Reünie

Dit was onze eerste echte date, mijn hart raasde door mijn lijf en ik deed er alles aan om zo volwassen en vrouwelijk mogelijk over te komen. Het gesprek gaande houden was nooit een probleem tussen ons maar nu probeerde ik meer te zijn, een partner. Ik kon het nu niet verpesten, het mocht niet.

Op de terugweg keek ik naar hem "Ik vond het echt heel gezellig Jer, we moeten elkaar echt vaker gaan zien, ik heb zo'n leuke tijd met je".

Hij was even stil en keek vluchtig naar me, een warme lach "ja ik denk ook dat we wat vaker moeten gaan afspreken"

Mijn lijf krampte even en mijn adem stokte, hij wilde vaker met me afspreken! Met mij! Afspreken! als in daten! ik voelde vlinders door heel mijn lijf, hij wilde met me afspreken, wij samen, zonder familie.

Onafhankelijk van verjaardagen of andere vluchtige ontmoetingen, wij samen.

Het beetje hoop dat ik vandaag zorgvuldig had gekoesterd bloeide op.

Die avond en de volgende dag deed ik alles om hem te laten merken wat hij voor me was. Ik greep elke kans aan om hem te knuffelen en elke keer hield hij me weer langer tegen zich aan, mijn lijf tegen hem, zijn heerlijke warmte tegen me aan.

Ik koesterde zijn aanraking, welkom als de warmte van de zon. Ik voelde dat hij hetzelfde voelde als ik voelde, ik was overtuigd.

Op de dag van mijn oma's verjaardag had ik voldoende moed verzameld. Het was een stralende warme dag en ik was overtuigd dat Jeroen me wilde. Ik had een paar keer zijn erectie gevoeld als ik hem knuffelde. Hij zag me eindelijk als vrouw.

Ik nam Mike na het ontbijt apart "ik ga zo zwemmen met Jeroen, jij bent niet welkom, ik wil je niet zien"

Mike keek me aan met zijn domme kop, hij begreep wat ik zei, maar hij besefte niet wat ik van plan was, dat had ik al verwacht, dat jong is te stom om uit beide mondhoeken tegelijkertijd te kwijlen.

Ik had speciaal mijn oude zwempak meegenomen, deels om me niet helemaal in de kaart te laten kijken, mocht Jeroen me nog steeds niet zien zoals ik hoopte liep ik in iedergeval niet in een klein seks schreeuwend setje.

Het voordeel van mijn oude zwempak is dat het hopeloos te klein is, mijn borsten waren flink gegroeid die laatste paar maanden, mijn heupen ook. Ik barste bijna uit het zwempak.

Ik had het een keer thuis aan voor de spiegel en ik leek wel een pakje seks dat op springen stond, klaar om uitgepakt te worden, om genomen te worden.

Er was maar één iemand die dat mocht, mijn mooie lieve slimme grappige neef, mijn vriendje, mijn man.

Onderweg naar het vennetje fantaseerde ik dat hij me ter plekke zou nemen, mijn badpak van me af zou scheuren, mijn benen zou openen en me zou nemen terwijl hij me zei hoe hij me wilde en hoe mooi ik was.

Halverwege het ven droop ik, maar ik merkte niets aan Jeroen.

Ik begon te twijfelen, had ik hem verkeerd geïnterpreteerd, had ik hem niet goed gelezen? Toen ik me uitgekleed had en daar zo stond in mijn veel te kleine badpak werd ik onzeker.

Ik bedoel hij keek wel, maar niet lang en ik voelde me ineens zo voor lul staan.

Snel dook ik in het water, onzichtbaar, veilig.

Na even onwennig gegiecheld te hebben spatte ik hem onder. Al snel waren we aan het stoeien als vroeger alleen nu was het anders.

Nu was het erotisch. Ik streek met mijn borsten langs zijn lijf en gleed met mijn benen langs zijn erectie, groot, hard. Elke aanraking tussen onze lijven als een voorspel, liefkozingen en plagerijen.

