naar mijn moeder die in de woonkamer zat, iedereen zat daar.

Mike keek me aan met een zelfvoldane grijns, het viel me op dat hij raar zat, waarom weet ik niet maar er is altijd iets met hem, een houding alsof hij kramp had, zal wel weer een houding zijn om bepaalde spieren uit te lichten dat doet hij graag. Ik minachte hem, waarschijnlijk uit bescherming van mijn ego.

Hij had me afgebroken, het verbond tussen Julia en mij versplinterd. Al was ik voor het laatste meer zelf verantwoordelijk, ik had haar proberen te verkrachten, niet Mike.

Julia stond op en keek naar me, ze keek verdrietig, ik had haar pijn gedaan. Ze wilde wat zeggen maar ik draaide me beschaamd weg. Mijn maag krampte en ik keek naar mijn moeder, ik was zo vernederd, zo ziek van mezelf.

"Ma ik moet gaan, ik voel me ziek, ik zie jullie thuis"

Mijn moeder keek me bezorgd aan en streelde haar hand door mijn haar "Jammer Jeroen, kom je wel veilig thuis zo?" Ik knikte en ik mompelde gedag tegen de kamer zonder iemand aan te kijken. Ik verdween, vernederd.

Julia had me direct nadat ik weg was een paar keer geprobeerd te bellen, maar ik kon haar niet spreken, ik schaamde me zo vreselijk dat ik ziek werd toen ik haar naam in het display zag.

Ik kon het niet aan, ik kon haar niet horen zeggen wat ik wist dat ze ging zeggen, dat ik haar vertrouwen had beschaamd, haar had aangerand, betast.

Tijdens die maand belde ze een aantal keer, op een gegeven moment heb ik haar nummer geblokkeerd.

Ze stuurde me brieven, ik heb ze ongelezen in mijn la liggen, ooit ga ik ze lezen, als ik het aan kan. Ik kan het nu nog niet aan, weten hoe erg ik haar pijn heb gedaan.

Ik wil het niet weten, ik weet het zo al.

***

"Juul, we gaan zo, heb je echt alles?"

Ik zuchtte "Ja mam, ik heb alles, jeetje"

Ik pakte nog snel mijn korte zomerjurkje in. Ik hoopte dat Jeroen erbij zou zijn dit jaar. Ik hoopte het echt. Ik had hem het afgelopen jaar, na die dag, niet meer gezien of gesproken.

Normaal was hij altijd wel op verjaardagen van mijn ouders geweest, dit jaar was hij zelfs niet op mijn verjaardag geweest. Voor het eerst in mijn leven was Jeroen niet op mijn verjaardag geweest. Ik had 's avonds gehuild, nog nooit had ik zo'n rot verjaardag gehad.

"Ma ik ben wel al klaar hoor"

Dat was mijn walgelijke broer, Mike, Ik haat hem, ik walg van hem, hij weet het. Al sinds mijn dertiende probeert hij me te betasten, ik was dertien! Ik begreep niet wat hij deed, maar hij deed me pijn, dat wist ik wel ik was bang van hem, doodsbang.

Op een dag wilde hij me echt tussen mijn benen grijpen, Mijn adem stokte en ik vloog hem aan, met mijn nagels haalde ik zijn gezicht open, maar hij was zoveel sterker en hij pakte me beet, hij dwong me tegen de muur en ik dacht dat hij me wat zou aandoen. Ik was zo bang voor hem.

Ik haat hem. Elke keer probeert hij per ongeluk de badkamer in te lopen als ik aan het douchen ben. Hij is zo sneu.

Ik snap het ook wel, ik heb hem verschillende keren naakt mogen bewonderen, dan liep hij zogenaamd per ongeluk naakt over de gang, net als ik er liep, met zijn garnaaltje.

Logisch dat hij me leuk vond toen ik dertien was, beetje zijn kaliber, ook geestelijk.

Zijn kleine zusje is nog net bereikbaar, in zijn zieke kleine hersentjes dan.

Door hem ben ik mijn beste vriendje kwijt. Vorige zomer, net toen ik ik ging krijgen waar ik al zo lang naar verlangde kwam hij ertussen.

Zogenaamd claimen wat van hem was, nooit zal ik van hem zijn, voor mijn part vliegt hij in de fik. Het afgelopen jaar heeft hij het eindelijk door gekregen, ik praat niet meer met hem en kijk hem niet meer aan, voor mij is hij dood.

Gelukkig gaat hij met zijn eigen auto, ik rij met pap en mam mee, ik wou eigenlijk dat hij helemaal niet meeging, maar ik weet dat hij alleen al meegaat om Jeroen te kunnen vernederen.

We draaiden net de snelweg op en toen waren we hem kwijt, ik hoopte dat hij zich dood zou rijden.

Ja ik weet dat je dat niet mag zeggen over iemand, zeker niet je broer, maar god weet dat ik geen traan zou laten. Mike is walgelijk, ik haat hem.

Ik zat op de achterbank en bladerde door een boek, maar met mijn gedachten was ik terug bij de laatste reünie.

~~~~~~

Traditiegetrouw waren wij veel eerder in het huisje, logisch ook wel, het was tenslotte vlakbij.

Mijn moeder zorgde altijd dat alles gereed was voor de gasten. De laatste jaren hielp ik haar steeds meer tot we ieder de helft deden, het was geen leuk werk, maar wel bevredigend, ik zorgde altijd dat ik Jeroens bed deed.

Gewoon, omdat ik dat wilde.

Na een uurtje zaten de klusjes erop en mijn moeder schonk een glas melk in voor ons.

Terwijl ze aan tafel ging zitten liep ik de tuin in. Ik dronk mijn melk bij de rand van het terras. Ik had goede herinneringen aan deze rand boven de vijver. Hier zat ik vaak met hem, steentjes over het water laten scheren, hij was degene die het me had geleerd.

Na een half uurtje kon ik niet meer wachten en was ik op het parkeerterrein gaan staan. Ik hoorde twee auto's. Het waren ze! Jeroen draaide achter zijn ouders het parkeerterrein op. Ik zwaaide naar hem, mijn hart klopte in mijn keel, mijn Jeroen.

Ik ben al sinds mijn vroege jeugd stapelverliefd op hem, maar hij zag me nooit staan. Ja als beste vriend, als jongetje, maar nooit als wie ik wilde zijn voor hem, mijn grote neef, ik wilde zijn liefde zijn, ik hunker naar hem, in mijn dromen is hij mijn man.

Zoals altijd sprong ik meteen in zijn armen, ik was zo blij hem weer te zien, krachtig drukte ik mijn borsten tegen hem aan zodat ik zeker wist dat hij ze voelde. Dat hij wist dat ik een vrouw was en geen meisje.

Hij sloeg zijn armen om me heen en ondersteunde me terwijl ik om zijn nek hing. Toen zette hij me zo zachtjes neer, zo teder, zijn handen rond mijn middel. Ik keek omhoog in zijn ogen en voor het eerst zag ik wat ik al zo lang zocht daar, verlangen.