Ik hield het niet meer, mijn lust overmande elk stukje verstand dat nog over was. Ik sloeg mijn benen om zijn middel en duwde mijn kruis tegen zijn erectie. Smachtend wreef ik me tegen hem aan, zijn erectie misbruikend met mijn kloppende klitje. Mijn borsten tegen zijn lijf geplet.

Hij beantwoordde me en sloeg zijn arm om me heen, zijn hand op mijn billen, zacht knedend, zo teder, zo heerlijk.

Zijn hand gleed verder, mijn adem stokte toen ik hem tussen mijn benen voelde glijden met zijn hand, Ik schokte even met mijn lijf en drukte hem dichter tegen mij aan. Bevestigend, ik wilde hem.

Ik opende mijn mond en eindelijk kuste hij me, ik voelde zijn tong over mijn lippen, aftastend, vragend. Zijn tong tegen de mijne, zijn hand strelend over mijn kloppende kutje. Ik wilde hem, eindelijk was hij van mij.

Net toen ik wilde smeken om me te nemen zag ik achter hem Mike met woeste ogen opdoemen.

Voor ik wat kon zeggen, voor ik kon gillen, had hij Jeroen uit het water gesleept en zat hij boven op hem met zijn lompe lijf. Hij hief zijn enorme arm en balde zijn vuist.

Ik dacht dat hij hem dood ging slaan. Ik stond versteend en keek toe hoe dat waardeloos stuk pus mijn liefde ging doodslaan.

Hij sloeg niet, zijn vuist zweefde boven Jeroen zijn gezicht en zei iets tegen hem.

Hij keek naar Jeroens kruis en barste in lachen uit.

Met zijn piepstemmetje kraaide hij dat Jeroen in zijn broek gepist had. Zelfvoldaan, overtuigd van zijn overheersing, van zijn superioriteit

En nu snap ik dat je denkt dat dat voor mij een breekpunt was, dat ik Jeroen laf vond, maar ik voelde dat niet, ik voelde medelijden, angst.

Ik dacht dat Mike hem dood zou slaan en toen Mike hem zo vernederde huilde ik, ik huilde toen ik zag hoe Mike hem rond schopte als een stuk vuil.

Ik wist dat ik Mike voorgoed haatte.

Wat hij mij had aangedaan viel in het niet bij wat hij Jeroen aandeed.

Hij genoot van zijn kracht, zijn overheersing, de zielepoot. Hij liep rond met zijn borst vooruit en een grijns op zijn kop alsof hij god zelf in elkaar had gezet.

Ik wilde Jeroen achterna gaan maar Mike hield me tegen en ik kon alleen maar slaan en huilen, het deed Mike niets, hij voelde het niet eens. Lachend keek hij me aan.

"Als jij je niet rustig houdt geef ik je wat je verdient, met je gehoereer, wil je dat?"

Hij keek me vragend aan met zijn grijnzend kop en ik voelde walging, mijn maag draaide om. Ik wist niet wat ik moest doen, ik was zo bang. In een reflex greep ik in zijn broek, ik pakte in één hand zijn minuscule erectie en zijn kleine balletjes en ik kneep.

Ik keek hem strak aan en kneep zo hard dat Mike op zijn knieën ging.

Huilend smeekte hij of ik alsjeblieft los wilde laten, maar ik liet niet los. Ik kneep terwijl Mike lag begon te stuipen met zijn lijf, een bijna geluidloos gekerm terwijl ik mijn vuist nog verder samen kneep.

Al mijn haat voor Mike vloeide naar de spieren van mijn hand en ik kneep. Het liefst had ik zijn hele zaakje van zijn lijf gescheurd, Mike huilde en jammerde.

Ik bracht mijn lippen naast zijn oor. "Jeroen mag misschien bang zijn voor 150 kilo domme spierkracht, een meisje van 55 kilo kan jou laten gillen en janken als een wijf. Je bent helemaal niets Mike, je bent een varken"

Na een paar minuten liet ik hem los en voor hij met zijn handen tussen zijn kruis kon omrollen schopte ik hem. Ik voelde zijn zak pletten tussen de wreef van mijn voet en zijn lichaam.

Mike liet zich hyperventilerend op zijn zij vallen, met opgetrokken knieen en beide handen in zijn kruis lag hij te huilen en te kermen.

Ik keek op hem neer "Kijk me aan Mike"

Huilend keek hij omhoog "Jij komt nooit meer in mijn buurt, je praat niet tegen me, niets, je bent dood Mike"

Hij knikte huilend en ik spuugde op hem, recht in zijn pafferige gezicht.

Ik denk dat haat niet veel dieper gaat dan wat ik voor hem voelde, en nog voel.

Ik pakte mijn kleren snel en rende achter Jeroen aan. Uiteindelijk vroeg ik binnen waar hij was en ik begreep dat hij ziek naar bed was gegaan, ik had zo'n medelijden met hem.

Ik klopte op zijn deur maar hij zei niets en toen ik naar binnen ging sliep hij, ik wilde van alles zeggen maar ik wist ineens geen woorden, ik wilde bij hem in bed kruipen hem vertellen dat hij zich niet hoefde te schamen dat ik van hem was, voor altijd.

Nu weet ik dat ik dat had moeten doen, dat dat de laatste keer zou zijn dat ik dichtbij hem was. Ik dacht hem later te kunnen spreken. Maar ik zou hem nooit meer spreken.

Ik koos de verkeerde mogelijkheid dat moment en daarmee sloot ik alle paden af die ik had willen volgen, ik ben hem kwijt.

's Avonds na het eten zag ik hem pas weer. Hij keek heel even naar me en ik stond op om met hem te praten.

Hij wees me af. Hij ging weg, hij ging naar huis.

Ik wilde hem zo graag vertellen hoe de dingen waren gegaan. Ik belde hem meteen toen hij wegreed maar hij drukte me weg, die avond belde ik hem nog een paar keer, elke keer drukte hij me weg.

De dagen erop kreeg ik hem ook niet te pakken en uiteindelijk, na een paar weken ging zijn lijn meteen naar de ingesprektoon. Ik schreef hem brieven, hij reageerde op niets meer.

Op de verjaardagen van onze ouders was hij altijd weg en zelfs op mijn verjaardag kwam hij niet.

Die verjaardag was zo verdrietig, ik werd 19 maar niets voelde feestelijk. Ik had gewacht op hem maar toen zijn ouders kwamen waren ze alleen, mijn tante had me aangekeken en haar schouders opgehaald.

Zijn eigen verjaardag werd niet eens gevierd, hij was druk met zijn werk en had er geen zin in gehad had mijn tante tegen ma gezegd.

Ik was alle hoop kwijt, dit was de enige kans geweest hem te zien, op je eigen verjaardag afwezig zijn leek me onmogelijk, aan het volledig overslaan had ik niet gedacht.

***

Ik draaide mijn auto achter pa het terrein op, ik keek, daar stond hun auto.

Mijn maag kneep samen. Ik parkeerde mijn auto en bleef zitten, mijn handen om het stuur geklemd. Mijn vader liep naar binnen.

Mijn moeder klopte op het raam "Jeroen? Gaat het?"

ik keek naar ma "nee, ik heb hoofdpijn" en ik rustte mijn hoofd op het stuur.

"Jeroen, kom, dan kan je een pijnstiller innemen, ik heb ze bij me"

Ik schudde mijn hoofd. "Nee laat me maar even, ik kom zo"

Minutenlang zat ik zo, beelden van vorig jaar vlogen door mijn hoofd.

Ik voelde een golf omhoog komen, snel opende ik mijn deur. Ik gaf over, daar op die parkeerplaats kotste ik mijn lijf binnenstebuiten.

Na een half uur had ik voldoende moed verzameld en liep het huisje binnen. Mijn moeder streelde door mijn haar.

Ik riep hallo naar de kamer zonder te kijken en rende snel naar mijn kamer. Ik gooide mijn tas in de hoek en poetste mijn tanden. Ik plofte op mijn rug in het bed en wenste dat deze week voorbij was.

Iemand klopte op mijn deur, ik hield me stil "Jeroen?" het was Julia. Snel rolde ik geruisloos uit mijn bed. Nog voor de deur openging was ik in de badkamer, de deur op slot en de douche aan.

Ik kon haar niet spreken, nooit meer.

Na een half uur tegen de deur te hebben gezeten draaide ik de douche uit en keek in mijn kamer, niemand, godzijdank. Ik ging weer op bed liggen en trok mijn kussen over mijn hoofd.

Na een eeuw en een paar uur werd het eindelijk middag, bijna 1 dag bijna gehad dacht ik bij mezelf.

Mijn moeder klopte op de deur "Jeroen, we gaan zo eten, heb je honger?"

ik riep dat ik nog steeds hoofdpijn had. Ik draaide me op mijn zij. Ze kwam binnen

"Jeroen, wat is er? Waarom doe je zo raar, je hebt Julia niet eens gedag gezegd"

Ik keek naar de muur "niets ma, laat me met rust"

"Ok, maar ik vind echt dat je heel raar doet, je mag weten dat je me heel erg teleurstelt met je rare gedrag"

Mijn moeder ging. Ik zuchtte opgelucht. Ik lag weer op mijn rug en keek naar de deur, het was me nooit opgevallen, maar de deur had gewoon een slot, en de sleutel stak er in.

Als een kind dat een cadeau heeft gekregen sprong ik naar de deur en draaide hem in het slot, fantastisch, ik plande al helemaal hoe ik hier een week zou bivakkeren, ik bedoel ik had water in de badkamer en volgens mij ook twee snickers, dat moest te doen zijn redeneerde ik.

Ik lag net weer een uur op mijn rug toen er weer geklopt werd. Ik hield mijn adem in

"Jeroen?"

Het was Julia, ze probeerde de deur open te doen. "Jeroen, alsjeblieft" ik hoorde wanhoop.

Ik raakte verward. Kwam ze niet om me uit te lachen? Ik lag te denken, ze verwarde me.

Ik liet me niet meer verwarren door haar. Nooit meer, dat had ik me heilig voorgenomen. Ik wachtte af, ze zou vanzelf weggaan.

"Jeroen, wil je alsjeblieft met me praten?"

Ik zei niets, ze stond daar vast met Mike. Leuk, lachen om de jankende broek pisser...

Ik kneep mijn ogen dicht, ja dat moest het zijn, leuk Jeroen vernederen. Ik voelde een traan, we waren ooit de beste vrienden.

Ik haatte haar, met haar sterke broer.

Ik haatte mezelf, slappe zielige zak, grote machtige aanrander van kleine weerloze nichtjes, grote machtige broek pisser.

Uiteindelijk viel ik in slaap, waarschijnlijk heel vroeg, want ik werd iets over vijf uur wakker.

***

We waren er al een uur toen ik twee auto's hoorde. Ik durfde niet naar buiten zoals vorig jaar, ik wilde het zo graag. Ik wilde zo graag Jeroen zien, hem omhelzen, hem kussen zijn geur ruiken, bij hem zijn.

Ik zag eerst mijn oom binnenkomen, mijn hart klopte in mijn keel, ik wachtte, het leek uren en uren en toen kwam mijn tante binnen, zonder Jeroen. Ik wachtte nog even, mijn hoop sloeg om in wanhoop. Hij was er weer niet bij.

Ik zakte in mijn stoel terug. Mike had ook gekeken of Jeroen erbij was natuurlijk, hij lachte, zelfgenoegzaam, het varken. Het liefst was ik hem daar ter plekke aangevlogen en die grijns van zijn ellendige smoel afgetrokken.

Na minstens een half uur hoorde ik weer de deur, ik keek en zag een glimp van hem. Hij was er wel bij!

Mijn hart sloeg over, eindelijk, eindelijk zou ik hem weer zien, kon ik uitleggen wat ik voelde.

Mijn gevoelens waren dat jaar alleen maar sterker geworden, ik wist zeker dat als ik hem nog een keer dicht bij zou hebben ik de juiste keuze zou maken en niet zou twijfelen.

Hij ging direct naar de keuken, ik sprong op en wilde naar hem toe, nu meteen. Nog voor ik bij de keuken was liep hij naar de trap, hij keek vluchtig de woonkamer in, een algemene groet en weg was hij.

Teleurgesteld zakte ik weer in mijn stoel. Ik keek naar Mike, hij zag niet dat ik keek, hij was te druk bezig met zijn grijns. Zijn ellendige smerige grijnzende domme kop. Ik kneep in de leuningen van de stoel, mijn knokkels werden wit, ik was razend, ik wilde gillen, schreeuwen.

Nee, rust, ik moest nadenken, ik moest hem spreken. Stilletjes liep ik de trap op naar zijn kamer, daar moest hij zijn. Ik klopte op zijn deur, ik keek in zijn kamer. Hij was onder de douche, ik hoorde het water. Ik overwoog om zijn badkamer binnen te stappen, bij hem in de douche te kruipen en me aan te bieden, mij te nemen.

Maar ik deed het niet, ik twijfelde weer, zoals altijd, wat als hij me niet meer wilde?

Hij moest vanzelf naar beneden komen, ik bedoel we zouden zo gaan eten. Ik besloot af te wachten, ik zou hem na het eten alleen nemen, en hem spreken, hem vertellen wat ik voelde.

Tijdens het eten was hij er niet, ik keek vragend naar mijn tante, ze haalde haar schouders op, ze was boos op Jeroen merkte ik. Ik wist dat ik niets moest vragen om de boel niet te laten escaleren tussen hem en zijn moeder, dat kon ik nu niet gebruiken.

Mike was bijna euforisch, als een idioot grijnsde hij en voelde zich echt het mannetje. De ene domme mop na de andere, zijn manier van humor, onderbroeken moppen die hij amper zelf begreep. De stumper.

Na het eten probeerde ik het weer, ik klopte en probeerde zijn kamer binnen te gaan. De deur was nu zelfs op slot, ik huilde, hij wilde me echt niet zien. Ik ben tegen zijn deur gaan zitten, zachtjes huilend. Na een half uur ben ik huilend weggegaan en gaan slapen. Het zou nooit meer goedkomen.

Ik sliep vroeg, ik werd voor vijven wakker.

Ik lag even en besloot toen om eruit te gaan. Ik keek in de keuken voor wat brood en ging aan de tafel zitten. Ik dacht aan Jeroen, aan hoeveel lol we altijd hadden. Hoe ik dat kwijt was geraakt. Hoe hij me nu ontliep.

Door Mike!

Mijn lichaam vulde zich met onmetelijke diepten haat, haat voor Mike.

Ik hoorde even voor zeven een geluid op de trap, ik hoopte dat het Jeroen was.

Mijn teleurstelling was groot toen het Mike was. Woest stond ik op en liep de kamer uit. Plotseling bedacht ik wat en ik liep terug.

"Mike, wil je even met me praten?" ik vroeg het poeslief en toen hij keek likte ik sensueel langs mijn lippen.

Mike keek even sprakeloos maar ging snel tegenover me zitten een brede grijns op zijn rood aangelopen dikke kop.

"oh Julia, je praat eindelijk weer tegen me"

Hij grijnsde zo dom, ik walgde van hem, maar ik glimlachte en knipperde met mijn ogen.

"Ja Mike, ik zie eindelijk in wat je voor me deed vorig jaar, met die slappe Jeroen, ik snap nu wat ik voel voor jou, voel jij ook wat voor mij?"

Ik keek hem sensueel aan en likte overdreven langs mijn lippen. Mike grijnsde zo dom, zijn dikke zweterige kop vervulde me met blinde haat.

"Ik ben al verliefd op je sinds je elf was Julia. Ik wist dat je mij ook wilde, ik wist wel dat je wakker was en me liet doen wat ik deed, je wilde ook dat ik die foto's nam he?"

Hij keek me hijgerig aan met zijn varkenskop. Foto's??? Elf???? Mijn god, ik brak van binnen, ik wilde hem aanvliegen, zijn strot uit zijn lijf bijten,

Ik knikte en keek hem lachend aan en knipoogde, ik zei niets.

Hij vervolgde "Ik heb ze altijd bij me, hier op mijn telefoon, ik kijk naar jou als ik me... je weet wel.."

Zijn ogen gleden over mijn lijf. Ik kookte van binnen maar bleef knipperen met mijn ogen naar hem en likte weer langs mijn lippen.

"Ik vind het jammer dat je nu ouder bent maar je blijft mooi genoeg voor mij, zo vaak wilde ik bij je in de douche, als je daar was maar je had altijd je deur op slot"

"zo'n sterke mooie man als jij laat zich toch niet weerhouden door een klein slotje"

Terwijl ik opstond streelde ik met mijn hand over zijn hand, ik walgde.

"Ik ga even douchen Mike"

Suggestief knipoogde ik naar hem en ik liep heupwiegend de trap op.

Onderweg naar boven voelde ik mijn maag omkeren, ik slikte en tranen liepen over mijn wangen. Hij had me begluurd en weet ik wat gedaan! Hij had gedacht dat ik dat wilde!

Ik was toen nog een kind godverdomme! Hij had foto's van me!

Het varken. Ik haatte hem. Ik huilde terwijl ik naar mijn kamer liep. Ik stond huilend onder de douche toen ik mijn kamer deur hoorde opengaan, mijn hart klopte in mijn keel en ik moest me inhouden om niet over te geven.

Als ze me maar op tijd zouden horen, opeens werd ik bang. Ik had het toch niet zo goed overdacht. Wat als ze niet op tijd kwamen? Wat als ze hem niet aankonden?

Veel tijd kreeg ik niet om na te denken, met een klap trok Mike de badkamer deur uit zijn sponning en binnen twee stappen stond hij naakt voor me, hij trok het douchegordijn van de muur en ik begon te gillen, met al mijn kracht gilde ik en krabde hem.

Onbegrijpend keek hij me aan, deed twee stappen naar achteren, grijnsde en dook toen op me. Hij greep me bij mijn borsten, ik voelde zijn handen over mijn lijf, in me.

Ik walgde, Ik sloeg in zijn gezicht en trapte hem.

Mijn plan liep niet goed, dit liep helemaal mis.

***

Ik lag op mijn rug naar het plafond te staren, de tijd kroop. Ik was weer op mijn zij gerold en keek naar de wekker, vijf voor half acht, het zou een lange dag worden. Ik overwoog weg te gaan, de consequenties zou ik later wel zien, ik had nooit mee moeten gaan.

Ik lag mijn opties te overwegen toen ik een klap hoorde, het geluid van brekend hout.

Gegil, het was Julia. Ze gilde hysterisch.

Ik sprong uit bed en trok aan mijn deur, maar ik was vergeten dat die op slot zat, met trillende vingers priegelde ik om de sleutel om te draaien, hij viel uit het slot en kletterde op de grond, onder het bed.

Julie bleef gillen en krijsen, er moest iets verschrikkelijks zijn, dit was doodsnood.

Ik kroop zenuwachtig op handen en voeten en vond de sleutel na een kwart eeuw.

Bevend kreeg ik eindelijk de sleutel in het slot en opende mijn deur, ik rende naar haar kamer, niet bewust dat ik alleen in mijn boxershort liep.